เจอมานะ
วัสดีนะครับ ผมชื่อบอยครับ(สมมตินะจ้ะ) ตอนนี้รู้สึกว่าบริษัทจัดหาคู่เริ่มบูมจริงๆเนอะ ลูกค้าหลายคนก็เข้าไปใช้กันเยอะ อาจจะเพราะว่าการที่คนเราเริ่มใช้เวลากับงานมากขึ้น คุยกันน้อยลงละมั้ง
เมื่อราวๆเดือนก่อนผมได้มีโอกาสเข้าไปใช้บริการจัดหาคู่ในตัวเมื่อกรุงเทพครับ ก่อนหน้านี้ก็ทำการบ้านมาบ้าง เซริจมาบ้าง บริษัทที่คิดว่าอยากจะเข้าไปใช้บริการจริงๆ กลับปิดตัวไปแล้ว ชื่อไทยของบริษัทก็คงราวๆ "โชคชะตาแหงๆ" ซึ่งผมเคยได้ยินมาว่าบริษัทนี้จะไม่เก็บเงินจนกว่าทั้งสองฝ่ายจะทำการยื่นยันว่าจะไปเดทกัน ซึ่งผมเองนั้นก็เสียดายอย่างมาก เพราะคิดว่าเป็นบริษัทที่แฟร์ที่สุดแล้ว
ไหนๆมาถึง กทม แล้ว ไม่ไปใช้บริการเลยก็ไงๆอยู่ ผมก็เลยติดต่อไปอีกสองบริษัทที่เหลือ ผมก็เลยตัดสินใจว่า เฮ้ย เอาละ ใช้บริการบริษัทหนึ่งในสอง บริษัทนี้แหละ
เริ่มจากการโทรไปนัดวันสัมภาษณ์กับแม่สื่อ เครียมเอกสารเช่น สลิปเงินเดือน ทรานสคริปการศึกษา สำเนาทะเบียนบ้าน สำเนาบัตรประชาชน วันแรกเลยที่เดินทางไปออฟฟิตนี่ผมเตรียมตัวอย่างดีมาก แต่งตัวดีไปสุดๆๆ
ผม {ดีครับ ผมบอยที่นัดเอาไว้นะครับ }
แม่สื่อ{ โอ้ว ดีค่า (ส่งสายตาวาบวามสุดๆ) เข้ามาในห้องก่อนนะ }
.................
ผมส่งเอกสารให้เขาไปตรวจสอบ แล้วก็รอข้อสอบอะไรสักอย่างที่จะให้ผมทำ จากนั้นรออยู่ในห้องก็ได้เห็นหนังสือที่เจ้าของบริษัทเขียนแล้วโคตรเสียวสันหลัง ให้ความรู้สึกแนว feminist ซ้ำรัก ประสบการณ์สูงมั่กๆ
...............
แม่สื่อ{ โฮะๆๆ รอนานอ่ะป่าวค้า ( แม่สื่อเดินเข้ามาพร้อมแฟ้มอะไรสักอย่างหนาพอๆกับสมุดหน้าเหลือง }
ผม (เคาะประตูก่อนได้ไม่คับ ผมสะดุ้งไปแล้วสิบจังหวะตอนแอบถ่ายห้องสัมภาษณ์) {ก็แฮะๆ คือผมอยากถามว่าวันนี้ต้องถ่ายวีดีโอด้วยหรอ}
แม่สื่อ{ก็ถ้าไม่อายกล้องก็ถ่ายได้เลยไง เดี๋ยวถ่ายรอบๆนี้เลยไม๊ } ( เฮ้ย ในออฟฟิตมึดๆเนี่ยนะ)
........................เวลาฝ่ายไป ผมเขียนข้อสอบขยุกขยิกแล้วก็ตรัสรู้ปรินิพพานได้ว่า ข้อสอบที่ทำมันไม่ได้วัดอะไรเลยนี่หว่า aptitude test ที่ทำตอนเข้าทำงานยังเจาะลึกกว่านี้อีก งี้มันเป็นการจับคู่โดยอคติของแม่สื่อเท่านั้น......หรอ............
