สวัสดีค่ะ
วันนี้ดิชั้นกำลังเดินทางมาถึงตอนที่แปด อันเป็นตอนสุดท้ายของการเดินทางครั้งนี้ คงจะนำมาแปะไว้ด้วยใจที่หม่นหมอง
ดิชั้นได้รับทราบความรู้สึกของไมค์ผ่านทางบทสัมภาษณ์เมื่อไม่กี่วันนี้ ดิชั้นแก่เกินกว่าที่เป็นติ่งกระดิ่งแมวแล้ว ที่จะพยายามเข้าใจเข้าถึงหรือคิดแทนความรู้สึกนึกคิดทั้งหลายของชาย แต่ด้วยความที่ผ่านโลกมาพอสมควร ก็พอจะเข้าใจอารมณ์ในยามนี้ของไมค์ รวมถึงเรื่องไม่สบายใจต่างๆที่มีโอกาสได้รับทราบรับรู้มาบ้าง แม้จะไม่อยากก้าวล่วงก็ตามที
ภาระของไมค์ในการรับผิดชอบความรู้สึกของคนรอบตัวนั้นดูเหมือนเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าสิ่งที่ไมค์เคยฝันถึง ว่าวันนึงเค้าจะทำให้ทั่วโลกได้รับรู้ว่าศิลปินไทยมีดีไม่แพ้ชาติอื่นๆ
ตอนนี้ไมค์โตขึ้นมากจากวันนั้น เค้าพูดเสมอว่าไมค์เปลี่ยนไปทุกวัน ไม่เหมือนเดิมได้อีกแล้ว ดิชั้นไม่คิดอะไรเพราะเข้าใจว่าไมค์ต้องเปลี่ยนไปในทางที่ดี ทางที่เค้ามีความสุข ไม่ใช่เพียงแค่มันเหมาะสม หรือสมเหตุสมผล
ศิลปินอย่างไมค์น่าจะอยากเชื่อหัวใจของตัวเอง มากกว่าตรรกะในสมองของเค้า
อันคนอย่างชายไมค์นี้ สิ่งสำคัญยิ่งกว่าอื่นใดคือคนรอบข้างตัวของไมค์ พวกเราเป็นแค่แฟนคลับ มีสถานะที่ไม่ถึงขั้นจะเรียกว่าคนใกล้ตัวของไมค์ เราไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกัน รับรู้เรื่องราวของกันในด้านต่างๆเยี่ยงคนในครอบครัวหรือคนรอบตัวของเค้า
แม้ว่าเราจะบอกว่าเราคือครอบครัวของแองเจโล มันก็เป็นนามสมมติที่พยายามแสดงออกให้เห็นว่าเรารักและอยากเป็นครอบครัวเดียวกับชายแค่ไหน เวลาชายบอกว่าไม่มีใครคบ ไมค์เป็นคนไม่มีเพื่อน รู้มั้ยว่าเราอยากเป็นเพื่อนกับไมค์ ชวนไมค์ไปเที่ยวเล่น ไปกินข้าวด้วยกัน ไปจีบสาวด้วยกัน มากแค่ไหน.
