“เรื่องบางเรื่องที่เราไม่ได้ก่อ กลับมาทำให้เรากังวลได้”
คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่ 3 คน แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้นที่ว่าพวกเราต้องไปออกค่ายกับคณะโดยเพื่อนคนหนึ่งใน3คนได้มาล่วงหน้าก่อนแล้วเนื่องจากทำกิจกรรมคนละส่วน ทีนี้ก็เหลือเรากับเพื่อนอีกหนึ่งคน พอวันออกเดินทางไปค่าย พอถึงก็เอาของสัมภาระของตัวเองไปเก็บ แล้วเพื่อนเราคนนั้นก็เดินมาบอกเราว่าขอแลกรองเท้าใส่กับเราได้ไหม เราก็ไม่เข้าใจว่าเปลี่ยนทำไมแต่เราก็ยอมเปลี่ยนง่ายๆ แล้วหลังจากนั้นเราก็ไปทำกิจกรรมตามปกติ พอมีโอกาสเพื่อนเราคนนั้นก็อธิบายกับเราว่าทำไมถึงมาขอเปลี่ยน
เรื่องก็คือว่า เมื่อวันก่อนมาค่ายเพื่อนเราคนนี้ได้ไปทำงานอยู่ที่คณะแล้วก็ออกมาทานข้าวกับเพื่อนคนอื่นอีกสองคนโดยหนึ่งในสองคนนั้นนั้นเป็นผู้ชาย พอทานข้าวกันเสร็จเพื่อนเราก็ไปบ้านพักของผู้ชายนั้นเพราะบอกว่าผู้ชายคนนั้นลืมของไว้ (หลังจากทานข้าวเสร็จเพื่อนเราบอกว่าเพื่อนผู้หญิงอีกคนกลับไปก่อน) แล้วในขณะที่ไปบ้านของผู้ชายนั้นเพื่อนเราก็อยู่ในบ้านด้วย แล้วเมทของผู้ชายคนนั้นก็กลับมาบ้านมาเอาของอะไรซักอย่างนี่แหละแล้วเห็นรองเท้าผู้หญิงอยู่หน้าบ้าน แล้วพอมาค่ายเมทของผู้ชายคนนั้นก็มาด้วยเห็นว่าเพื่อนเราใส่รองเท้าคู่นั้นก็เลยถามเพื่อนเรา แต่เราไม่รู้ว่าเพื่อนเราตอบเขาไปว่ายังไง เพื่อนเราก็คิดมากกลัวว่าจะมีคนมองไม่ดีก็เลยมาขอเปลี่ยนรองเท้ากับเรา เล่ามาถึงตรงนี้เราก็งงนิดหน่อย เลยถามเพื่อนเราไปว่าแล้วตอนที่เพื่อนของผู้ชายมาบ้าน เขาเห็นเธอไหม เพื่อนเราก็บอกว่าไม่เห็นตอนนั้นเข้าห้องน้ำอยู่ เราได้ยินอย่างนั้นก็คิดอะไรไปนิดหน่อย เลยบอกว่า “อ้าว แล้วอย่างนี้เขาจะคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นฉันไหมเนี้ย” เพื่อนเราก็เงียบ พอเราเห็นว่าเพื่อนเงียบ กลัวเพื่อนคิดมากก็เลยบอกเพื่อนไปว่า ไม่เป็นไรหรอก เขาคงไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเราหรอกมั้ง เพื่อนเราก็เงียบไปสักพัก แล้วก็ขอโทษเบาๆ แต่เราก็ไม่คิดอะไร ไม่อยากให้เพื่อนคิดมากแล้วก็กลัวคนอื่นจะมองเพื่อนเราไม่ดี (แต่ในใจก็กังวลว่าเราจะซวยนะ555) หลังจากนั้นเราก็ไปทำกิจกรรมต่อ แล้วก็เดินไปเจอผู้ชายที่เป็นเมทของผู้ชายคนนั้น เขาก็เดินมาทักเราแล้วก็ถามว่านี่รองเท้าเราหรอ น่ารักดี ซื้อที่ไหน อะไรประมาณนี้ เราแอบมองเห็นเพื่อนเราหน้าไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ ก็เลยตอบเขาไปว่าเป็นรองเท้าของเรา ซื้อที่ไหนไม่รู้จำไม่ได้ แล้วเราก็ชวนคุยเพื่อเปลี่ยนเรื่องไป
