...จีนสมัยโบราณ ยังมีวัดพุทธศาสนาใหญ่อยู่วัดหนึ่ง

มีระเบียบให้คนในวัดมาทำวัตรสวดมนต์กันทุกเช้า ตอนตีสี่

ครั้งนั้น มีภิกษุรูปหนึ่ง ทุกๆ วัน ท่านจะขมีขมันตื่นก่อนเวลาจุดไฟเดินส่องไปตามทางปูหินก่อนใครๆ

เพื่อจับหอยทากที่คลานอยู่ตามทางเท้า ไปปล่อยไกลๆ

จะได้ไม่ถูกเหยียบตาย ท่านทำอย่างนี้ทุกวันจนภิกษุรูปอื่นสังเกตเห็น

ก็เลยเกิดการสอบถามขึ้น ภิกษุรูปนั้นก็ตอบว่า

“ผมมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ ก็เพื่อประกอบความดี สร้างบารมีเรื่อยไป ”


ภิกษุอีกรูปหนึ่งก็ค้านขึ้นว่า “ท่านทราบไหม ที่ทำอย่างนี้เหมือนกับก่อกรรมทำเข็ญ

ทำให้ชาวสวนต้องเดือดร้อนจากหอยทากข้างนอกเขากำจัดสัตว์ชนิดนี้กันหมดแล้ว

เหลือแต่ในวัดนี่แหละ ที่ยังแพร่พันธุ์อยู่”

ภิกษุอีกรูปก็พูดว่า  “ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านมิได้มีเจตนาให้เป็นภัยแก่คนทั้งหลาย

ตรงกันข้ามท่านกำลังบำเพ็ญหน้าที่ของโพธิสัตว์

ทำการปลดปล่อยสัตว์แปดหมื่นสี่พันจากภัยพิบัติ

และยังช่วยปลดปล่อยทำความปลอดภัยให้พวกเราในวัดนี้

ได้บำเพ็ญความบริสุทธิ์ ไม่ต้องทำชีวิตให้ตกล่วงไปอีกด้วย”

เมื่อไม่สามารถตกลงกันได้ ทั้งหมดก็พากันไปหาหลวงพ่อโตกุซัน

เจ้าอาวาส ท่านอาจารย์ผู้เฒ่านิ่งฟังการชี้แจงของแต่ละราย

ด้วยความกรุณาและเห็นใจเป็นที่สุด ท่านได้แต่จ้องหน้าตั้งใจฟังคนนั้นที คนนี้ที

ภิกษุรูปแรกชี้แจงว่า “ผมก็มีอายุมากแล้ว มาบวชเรียนในพุทธศาสนานี้ก็เพื่อทำความดี

แม้แต่ความดีน้อยหนึ่งก็หมั่นประกอบกระทำทั้งกลางวันกลางคืน

ย่อมจะเต็มได้เหมือนหยาดน้ำทีละหยด ก็อาจเต็มตุ่มได้

อย่างนี้จะว่าเป็นโทษบาปได้อย่างไรครับ หลวงพ่อ”

ท่านอาจารย์พอฟังจบแล้วก็ตอบแสดงความชอบใจว่า

“ถูก ถูก ถูกแล้ว”

ภิกษุรูปที่สอง ชี้แจงว่า “ถ้าว่าโดยเจตนากันแล้ว

หากมีคนใดไปเหยียบหอยทาก เวลาเดินไปสวดมนต์ตอนมืดๆ

นั่นก็มิใช่เจตนาฆ่า เมื่อไม่มีเจตนา ก็มิใช่เป็นกรรมอันใด

ผลยังทำให้ชาวบ้านไม่ต้องเดือดร้อนกับหอยทากอันเป็นสัตว์ทำลายพืชผล

ทั้งคนในวัดยังปลอดภัยจากโรคที่มันเป็นพาหะอีกด้วย

เป็นผลดีทั้งตัวเองและผู้อื่น มิใช่หรือครับหลวงพ่อ”

ท่านอาจารย์พอฟังจบแล้วก็ตอบแสดงความชอบใจว่า

 “ถูก ถูก ถูกแล้ว”

ภิกษุรูปที่สาม ชี้แจงว่า “การบำเพ็ญธรรมให้ความปลอดภัยแก่คนส่วนใหญ่

โดยมีใครคนใดคนหนึ่งเสียสละ รับเป็นภาระไปเสีย

เป็นการเปิดโอกาสให้ทุกๆ คนเขาได้ประกอบกระทำความหลุดรอดไปตามทางของเขา

ตลอดถึงสัตว์ใดๆ แม้จะอยู่ในร่างที่ต่ำต้อย ธรรมชาติแห่งความตรัสรู้ก็มิได้น้อยไปหรือมากขึ้น

เพียงปัญญาญาณโพลงวาบเดียว ผลกรรมใดๆ แม้มากน้อยเท่าใด

ย่อมถูกลกเลิกเสียหมดสิ้น ดูแต่มหาโจรใจร้าย

บาปกรรมเกรอะกรังก็ยังเปลื้องกรรมอันอนันต์นั้นได้เพียงชั่วอึดใจเดียว

อย่างนี้จะมิเป็นการถูกต้องหรือครับหลวงพ่อ”

ท่านอาจารย์พอฟังจบแล้วก็ตอบแสดงความชอบใจว่า

“ถูก ถูก ถูกแล้ว”

ขณะนั้น สามเณรอุปัฏฐาก กำลังนั่งพัดอยู่ข้างหลังอาจารย์ผู้เฒ่า

ได้ฟังเขาชี้แจงทีละคนๆ และหลวงพ่อก็ยอมรับว่าแต่ละรายล้วนถูก ถูก ถูก

เณรอดทนฟังต่อไปไม่ได้ ก็เอ่ยขัดขึ้น เพื่อขอโอกาสแสดงความคิดเห็น หลวงพ่อโตกุซัน

ทราบดังนั้นก็เหลียวหมุนตัวมาฟังอย่างตั้งใจสามเณรอีกรายหนึ่ง….

สามเณรน้อยติงว่า “หลวงพ่อได้แต่ร้องว่า ถูก ถูก ถูก

มันจะมีถูกกันไปหมดทุกฝ่ายได้อย่างไร ถ้ามีอันใดถูก อันอื่นก็ต้องผิดซิหลวงพ่อ”

ท่านอาจารย์พอฟังจบแล้วก็ตอบแสดงความชอบใจอีกว่า

“อ๊ะ ! เธอนี่ก็ ถูก ถูก ถูกแล้ว”

...ที่มา  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://www.dharma-gateway.com/misc/misc-zen-06.htm