เมื่อไหร่ที่ไมค์มีความทุกข์ จนขึ้นstatus จอดำ เราอยากเป็นคนที่ชายจะไลน์มาหาเพื่อระบาย โดยที่เราจะยอมไม่หลับไม่นอน เฝ้าอ่านข้อความความอัดอั้นเสียใจของชายและพยายามปลอบใจและหาทางออกให้กับชายได้นอนหลับได้ลงหลังจากที่เสียน้ำตาจนเหนื่อยแล้ว
ไมค์อยากมีคนที่คอยกอดไมค์ บอกว่ารักไมค์กว่าใคร ไม่มีใครดีกว่าไมค์ และชื่นชมในความพยายามของไมค์. แม้ว่าพวกเราจะไม่อาจมีโอกาสที่จะทำอะไรแบบนั้น แม้ว่าชายจะต้องการมันมากเพียงไหน แต่อ้อมกอดของคนไกลตัวอย่างพวกเราหลายๆคนที่อยู่ตรงนี้ ก็ไม่อาจทดแทนอ้อมกอดหรือการยอมรับของใครเพียงแค่คนเดียวที่อยู่ใกล้ตัวไมค์ได้
มันก็เป็นสิ่งที่ติ่งอย่างพวกเรารู้ตัวกันดี และไม่เคยหวังอะไรจากตัวศิลปินมากมาย นอกจากจะเห็นเค้ายิ้มอย่างมีความสุข มีความสำเร็จในชีวิต และเติบโตไปด้วยกัน สู้ไปด้วยกันกับกลุ่มแฟนที่รักเค้าอย่างที่เค้าเป็นจริงๆ
มันเหมือนเรายืนตากฝนอยู่ด้านนอก เราเหน็บหนาว เราหิวและเหนื่อย แต่ก็ต้องมายืนมองไมค์ที่อยู่ในบ้านมืดๆที่กำลังสู้กับอะไรไม่รู้ แต่เค้ากำลังส่งเสียงบอกเราว่าเค้าไม่ไหวแล้ว เค้ายอมแพ้แล้ว
ดิชั้นที่กำลังจะหมดแรงกับการใช้ชีวิตของตัวเองอยู่ท่ามกลางลมฝน เมื่อได้มาเจอคนที่รักกำลังเผชิญกับสภาวะแบบนั้นอยู่ตรงหน้า ดิชั้นควรทำอย่างไรดี
ได้โปรดอย่าบอก อย่าพูดว่า "ไม่รักกันก็ไม่ต้องมาสนใจกันก็ได้นี่"
ความรักของคนไกลตัวอย่างพวกเราที่มีให้ไมค์มันก็คือความรักเหมือนกัน เป็นรักเค้าข้างเดียว ไม่เคยหวังผลตอบแทนใดๆ เราทุกคนอยากกอดอยากสัมผัสไมค์ อยากบอกรักให้ไมค์รู้ในทุกๆเช้า แม้จะพิมพ์บอกในไลน์แล้วจะโดนด่าว่า "อิอ้วน"กลับมาก็ตามที
แม้ว่าจะใจเสียและเกือบจะหมดกำลังใจตามไปกับความรู้สึกของไมค์ยังไง แม้ไม่รู้ว่าเราแฟนคลับจะต้องเจอกับเรื่องไม่คาดฝันอะไรเกี่ยวกับไมค์ในอนาคต
ทุกเรื่องที่เกิดกับไมค์ก็จะมีผลกับ"พวกเราที่ยังรักไมค์"เสมอ ไม่อยากจะเห็นวันที่ไมค์จะต้องมาถึงจุดนี้ จุดที่เหมือนจะยอมแพ้ และละทิ้งทุกสิ่งอย่างที่สร้างมากับมือ
แม้ว่าไมค์จะไม่รักพวกเราเท่ากับคนที่เป็นคนรอบตัวของไมค์ แต่เราขอเพียงแค่ให้ไมค์รักตัวเอง พวกเราทำให้ไมค์ได้อยู่แค่เพียงตรงรั้วกั้นนี้ แม้จะอยากเดินเข้าไปกอด อยากลูบหลังให้กำลังใจ
