ความเดิมนะคะ ตอนที่ 1
http://ppantip.com/topic/32326381 กทม-โคลัมโบ-แคนดี้
ตอนนี้ ตอนที่ 2
http://ppantip.com/topic/32326744 แคนดี้-นูวาร่า
และตอนนี้ ตอนที่ 3 จากนูวาร่า - เอลล่า
ตอนที่ 4
http://ppantip.com/topic/32330884 เอลล่า-แทนกอลล์-โคลัมโบ-เนกอมโบ
ค่ะ เช้าตื่นมา ออกมาดูวิวเมืองนูวาร่า มันสมกับที่เค้าตั้งสมยานามให้เป็น Little England จริงๆ
รูปนี้วิวจากหน้าโฮมสเตย์ค่ะ
ออกมาเดินหาข้าวเช้ากินค่ะในตัวเมือง เพราะรถไฟออกประมาณเที่ยงครึ่ง ไม่รีบร้อนอะไร เดินชมวิวเมืองบ้านเค้าดีกว่า นิดนึงค่ะ อากาศเปลี่ยนแปลงมาก เรานอนไปน้ำมูกไหลย้อยเลย จามอีก ดีที่เอายาลดน้ำมูกไปเผื่อไว้ กินพาราไปอีก 2 เม็ด กลัวไปป่วยแล้วจิเที่ยวมิสนุก
เดินดูสถาปัตยกรรมเมืองเค้าค่ะ
ไม่ค่อยได้ถ่ายเยอะ เพราะหนาวมาก ไม่อยากเอามือออกจากเสื้อกันหนาว 5 องศาค่ะ
เดินรอบๆตัวเมืองบรรยากาศ อากาศสดชื่นสุดๆ กะว่าจะหาขมมปังกิน เลี่ยนเครื่องเทศไม่ไหวแล้ว เลยแวะร้านเบเกอรี่ ซื้อนมชอคโกแลตมา 1 กล่อง ไม่แพงค่ะ จำราคาไม่ได้และ
มีคนมาขายใบอะไรสักอย่างข้างทาง เข้าใจว่าน่าจะเป็น หมากพลู
เดินกลับนี่เหนื่อยสุดๆ ตอนหลังเลยบอกฝรั่งที่ไปด้วยว่า ไอขอตุ๊กๆเถอะ ไม่ไหว กลับถึงโฮมเสตย์ก็อาบน้ำแต่งตัวค่ะ ต้องกะเวลาเพราะถนนที่เมืองนี้ไปสถานีรถไฟกำลังซ่อม กลัวจะใช้เวลานาน เราเหมาตุ๊กๆนี่ไม่มีใครอยากไปส่งเลย เจ้าของโฮมสเตย์เลยติดต่อคนที่พาเราเที่ยวเมื่อวาน เค้าคิด 700 รูปีซึ่งแพงอยู่ ตอนมารับบอก 200 รูปี แต่อย่างว่าเนอะ welcome ย่อมพยายามทำให้ดีกว่าอยู่แล้ว
สถานีรถไฟเมืองนูวาร่าจะชื่อว่า Nanu - Oya ตอนไปถึงฝนตกค่ะ อากาศหนาวด้วย นั่งขดอยู่ที่เก้าอี้ รอรถไฟ คราวนี้เราซื้อชั้น 2 พอค่ะ ประหยัดเงิน เพราะอากาศไม่ได้ร้อนอะไร แล้วก้อยังเปิดหน้าต่างชมวิวได้อีก
สภาพสถานีรถไฟเมืองนูวาร่าค่ะ
ว่างๆระหว่างรถไฟมา เลยขอเก็บรูปตัวเอง อิอิ
และแล้วรถไฟมาแล้วค่ะ ชั้น 2 ของเรา คนไม่เยอะ เลือกที่นั่งไก้ตามสบาย
วิวระหว่างทางค่ะ
เกิ่นก่อนว่า เรายังไม่มี่พักที่เอลล่า แต่เจ้าของ โฮมสเตย์เค้าติดต่อให้ ราคา 2000 รูปี เราโอเคไหม เราก็โอเค พอมาถึงสถานีรถไฟ ก็มีตุ๊กๆจากที่ติดต่อไว้ มารับไปส่ง รร. ฟรีค่ะ
