เริ่มรู้จักทีมชาติเยอรมันเมื่อบอลโลก 2002 ตอนนั้นน่าจะประมาณ ป.5 นัดรองชนะเลิศกับเกาหลีใต้เสื้อสีขาวๆ คงเป็นประทับใจแรก รอบชิงเป็นคนเดียวในบ้านที่เชียร์เยอรมันทุกคนเชียร์บราซิลหมด ครั้งนั้นจำนักเตะได้คนนึง(จำได้แต่หน้านะไม่รู้ชื่อ ^^) พอมายูโร 2004 ก็ตามดูแต่ครั้งนั้นตกรอบแรกไป
บอลโลก 2006 ที่เยอรมันเป็นเจ้าภาพ ครั้งนี้โตขึ้นมาอีกหน่อยเริ่มอ่านข่าวฟุตบอลบ้าง ตอนนั้นเขาพูดว่าทีมเราถ้าไม่ได้เป็นเจ้าภาพไม่แน่ใจว่าจะผ่านรอบแบ่งกลุ่มมั้ย แต่ก็ชนะมาเรื่อยๆจนมาเจออิตาลีโดนอัดตกรอบในช่วงต่อเวลา มันเป็นอะไรที่เคว้งมากเลยตอนนั้น ตื่นเช้ามาก็เจอภาพข่าวทั้งในหนังสือพิมพ์และโทรทัศน์ เจอซ้ำๆสุดท้ายก็ร้องไห้จนได้ TT นั่นเป็นครั้งแรกที่ร้องไห้ให้กับฟุตบอล เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้รู้สึกผูกพันกับทีมนี้มากขึ้น แต่ก็เข้มแข็งขึ้นเหมือนกัน
ยูโร 2008 เรามีทีมที่ดีแต่ก็พ่ายสเปนในนัดชิง
บอลโลก 2010 ทีมนี้กลับมามีปัญหาอีกครั้งหนึ่ง เป็นเยอรมันรุ่นเด็ก...แต่ก็โชว์ฟอร์มได้น่าประทับใจ พ่ายสเปนอีกครั้งในรอบรอง
ยูโร 2012 ก็รู้สึกว่าเป็นทีมที่ดีนะแต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ดูเยอรมันเตะแล้วรู้สึกอึดอัด เหมือนกำลังพยายามหาวิธีที่เหมาะกับทีมตัวเองแต่ก็ยังไม่ลงตัว เน้นการต่อบอลแต่ก้ดูขาดๆเกินๆ โค้ชแก้เกมไม่เก่งเวลาเป็นรองแล้วกลับมายาก ความรู้สึกประมาณนั้นเลย พ่ายอิตาลีไปในรอบรอง
เราพูดกับเพื่อนขำๆว่า เชียร์เยอรมันนี่ดีนะ ได้ดูยาวๆอย่างน้อยรอบรอง...แต่ไม่ได้แชมป์ รู้สึกอยากได้แชมป์มาก
พอมาถึง บอลโลก 2014 ความคิดเราเปลี่ยนไปหลายอย่าง
เราเคยเห็นด้วยเวลามีคนวิเคราะห์การเล่นของเยอรมัน ว่าเพราะเยอรมันขาดนักเตะที่จะเป็นตัวชี้ชะตาในเกมที่สูสีมากๆ แต่มาถึงปีนี้ โอเคเยอรมันมีนักเตะที่มีความสามารถเฉพาะตัวมากขึ้น แต่ก็ไม่มีใครกระโดดขึ้นมาพอที่จะตัวชี้ขาดในเกมได้ แต่นี่ล่ะคือความเป็นเยอรมัน เล่นเป็นทีม เล่นเป็นระบบ แก้ที่ระบบ ค่อยๆปรับ เอาความบกพร่อมมาแก้ไข และปีนี้รู้สึกว่าอะไรหลายๆอย่างเริ่มลงตัว...เขาสร้างทีมมานาน
เคยได้ยินคนพูดถึงว่า เยอรมันเจ้าแห่งรองแชมป์ เจ้าแห่งที่ 3 บลาๆ มาปีนี้เรารู้สึกดีใจกับสถิติเหล่านี้มากกว่าทุกครั้ง เพราะอะไรรู้มั้ย การที่ทีมทีมหนึ่งจะทำผลงานได้แบบนี้มันมีอะไรน่าสนใจมากกว่า อย่างนับตั้งแต่ปี 2006 มา เยอรมันอย่างต่ำก็รอบรอง นี่สิที่น่าสนใจว่าทำทีมกันยังไงถึงได้สร้างมาตรฐานแบบนี้ได้
การเป็นแชมป์มันยาก การที่ทีมๆหนึ่งจะเป็นแชมป์ได้มันมีอะไรหลายๆอย่าง แน่นอนความสามารถแต่ที่ขาดไม่ได้อีกอย่างคือดวง
