สวัสดีชาวพันทิป คือเรามีเรื่องรู้สึกลำบากใจ เกี่ยวกับ ความสัมพันธ์ ระหว่างเพื่อน
ก่อนอื่นเลย เรา เพศ:ชาย (ออกแนวดัดจริตไปทางตุ๊ดแต่หน้าไม่ให้)  


เหตุการณ์ :เรากับเพื่อน ชื่อ สอน(ชื่อโค้ดที่เราเรียกคนเดียว) คือเรากับมัน รู้จึกกันจากการทำงานให้โรงเรียน ก็เป็นนักเรียนกิจกรรมนี้ล่ะ
สอน มันก็มีแฟนของมันอยู่แล้ว แต่ว่า ช่วงกีฬาสี ปี2555 มันค่อนข้างจะแยกตัวออกจากเพื่อนเพราะต้องมาทำงานส่วนกลางของโรงเรียน
ซึ่งเราก็รู้จักมัน แต่ไม่ค่อยจะอะไรเท่าไหร่ แล้วตอนนั้นเราก็ชอบคนๆนึงที่มันรู้จักเราเลยค่อนข้างจะแอบไปตีเนียนช่วยมัน
แล้วมันก็ขอให้เราอยู่ฟังมันบ่น มันบ่นว่ามันทำงานสีหนักมากจนท้อ(มันเป็นประธานสี)แล้วก็มีเรื่องของคนในสีคือสีเรากับมันทะเลาะกัน
ซึ่งตอนนั้น เราก็ไม่รู้จะปลอบยังไง ก็พูดไปว่า"ไว้มีปัญหาอะไรปรึกษาได้ตลอด ไม่มีวันหยุด"แล้วมันก็สัญญากับเรา แล้วมันก็พูดย้อนมาเหมือนกับเรา
ส่วนเราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ตกลงไปตามนั้น

หลังจากนั้น เวลามีปัญหาอะไรมันจะถามเราตลอดจน เราก็สนิทกันในระดับหนึ่ง
แล้วโดนส่วนตัวเราเป็นคนทำงานประชาสัมพันธ์ถ่ายรูป งานในโรงเรียน
มันก็ ชวนเราไปงานของโรงเรียนเป็นการ ละครเวที เราก็เป็นคนขี้เกียจ(ในระดับอินดี้)ก็ไม่อยากไปเพราะเปลืองน้ำมันรถ
มันก็อาสามาส่งบ้านเลย เราก็ไหนๆมันก็อำนวยความสะดวกก็เลยมา
ก่อนหน้าวันจริงๆ 1วัน ก็มีการTestงาน ลองไฟ กันมันก็อยู่มันส่วนคุม ซาวนด์ ส่วนเราก็มาเดินไร้สาระในโรงเรียนกับเพื่อนๆ
จนตกเย็นมันก็มาหา พร้อมกับหน้าตาเหมือนคนวิญญาณหลุดร่าง

>จากเพื่อนที่อยู่ในงานบอกว่า ตัวควบคุมมีปัญหาแล้ว ไอ่สอนมันแก้ไม่ได้เลยเครียด

มันก็เอะอะโวยวาย ร้องไห้ฟูมฟาย เหมือนคนไม่มีสติ
เราก็เป็นห่วงเลยไปดู แต่มันทำอะไรไม่ได้ เพราะแฟนเขาก็อยู่ ก็ไม่อยากจะไม่เป็น กขค อะไร
แต่เราก็พูดอยู่ห่างๆ ว่าอย่าเครียด แล้วก็เข้าไปแตะๆหน้า
ถามอะไรกวนตีนเช่น หิวข้าวหรอ?? เมาแอร์หรือเปล่า (ซึ่งเพื่อนก็มาลากตัวเราออกเลย)
จนมันโวยวายอะไรเสร็จก็คงสติกลับล่ะ มันก็คงจะไม่อยากพูดอะไร มันก็เดินไปกอด เพื่อนๆมัน
ส่วนเราก็พยายามอยู่ห่างๆเนื่องจากคำถามที่ไม่เหมาะ
แล้วมันก็เดินมาสะกิด แล้วก็ กอดเรา

>ซึ่งโดยส่วนตัว ไม่เคยให้ใครกอด ยกเว้นพ่อแม่ เลยรู้สึกดี(มากกกกกกกกกก)
แต่เวลานั้นก็ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนมากกว่าเลย ยังถามว่าโอเคมั้ย
มันก็ตอบว่า "ดีขึ้นมาก ขอบคุณนะ" (ร้อยวันพันปีไม่เคยมีใครบอกฉันอยากนี้เลย)

วันจริงของงานแสดง เราก็เป็นคนบ้าบิ่นก็ไปตะเวนถ่ายไปทั่ว จับคนที่ชอบกันมาถ่ายคู่กัน(แกล้งคนอื่น) จนเราไปเจอ สอน อยู่กับแฟน
กำลังเก็บเวที เราก็เข้าไป บังคับมันถ่ายรูปกับแฟน ให้ทำท่าแปลกๆ จนคนอื่นส่งเสียง ฮิ้ววว ใส่เราก็ถ่ายเสร็จก็ไปนั่งรอกลับ
พอความบ้าหาย สติก็มาเยือน คิดๆดูทำ ทำไม? 555 ก็แปลกใจตัวเอง


