ผมมีโอกาสได้บวชในวัดป่าแห่งหนึ่งเมื่อปี 2554
ตั้งใจปฏิบัติ เพราะเต็มใจบวช พยายามสำรวมในข้อวินัยต่างๆ

มีอยู่วันนึง ผมนอนพักในกุฏิตอนบ่าย เกิดอารมณ์ทางเพศ มือจึงจับองค์กำเนิดโยกไปมา
เมื่อได้สติจึงหยุดกระทำ และมั่นใจว่าไม่ได้หลั่งน้ำอสุจิแน่นอน

เพราะตอนนั้น ทางวัดจัดให้มีอบรมพระบวชใหม่โดยพระอาจารย์
พระอาจารย์ท่านได้ย้ำเตือนว่า ตรงนั้น (องค์กำเนิด) ถ้าไม่จำเป็นอย่าจับเลย
ผมจึงพยายามไม่จับเลยถ้าไม่จำเป็น และตอนนั้นมีเพื่อนพระภิกษุที่ติดอาบัติข้อนี้ด้วย
ต้องอยู่ปริวาสกรรม จึงมั่นใจว่าถ้าผมทำตอนนั้น จะต้องรีบสารภาพอย่างแน่นอน
ไม่ปล่อยให้ล่วงมานานถึงป่านนี้

เรื่องของเรื่องคือผมลืมเรื่องนี้ไปแล้ว (ผมบวชตอนพฤษภา 2554 ครับ)
แต่ผมดันมานึกถึงการจับองค์กำเนิดของผมตอนต้นปี 2555
แล้วเกิดสงสัยว่าผมติดอาบัติสังฆาทิเสสหรือไม่
ทั้งที่ในใจก็มั่นใจว่าเราไม่ได้หลั่งอสุจิแน่ๆ (ไม่ถึงจุดสุดยอดครับ รู้ตัวก่อน)

แต่หลายครั้งจิตมันจะตก หวนคิดถึงเรื่องนี้ตลอด
เกิดความสงสัยว่าเราได้ล่วงอาบัติข้อนี้รึเปล่า
เปิดดูในพระวินัยแล้วถึงองค์ของศีลข้อนี้
ก็มั่นใจว่าไม่ได้มีเจตนาให้น้ำอสุจิเคลื่อน
แต่จิตก็ชอบเศร้าหมองเรื่องนี้ ซึ่งผมไม่สบายใจเลย
กลัวว่าตอนตายแล้วจิตจะวิตกเรื่องนี้แล้วเราจะไปอบาย

จึงอยากรบกวนสอบถามผู้รู้ให้คำแนะนำหน่อยครับว่าผมควรทำอย่างไรดี
ถึงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด

ขอบพระคุณครับ