... กระทู้นี้ตั้งขึ้นเพื่อเป็นการขอบคุณน้ำใจที่ได้รับจากหลาย ๆ ท่านในการเดินทางครั้งนี้ค่ะ และไว้เป็นอุทาหรณ์ โชคดี...ไม่ได้มีเสมอไป


เหตุเกิดหลังจากที่เราขึ้นเรือ ณ ทุ่งมะขามน้อยเพื่อมาต่อรถบัสปรับอากาศเพื่อกลับกรุงเทพฯ ด้วยคนที่เยอะมาก ต่างคนต่างก็จะเดินทางกลับ เราก็กลัวจะตกรถ หลังจากไปยืนยันตั๋วเดินทางกลับกรุงเทพฯ เราจึงต้องตระเตรียมตัวเองในเรื่องส่วนตัว เพื่อจะได้ไม่ต้องไปขึ้นห้องน้ำบนรถบัส ทำให้เราลืมกระเป๋าผ้าซึ่งมีกระเป๋าสตางค์ และกุญแจกระเป๋าเดินทางไว้ในห้องน้ำ ผ่านไปเกือบ 4 ชั่วโมง เมื่อรถวิ่งจะถึงทับสะแก เพื่อแวะร้านคุณต้น ถึงได้รู้ว่าลืมทิ้งไว้ในห้องน้ำ ทำไงดีหล่ะ ตื่นตระหนกมาก นี่เป็นครั้งแรก สิ่งที่ห่วงที่สุดคือบัตรเครดิตธนาคารใบใหม่เพิ่งได้รับก่อนเดินทางไม่ถึงสัปดาห์ มันเหมือนมีลางสังหรณ์ว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

ก่อนวันเดินทาง 1 วัน เราได้แยกเอกสารสำคัญออกจากกระเป๋าสตางค์ เก็บบัตรเครดิตฯ จำนวนหนึ่งไว้ที่บ้าน และนำไปแค่ใบเดียว นอกนั้นก็เป็นบัตรที่ออกโดยราชการ และก็เป็นการไปเที่ยวครั้งแรกที่แยกบัตรฯ เก็บไว้ที่บ้านพร้อมโทรศัพท์มือถือ พกไปแต่ tablet


สิ่งที่กลัวมากที่สุด .... ถ้าใครได้บัตรเครดิตและนำไปใช้ คงแย่แน่ อย่างแรกที่ทำได้คือลงไปข้างล่างของรถบัส เพื่อหาพนักงานประจำรถ แต่ไม่พบ จึงตัดสินใจเคาะกระจกรถซึ่งกั้นระหว่างคนขับกับผู้โดยสาร แต่ไม่มีการตอบรับ จึงกลับขึ้นมาและหาเบอร์ติดต่อไปยังท่าเรือฯ ดีที่น้องลอยซึ่งเป็นเพื่อนร่วมทางไปเที่ยวในครั้งนี้ ได้เก็บภาพท่าเรือฯ มาหลายภาพ และก็มีเบอร์ติดต่อโชว์อยู่ด้วย น้องเขาเลยโทรไปที่ท่าเรือฯ ให้เจ้าหน้าที่ที่รับสายช่วยไปดูที่ห้องน้ำหญิงห้องแรก เจ้าหน้าที่ขอเวลาไปดูให้ และจะโทรกลับมาแจ้ง เราก็รอคำตอบด้วยใจประหวั่น ใจก็อยากจะโทรไปอายัดบัตรเครดิต และบัตรเอทีเอ็ม น้องลอยก็ปลอบว่ารอคำตอบก่อน เวลาช่วงนั้นมันยาวนานมาก ก็ได้แต่ภาวนานึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยสงเคราะห์ให้เจ้าหน้าที่หาถุงผ้าและกระเป๋าสตางค์ของเราเจอ


** ห้องน้ำ ณ ท่าเรือทุ่งมะขามน้อย **

ห้านาทีผ่านไปอย่างเชื่องช้า แล้วทางท่าเรือฯ ก็โทรกลับมาแจ้งว่า เจอถุงผ้าแล้ว แขวนอยู่ในห้องน้ำห้องแรก และจะจัดส่งคืนไปให้ โดยพรุ่งนี้ 08.00 น. ให้ไปติดต่อรับกับคุณต้น ณ ออฟฟิคของลมพระยาที่ข้าวสาร เหมือนทุกอย่างมันประจวบเหมาะไปหมด ด้วยหลังจากจองที่พักกับนางยวน เราก็จองที่พักที่ข้าวสาร