ผม{ เอ่อ พี่ครับ คือ ผมขอลองเดทสักสองสามเดทก่อนได้ไหม }
แม่สื่อ{ ได้ค่ะ ขอแนะนำคอรสนี้ xxxxx บาท นะคะ ดูรูปได้xxxxx ระยะเวลา xxxxx เดือน}
ผม( เหวอรับประทาน เฮ้ยมันแพงขนาดนี้ ไปจีบสาวบอร์ดปาลมดีกว่าไหม ) {พี่ครับ คือถ้าผมอยากดูรูปตลอดต้องทำไงครับ }
แม่สื่อ { งั้นโอเคค่ะ แนะนำคอรสดูรูปไม่จำกัดเลยค่า ราคา XXXXXX } ( ราคาเพิ่มขึ้นอีกเกือบเท่าตัว แถมเป็นการบังคับให้เดทด้วยจำนวนที่มากขึ้น)
ผม {เอ่อ สมมติว่าถ้าคู่เดทรู้สึกว่าโอเคแล้ว ทำไงต่อหรอครับ } (เอาง่ายๆนะ สมมติเดทกันไปแล้วถ้าสาวหรือหนุ่มที่คุณชอบซื้อเดทไปหกครั้ง ถูกใจและล็อคไว้ที่สาวคนที่สาม แต่เสียดายเดทอีกสามครั้งที่ไม่ได้ใช้ละ จะเป็นไง)
แม่สื่อ{ถ้าทั้งคู่โอเคก็ฟรีซโปรไฟล์ไว้ได้เลยค่ะ หรือ จะเดทไปเรื่อยๆ จนหมด แพคเกจเลยก็ได้}
อ้าว เฮ้ย งี้สมมติถ้าเราถูกเอาไปจับคู่กับคนที่มีตัวเลือกในใจไว้แล้วแต่แค่อยากลองเดทให้ครบๆไปละ .......... มันเงินของเรานะเฟ้ย เอาไปซื้อ iphone 5 ทัวรเกาหลีได้เลยนะเฟ้ย แล้วถ้าคู่เดทของเราทุกคนเป็นแบบนี้ คือ มีคนล็อกคนที่ถูกใจอยู่แล้ว แต่อยากใช้โควต้าให้ครบไปซะทุกคนละ
ผม{ พี่ครับ ที่นี้อนุญาตให้ดูโปรไฟล์ก่อนป่าวครับ }
แม่สื่อ { เราไม่อนุญาติให้ดูโปรไฟล์ค่ะ แม่สื่อจะทำการเลือกและส่งไปให้ดูที่ละคน หลังจากที่คุณจ่ายตังแล้วเท่านั้น }
ผม ( เฮ้ย ผมไม่รู้ว่าคุณมีฐานข้อมูลมากขนาดไหน อยู่ในกลุ่มที่ผมสนใจบ้างรึเปล่า แล้วคุณจะมาโฆษณาว่าขาว สวย น่ารัก อายุน้อย รึ ผู้บริหารประสบความสำเร็จ คุณชายหมอ รึ พริตตี้ MCเกาหลี มันมีอะไรพิสูจน์ได้บ้าง ถ้าผมไม่เห็น คุณแค่อาศัยชื่อเสียงของคุณโดยโฆษณาว่ามีคนที่มีโปรไฟล์ดีๆมาใช้บริการ เพื่อล่อให้คนที่มีโปรไฟล์ดีๆจริงๆเข้ามาเรื่อยๆใช่ไหม สรุปอะไรคือ asset ของ บริษัทคุณ แค่ว่ากั้กโปรไฟล์ที่ถูกใจต้องตาลูกค้าที่มีชื่อเสียงสังคม ช่วยโปรโมทปากต่อปากให้บริษัทคุณได้มากเท่านั้นใช่ไหม ? )
ผมเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเหยื่อตัวโต เหมือนกับนักพนันที่ยอมเอาแบงค์ใหญ่ไปแลกเหรียญเพื่อหยอดเล่นสล็อตแมซซีน เพื่อที่จะเสี่ยงว่าตัวเองจะได้รับเศษเงินเป็นรางวัลไหม โดยมีเจ้าของคาสิโนอยู่หลังจอมอนิเตอร์ คอยนับดูว่าวันนี้ได้เงินจากนักพนันไปเท่าไรแล้ว
ผม { พี่ครับ คือผมทำข้อสอบตกไปสองสามข้อ ข้อแก้แป๊ปนะพี่ พี่ออกไปหาอะไรกินก่อนก็ได้น้า }
สุดท้ายเราจะได้แฟนก็ต่อเมื่อ ....