ชื่อ Ella Holiday Inn
พอเก็บข้าวของเสร็จ ก็เลยออกมาถามที่ รร. ว่ามีที่เที่ยวที่ไหนบ้าง เพราะเรามาถึงนี่ก็บ่ายๆแล้วคงเที่ยวได้ไม่หมด เค้าเลยยื่นนี่มาให้
เรา 2 คนเลยตกลงกันว่า จะไปแค่ เบอร์ 4 กะเบอร์ 9 ให้เดินขึ้นเขาคงไม่ไหว สุดท้าย ไอ้เบอร์ 4 นี่แหละตัวดี ทำเอาเกือบตาย เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังค่ะ
เราเลยตัดสินใจนั่งรถเมล์ค่ะ คนละ 20 รูปีถึงน้ำตก Ravana waterfall ถามว่าสวยไหม ทั่วๆไปกะ เหมือนบ้านเรา ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันสำคัญยังไง แต่คนที่นู่นเค้านิยมไปอาบน้ำ เล่นน้ำกัน แบบแก้ผ้ากันเลยทีเดียว
น้ำตกค่ะ
ตอนนี้เรากำลังจะข้ามไปดูวิวฝั่งสะพานนะคะ
วิวก็จะเป็นภูเขาสูงมาก มีลุงคนนึงเดินเอาหินมาโชว์บอกว่าเก็บจากน้ำตกมา
เราก็ยืนรอรถเมล์เพื่อจะไปเบอร์ 4 สะพาน ต่อ เห็นข้าวโพดเหลืองน่ากินดี ซื้อเลย 2 ฝัก 100 รูปี
แต่แบบไม่ได้หวานเหมือนบ้านเรานะคะ รสชาติออกแนวข้าวโพดขาว แข็งๆ ไม่อร่อยเลย รถเมล์มาพอดี เลยรีบขึ้น กลัวจะค่ำ ประสบการณ์โหนรถเมล์มาแล้วค่ะ OMG เขาก็คดเคี้ยว ยืนทีนี่ไม่จับให้ดี มีอันล้มหน้าคะมำได้ แต่เราเป็นหญิงอึดเลยรอดมาได้ มาลงตรงสถานีรถไฟค่ะ ถามพนักงานรถไฟเค้าบอก รอก่อนอีก 10 นาที รถไฟจะมา กลัวเราโดนรถไฟชน
ระหว่างทางเดินไปที่ Nine arches bridge เห็นวิวสวยดีค่ะ
เดินไปไกลมาก ยังพูดกันว่า อยู่ไหนเนี่ย the bridge u said, we walked so long. ซักพักก็เจอสาวชาวบ้าน แกก็พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ เลยทำไม้ทำมือบอก short cut short cut ชี้ๆ เราเลยคิดว่า เออ คงอีกไม่ไกล
จริงๆด้วยค่ะ เดินมาลอดอุโมงค์ประมาณ 200 เมตรได้ เราก็เจอสิ่งนี สิ่งที่เราตามหา
มันคือ Nine arches bridge
พอเสร็จเราก็หันไปถามฝรั่งว่าแล้วเราจะกลับกันยังไง นี่เราเดินมาเกิอบ 10 กม. มันบอก คิดซะว่า ออกกำลังกาย OMG ฉันเหนื่อยมาก อยากได้น้ำ ณ เพลานี้ และๆๆๆๆ สุดแสนจะบังเอิญ เราไปเจอหนุ่มชาวบ้านคนนึงเข้า เค้าเข้ามาทักอายุ 18 เรียนอยู่มอปลาย พยายามจะพูดภาษาอังกฤษ ถามว่ามาจากไหน ฝรั่งบอกเยอรมัน เท่านั้นแหละ พี่แก เอาเรื่องฟุตบอลโลก มาเม้ามอยใหญ่ แถมเรียนเชิญไปดื่มน้ำที่บ้านก่อน (ได้การล่ะ เรามีน้ำกินแล้ว)