หลังจากวันนั้นไป ก็นานพอสมควรที่ได้มาทำงานอีกเพราะม.6 ก็ต้องสอบเข้ามหาลัย แต่พอกลับมาร่วมงานเราก็รู้สึกดีมากๆ
แล้วก็ทำงานโปรเจ็กใหญ่ ซึ่งเรามีกล้องแต่ขาดเมม มันก็ซื้อเมมให้ ซึ่งเราไม่ได้ขอมันก็อ้างว่า ของขวัญวันเกิด
>มันห่างจากวันเกิดไป8เดือน น่าเชื่อมาก
แต่ก็ทำงานได้ดี เหมือนเป็นคู่ขางาน แต่นานๆไปเราก็รู้สึกเกินเพื่อน แต่ก็ไม่อยากบอก เพราะบอกไปก็จะเป็นเรื่องวินาศต่อตัวเอง
เลยปล่อยมันไป จนเหมือนเป็นปมในใจ ทำให้งานหลังๆเวลาเจอกันจะเงียบจนผิดปกติ มันก็สงสัยว่าเราเป็นผีบ้าอะไร
ปกติฉันก็ผีบ้าอยู่แล้ว แต่เงียบมันเลยดูแปลก จนเพื่อนบางคนมาเตือนว่า งาน กับเรื่องส่วนตัวแยกให้ออกเราเลยจำเป็นต้องทำงานไป


จนถึงวันจบ เราก็ไม่ได้บอกอะไรกับมันนอกจาก ขอแสดงความยินดีที่จบพร้อมกัน ให้ของปัจฉิมแบบปกติ(รูปเดี่ยวมัน)
ซึ่งก็มีเพื่อนหลายคนได้อย่างนั้นเลยไม่มีใครเอะใจ แต่เราก็ให้อะไรแยกไว้คือ ภาพวาดสเก็ตของสอน
ซึ่งเราไปถ่ายรูปมันตอนทำงาน แล้วไม่ยอมเอาลงเฟส(เพราะขี้เกียจอัพลง)
มันก็แปลกใจที่ได้ของชิ้นนี้ แล้วเราก็เขียนบท พรรณนา ด้านหลังว่า
"จะเป็นเพื่อนกันตลอดไป มีปัญหาติดต่อได้ตลอดนะ โรเจอร์(ชื่อของสอนเวลาครูเรียก)"
หลังจากจบ ม.ปลายกันไปก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย  ซึ่งทุกทีก็คุยกันเรื่องปัญหาชีวิตเรียนต่อ(ของเรา) กับ ปัญหางานและเกมส์(ของสอน)
แต่ก็มีวันหนึ่งที่เราไปอาละวาดในเฟสมัน บ่นด่าอะไรก็ไม่รู้(ตอนนั้นเมา) ตอนเช้าไปเปิดดูคิดในใจ ก็เลยไปขอโทษมัน
สอนมันก็บอกว่า ไม่เป็นไร ได้พูดก็คงจะรู้สึกดีกว่าเก็บไว้ในใจใช่มั้ย
ตอนนั้น จุกเลย คือแกเป็นคนดีเกินไปแล้ว


แต่จบไป เพื่อนมันก็นัดรวมแก๊งค์ทำค่ายกัน เราก็ไม่ว่างติดทำงานอยู่ กทม ซึ่งโดยส่วนตัวบอกเพื่อนไปว่าไม่อยากไปเพราะเลี่ยงเจอมัน
วันค่าย ตรงกับวันเราออกไปงาน เพื่อนเราก็รักเรา (มั้ง) ก็ไปคุยกับมันว่าจะยังไงกับเรา
เพื่อนเราถาม "รู้หรือเปล่าว่าเราชอบ" (น่ารักมากเพื่อนฉัน)
มันบอก "รู้"
เพื่อนก็ถามต่อ "แล้วจะแกจะยังไงต่อ"  
มันก็บอกว่า "อยู่ที่เราจะตัดสินใจ"
เราก็มารู้ตอนกลับมาจาก กทม เราก็เคยไปถามมันเล่นๆในเฟสว่า ถามต้องเลือกจะตอบตรงๆกับรักษาน้พใจจะทำอันไหน
มันก็อ่านแต่ไม่ตอบเลย เป็นเวลา1สัปดาห์ จนเราต้องไปเปลี่ยนเรื่องคุยที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องการพูดตรงๆหรืออะไรทำนองบีบคั้นใหพูด
เกี่ยวกับเรื่องเพื่อน ที่มันกับเราต้อง เลี่ยงๆกัน


จนทุกวันนี้เราก็ไม่ได้ไปเจอมันนะ ถึงจะอยู่ใกล้ๆ แต่ก็ไม่ได้หมุนเวียนมาเจอกัน
เราก็อยากจะไปคุยกับมันให้จบ แต่ใจนึงก็อยากจะจบๆเคลียร์ชัดๆว่าต้องการอะไร หายไปหรือเหมือนเดิม
แต่ความคิดในหัวเรื่องแย่งมันจากแฟนไม่มีนะ (ถ้าเป็นเมื่อก่อนยอมรับว่ามี)
ตอนนี้อยากจะเลือกทางเดินความสัมพันธ์ว่าจะเป็น เพื่อน หรือ คนรู้จัก

>สุดท้ายนี้ ก็ยังไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่า จะทำสิ่งไหนใจนึงก็ไม่อยากเสียเพื่อนที่ดีไป แต่อีกใจมันก็อึดอัดเลยอยากจะลืมๆมันไป
>[ปัจจุบันมันกับแฟนรักกันดี]