อันดับแรกเลยเราต้องจ่ายเงินก้อนโตไปจำนวนหนึ่งเพื่อซื้อเดท กี่ครั้ง ดูรูปไหม ดูรูปได้กี่ครั้งรึไม่จำกัดจำนวนครั้ง ราคาก็เพิ่มตามจำนวนครั้งและออฟชั้น ถ้าเดทตลอดชีพ ก็สองแสนสามแสนว่ากันไป จากนั้น
1.ไปเดทกับโปรไฟล์ที่อยากไปเดทกับเราเหมือนกัน อันนี้แม่สื่อจะส่งให้ดูทางอีเมลล์ที่ละโปรไฟล์ ไม่มีการเอาหนังสือรุ่นมากางให้ดูรูป ลูกค้าคนไหนแม่สื่อไม่ชอบหน้าโหวงเฮ้งไปดี สัมภาษณ์ไม่ถูกใจก็โดนกั้กโปรไฟล์ดีๆ ซวยไป จากนั้นก็เลือกได้ว่าจะดูรูปไหม ถ้าดูรูปแล้วไม่โดนก็บอกปัดไป แม่สื่อจะเลือกและส่งโปรไฟล์ให้ใหม่ สุดท้ายถ้าทั้งสองฝ่ายถูกใจก็ได้ออกไปเดทกัน (ทั้งสองฝ่ายถูดตัดจำนวนการเดทไปครั้งนึง)
2.เราถูกใจเขาและเขาถูกใจเรา
3.เขาดีที่สุดเมือนเปรียบเทียบกับทุกคนที่เราไปเดท และเราก็ดีที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับคนทุกคนที่เขาไปเดท ในขั้นตอนนี้แหละที่ยาก ถึงเราชอบเขาแต่ เขาถูกใจเราจริงไหม รึแค่มาเดทกับเราเพราะถูกยัดเยียดจากแม่สื่อมาฟรีๆเพราะอยากให้เราเลี้ยงข้าวก็ไม่รู้ รึตอนนี้อาจถูกใจเรา แต่ถ้าครั้งหน้าของเขาเขาไปเดทกัผุ้ชายโปรไฟล์เทพกว่า รึผุ้หญิงสวยกว่าเราก็ปิ่วไปนะจ้ะ แต่ถ้าทั้งสองฝ่ายต่างเลือกกันและกันก็แฮปปี้แอนดิ้ง หยุดเดทกับคนอื่นต่อ (แต่ลับหลังไม่รู้ยังไงนะ)
4.ความสัมพันธ์ไปได้ดีไม่มีปัญญา
5.ตกลงคบกัน
ยังไม่พูดถึงเรื่องได้คู่หรือแต่งงานนะ ซึ่งคุณเริ่มมองออกไหม ว่ามันคือสนามรบแบบ battle royal พอๆกับการสอบตรงแพทย์ กสทพ เลย
แต่บริษัทหาคู่รับเงินก้อนโตไปแล้วนะ เคสนี้ต่างจากนายหน้าค้าบ้านรึค้าที่ ที่บริษัทได้รับเงินเมื่อเกิดการซื้อขาย ทั้งคนซื้อคนขายฟินไปแล้ว แต่นายหน้าหาคู่ได้รับเงินตั้งแต่ลูกค้ายังไม่เห็นสินค้า คือถึงสมัครแล้วจ่ายเป็นแสน แต่ถ้าแม่สื่อส่งมาแต่โปรไฟล์ไม่โดน หน้าตาไม่ได้ ก็จะไปว่าอะไรเขาไม่ได้นะจ้ะ เห็นได้ว่าจัดหาคู่รวยแบบไม่ต้องลงทุน แค่อาศัยโปรไฟล์ลูกค้าไม่กี่คน
ผมเริ่มนึกถึงเกม ที่ผมเคยเล่นตอนเด็กๆ ที่เราต้องเป็นผู้ชนะในเกม รึในช่วงต้นของการทำงานที่เราต้องเดินเข้าหาบริษัทจัดหางาน
