คือวันนี้ตอนประมาณ บ่ายโมง เรานั่งรถเมล์ สาย 29 รังสิต-หัวลำโพง รถเมล์สีแดงครีม
เรานั่งจากเมืองเอก เพื่อที่จะไปลงที่อนุเสาวรีย์ชัย เป็นรถเมล์ฟรีด้วยค่ะ และช่วงเวลานั้นคนไม่เยอะ
ด้วยความที่เราไม่รีบ เราจึงนั่งไปเรื่อยๆ จนกระทั่งรถเมล์ ขับมาจอดป้าย สน.ดอนเมือง
ปรากฏว่ามีผู้ชาย ประมาณ 10 กว่าคนได้ เดินเรียงรายกันขึ้นมา ซึ่งเป็นแก๊งเดียวกัน
แต่ละคนแต่งตัวกันจิ๊กโก๋ เถื่อนๆ โพกหัว มีรอยสัก ที่ข้อมือมีสายสินเต็มไปหมด
เราเห็นในกระเป๋ากางเกง เหมือนจะพกมีดกันด้วย เรานั่งเบาะเกือบหลังสุด เป็นเบาะเดี่ยว
เราก็ใจไม่ดีแล้วสิ ตุ๊มๆต่อมๆ กลัวว่ามันจะมีเรื่องกัน แล้วเราจะซวยโดนลูกหลงไปด้วย
พวกนั้นก็เริ่มทะยอยหาที่นั่งกัน แทบๆโซนเบาะหลัง คุยกันเสียงดัง เราก็คิดในใจ จะลงดีป่าววะ?
หรือจะทนนั่งต่อไป เพราะขี้เกียจลงไปต่อรถอีก แต่เราก็คิดในใจ ไอ่พวกนี้มันอาจจะนั่งไปไม่ไกลก็ได้มั้ง
ในระหว่างที่เรานั่งคิด สักพัก ก็มีผู้ชายคนนึงลุกมาหาเรา ก็ไอ่พวกเถื่อนๆนี้แหละ แต่เรายังไม่ทันได้เห็นหน้านะ
เห็นแต่ข้างหลัง พอนายคนนี้เดินมา เราก็ก้มหน้า ในใจคิดว่า "เห้ย อย่าเข้ามานะ กุกลัวว TT" ถ้ามันมาทำอะไรเรา
เราเตะไม่ยั้งแน่ เราจะตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ เราจะ.. คือมองทุกอย่างเป็นเรื่องร้ายไปหมด
นายคนนี้ก็พูดกับเราว่า "ขอโทษครับ" ละก็โน้มตัวมาข้างๆเรา เราก็กำมือละ เตรียมพร้อม
ปรากฏว่านายคนนั้นก็เหมือนจะหยิบอะไรสักอย่างที่อยู่ใต้เบาะเรา นายคนนั้นหยิบขึ้นมา ปรากฏว่าเป็นกระเป๋าตังของเรา
เราทำตกไว้ เราไม่รู้ว่ามันตกไปตอนไหน ตั้งแต่เมื่อไหร่ และนายคนนี้ก็หยิบเอามาให้เรา "ของคุณ หรือเปล่าครับ"
เราก็บอกว่า "อ่อ ใช่ค่ะ" พร้อมกับยิ้มขอบคุณ นายคนนั้นก็บอกกับเราว่า "เก็บกระเป๋าดีๆนะครับ ถ้าล้วงหาย คุณจะเดือดร้อนเอานะ"
เราก็ "ค่ะๆ" ไม่กล้าสบตาอะไรมาก สักพักนายคนนี้ก็เดินกลับเข้าไปนั่งที่ ละก็หันมามองหน้าเราแบบยิ้มๆ แบบซื่อๆ
เราก็คิดในใจ "เห่ยย คนดีอ่ะ" ละรถเมล์ก็ขับไปจนถึงป้าย ตลาดใหม่ พวกนี้ก็ทยอยลงกันไป จนคนที่ลงรถเมล์ทีหลังกลับเป็น
นายคนที่ใส่เสื้อสีดำ ข้างหลังเขียนว่า วิศวะไฟฟ้า ละหันมายิ้มให้เรา เราก็สบตากับนายคนนี้ พอได้เห็นแบบชัดๆ แบบไม่หลบสายตา
ปรากฏว่านายคนนี้ รอยสักไม่มี ผิวขาว สูงๆ มีลักยิ้ม ดูไม่เถื่อนเลย

เราอยากบอกนายว่า ถ้านายเข้ามาในพันทิป อยากให้นายเห็นกระทู้นี้
เราชื่นชมนายนะ ปรบมือรัวๆ ที่เป็นคนดีคนนึง ที่เก็บกระเป๋าตังให้เรา ขอบคุณมากๆเลยนะ