แปลกใจกับหลาย ๆ ตรรกะในเรื่องนี้ที่เกิดขึ้น ทำให้ได้เห็นมุมมองเพิ่มขึ้น

คนบ้านเราหลายคน ยังคงไม่ชอบบทลงโทษแบบ "รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี"

ลูกข้า หลานฉัน ญาติเรา เด็ก คนแก่ สตรี คนท้อง และคนชรา เป็นฝ่ายถูกเสมอ เป็นผู้อ่อนแอ สมควรได้รับการปกป้องไม่ว่าจะกรณีใดใดทั้งสิ้น

เลยแปลกใจว่า เหล่าคนกลุ่มนี้ เกิดจากการเลี้ยงดูแบบไม่เคยโดนตี หรือโดนทำโทษด้วยการถึงเนื้อถึงตัว ไม่ว่าจะจากพ่อ แม่ ผู้ปกครอง ครู ฯลฯ เลยหรืออย่างไร
หรือ
เป็นผู้ถูกกระทำอย่างทารุณ จึงไม่นิยมให้มีใครโดนแบบนั้นบ้าง

อย่างกรณีของโค้ชเช กับน้องก้อย

ตามข่าวที่ว่า "น้องออกมาบอกว่า โค้ชทำร้ายร่างกาย" ซึ่งเท่าที่ดูด้วยตาเปล่า ก็ไม่เห็นร่องรอยเหล่านั้นแต่อย่างใด ใบรับรองแพทย์ก็ไม่ปรากฎ (คือทำใจเชื่อยากไง ถ้ามีใบรับรองแพทย์ หรือสภาพน้องมีร่องรอยฟกช้ำจากการโดนทำร้ายจริงก็ยังจะพอทำใจเชื่อน้องได้บ้าง)

และโค้ชก็ได้ยอมรับแล้วว่าตัวเองลงมือกับน้องจริง แต่ไม่ได้รุนแรง และได้ขอโทษไปแล้ว

เลยเกิดเป็นคำถามขึ้นมาอีกว่า ถ้าแบบนี้ "เวลาที่เราทำผิดมาก ๆ แล้วมีใครทำโทษให้เจ็บตัว คนผู้นั้นทำเกินกว่าเหตุ" เหมือน "ลืมทำการบ้านมาส่ง แล้วโดนครูตี นี่คือครูทำเกินกว่าเหตุ ควรประกาศขอโทษหน้าเสาธง" อย่างนั้นหรือ

แล้ว

ถ้าเด็กขาดวินัย ไม่รัก ลืมบัตรประชาชน (กรณีนี้ลืมบัตรประจำตัวนักกีฬา) ไม่รู้จักป้องกันตนเอง (ไม่วอร์มร่างกายก่อนลงแข่ง ไม่ใส่อุปกรณ์ก่อนลงแข่ง) ลืมดินสอ ปากกาก่อนเข้าห้องสอบ (กรณีนี้ลืมถุงมือของตัวเอง) จำห้องสอบ และรายวิชาสอบในวันนั้น ๆ ไม่ได้ เป็นเหตุให้สอบตก (กรณีนี้ ไม่รู้ว่าตัวเองแข่งคู่ที่เท่าไหร่ เป็นเหตุให้ไม่ได้เตรียมตัว (?) และแข่งแพ้) แล้วโดนครูตี (กรณีนี้โดนตบหัวและท้อง) นั่นคือครูทำเกินกว่าเหตุ

แล้วแบบนี้ควรทำโทษอย่างไร ถ้าลูกคุณเป็นแบบนั้น คุณจะทำโทษลูกของคุณอย่างไร แล้วต้องการอะไรจากครูที่ตีลูกของคุณบ้าง

- คัดลายมือ เรื่องวินัยนักกีฬา
- ยืนไว้อาลัยให้ในเรื่องที่ตัวเองผิดพลาด จนกว่าจะสำนึก

อย่างนั้นหรือ

#ความเห็นส่วนตัว #โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน #และโปรดใช้วิจารณญาณในการแสดงความคิดเห็น