บ้านเค้าค่ะ
ได้ดื่มน้ำแล้วชื่นใจ กว่าจะมาถึงบ้านพี่แก ทำเอาเกือบตาย เล่นตั้งซะบนเขาสูง ทางขึ้นนี่ชันมาก แต่พอมาถึงบ้านแก หันหลังไปดูสะพาน ตะลึงๆๆ
น้องแกก็ดีนะ บอกไม่ต้องเดินย้อนกลับไปตามทางรถไฟนะ เดินตามฉันมาเลย ใกล้กว่า ใกล้กว่า แต่ขึ้นเขาที่ชันมากๆ เรานี่ขอนั่งพักเป็นระยะๆ หายใจไม่ทัน กว่าจะถึงถนนใหญ่ เดินเข้าไปในหมู่บ้าน มืดมากนะตอนนั้น หมาก็ดันไล่เห่าอีก โอ๊ย ตอนนั้นชีวิต ขอกลับไปอาบน้ำ รองเท้านี่มีอันต้องทิ้ง และแล้วสอง ชม. เราก็มาถึง รร. เปลี่ยนแตะทันที เพราะตอนนั้นขาเราแบบปวดและขยับไม่ได้เลยค่ะ เหมือนเส้นจะยึด ทรมานมาก เอายาหม่องมานวดๆ ก็พอบรรเทาอาการได้ แล้วลงมากินข้าว เตรียมไป tangalle ต่อพรุ่งนี้ พนักงาน รร.บอกมีรถทุกๆชม. แต่รถเมล์ฉิ่งฉาบทัวร์นะ เราคิดในใจ เอาอีกและ ต้องอ้วกชัวร์ๆ เลยคิดยาแก้เมารถดักเอาไว้
แล้วจะกลับมาเล่าต่อค่ะ ไป ถึง Tangalle เนี่ย ประเด็นคืออยากจะดูชาวประมงตกปลาบนไม้ จะยากขนาดไหน
[CR] Part 3 รีวิวทริปแบคเป้ ศรีลังกา ผู้หญิงบินเดี่ยว 1 อาทิตย์เบาๆ 7 เมือง (คุ้มมากๆ) นูวาร่า-เอลล่า-แทนกอลล์
ตอนนี้ ตอนที่ 2 http://ppantip.com/topic/32326744 แคนดี้-นูวาร่า
และตอนนี้ ตอนที่ 3 จากนูวาร่า - เอลล่า
ตอนที่ 4 http://ppantip.com/topic/32330884 เอลล่า-แทนกอลล์-โคลัมโบ-เนกอมโบ
ค่ะ เช้าตื่นมา ออกมาดูวิวเมืองนูวาร่า มันสมกับที่เค้าตั้งสมยานามให้เป็น Little England จริงๆ
รูปนี้วิวจากหน้าโฮมสเตย์ค่ะ
ออกมาเดินหาข้าวเช้ากินค่ะในตัวเมือง เพราะรถไฟออกประมาณเที่ยงครึ่ง ไม่รีบร้อนอะไร เดินชมวิวเมืองบ้านเค้าดีกว่า นิดนึงค่ะ อากาศเปลี่ยนแปลงมาก เรานอนไปน้ำมูกไหลย้อยเลย จามอีก ดีที่เอายาลดน้ำมูกไปเผื่อไว้ กินพาราไปอีก 2 เม็ด กลัวไปป่วยแล้วจิเที่ยวมิสนุก
เดินดูสถาปัตยกรรมเมืองเค้าค่ะ
ไม่ค่อยได้ถ่ายเยอะ เพราะหนาวมาก ไม่อยากเอามือออกจากเสื้อกันหนาว 5 องศาค่ะ
เดินรอบๆตัวเมืองบรรยากาศ อากาศสดชื่นสุดๆ กะว่าจะหาขมมปังกิน เลี่ยนเครื่องเทศไม่ไหวแล้ว เลยแวะร้านเบเกอรี่ ซื้อนมชอคโกแลตมา 1 กล่อง ไม่แพงค่ะ จำราคาไม่ได้และ