งานเองก็หาคน คนเองก็หางาน บริษัทจัดหางานอาจจะมีแนวทางการทำงานที่ชัดเจนและเป็นไปเพื่อประโยชนของบริษัทและคนหางาน เปิดเผย และเชื่อถือได้มากกว่า พอมาเป็นบริษัทจัดหาคู่ เงินของเราก้อนใหญ่ถูกนำไปหมุนใช้ก่อนเพื่อเป็นการโฆษณารึใช้จ่ายเพิ่ม ตั้งยอดเป้าแม่สื่อให้พยายามอัดเกลี่ยกล่อมให้ลูกค้าซื้อเดทเยอะๆเพื่อที่จะได้ยอด ซึ่งการ match และการได้คบมันเป็นเรื่องของความพอใจของทั้งสองฝ่ายล้วนๆ อีกทั้งมันยังขึ้นกับการนำเสนอโปรไฟลให้ลูกค้าด้วย สาวๆส่วนใหญ่ก็คงชอบผู้ชายที่หน้าที่การงานดี ซึ่งมีตัวโปรโมทของเจ้าของบริษัทอย่างดี ในทางตรงข้าม ลูกค้าสาวๆสวยๆอายุน้อยก็เป็นตัวโปรโมทล่อลูกค้าหนุ่มๆมนุษย์เงินเดือนโปรไฟล์กลางๆค่อนไปทางล่างๆ ให้เข้ามาควักเงินก้อนโตให้แม่สื่อ ( ซึ่งบริษัทจะนำเสนอโปรไฟล์ของเราให้เขา หรือนำเสนอโปรไฟล์เข้าให้เรา หรือจะจับคู่ให้เราหรือไม่ หรือทางฝ่ายนุ่นรึฝ่ายเราตกลงโอเคไปเดทแล้ว ทางบริษัทก็อาจกั้ก ดัดแปลงให้การสื่อสารระหว่างลูกค้าผิดแปลกออกไป ตัวลูกค้าเองนั้นไม่มีสิทธิรู้ เพราะลูกค้าไม่มีช่องทางที่จะทำการสื่อสารโดยตรง มีแต่เพียงแม่สื่อที่เป็นสื่อกลางเท่านั้น )
Asset ของบริษัทมันก็คือ โปรไฟล์ลูกค้าดีๆนั้นเอง ซึ่งถ้าบังเอิญมีลูกค้าโปรไฟล์ดีๆ เข้ามาแค่หนึ่งราย ( จากการแจกเดทฟรีๆเพื่อผลประโยชน์ที่ได้จากโปรไฟล์ลูกค้า)บริษัทก็อาจโฆษณาไปสิบชาติ หรือการที่แม้แต่การที่บริษัทแกล้งทำเป็นส่งโปรไฟล์พร้อมรูปลูกค้าสุดสวยเอ๊าะๆใสปิ๊งซึ่งอาจเป็นรูปใครโปรไฟล์ใครที่เมคขึ้นมาเองเพื่อโชว์ว่าตูมีของดีนะ แต่เขาไม่เอาแก ไปโชว์ลูกค้าที่ยอมควักเงินก้อนโตไปแล้ว แต่สุดท้ายแกล้งบอกไปว่าลูกค้าโปรไฟล์อุปโลกน์นั้นไม่ถูกใจเรา ไม่ขอไปเดท ก็ด้วย
สรุปคือ ถ้าคุณไม่สวยหล่อจริง หรือโปรไฟล์ดีจริงๆ จนประมาณการได้ว่าดีที่สุดในกลุ่มลูกค้าที่ไปใช้บริการ การใช้บริการบริษัทจัดหาคู่ คุณจะไม่มีทางชนะ เงินก้อนโตที่คุณควักให้บริษัทจัดหาคู่ก็ถูกนำไปใช้ในการโฆษณาโปรโมทให้มีเหยื่อรายต่อไปเข้ามาอีก
พวกที่จะประสบความสำเร็จในการจัดหาคู่
ผู้ชาย : หมอ นักบิน เจ้าของกิจการระดับโคตรใหญ่ พวกนี้จะได้เดทกับสาวโปรไฟล์ระดับใดก็ได้ สาวๆโปรไฟล์ระดับใดก็ตอบรับเดทหมด แม่สื่อจะชอบโปรไฟล์ระดับนี้มาก ไม่ว่าจะสมัครแพคเกจไหน แม่สื่อจะลด แลก แจก แถมสุดๆ เอาใจสุดๆ เพราะแม่สื่อมองว่าถ้าเกิดพวกนี้ฟิน พอใจกับบริการเมื่อไร พวกนี้จะบอกต่อเพื่อน พี่น้อง ญาติ ที่อยู่ในวงสังคมหรือวงธุรกิจเดียวกัน ซึ่งโปรไฟล์เทพพอๆกันให้มาใช้บริการ เผลอๆให้เดทแบบฟรีๆด้วยซ้ำ พวกนี้จะได้แต่โปรไฟล์สาวสวยที่แม่สื่อพยายามนำเสนอสุดๆ