แล้วพูดด้วยเสียงอันหนักแน่นนุ่มนวลว่า
"รักไมค์นะ รักมากที่สุด ไมค์เป็นคนที่เก่งและดีที่สุดในสายตาเรา ไม่ว่าใครจะมีค่าแค่ไหน ยิ่งใหญ่มาจากไหน ไม่มีใครที่ทำให้เรารู้สึกภาคภูมิใจ ไมค์ยิ่งใหญ่และเก่งที่สุดสำหรับพวกเรา เราผู้ซึ่งเป็นติ่งที่ผ่านโลกมาแล้ว เราพิสูจน์มาจะชั่วชีวิตแล้ว ขอให้เชื่อเถอะว่าเราจะไม่ยอมโกหก หรือหลอกให้ไมค์นั้นดีใจไปกับคำยกยอทั้งหลาย เราเห็นไมค์ในสิ่งที่หลายคนมองไม่เห็นในตอนนี้ เราภูมิใจกับมันมาก และหวังว่าไมค์จะพิสูจน์ให้คนทั้งหลายได้เห็น ให้คนที่รักไมค์ได้ชื่นชมความสำเร็จนี้ และให้คนที่จ้องทำลายหรือสบประมาทไมค์ได้เปลี่ยนความคิดของเขา"
แม้ไม่แน่ใจว่าคำพูดเหล่านี้ จะมีคุณค่าพอที่จะทำให้ชายรับฟังแล้วรู้สึกมีความสุขหรือเปล่า เพราะยังไงเราก็เป็นแค่แฟนคลับ เป็นแค่คนไกลๆซึ่งมีจุดรับผิดชอบความรู้สึกร่วมกันกับศิลปินชัดเจนอยู่แล้ว ไม่อาจจะเรียกร้องอะไรจากชายได้มากนัก
แต่ได้โปรดให้กำลังใจในการใช้ชีวิตกับพวกเราด้วยนะไมค์ ไมค์เป็นมากกว่าดารา เป็นพี่ชายน้องชาย ลูกหลาน หรือคนรักในมโน ของพวกเราแฟนคลับทุกคน ดิชั้นไม่รู้ว่าเป็นการขอมากเกินไปมั้ย แต่ขอเถอะค่ะ
แล้วสิ่งที่ไมค์ต้องการแต่คนรอบตัวไม่เคยให้ไมค์ ขอบอกให้รู้ว่าพวกเราทำให้อยู่ทุกวัน เราบอกรักไมค์ทุกวัน ก่อนจะลืมตาตื่น เราก็เห็นหน้าไมค์ก่อนแล้ว ข้อความทั้งหลายที่แพร่กระจายในกระทู้ก็ด้วยความหวังว่ามันจะส่งถึงชาย มนต์ที่สวดก่อนนอนทุกคืน บุญที่ทำที่สร้าง ก็ไม่เคยจะลืมอธิษฐานเผื่อชายเลย
จากคนไกลตัวอย่างพวกเรานี่แหละ ขอให้ชายรับรู้ด้วยและอย่าเพิ่งท้อแท้หมดกำลังใจเลยนะ
ดิชั้นนั่งพิมพ์ไปร้องไห้ไปอยู่อย่างนี้ ชายก็คงไม่เห็นไม่มารับรู้อะไร แต่ดิชั้นก็จะทำต่อไป จนกว่าจะถึงวันที่ชายจะจากไปจากความฝันความหวังของพวกเราจริงๆ
พาร์ทที่แปดนี้ จะเป็นโมเม้นต์ส่วนตัวของดิชั้น กับความน่ารักของไมค์ เป็นโมเม้นต์ที่น่าอับอายไม่น่าเอามาอวดซักเท่าไหร่ ตอนแรกกะว่าไม่เล่าดีกว่า อายคนเค้า แต่ดิชั้นคิดถึงคืนวันเหล่านั้น วันที่ดิชั้นได้พบเจอกับไมค์ที่เป็นธรรมชาติ แม้ตอนนั้นเค้าอาจจะมีความทุกข์ แต่เมื่อได้อยู่ท่ามกลางแฟนๆเค้าก็ดูมีความสุข ดิชั้นได้เห็นเค้ายิ้ม หัวเราะ งอน ค้อน บ่น กระโดดโลดเต้น ดิชั้นคิดถึงเหลือเกิน ไมค์ที่น่ารักร่าเริงคนนั้น