...ยอมรับเลยว่าวันนั้นในสมองด้านหนึ่งก็คิดแต่ว่าเราทำถูกไหม เราจะโดนคนอื่นมองว่าแย่หรือเปล่า ส่วนอีกด้านหนึ่งก็คิดว่าถ้าเราไม่ช่วยเพื่อนเราแล้วใครจะช่วย ถ้าไม่ยอมก็เหมือนไม่มีน้ำใจ และในขณะที่สมองก็คิดอะไรตีกันไปหมด ภายนอกเราก็ยังทำตัวเป็นปกติ เฮฮา บ้าบอ 55555
ปล.1เพื่อนเรากับผู้ชายคนนั้นสนิทกันพอสมควร มีความรู้สึกดีๆต่อกัน จะเรียกว่าแอบชอบกันก็ว่าได้ แต่ที่ผิดก็คือทั้งสองคนต่างก็มีแฟนแล้ว เพื่อนเราเวลาอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายคนนั้นก็เทคแคร์ดูแลอย่างดี จนบางทีเราก็คล้ายๆหมาหัวเน่าไปเลย 555555555 แต่เพื่อนเราก็บอกเรานะว่าเขามีเรื่องอะไรเขาก็บอกแฟนของเขาหมด (แต่เราไม่รู้ว่าทุกเรื่องนี่รวมถึงเรื่องนี้หรือเปล่า) บางทีก็แอบสงสารแฟนของเพื่อนเราเพราะแฟนของเพื่อนเราก็เป็นเพื่อนกับแฟนเราเหมือนกัน (.. งงป่ะ คือสรุป ทุกคนที่กล่าวมานี้ เป็นเพื่อนกับเจ้าของกระทู้หมดอ่ะ อิอิ ) เราเคยคิดอยากจะห้าม อยากจะกันเพื่อนเราไม่ให้ใกล้ชิดหรือเพิ่มความรู้สึกดีๆกับผู้ชายคนนั้นนะ (เหมือนนิสัยไม่ดีป่ะ) เพราะเราก็กลัวคนอื่นเขาจะมองไม่ดี แล้วอีกอย่างแฟนของผู้ชายคนนั้นก็ดุด้วย 55555 แต่เราก็ไม่กล้า เกรงใจ กลัวเพื่อนจะโกรธ คือเราเป็นคนชอบคิดมากน่ะ แต่ก็คอยมองอยู่ห่างๆตลอดนะ ถ้ามันมากเกินไปเราก็จะกัน เช่นเราจะไม่ค่อยให้เขาไปไหนมาไหนกันสองต่อสอง (แต่เรื่องที่ไปบ้านนั้น เราติดงานอยู่น่ะ เลยไปกันไว้ไม่ได้)
ปล.2 บางทีเราก็แอบจิกเพื่อนเรานะ5555 (ร้ายกาจ)เช่น ตอนอยู่ค่ายก็หงุงหงิงๆกับผู้ชายคนนั้น พอจะนอนก็โทรไปหาแฟนบอกว่าคิดถึงๆ เวลาไปเรียนก็ชอบพูดว่าคิดถึงแฟน เราได้ยินแล้วก็ตะหงิดๆ
ปล.3 บ่อยครั้งที่เรารู้สึกว่าโดนเอารัดเอาเปรียบ รู้ว่าทำไปแล้วมันมีผลเสียกับเรา แต่เราก็ยังยอมทำตามเขา นี่มันก็แย่เหมือนกันเนาะ
เราไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ว่าที่เราทำไปมันดีไหม ถูกต้องหรือเปล่า เราจะถูกคนอื่นมองไม่ดีหรือเปล่า เรายอมคนมากไปใช่ไหม เราคิดมาก กังวลโดยที่เจ้าตัวเขาไม่รู้หรอก แฟนเราก็เป็นห่วง เพราะเราเป็นคนชอบคิดมาก ชอบคิดแทนคนอื่น (ในขณะที่คนอื่นไม่เคยคิดถึงเราเลย) แฟนเราชอบบ่นอยู่บ่อยๆว่า ทำไมไม่นึกถึงจิตใจตัวเองก่อนบ้าง มัวแต่นึกถึงคนอื่น แล้วก็มาคิดมากคนเดียว
..พอแค่นี้ก่อนเนาะ ขอบคุณพื้นที่ที่ให้เราได้ระบายความในใจ ถ้าเราไม่ระบายมันออกมา คงอกแตกตาย 555555555
ขอบคุณค่ะ ^^
กับสิ่งที่ทำไปมันถูกหรือผิด??
คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่ 3 คน แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้นที่ว่าพวกเราต้องไปออกค่ายกับคณะโดยเพื่อนคนหนึ่งใน3คนได้มาล่วงหน้าก่อนแล้วเนื่องจากทำกิจกรรมคนละส่วน ทีนี้ก็เหลือเรากับเพื่อนอีกหนึ่งคน พอวันออกเดินทางไปค่าย พอถึงก็เอาของสัมภาระของตัวเองไปเก็บ แล้วเพื่อนเราคนนั้นก็เดินมาบอกเราว่าขอแลกรองเท้าใส่กับเราได้ไหม เราก็ไม่เข้าใจว่าเปลี่ยนทำไมแต่เราก็ยอมเปลี่ยนง่ายๆ แล้วหลังจากนั้นเราก็ไปทำกิจกรรมตามปกติ พอมีโอกาสเพื่อนเราคนนั้นก็อธิบายกับเราว่าทำไมถึงมาขอเปลี่ยน
เรื่องก็คือว่า เมื่อวันก่อนมาค่ายเพื่อนเราคนนี้ได้ไปทำงานอยู่ที่คณะแล้วก็ออกมาทานข้าวกับเพื่อนคนอื่นอีกสองคนโดยหนึ่งในสองคนนั้นนั้นเป็นผู้ชาย พอทานข้าวกันเสร็จเพื่อนเราก็ไปบ้านพักของผู้ชายนั้นเพราะบอกว่าผู้ชายคนนั้นลืมของไว้ (หลังจากทานข้าวเสร็จเพื่อนเราบอกว่าเพื่อนผู้หญิงอีกคนกลับไปก่อน) แล้วในขณะที่ไปบ้านของผู้ชายนั้นเพื่อนเราก็อยู่ในบ้านด้วย แล้วเมทของผู้ชายคนนั้นก็กลับมาบ้านมาเอาของอะไรซักอย่างนี่แหละแล้วเห็นรองเท้าผู้หญิงอยู่หน้าบ้าน แล้วพอมาค่ายเมทของผู้ชายคนนั้นก็มาด้วยเห็นว่าเพื่อนเราใส่รองเท้าคู่นั้นก็เลยถามเพื่อนเรา แต่เราไม่รู้ว่าเพื่อนเราตอบเขาไปว่ายังไง เพื่อนเราก็คิดมากกลัวว่าจะมีคนมองไม่ดีก็เลยมาขอเปลี่ยนรองเท้ากับเรา เล่ามาถึงตรงนี้เราก็งงนิดหน่อย เลยถามเพื่อนเราไปว่าแล้วตอนที่เพื่อนของผู้ชายมาบ้าน เขาเห็นเธอไหม เพื่อนเราก็บอกว่าไม่เห็นตอนนั้นเข้าห้องน้ำอยู่ เราได้ยินอย่างนั้นก็คิดอะไรไปนิดหน่อย เลยบอกว่า “อ้าว แล้วอย่างนี้เขาจะคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นฉันไหมเนี้ย” เพื่อนเราก็เงียบ พอเราเห็นว่าเพื่อนเงียบ กลัวเพื่อนคิดมากก็เลยบอกเพื่อนไปว่า ไม่เป็นไรหรอก เขาคงไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเราหรอกมั้ง เพื่อนเราก็เงียบไปสักพัก แล้วก็ขอโทษเบาๆ แต่เราก็ไม่คิดอะไร ไม่อยากให้เพื่อนคิดมากแล้วก็กลัวคนอื่นจะมองเพื่อนเราไม่ดี (แต่ในใจก็กังวลว่าเราจะซวยนะ555) หลังจากนั้นเราก็ไปทำกิจกรรมต่อ แล้วก็เดินไปเจอผู้ชายที่เป็นเมทของผู้ชายคนนั้น เขาก็เดินมาทักเราแล้วก็ถามว่านี่รองเท้าเราหรอ น่ารักดี ซื้อที่ไหน อะไรประมาณนี้ เราแอบมองเห็นเพื่อนเราหน้าไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ ก็เลยตอบเขาไปว่าเป็นรองเท้าของเรา ซื้อที่ไหนไม่รู้จำไม่ได้ แล้วเราก็ชวนคุยเพื่อเปลี่ยนเรื่องไป