ผู้หญิง :ขาว สวย หมวย อายุน้อย ระดับดาวมหาลัย การศึกษาขอแค่อย่าทุเรศมาก งานก็ยังไงก็ได้ขอแค่อย่าผิดกฏหมาย ส่วนธุรกิจที่บ้านรึจบนอกถือเป็นแค่ของแถม พวกนี้เดทกับใครก็ได้และพวกนี้จะเดทแหลก แต่จะเลือกไปเดทแต่โปรไฟล์ระดับหมอนักบินเจ้าของกิจการด้วย พวกพนักงานออฟฟิตเงินเดือน30000 อย่าหวัง เสียเวลา เปลืองจำนวนครั้งในการเดท ต่อให้พวกนี้ให้ซื้อเดทเดียวราคา5000 แม่สื่อก็จะยัดเยียดเดทฟรีๆให้เป็นสิบ เพราะพวกนี้เป็นเครื่องมือการตลาดที่ใช้โฆษณาให้กับลูกค้าชายได้ทุกระดับ ตั้งแต่หมอเสริมความงามรอยไหมเงินเดือน500000 จนถึงพนักงานออฟฟิตเงินเดือน 15000 แต่ผู้ชายโปรไฟล์กลางๆระดับล่างๆอย่าหวังแม้แต่เรื่องที่แม่สื่อจะส่งโปรไฟล์สาวๆสวยๆระดับนี้ให้ แม่สื่อเองนั้นแหละ สกัดดาวรุ่งมันซะแต่แรกแล้ว
จะเห็นได้ว่ามันไม่เกี่ยวว่าคุณจ่ายแพคเกจเพื่อเดทเป็นจำนวนครั้งเท่าไร ดูรูปหรือไม่ ราคาแพคเกจเท่าไร ถ้าโปรไฟล์คุณสามารถนำไปใช้เป็นเครื่องมือการตลาดชั้นดีเขาก็ยินดีที่จะลด แลกแจกแถมให้คุณ โดยลูกค้าหญิงที่จ่ายเงินหลายแสนเดทตลอดชีพแต่ถ้าหน้าตากลางๆอายุเยอะๆก็จะกลายเป็นลูกเมียน้อยไปโดยปริยาย ต่อให้มีโปรไฟล์ดีระดับลูกเจ้าของบริษัท รึเป็นหมอสกินเงินเดือนครึ่งล้านก็ตาม ซึ่งก็เช่นเดียวกันกับหนุ่มออฟฟิตเงินเดือนหมื่นห้าต่อให้หน้าตาดีแค่ไหนก็ถูกหมอ นักบิน เบียดตกกระป๋อง อาจได้แค่เป็นตัวสำรองให้ลูกค้าระดับบนที่ว่าเดทให้ครบจำนวนครั้งไปงั้นๆแต่ล็อกตัวจริงไว้แล้วเพราะเดทไม่ครบก็เสียดายเงิน เท่านั้นเอง ซึงเคสนี้ก็เกิดจากการที่แม่สื่อไม่ค่อยแอคทีฟกับลูกค้าระดับล่างๆด้วย(ก็รับเงินเขามาแล้วนิ อ้อยเข้าปากช้าง แผล่บๆ)
พอผมบวกลบคูณหารแล้ว เฮ้ยนี่ เราจีบสาวเองคุ้มกว่าแหงๆนี่ เพราะโปรไฟล์ระดับโอท็อปหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์แบบผมยังไงก็สู้กับคุณหมอหนุ่มหล่อจบ ม ปลาย เครียมอุดม จบหมอจุฬา จบเฉพาะทางหมอผิวหนังไม่ได้อยู่ดี สุดท้ายสมัครไปก็เป็นได้แค่ underdog ให้เขาเหยียบตลอด สู้ไปขอเบอร์สาวสวยๆแถวสยามที่อาจไม่ได้ไปเดทกับหนุ่มโปรไฟล์เทพพร้อมกันที่ละหลายๆคนดีกว่าไหม สนามนั้นอาจมีทางให้เราชนะมากกว่าสนามรบในบริษัทจัดหาคู่ โอกาสได้เป็นแฟนก็มีมากกว่าเพราะไม่มีตัวือกเปรียบเทียบ เงินก็ไม่ต่างจ่ายมากมายแค่เลี้ยงข้าวพาไปดูหนัง แถมไม่ต้องจ่ายค่าดูรูปอีกต่างหาก โปรไฟล์ค่อยดูๆคุยๆสืบๆไปก็ได้