มีคนมาขายใบอะไรสักอย่างข้างทาง เข้าใจว่าน่าจะเป็น หมากพลู
เดินกลับนี่เหนื่อยสุดๆ ตอนหลังเลยบอกฝรั่งที่ไปด้วยว่า ไอขอตุ๊กๆเถอะ ไม่ไหว กลับถึงโฮมเสตย์ก็อาบน้ำแต่งตัวค่ะ ต้องกะเวลาเพราะถนนที่เมืองนี้ไปสถานีรถไฟกำลังซ่อม กลัวจะใช้เวลานาน เราเหมาตุ๊กๆนี่ไม่มีใครอยากไปส่งเลย เจ้าของโฮมสเตย์เลยติดต่อคนที่พาเราเที่ยวเมื่อวาน เค้าคิด 700 รูปีซึ่งแพงอยู่ ตอนมารับบอก 200 รูปี แต่อย่างว่าเนอะ welcome ย่อมพยายามทำให้ดีกว่าอยู่แล้ว
สถานีรถไฟเมืองนูวาร่าจะชื่อว่า Nanu - Oya ตอนไปถึงฝนตกค่ะ อากาศหนาวด้วย นั่งขดอยู่ที่เก้าอี้ รอรถไฟ คราวนี้เราซื้อชั้น 2 พอค่ะ ประหยัดเงิน เพราะอากาศไม่ได้ร้อนอะไร แล้วก้อยังเปิดหน้าต่างชมวิวได้อีก
สภาพสถานีรถไฟเมืองนูวาร่าค่ะ
ว่างๆระหว่างรถไฟมา เลยขอเก็บรูปตัวเอง อิอิ
และแล้วรถไฟมาแล้วค่ะ ชั้น 2 ของเรา คนไม่เยอะ เลือกที่นั่งไก้ตามสบาย
วิวระหว่างทางค่ะ
เกิ่นก่อนว่า เรายังไม่มี่พักที่เอลล่า แต่เจ้าของ โฮมสเตย์เค้าติดต่อให้ ราคา 2000 รูปี เราโอเคไหม เราก็โอเค พอมาถึงสถานีรถไฟ ก็มีตุ๊กๆจากที่ติดต่อไว้ มารับไปส่ง รร. ฟรีค่ะ
ชื่อ Ella Holiday Inn
พอเก็บข้าวของเสร็จ ก็เลยออกมาถามที่ รร. ว่ามีที่เที่ยวที่ไหนบ้าง เพราะเรามาถึงนี่ก็บ่ายๆแล้วคงเที่ยวได้ไม่หมด เค้าเลยยื่นนี่มาให้
เรา 2 คนเลยตกลงกันว่า จะไปแค่ เบอร์ 4 กะเบอร์ 9 ให้เดินขึ้นเขาคงไม่ไหว สุดท้าย ไอ้เบอร์ 4 นี่แหละตัวดี ทำเอาเกือบตาย เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังค่ะ
เราเลยตัดสินใจนั่งรถเมล์ค่ะ คนละ 20 รูปีถึงน้ำตก Ravana waterfall ถามว่าสวยไหม ทั่วๆไปกะ เหมือนบ้านเรา ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันสำคัญยังไง แต่คนที่นู่นเค้านิยมไปอาบน้ำ เล่นน้ำกัน แบบแก้ผ้ากันเลยทีเดียว
น้ำตกค่ะ
ตอนนี้เรากำลังจะข้ามไปดูวิวฝั่งสะพานนะคะ
วิวก็จะเป็นภูเขาสูงมาก มีลุงคนนึงเดินเอาหินมาโชว์บอกว่าเก็บจากน้ำตกมา
เราก็ยืนรอรถเมล์เพื่อจะไปเบอร์ 4 สะพาน ต่อ เห็นข้าวโพดเหลืองน่ากินดี ซื้อเลย 2 ฝัก 100 รูปี
