เพื่อนเราเคยไปสอบข้าราชการค่ะ

แล้วก็เจอพวกเด็กเส้นนั่งคุยกัน แบบเสียงดังเพื่อให้คนอื่นได้ยิน

ทำนองว่าพวกคนอื่นจะมาสอบกันทำไม ยังไงก็ไม่ได้
ด้วยน้ำเสียงเหนือกว่า สะใจ พอใจในอภิสิทธิ์ของตนเองมากค่ะ
เพื่อนเราตอนนั้นก็เสียใจทีเดียว

และสุดท้ายก็มีแต่พวกเด็กเส้นที่ติดข้าราชการครั้งนั้น คนอื่นที่อดหลับอดนอนเตรียมตัวมาไม่มีติดสักคน


เราว่ามันขึ้นอยู่กับนิสัยพื้นฐานของเด็กเส้นคนนั้นค่ะ
บางคนผู้ใหญ่เจ้ากี้เจ้าการมาให้ใช้เส้นเอง ตัวเด็กอาจจะไม่ได้อยากใช้
ถ้าเป็นคนพื้นฐานนิสัยดีอยู่แล้ว เมื่อได้รับโอกาสเข้ามา เค้าก็จะพยายามมันอย่างเต็มที่

แต่ถ้าใครที่พื้นฐานนิสัยแย่มาก่อน พอได้ใช้เส้น ก็ยิ่งได้ใจนะเราว่า เท่าที่เคยเห็นมา

เรารู้สึกว่าการใช้เส้น เด็กฝาก เป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ ที่จะเจอในระบบสังคมอุปถัมภ์แบบสังคมไทย
มันเป็นแค่วิธีการเข้าถึงโอกาสอีกวิธี แต่ละคนมีต้นทุนการเข้าถึงโอกาสต่างกัน
ถ้าสังคมไทยยังเป็นระบบ อุปถัมภ์ ก็คงเลี่ยงไม่ได้ที่จะเจอ อันที่จริง แม่แต่สังคมฝรั่ง เด็กเส้นมันก็มีอยู่ดี

สรุปก็คือ เราเองนี่แหละที่จะไปนั่งอิจฉา หนั่นไส้ หงุดหงิด นินทาเขาทำไมนักหนา
ถ้าเขาทำงานได้แย่เหลือทน สังวันเจ้านายก็คงทนไม่ได้จนต้องหาโอกาสทำไรสักอย่างเองหละค่ะ

ส่วนตัวเราเวลาเจอเด็กเส้น ก็ไม่ชอบนะ แต่ไม่ไปยุ่ง นินทาอะไรทั้งนั้น
ถ้าเขาดีกับเรา เราก็ดีด้วย ถ้าหยิงมา เราก็หยิ่งกลับ ก็แค่นั้น มีน้อยใจบ้างตามประสา แต่ก็นะ จะไปทำอะไรได้

ถ้าเส้นเข้ามาแล้วยังถูกตามใจหรือถูกให้ท้ายโดยไม่แยกแยะชั่วดีจากผู้มีอำนาจ..บอกได้เลยครับว่าเด็กเส้นกลุ่มจะยิ่งหลงระเริง..ถามว่าเค้าภูมิใจไหม เค้าภูมิใจแน่นอนที่ไม่มีใครทำไรเค้าได้