ผม( พี่ครับ คือ ผมมีธุระเข้ามาอ่า เด๋วผมเข้ามาวันหลังน้าาา)
แม่สื่อ ( เอ่อ จ่ายก่อนมัดจำนิดนึงได้ไหมละ แบบว่าพี่ต้องปิดยอดปลายเดือนอ่ะค่ะ )
ผม( แบบว่า เงินไม่พอครับ แฮะๆ ขอตัวก่อนน้า )
ตราบใดที่คนเราอายที่จะทำความรู้จักกันด้วยวิธีปกติแล้วมองว่าการทักทายคนแปลกหน้าเป็นสิ่งที่แปลกประหลาด บริษัทจัดหาคู่ก็ยังสามารถหลอกหาเงินคนโสดได้เรื่อยๆ......
บริษัทจัดหาคู่ ดีจริงหรือ?
วัสดีนะครับ ผมชื่อบอยครับ(สมมตินะจ้ะ) ตอนนี้รู้สึกว่าบริษัทจัดหาคู่เริ่มบูมจริงๆเนอะ ลูกค้าหลายคนก็เข้าไปใช้กันเยอะ อาจจะเพราะว่าการที่คนเราเริ่มใช้เวลากับงานมากขึ้น คุยกันน้อยลงละมั้ง
เมื่อราวๆเดือนก่อนผมได้มีโอกาสเข้าไปใช้บริการจัดหาคู่ในตัวเมื่อกรุงเทพครับ ก่อนหน้านี้ก็ทำการบ้านมาบ้าง เซริจมาบ้าง บริษัทที่คิดว่าอยากจะเข้าไปใช้บริการจริงๆ กลับปิดตัวไปแล้ว ชื่อไทยของบริษัทก็คงราวๆ "โชคชะตาแหงๆ" ซึ่งผมเคยได้ยินมาว่าบริษัทนี้จะไม่เก็บเงินจนกว่าทั้งสองฝ่ายจะทำการยื่นยันว่าจะไปเดทกัน ซึ่งผมเองนั้นก็เสียดายอย่างมาก เพราะคิดว่าเป็นบริษัทที่แฟร์ที่สุดแล้ว
ไหนๆมาถึง กทม แล้ว ไม่ไปใช้บริการเลยก็ไงๆอยู่ ผมก็เลยติดต่อไปอีกสองบริษัทที่เหลือ ผมก็เลยตัดสินใจว่า เฮ้ย เอาละ ใช้บริการบริษัทหนึ่งในสอง บริษัทนี้แหละ
เริ่มจากการโทรไปนัดวันสัมภาษณ์กับแม่สื่อ เครียมเอกสารเช่น สลิปเงินเดือน ทรานสคริปการศึกษา สำเนาทะเบียนบ้าน สำเนาบัตรประชาชน วันแรกเลยที่เดินทางไปออฟฟิตนี่ผมเตรียมตัวอย่างดีมาก แต่งตัวดีไปสุดๆๆ
ผม {ดีครับ ผมบอยที่นัดเอาไว้นะครับ }
แม่สื่อ{ โอ้ว ดีค่า (ส่งสายตาวาบวามสุดๆ) เข้ามาในห้องก่อนนะ }
.................
ผมส่งเอกสารให้เขาไปตรวจสอบ แล้วก็รอข้อสอบอะไรสักอย่างที่จะให้ผมทำ จากนั้นรออยู่ในห้องก็ได้เห็นหนังสือที่เจ้าของบริษัทเขียนแล้วโคตรเสียวสันหลัง ให้ความรู้สึกแนว feminist ซ้ำรัก ประสบการณ์สูงมั่กๆ
...............
