ปกติดิชั้นดูหนังตลกที่ผ่านๆมา สังเกตว่าหนังจะนำคนไม่ปกติพิการ ไม่ตาเหล่ ขาเป๋มาแสดงให้ขำๆกัน
แต่พอมาดูหนังเรื่องหนึ่งเป็นหนังวัยรุ่น ฮามาก แต่พอฉากที่มีพระ ปากแหว่งเพดานโหว่
ดิชั้นฮาไม่ออกเลยทีเดียว

เพราะคุณคงไม่รู้ว่า คนเป็นพ่อเป็นแม่คน ที่มีลูกเป็นปากแหว่งเพดานโหว่
ถ้าเค้ามาดูหนังเรื่องนี้ คงไม่ขำกับคุณแน่
ความทุกข์ที่มีเค้ามี คุณจะทราบไหมว่ามันย่ำแย่แค่ไหน กว่าจะเลี้ยงลูกที่เป็นปากแหว่งฯจนโต


เด็กกลุ่มปากแหว่งฯนี้ต้องทำการรักษาตั้งแต่แรกเกิดยันโต
ตั้งแต่พิมปาก เย็บริมฝีปาก ดัดฟัน ฝึกพูด
ต้องทรมานกับการผ่าตัดเป็นระยะๆ
กินนมจากอกแม่ยังไม่ได้เลย ถ้าให้นมขวดไม่ดี มีโอกาสติดเชื้ออีก

ความทุกข์ทรมานการเลี้ยง และเมื่อเค้าโตเด็กบางคนอาจพูดไม่ชัด
เลยอยากถามคนสร้างหนังว่า
คุณสร้างเสียงหัวเราะจากความทุกข์คนที่มีปมด้อยได้อีกหรือค่ะ..เลิกเถอะค่ะ

คนบางกลุ่มหรือส่วนใหญ่ที่ปกติ อาจได้ความสุขจากหนังที่ดู
แล้วคนที่เค้ามีปมด้อย คงไม่ขำกับหนังที่ล้อเลียนเค้า

ถ้าอยู่ร่วมสังคม คุณยังอยากหัวเราะเค้าหรือเปล่าค่ะ??