นี่คือlove & hug จากดิชั้น ถึงไมค์ ผู้ที่เป็นคนใกล้ ในความรู้สึกและมโนความคิด
ขอไปทำงานก่อนนะคะ ถ้าไม่ติดขัดคงได้มาแปะให้อ่านกันคืนนี้ดึกๆ
ณช
*เพิ่มเติม*
ขอยืนยันอีกครั้งว่า ไม่ได้เป็นการคิดแทนศิลปินนะคะ เป็นความคิดส่วนตัว เป็นพฤติกรรมส่วนตัว ที่เชื่อว่า "รักใครให้กอด" "รักใครให้แสดงออก" แค่นั้นค่ะ
LOVE & BIG HUG ถึงไมค์ พิรัชต์
วันนี้ดิชั้นกำลังเดินทางมาถึงตอนที่แปด อันเป็นตอนสุดท้ายของการเดินทางครั้งนี้ คงจะนำมาแปะไว้ด้วยใจที่หม่นหมอง
ดิชั้นได้รับทราบความรู้สึกของไมค์ผ่านทางบทสัมภาษณ์เมื่อไม่กี่วันนี้ ดิชั้นแก่เกินกว่าที่เป็นติ่งกระดิ่งแมวแล้ว ที่จะพยายามเข้าใจเข้าถึงหรือคิดแทนความรู้สึกนึกคิดทั้งหลายของชาย แต่ด้วยความที่ผ่านโลกมาพอสมควร ก็พอจะเข้าใจอารมณ์ในยามนี้ของไมค์ รวมถึงเรื่องไม่สบายใจต่างๆที่มีโอกาสได้รับทราบรับรู้มาบ้าง แม้จะไม่อยากก้าวล่วงก็ตามที
ภาระของไมค์ในการรับผิดชอบความรู้สึกของคนรอบตัวนั้นดูเหมือนเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าสิ่งที่ไมค์เคยฝันถึง ว่าวันนึงเค้าจะทำให้ทั่วโลกได้รับรู้ว่าศิลปินไทยมีดีไม่แพ้ชาติอื่นๆ
ตอนนี้ไมค์โตขึ้นมากจากวันนั้น เค้าพูดเสมอว่าไมค์เปลี่ยนไปทุกวัน ไม่เหมือนเดิมได้อีกแล้ว ดิชั้นไม่คิดอะไรเพราะเข้าใจว่าไมค์ต้องเปลี่ยนไปในทางที่ดี ทางที่เค้ามีความสุข ไม่ใช่เพียงแค่มันเหมาะสม หรือสมเหตุสมผล
ศิลปินอย่างไมค์น่าจะอยากเชื่อหัวใจของตัวเอง มากกว่าตรรกะในสมองของเค้า
อันคนอย่างชายไมค์นี้ สิ่งสำคัญยิ่งกว่าอื่นใดคือคนรอบข้างตัวของไมค์ พวกเราเป็นแค่แฟนคลับ มีสถานะที่ไม่ถึงขั้นจะเรียกว่าคนใกล้ตัวของไมค์ เราไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกัน รับรู้เรื่องราวของกันในด้านต่างๆเยี่ยงคนในครอบครัวหรือคนรอบตัวของเค้า
แม้ว่าเราจะบอกว่าเราคือครอบครัวของแองเจโล มันก็เป็นนามสมมติที่พยายามแสดงออกให้เห็นว่าเรารักและอยากเป็นครอบครัวเดียวกับชายแค่ไหน เวลาชายบอกว่าไม่มีใครคบ ไมค์เป็นคนไม่มีเพื่อน รู้มั้ยว่าเราอยากเป็นเพื่อนกับไมค์ ชวนไมค์ไปเที่ยวเล่น ไปกินข้าวด้วยกัน ไปจีบสาวด้วยกัน มากแค่ไหน.