แต่แบบไม่ได้หวานเหมือนบ้านเรานะคะ รสชาติออกแนวข้าวโพดขาว แข็งๆ ไม่อร่อยเลย รถเมล์มาพอดี เลยรีบขึ้น กลัวจะค่ำ ประสบการณ์โหนรถเมล์มาแล้วค่ะ OMG เขาก็คดเคี้ยว ยืนทีนี่ไม่จับให้ดี มีอันล้มหน้าคะมำได้ แต่เราเป็นหญิงอึดเลยรอดมาได้ มาลงตรงสถานีรถไฟค่ะ ถามพนักงานรถไฟเค้าบอก รอก่อนอีก 10 นาที รถไฟจะมา กลัวเราโดนรถไฟชน
ระหว่างทางเดินไปที่ Nine arches bridge เห็นวิวสวยดีค่ะ
เดินไปไกลมาก ยังพูดกันว่า อยู่ไหนเนี่ย the bridge u said, we walked so long. ซักพักก็เจอสาวชาวบ้าน แกก็พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ เลยทำไม้ทำมือบอก short cut short cut ชี้ๆ เราเลยคิดว่า เออ คงอีกไม่ไกล
จริงๆด้วยค่ะ เดินมาลอดอุโมงค์ประมาณ 200 เมตรได้ เราก็เจอสิ่งนี สิ่งที่เราตามหา
มันคือ Nine arches bridge
พอเสร็จเราก็หันไปถามฝรั่งว่าแล้วเราจะกลับกันยังไง นี่เราเดินมาเกิอบ 10 กม. มันบอก คิดซะว่า ออกกำลังกาย OMG ฉันเหนื่อยมาก อยากได้น้ำ ณ เพลานี้ และๆๆๆๆ สุดแสนจะบังเอิญ เราไปเจอหนุ่มชาวบ้านคนนึงเข้า เค้าเข้ามาทักอายุ 18 เรียนอยู่มอปลาย พยายามจะพูดภาษาอังกฤษ ถามว่ามาจากไหน ฝรั่งบอกเยอรมัน เท่านั้นแหละ พี่แก เอาเรื่องฟุตบอลโลก มาเม้ามอยใหญ่ แถมเรียนเชิญไปดื่มน้ำที่บ้านก่อน (ได้การล่ะ เรามีน้ำกินแล้ว)
บ้านเค้าค่ะ
ได้ดื่มน้ำแล้วชื่นใจ กว่าจะมาถึงบ้านพี่แก ทำเอาเกือบตาย เล่นตั้งซะบนเขาสูง ทางขึ้นนี่ชันมาก แต่พอมาถึงบ้านแก หันหลังไปดูสะพาน ตะลึงๆๆ
น้องแกก็ดีนะ บอกไม่ต้องเดินย้อนกลับไปตามทางรถไฟนะ เดินตามฉันมาเลย ใกล้กว่า ใกล้กว่า แต่ขึ้นเขาที่ชันมากๆ เรานี่ขอนั่งพักเป็นระยะๆ หายใจไม่ทัน กว่าจะถึงถนนใหญ่ เดินเข้าไปในหมู่บ้าน มืดมากนะตอนนั้น หมาก็ดันไล่เห่าอีก โอ๊ย ตอนนั้นชีวิต ขอกลับไปอาบน้ำ รองเท้านี่มีอันต้องทิ้ง และแล้วสอง ชม. เราก็มาถึง รร. เปลี่ยนแตะทันที เพราะตอนนั้นขาเราแบบปวดและขยับไม่ได้เลยค่ะ เหมือนเส้นจะยึด ทรมานมาก เอายาหม่องมานวดๆ ก็พอบรรเทาอาการได้ แล้วลงมากินข้าว เตรียมไป tangalle ต่อพรุ่งนี้ พนักงาน รร.บอกมีรถทุกๆชม. แต่รถเมล์ฉิ่งฉาบทัวร์นะ เราคิดในใจ เอาอีกและ ต้องอ้วกชัวร์ๆ เลยคิดยาแก้เมารถดักเอาไว้
แล้วจะกลับมาเล่าต่อค่ะ ไป ถึง Tangalle เนี่ย ประเด็นคืออยากจะดูชาวประมงตกปลาบนไม้ จะยากขนาดไหน