แม่สื่อ{ โฮะๆๆ รอนานอ่ะป่าวค้า ( แม่สื่อเดินเข้ามาพร้อมแฟ้มอะไรสักอย่างหนาพอๆกับสมุดหน้าเหลือง }
ผม (เคาะประตูก่อนได้ไม่คับ ผมสะดุ้งไปแล้วสิบจังหวะตอนแอบถ่ายห้องสัมภาษณ์) {ก็แฮะๆ คือผมอยากถามว่าวันนี้ต้องถ่ายวีดีโอด้วยหรอ}
แม่สื่อ{ก็ถ้าไม่อายกล้องก็ถ่ายได้เลยไง เดี๋ยวถ่ายรอบๆนี้เลยไม๊ } ( เฮ้ย ในออฟฟิตมึดๆเนี่ยนะ)
........................เวลาฝ่ายไป ผมเขียนข้อสอบขยุกขยิกแล้วก็ตรัสรู้ปรินิพพานได้ว่า ข้อสอบที่ทำมันไม่ได้วัดอะไรเลยนี่หว่า aptitude test ที่ทำตอนเข้าทำงานยังเจาะลึกกว่านี้อีก งี้มันเป็นการจับคู่โดยอคติของแม่สื่อเท่านั้น......หรอ............
ผม{ เอ่อ พี่ครับ คือ ผมขอลองเดทสักสองสามเดทก่อนได้ไหม }
แม่สื่อ{ ได้ค่ะ ขอแนะนำคอรสนี้ xxxxx บาท นะคะ ดูรูปได้xxxxx ระยะเวลา xxxxx เดือน}
ผม( เหวอรับประทาน เฮ้ยมันแพงขนาดนี้ ไปจีบสาวบอร์ดปาลมดีกว่าไหม ) {พี่ครับ คือถ้าผมอยากดูรูปตลอดต้องทำไงครับ }
แม่สื่อ { งั้นโอเคค่ะ แนะนำคอรสดูรูปไม่จำกัดเลยค่า ราคา XXXXXX } ( ราคาเพิ่มขึ้นอีกเกือบเท่าตัว แถมเป็นการบังคับให้เดทด้วยจำนวนที่มากขึ้น)
ผม {เอ่อ สมมติว่าถ้าคู่เดทรู้สึกว่าโอเคแล้ว ทำไงต่อหรอครับ } (เอาง่ายๆนะ สมมติเดทกันไปแล้วถ้าสาวหรือหนุ่มที่คุณชอบซื้อเดทไปหกครั้ง ถูกใจและล็อคไว้ที่สาวคนที่สาม แต่เสียดายเดทอีกสามครั้งที่ไม่ได้ใช้ละ จะเป็นไง)
แม่สื่อ{ถ้าทั้งคู่โอเคก็ฟรีซโปรไฟล์ไว้ได้เลยค่ะ หรือ จะเดทไปเรื่อยๆ จนหมด แพคเกจเลยก็ได้}
อ้าว เฮ้ย งี้สมมติถ้าเราถูกเอาไปจับคู่กับคนที่มีตัวเลือกในใจไว้แล้วแต่แค่อยากลองเดทให้ครบๆไปละ .......... มันเงินของเรานะเฟ้ย เอาไปซื้อ iphone 5 ทัวรเกาหลีได้เลยนะเฟ้ย แล้วถ้าคู่เดทของเราทุกคนเป็นแบบนี้ คือ มีคนล็อกคนที่ถูกใจอยู่แล้ว แต่อยากใช้โควต้าให้ครบไปซะทุกคนละ
ผม{ พี่ครับ ที่นี้อนุญาตให้ดูโปรไฟล์ก่อนป่าวครับ }
แม่สื่อ { เราไม่อนุญาติให้ดูโปรไฟล์ค่ะ แม่สื่อจะทำการเลือกและส่งไปให้ดูที่ละคน หลังจากที่คุณจ่ายตังแล้วเท่านั้น }