เนื่องจากในกำหนดการในวันกลับรถบัสจะมาถึงที่ข้าวสาร ประมาณ 20.30 น. ซึ่ง น้องลอยเธอบินตรงมาจากเชียงรายเพื่อมาทริปนี้ เธอต้องค้าง 1 คืน เพื่อเดินทางกลับเชียงรายช่วงเย็นของวันถัดไป จึงตัดสินใจจองโรงแรมสวัสดี ข้าวสาร อินน์ ด้วยโปรฯ ของ expedia.com พักเป็นเพื่อนน้อง 1 คืน พอถึงวันจริงปรากฎว่ารถติดมาก และเจอฝนตก ทำให้รถบัสมาถึงที่ข้าวสาร เกือบ 5 ทุ่ม ไปถึงที่พักห้าทุ่มกว่านิด ๆ จองห้องชั้น 2 Twin bed ไปถึงเสีย self ให้เราสองคนตะกายขึ้นไปชั้น 4 กันเองสองคน ห้องพักก็ลึกลับซับซ้อนมาก ถือกระเป๋าคนละใบ และแบกเป้สะพายหลังอีกคนละใบ ไม่มีคนมาช่วยยก เซ็งมาก ทั้งนี้ยืนยันการเข้าพัก อันนี้ไม่ประทับใจเลย ถ้าจะรับแต่ลูกค้าต่างชาติ ก็ไม่ควรรับจองจากลูกค้าคนไทย และเป็นครั้งแรกที่ต้องตัดซิปกระเป๋าเดินทางเพราะไม่มีกุญแจเปิด

พอเช้า 08.30 น. น้องลอยก็ติดต่อเข้าไปที่บริษัทเรือเร็วลมพระยา เจ้าหน้าที่ที่รับสายแจ้งกลับมาว่าของได้ถูกส่งมาแล้วถึงตอนตีหนึ่ง เราก็เช็คเอ้าท์จากโรงแรมเพื่อไปรับของคืน ซึ่งเขาใส่ซองสีน้ำตาลผนึกมาอย่างดี เจ้าหน้าที่ประจำออฟฟิคได้ติดต่อประสานกับคุณต้นเรื่องที่เราจะขอไปรับของ เราจึงขอให้เขาเปิดซองและเช็คเอกสารในนั้นมีบัตรที่มีหน้าตาเรา พอเขาดูเขาก็ส่งให้เราเช็คของที่อยู่ในซองสีน้ำตาล สิ่งที่ห่วงคือบัตรสำคัญ ๆ บัตรครบก็โอเค เขาก็ให้เราเซ็นต์ชื่อรับของ เราก็กล่าวขอบคุณเขา และทุกคนที่เกี่ยวข้อง

พอกลับมาถึงบ้านมีเบอร์ธนาคารฯ ติดต่อเข้ามา 2 สาย ซึ่งไม่ได้รับ เราเลยโทรกลับ และได้รับแจ้งว่าบัตรต่าง ๆ ของธนาคารที่เราใช้บริการอยู่ จำนวน 4 ใบได้ถูกอายัดชั่วคราวโดยคุณเอ็กซ์ ๆ ได้แจ้งทางธนาคารว่า เราได้ลืมกระเป๋าสตางค์พร้อมบัตรเครดิตและเอทีเอ็มไว้ที่ท่าเรือทุ่งมะขามน้อย คุณเอ็กซ์รอบคอบมาก เราต้องขอบพระคุณอย่างสูง ถ้าไม่ได้คุณเอ็กซ์ช่วยเป็นธุระ เราก็คงมึนตึบ หลังจากนั้นเราก็ยืนยันตัวตนกลับทางธนาคารเพื่อเปิดใช้บัตรทั้ง 4 ใบใหม่ และหลังจากนั้นเราก็โทรศัพท์กลับไปที่ออฟฟิคท่าเรือ ฝากบอกเจ้าหน้าที่ที่รับสาย บอกขอบคุณคุณเอ็กซ์ด้วย และตอนนี้เราได้แจ้งธนาคารฯ ให้ทำการเปิดบัตรฯ เรียบร้อยแล้ว .. ..

นี่คือความประทับใจที่เราได้พบกับการเดินทางในครั้งนี้ ขอบคุณทุกคนที่มีส่วนช่วยให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้อย่างราบรื่น โดยเฉพาะเจ้าหน้าที่ของบริษัทเรือเร็วลมพระยาทั้งที่ท่าเรือทุ่งมะขามน้อย และที่ข้าวสารมาก ๆ ค่ะ