เราเคยอ่านของพ่อตอนเด็กๆ ค่ะ จำได้ว่าชอบนิกร แต่จำไม่ได้ว่าทำไม
จำได้ว่าตอนนั้นนึกหน้านิกรเป็นเหลียงเฉาเหว่ย พลเป็นหลิวเต๊อะหัว 555 (สงสัยตอนนั้นอินอุ้ยเสี่ยวป้อ) (อุ้ยเสี่ยวป้อรุ่นนั้นใครทันมั่งเนี่ย เอิ๊กก ^^")

ตอนที่รู้ว่าดรีมบอกซ์จะเอาเรื่องนี้มาทำก็นึกว่าเป็นละครเวที พอรู้ว่าเป็นละครทีวีก็เซอร์ไพรส์เหมือนกันแฮะ
แล้วมารู้ทีหลังว่าเป็นละครเพลง ก็... นึกไม่ออกเลยแฮะว่าจะออกมาเป็นไง


(cr.รูปตัวละครจากเวบ true4u.com)

เพิ่งได้ดูไปวีคที่แล้ว เออ ก็เพลินดีเหมือนกันนะ
ตอนแรกก็รู้สึกขัดๆ ที่แบบตัวละครบางตัวเอามาแต่งแก่ดูไม่สมจริงไรงี้ แต่ดูๆ ไปก็เออ มันไม่ได้เน้นความสมจริง
อารมณ์เหมือนดูซิทคอมย้อนยุค หรือดูละครเวทีทางทีวีไรประมาณนี้
ได้ฟังเพลงที่ไม่เคยได้ฟังเยอะเลย