เมื่อไหร่ที่ไมค์มีความทุกข์ จนขึ้นstatus จอดำ เราอยากเป็นคนที่ชายจะไลน์มาหาเพื่อระบาย โดยที่เราจะยอมไม่หลับไม่นอน เฝ้าอ่านข้อความความอัดอั้นเสียใจของชายและพยายามปลอบใจและหาทางออกให้กับชายได้นอนหลับได้ลงหลังจากที่เสียน้ำตาจนเหนื่อยแล้ว
ไมค์อยากมีคนที่คอยกอดไมค์ บอกว่ารักไมค์กว่าใคร ไม่มีใครดีกว่าไมค์ และชื่นชมในความพยายามของไมค์. แม้ว่าพวกเราจะไม่อาจมีโอกาสที่จะทำอะไรแบบนั้น แม้ว่าชายจะต้องการมันมากเพียงไหน แต่อ้อมกอดของคนไกลตัวอย่างพวกเราหลายๆคนที่อยู่ตรงนี้ ก็ไม่อาจทดแทนอ้อมกอดหรือการยอมรับของใครเพียงแค่คนเดียวที่อยู่ใกล้ตัวไมค์ได้
มันก็เป็นสิ่งที่ติ่งอย่างพวกเรารู้ตัวกันดี และไม่เคยหวังอะไรจากตัวศิลปินมากมาย นอกจากจะเห็นเค้ายิ้มอย่างมีความสุข มีความสำเร็จในชีวิต และเติบโตไปด้วยกัน สู้ไปด้วยกันกับกลุ่มแฟนที่รักเค้าอย่างที่เค้าเป็นจริงๆ
มันเหมือนเรายืนตากฝนอยู่ด้านนอก เราเหน็บหนาว เราหิวและเหนื่อย แต่ก็ต้องมายืนมองไมค์ที่อยู่ในบ้านมืดๆที่กำลังสู้กับอะไรไม่รู้ แต่เค้ากำลังส่งเสียงบอกเราว่าเค้าไม่ไหวแล้ว เค้ายอมแพ้แล้ว
ดิชั้นที่กำลังจะหมดแรงกับการใช้ชีวิตของตัวเองอยู่ท่ามกลางลมฝน เมื่อได้มาเจอคนที่รักกำลังเผชิญกับสภาวะแบบนั้นอยู่ตรงหน้า ดิชั้นควรทำอย่างไรดี
ได้โปรดอย่าบอก อย่าพูดว่า "ไม่รักกันก็ไม่ต้องมาสนใจกันก็ได้นี่"
ความรักของคนไกลตัวอย่างพวกเราที่มีให้ไมค์มันก็คือความรักเหมือนกัน เป็นรักเค้าข้างเดียว ไม่เคยหวังผลตอบแทนใดๆ เราทุกคนอยากกอดอยากสัมผัสไมค์ อยากบอกรักให้ไมค์รู้ในทุกๆเช้า แม้จะพิมพ์บอกในไลน์แล้วจะโดนด่าว่า "อิอ้วน"กลับมาก็ตามที
แม้ว่าจะใจเสียและเกือบจะหมดกำลังใจตามไปกับความรู้สึกของไมค์ยังไง แม้ไม่รู้ว่าเราแฟนคลับจะต้องเจอกับเรื่องไม่คาดฝันอะไรเกี่ยวกับไมค์ในอนาคต
ทุกเรื่องที่เกิดกับไมค์ก็จะมีผลกับ"พวกเราที่ยังรักไมค์"เสมอ ไม่อยากจะเห็นวันที่ไมค์จะต้องมาถึงจุดนี้ จุดที่เหมือนจะยอมแพ้ และละทิ้งทุกสิ่งอย่างที่สร้างมากับมือ
แม้ว่าไมค์จะไม่รักพวกเราเท่ากับคนที่เป็นคนรอบตัวของไมค์ แต่เราขอเพียงแค่ให้ไมค์รักตัวเอง พวกเราทำให้ไมค์ได้อยู่แค่เพียงตรงรั้วกั้นนี้ แม้จะอยากเดินเข้าไปกอด อยากลูบหลังให้กำลังใจ
แล้วพูดด้วยเสียงอันหนักแน่นนุ่มนวลว่า
