คือเราท้องได้เกือบ 5 เดือนแล้วค่ะ กว่าจะรู้ว่าท้องก็เกือบสามเดือนแล้ว เลยตัดสินใจบอกพ่อของลูก (ไม่ใช่แฟนนะคะ)
เราไม่ได้คบกันในฐานะแฟนค่ะ ส่วนผู้ชายมีแฟนอยู่แล้ว เราพลาดและโง่เอง อันนี้ยอมรับค่ะ
ตอนแรกคิดว่าจะเอาเด็กออกค่ะ เพราะเค้าบอกว่ายังไม่พร้อม ไม่แน่ใจว่าจะเป็นลูกของเค้า (ได้ยินคำนี้ความรู้สึกเหมือนโดนถีบหน้าเลยค่ะ)
ตอนแรกเราก็คิดว่าอย่างนั้นนะคะ แต่เอาเข้าจริงๆ เราทำไม่ลงค่ะ ลูกทั้งคน

เลยปล่อยให้ผ่านมาซักพักจนเราทนไม่ไหวแล้วค่ะ มันอึดอัดไปหมด เหมือนต้องแบกอะไรไว้อยู่คนเดียว เลยตัดสินใจบอกครอบครัว
ซึ่งครอบครัวเราก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ ไม่ว่าไม่ซ้ำเติมแล้วยังให้กำลังใจดูแลอย่างดี มีแต่ถามเราว่าเรารักผู้ชายคนนั้นรึป่าว ทำไมถึงปล่อยตัวเองขนาดนี้
ลึกๆแล้วเรารู้สึกดีนะคะ แต่เราไม่สามารถบอกกับที่บ้านได้ว่า เรารักเค้า เพราะถ้าบอกอย่างนั้น พ่อเราเอาผู้ชายมันตายแน่ค่ะ เลยต้องบอกไปว่า เราพลาดเอง

เค้า (ผู้ชาย) ตกลงกับทางบ้านเราว่าจะส่งค่าใช้จ่ายให้เป็นเดือนละ แต่ก็ส่งมาไม่ครบ บอกแต่ว่าไม่มี เราก็ไม่รู้จะหน้าด้านทวงไปได้ยังไง แต่เราก็ต้องบอกทางบ้านอีกค่ะ ว่าเค้าให้เงินมาครบแล้ว! เพราะอะไรเหรอคะ คือถ้าเราบอกว่าเค้าไม่รับผิดชอบอะไรเลย พ่อเราคงไม่ยอมแน่ค่ะ (ทางบ้านเราไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินอะไรค่ะ เลี้ยงหลานคนเดียวได้ เค้าแค่ต้องการเห็นความรับผิดชอบค่ะ)

แต่ตัวเราสิคะ มันบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าจะเรียกร้องอะไรได้ยังไง แค่เห็นเค้าอยู่กับแฟนเค้า เราก็พูดไม่ออกแล้วค่ะ ใจนึงมันก็อยากออกมาให้พ้นๆ
อีกใจนึงก็คิดว่าเค้าทำเราเจ็บขนาดนี้ เราจะปล่อยให้เค้ามีความสุขหน้าตาเฉยเหรอคะ (คิดจะบอกแฟนเค้าด้วยซ้ำไป) ที่อยากทำมันมีสองเหตุผลนะคะ หนึ่งคือ เราต้องการความรับผิดชอบค่ะ สอง บอกตรงๆเรารู้สึกเจ็บปวดค่ะ ที่ต้องมาทนเห็นอะไรแบบนี้

เราควรทำยังไงดีคะ ควรเดินออกมาจากตรงนั้น ให้เค้ามีความสุขของเค้าไป หรือตัดสินใจบอกแฟนเค้าดีมั๊ย เราจะกลายเป็นทำผิดซ้ำอีกมั๊ยคะ
เราจะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวมั๊ย อึดอัดมากค่ะ เราต้องทำยังไงถึงจะถูกที่สุดคะ