สวัสดีค่ะ...

หลังจากที่เมไจงดไปสัปดาห์ ต่อจากตอนที่แล้ว...[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ที่รูปลูฟดำล้อมรอบอิลลา คราวนี้จะเป็นยังไงมาดูกันต่อเลย ไม่พูดพร่ำทำเพลงละ 5555555 ขอสปอยเพียงแค่คร่าวๆพอนะคะ ผิดพลาดตรงไหนขออภัยล่วงหน้านะคะ ><





[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

คืนที่ 232

หลังจากที่โซโลมอนและสามสหายได้มาพบกับอิลลาที่ล้อมรอบด้วยลูฟสีดำ เดวิดจะให้โซโลมอนเห็นอะไรกันแน่?

และอิลลาก็ยื่นร่าง(ที่เป็นเส้นๆสีขาว)ของตนไปที่ทุกคนรวมทั้งเหล่าจอมเวทย์และชาวต่างสายพันธุ์ที่อยู่อีกมิติด้วย

ณ ตอนนั้น...ชีบาก็ได้รู้ซึ้งถึงคำว่า'โชคชะตา' ที่ถูกเขียนไว้ในแผนของอิลลา... ตอนนี้ยาวค่ะ ขอข้ามๆแล้วกันนะคะ เนื้อความประมาณว่า ช่วงชีวิตคนเรามีเกิดแก่เจ็บตาย สุขสม เกลียดชัง บลาๆๆ เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงโชคชะตานี้ได้ ทุกอย่างได้ถูกกำหนดตั้งแต่เริ่มต้น

คนที่ไม่ใช่จอมเวทย์ก็ได้เข้าใจถึงพวกจอมเวทย์ที่เคยประสบพบกับแขน(ไอขาวๆที่ยื่นมา[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้//ไม่รู้จะเรียกไง แปลงี้ไปก่อนเนาะ ><)ของพระเจ้า เพราะพระเจ้าได้มอบให้แก่เหล่ามนุษย์ผู้ไร้พลังเมื่อ 800 ปี ที่ผ่านมา

กลับมาที่โซโลมอนและสามสหาย 'เดวิด...ท่านคิดแบบนี้มาโดยตลอดงั้นหรอ...? เขาแค่อยากจะให้เรารู้ว่าพวกเรานั้นไร้พลังแค่ไหน...?'

โซโลมอนบอกให้อูโกะมองไปที่อิลลา 'มีพลังจำนวนมากมายอยู่ที่นี่ เป็นพลังที่มากพอแม้แต่จะเปลี่ยนโชคชะตาของโลกนี้ยังได้'

ทุกคนยังไม่เข้าใจในสิ่งที่โซโลมอนกำลังจะสื่อ ดังนั้นโซโลมอนจึงพูดต่ออีกว่า 'แรงจูงใจของเราจะไม่เหมือนของพระเจ้า นี่เป็นเช่นเดียวกับที่เราปรารถนาเพื่อโลกที่เราอยู่ในที่จะมีวัตถุประสงค์ที่ดีกว่าและสวยงามมากขึ้น พลังที่จะบรรลุความฝันของเราที่อยู่ข้างหน้าของเรา หากเป็นตอนนี้แล้วไม่มีความจำเป็น สำหรับพระเจ้าที่จะนำสิ่งเหล่านี้ออกไป ณ ตอนนี้เราต้องการที่จะหยุดแผนการของพระเจ้าใช่มั้ยล่ะ...?'

สามสหายได้รู้แจ้งในสิ่งที่โซโลมอนกำลังจะสื่อ แน่นอนว่าตัวโซโลมอนที่พูดประโยคจากลาเมื่อครู่น้ำตาก็ปริ่มเช่นกัน...

'พลังของลูฟที่แท้จริงจากภายในของพระเจ้าที่ทับซ้อนไว้หลายมิติ ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ได้ใช้มันสักที' - นี่คือสิ่งที่โซโลมอนจะทำเป็นครั้งสุดท้าย...นั่นก็คือ...