"รักไมค์นะ รักมากที่สุด ไมค์เป็นคนที่เก่งและดีที่สุดในสายตาเรา ไม่ว่าใครจะมีค่าแค่ไหน ยิ่งใหญ่มาจากไหน ไม่มีใครที่ทำให้เรารู้สึกภาคภูมิใจ ไมค์ยิ่งใหญ่และเก่งที่สุดสำหรับพวกเรา เราผู้ซึ่งเป็นติ่งที่ผ่านโลกมาแล้ว เราพิสูจน์มาจะชั่วชีวิตแล้ว ขอให้เชื่อเถอะว่าเราจะไม่ยอมโกหก หรือหลอกให้ไมค์นั้นดีใจไปกับคำยกยอทั้งหลาย เราเห็นไมค์ในสิ่งที่หลายคนมองไม่เห็นในตอนนี้ เราภูมิใจกับมันมาก และหวังว่าไมค์จะพิสูจน์ให้คนทั้งหลายได้เห็น ให้คนที่รักไมค์ได้ชื่นชมความสำเร็จนี้ และให้คนที่จ้องทำลายหรือสบประมาทไมค์ได้เปลี่ยนความคิดของเขา"
แม้ไม่แน่ใจว่าคำพูดเหล่านี้ จะมีคุณค่าพอที่จะทำให้ชายรับฟังแล้วรู้สึกมีความสุขหรือเปล่า เพราะยังไงเราก็เป็นแค่แฟนคลับ เป็นแค่คนไกลๆซึ่งมีจุดรับผิดชอบความรู้สึกร่วมกันกับศิลปินชัดเจนอยู่แล้ว ไม่อาจจะเรียกร้องอะไรจากชายได้มากนัก
แต่ได้โปรดให้กำลังใจในการใช้ชีวิตกับพวกเราด้วยนะไมค์ ไมค์เป็นมากกว่าดารา เป็นพี่ชายน้องชาย ลูกหลาน หรือคนรักในมโน ของพวกเราแฟนคลับทุกคน ดิชั้นไม่รู้ว่าเป็นการขอมากเกินไปมั้ย แต่ขอเถอะค่ะ
แล้วสิ่งที่ไมค์ต้องการแต่คนรอบตัวไม่เคยให้ไมค์ ขอบอกให้รู้ว่าพวกเราทำให้อยู่ทุกวัน เราบอกรักไมค์ทุกวัน ก่อนจะลืมตาตื่น เราก็เห็นหน้าไมค์ก่อนแล้ว ข้อความทั้งหลายที่แพร่กระจายในกระทู้ก็ด้วยความหวังว่ามันจะส่งถึงชาย มนต์ที่สวดก่อนนอนทุกคืน บุญที่ทำที่สร้าง ก็ไม่เคยจะลืมอธิษฐานเผื่อชายเลย
จากคนไกลตัวอย่างพวกเรานี่แหละ ขอให้ชายรับรู้ด้วยและอย่าเพิ่งท้อแท้หมดกำลังใจเลยนะ
ดิชั้นนั่งพิมพ์ไปร้องไห้ไปอยู่อย่างนี้ ชายก็คงไม่เห็นไม่มารับรู้อะไร แต่ดิชั้นก็จะทำต่อไป จนกว่าจะถึงวันที่ชายจะจากไปจากความฝันความหวังของพวกเราจริงๆ
พาร์ทที่แปดนี้ จะเป็นโมเม้นต์ส่วนตัวของดิชั้น กับความน่ารักของไมค์ เป็นโมเม้นต์ที่น่าอับอายไม่น่าเอามาอวดซักเท่าไหร่ ตอนแรกกะว่าไม่เล่าดีกว่า อายคนเค้า แต่ดิชั้นคิดถึงคืนวันเหล่านั้น วันที่ดิชั้นได้พบเจอกับไมค์ที่เป็นธรรมชาติ แม้ตอนนั้นเค้าอาจจะมีความทุกข์ แต่เมื่อได้อยู่ท่ามกลางแฟนๆเค้าก็ดูมีความสุข ดิชั้นได้เห็นเค้ายิ้ม หัวเราะ งอน ค้อน บ่น กระโดดโลดเต้น ดิชั้นคิดถึงเหลือเกิน ไมค์ที่น่ารักร่าเริงคนนั้น
นี่คือlove & hug จากดิชั้น ถึงไมค์ ผู้ที่เป็นคนใกล้ ในความรู้สึกและมโนความคิด
ขอไปทำงานก่อนนะคะ ถ้าไม่ติดขัดคงได้มาแปะให้อ่านกันคืนนี้ดึกๆ
ณช
*เพิ่มเติม*
ขอยืนยันอีกครั้งว่า ไม่ได้เป็นการคิดแทนศิลปินนะคะ เป็นความคิดส่วนตัว เป็นพฤติกรรมส่วนตัว ที่เชื่อว่า "รักใครให้กอด" "รักใครให้แสดงออก" แค่นั้นค่ะ