...ยอมรับเลยว่าวันนั้นในสมองด้านหนึ่งก็คิดแต่ว่าเราทำถูกไหม เราจะโดนคนอื่นมองว่าแย่หรือเปล่า ส่วนอีกด้านหนึ่งก็คิดว่าถ้าเราไม่ช่วยเพื่อนเราแล้วใครจะช่วย ถ้าไม่ยอมก็เหมือนไม่มีน้ำใจ และในขณะที่สมองก็คิดอะไรตีกันไปหมด ภายนอกเราก็ยังทำตัวเป็นปกติ เฮฮา บ้าบอ 55555
ปล.1เพื่อนเรากับผู้ชายคนนั้นสนิทกันพอสมควร มีความรู้สึกดีๆต่อกัน จะเรียกว่าแอบชอบกันก็ว่าได้ แต่ที่ผิดก็คือทั้งสองคนต่างก็มีแฟนแล้ว เพื่อนเราเวลาอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายคนนั้นก็เทคแคร์ดูแลอย่างดี จนบางทีเราก็คล้ายๆหมาหัวเน่าไปเลย 555555555 แต่เพื่อนเราก็บอกเรานะว่าเขามีเรื่องอะไรเขาก็บอกแฟนของเขาหมด (แต่เราไม่รู้ว่าทุกเรื่องนี่รวมถึงเรื่องนี้หรือเปล่า) บางทีก็แอบสงสารแฟนของเพื่อนเราเพราะแฟนของเพื่อนเราก็เป็นเพื่อนกับแฟนเราเหมือนกัน (.. งงป่ะ คือสรุป ทุกคนที่กล่าวมานี้ เป็นเพื่อนกับเจ้าของกระทู้หมดอ่ะ อิอิ ) เราเคยคิดอยากจะห้าม อยากจะกันเพื่อนเราไม่ให้ใกล้ชิดหรือเพิ่มความรู้สึกดีๆกับผู้ชายคนนั้นนะ (เหมือนนิสัยไม่ดีป่ะ) เพราะเราก็กลัวคนอื่นเขาจะมองไม่ดี แล้วอีกอย่างแฟนของผู้ชายคนนั้นก็ดุด้วย 55555 แต่เราก็ไม่กล้า เกรงใจ กลัวเพื่อนจะโกรธ คือเราเป็นคนชอบคิดมากน่ะ แต่ก็คอยมองอยู่ห่างๆตลอดนะ ถ้ามันมากเกินไปเราก็จะกัน เช่นเราจะไม่ค่อยให้เขาไปไหนมาไหนกันสองต่อสอง (แต่เรื่องที่ไปบ้านนั้น เราติดงานอยู่น่ะ เลยไปกันไว้ไม่ได้)
ปล.2 บางทีเราก็แอบจิกเพื่อนเรานะ5555 (ร้ายกาจ)เช่น ตอนอยู่ค่ายก็หงุงหงิงๆกับผู้ชายคนนั้น พอจะนอนก็โทรไปหาแฟนบอกว่าคิดถึงๆ เวลาไปเรียนก็ชอบพูดว่าคิดถึงแฟน เราได้ยินแล้วก็ตะหงิดๆ
ปล.3 บ่อยครั้งที่เรารู้สึกว่าโดนเอารัดเอาเปรียบ รู้ว่าทำไปแล้วมันมีผลเสียกับเรา แต่เราก็ยังยอมทำตามเขา นี่มันก็แย่เหมือนกันเนาะ
เราไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ว่าที่เราทำไปมันดีไหม ถูกต้องหรือเปล่า เราจะถูกคนอื่นมองไม่ดีหรือเปล่า เรายอมคนมากไปใช่ไหม เราคิดมาก กังวลโดยที่เจ้าตัวเขาไม่รู้หรอก แฟนเราก็เป็นห่วง เพราะเราเป็นคนชอบคิดมาก ชอบคิดแทนคนอื่น (ในขณะที่คนอื่นไม่เคยคิดถึงเราเลย) แฟนเราชอบบ่นอยู่บ่อยๆว่า ทำไมไม่นึกถึงจิตใจตัวเองก่อนบ้าง มัวแต่นึกถึงคนอื่น แล้วก็มาคิดมากคนเดียว
..พอแค่นี้ก่อนเนาะ ขอบคุณพื้นที่ที่ให้เราได้ระบายความในใจ ถ้าเราไม่ระบายมันออกมา คงอกแตกตาย 555555555
ขอบคุณค่ะ ^^