'นายตั้งใจจะฆ่าอิลลาและสร้างโลกใหม่อย่างนั้นหรอ!?' อูโกะตกใจ

ตามด้วยเจ้อัลบา คัดค้านสุดเสียงในสิ่งที่โซโลมอนกำลังจะทำ ว่าทำอย่างนี้มันจะต่างจากเดวิดในก่อนหน้านี้ยังไง

โซโลมอนตอบกลับว่า ผิดแล้วเพราะตนไม่ได้จะมาเทียบเคียงกับพระเจ้าแบบเดวิด แต่ต้องการที่จะแชร์พลังของพระเจ้าในทุกความหยั่งรู้การมีชีวิต(อันนี้แปลแปลกๆแฮะ//แหะๆ) ครั้งหนึ่งเธอจะบรรลุความหยั่งรู้นี้ แล้วพระเจ้าจะไม่ละเมิดชะตากรรมของทุกคน เราต้องนำพลังกลับมาสู่โชคชะตาของพวกเราเอง!

เจ้อัลบา...รับไม่ได้ กับเรื่องนี้ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เห้ยยยยยยย นี่ห่วงอิลลามากกว่าโซโลมอนคุงอีกหรอ??

โซโลมอน!!!! - อาเจ๊วิ่งจะเข้าไปโจมตีโซโลมอน แต่อูโกะใช้เวทย์มนต์ช่วยป้องกันโซโลมอนเอาไว้



และแล้วโซโลมอนก็ได้ถึงเวลาล่ำลาพรรคพวก...

ไว้ค่อยไปอ่านเองนะคะ ขอแปลเป็นบางอันพอเนาะ ><

ชีบา...จนถึงสุดท้าย เธอเป็นคนเดียวที่เข้าใจฉันมากที่สุด

อูโกะ ไม่ว่าปัญหาอะไรจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ร้ายแรง นายสามารถเอาชนะและปกป้องพวกเขาด้วยเวทมนต์

อัลบา เธอเป็นคนเดียวที่ฉันเชื่อใจที่สุดในโลก ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เริ่มหันไปทุ่มเทกับตัวเธอเองให้มาก (อันนี้เราก็ไม่แน่ใจน้าไม่รู้แปลถูกป่าวว แอบงงรูปประโยคท้ายๆ ไม่รู้จะแปลไง TT)

สุดท้ายแล้ว โซโลมอนยอมสละตนเองเพื่อสลายลูฟสีดำรอบๆอิลลา ลูฟที่เป็นสีดำได้กลายเป็นสีขาว ชีบาที่ยืนตรงข้ามโซโลมอน ได้ถามว่าเกิดอะไรขึ้น โซโลมอน 'ไม่...อย่าไปนะ... มันไม่สำคัญว่านายจะไม่ไปเป็นพระเจ้า ได้โปรด...อยู่ข้างๆฉันตลอดไปด้วยเถอะ...'



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้




และเมื่อกลับมาที่มิติปัจจุบัน...



กะ...เกิดไรขึ้นกับโซโลมอนคุง...




**จบปึ้ง**








หลังจากอ่าน/สปอยจบ
-เกิดอะไรขึ้นกับโซโลมอนคุง??????? [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไปเฝ้าลูฟนอกอวกาศซะละ...


-ทำไมถึงเหี่ยวแบบนั้นคะ?????????

-แอบสงสารชีบาจับใจเผลอมโนไปพักนึงว่าเป็นชีบาแล้วคนรักไปแล้วแบบนี้... T_T
-ตอนนี้อาจารย์ โอทากะ สอนให้รู้ว่า ใครๆก็ร้องไห้ได้ถ้าเมื่อเห็นอิลลา... แต่เจ้อัลบาอาการชัดเจนไปมั้ยค้าาาาาาาาาาา