สำหรับนัดชิง รู้สึกว่าไม่ได้แชมป์ก็ไม่เป็นไร เพราะคู่แข่งเราก็เก่ง ลูกกลมๆอะไรก็เกิดขึ้นได้
พลาดครั้งนี้หรืออีกหลายๆครั้งก็ไม่เป็นไร...เพราะเชื่อว่าสุดท้ายพวกเขาจะกลับมา
ถึงทีมชาติเยอรมันก่อนนัดชิง
บอลโลก 2006 ที่เยอรมันเป็นเจ้าภาพ ครั้งนี้โตขึ้นมาอีกหน่อยเริ่มอ่านข่าวฟุตบอลบ้าง ตอนนั้นเขาพูดว่าทีมเราถ้าไม่ได้เป็นเจ้าภาพไม่แน่ใจว่าจะผ่านรอบแบ่งกลุ่มมั้ย แต่ก็ชนะมาเรื่อยๆจนมาเจออิตาลีโดนอัดตกรอบในช่วงต่อเวลา มันเป็นอะไรที่เคว้งมากเลยตอนนั้น ตื่นเช้ามาก็เจอภาพข่าวทั้งในหนังสือพิมพ์และโทรทัศน์ เจอซ้ำๆสุดท้ายก็ร้องไห้จนได้ TT นั่นเป็นครั้งแรกที่ร้องไห้ให้กับฟุตบอล เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้รู้สึกผูกพันกับทีมนี้มากขึ้น แต่ก็เข้มแข็งขึ้นเหมือนกัน
ยูโร 2008 เรามีทีมที่ดีแต่ก็พ่ายสเปนในนัดชิง
บอลโลก 2010 ทีมนี้กลับมามีปัญหาอีกครั้งหนึ่ง เป็นเยอรมันรุ่นเด็ก...แต่ก็โชว์ฟอร์มได้น่าประทับใจ พ่ายสเปนอีกครั้งในรอบรอง
ยูโร 2012 ก็รู้สึกว่าเป็นทีมที่ดีนะแต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ดูเยอรมันเตะแล้วรู้สึกอึดอัด เหมือนกำลังพยายามหาวิธีที่เหมาะกับทีมตัวเองแต่ก็ยังไม่ลงตัว เน้นการต่อบอลแต่ก้ดูขาดๆเกินๆ โค้ชแก้เกมไม่เก่งเวลาเป็นรองแล้วกลับมายาก ความรู้สึกประมาณนั้นเลย พ่ายอิตาลีไปในรอบรอง
เราพูดกับเพื่อนขำๆว่า เชียร์เยอรมันนี่ดีนะ ได้ดูยาวๆอย่างน้อยรอบรอง...แต่ไม่ได้แชมป์ รู้สึกอยากได้แชมป์มาก
พอมาถึง บอลโลก 2014 ความคิดเราเปลี่ยนไปหลายอย่าง
เราเคยเห็นด้วยเวลามีคนวิเคราะห์การเล่นของเยอรมัน ว่าเพราะเยอรมันขาดนักเตะที่จะเป็นตัวชี้ชะตาในเกมที่สูสีมากๆ แต่มาถึงปีนี้ โอเคเยอรมันมีนักเตะที่มีความสามารถเฉพาะตัวมากขึ้น แต่ก็ไม่มีใครกระโดดขึ้นมาพอที่จะตัวชี้ขาดในเกมได้ แต่นี่ล่ะคือความเป็นเยอรมัน เล่นเป็นทีม เล่นเป็นระบบ แก้ที่ระบบ ค่อยๆปรับ เอาความบกพร่อมมาแก้ไข และปีนี้รู้สึกว่าอะไรหลายๆอย่างเริ่มลงตัว...เขาสร้างทีมมานาน
เคยได้ยินคนพูดถึงว่า เยอรมันเจ้าแห่งรองแชมป์ เจ้าแห่งที่ 3 บลาๆ มาปีนี้เรารู้สึกดีใจกับสถิติเหล่านี้มากกว่าทุกครั้ง เพราะอะไรรู้มั้ย การที่ทีมทีมหนึ่งจะทำผลงานได้แบบนี้มันมีอะไรน่าสนใจมากกว่า อย่างนับตั้งแต่ปี 2006 มา เยอรมันอย่างต่ำก็รอบรอง นี่สิที่น่าสนใจว่าทำทีมกันยังไงถึงได้สร้างมาตรฐานแบบนี้ได้
การเป็นแชมป์มันยาก การที่ทีมๆหนึ่งจะเป็นแชมป์ได้มันมีอะไรหลายๆอย่าง แน่นอนความสามารถแต่ที่ขาดไม่ได้อีกอย่างคือดวง
สำหรับนัดชิง รู้สึกว่าไม่ได้แชมป์ก็ไม่เป็นไร เพราะคู่แข่งเราก็เก่ง ลูกกลมๆอะไรก็เกิดขึ้นได้
พลาดครั้งนี้หรืออีกหลายๆครั้งก็ไม่เป็นไร...เพราะเชื่อว่าสุดท้ายพวกเขาจะกลับมา