ผม ( เฮ้ย ผมไม่รู้ว่าคุณมีฐานข้อมูลมากขนาดไหน อยู่ในกลุ่มที่ผมสนใจบ้างรึเปล่า แล้วคุณจะมาโฆษณาว่าขาว สวย น่ารัก อายุน้อย รึ ผู้บริหารประสบความสำเร็จ คุณชายหมอ รึ พริตตี้ MCเกาหลี มันมีอะไรพิสูจน์ได้บ้าง ถ้าผมไม่เห็น คุณแค่อาศัยชื่อเสียงของคุณโดยโฆษณาว่ามีคนที่มีโปรไฟล์ดีๆมาใช้บริการ เพื่อล่อให้คนที่มีโปรไฟล์ดีๆจริงๆเข้ามาเรื่อยๆใช่ไหม สรุปอะไรคือ asset ของ บริษัทคุณ แค่ว่ากั้กโปรไฟล์ที่ถูกใจต้องตาลูกค้าที่มีชื่อเสียงสังคม ช่วยโปรโมทปากต่อปากให้บริษัทคุณได้มากเท่านั้นใช่ไหม ? )
ผมเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเหยื่อตัวโต เหมือนกับนักพนันที่ยอมเอาแบงค์ใหญ่ไปแลกเหรียญเพื่อหยอดเล่นสล็อตแมซซีน เพื่อที่จะเสี่ยงว่าตัวเองจะได้รับเศษเงินเป็นรางวัลไหม โดยมีเจ้าของคาสิโนอยู่หลังจอมอนิเตอร์ คอยนับดูว่าวันนี้ได้เงินจากนักพนันไปเท่าไรแล้ว
ผม { พี่ครับ คือผมทำข้อสอบตกไปสองสามข้อ ข้อแก้แป๊ปนะพี่ พี่ออกไปหาอะไรกินก่อนก็ได้น้า }
สุดท้ายเราจะได้แฟนก็ต่อเมื่อ ....
อันดับแรกเลยเราต้องจ่ายเงินก้อนโตไปจำนวนหนึ่งเพื่อซื้อเดท กี่ครั้ง ดูรูปไหม ดูรูปได้กี่ครั้งรึไม่จำกัดจำนวนครั้ง ราคาก็เพิ่มตามจำนวนครั้งและออฟชั้น ถ้าเดทตลอดชีพ ก็สองแสนสามแสนว่ากันไป จากนั้น
1.ไปเดทกับโปรไฟล์ที่อยากไปเดทกับเราเหมือนกัน อันนี้แม่สื่อจะส่งให้ดูทางอีเมลล์ที่ละโปรไฟล์ ไม่มีการเอาหนังสือรุ่นมากางให้ดูรูป ลูกค้าคนไหนแม่สื่อไม่ชอบหน้าโหวงเฮ้งไปดี สัมภาษณ์ไม่ถูกใจก็โดนกั้กโปรไฟล์ดีๆ ซวยไป จากนั้นก็เลือกได้ว่าจะดูรูปไหม ถ้าดูรูปแล้วไม่โดนก็บอกปัดไป แม่สื่อจะเลือกและส่งโปรไฟล์ให้ใหม่ สุดท้ายถ้าทั้งสองฝ่ายถูกใจก็ได้ออกไปเดทกัน (ทั้งสองฝ่ายถูดตัดจำนวนการเดทไปครั้งนึง)
2.เราถูกใจเขาและเขาถูกใจเรา
3.เขาดีที่สุดเมือนเปรียบเทียบกับทุกคนที่เราไปเดท และเราก็ดีที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับคนทุกคนที่เขาไปเดท ในขั้นตอนนี้แหละที่ยาก ถึงเราชอบเขาแต่ เขาถูกใจเราจริงไหม รึแค่มาเดทกับเราเพราะถูกยัดเยียดจากแม่สื่อมาฟรีๆเพราะอยากให้เราเลี้ยงข้าวก็ไม่รู้ รึตอนนี้อาจถูกใจเรา แต่ถ้าครั้งหน้าของเขาเขาไปเดทกัผุ้ชายโปรไฟล์เทพกว่า รึผุ้หญิงสวยกว่าเราก็ปิ่วไปนะจ้ะ แต่ถ้าทั้งสองฝ่ายต่างเลือกกันและกันก็แฮปปี้แอนดิ้ง หยุดเดทกับคนอื่นต่อ (แต่ลับหลังไม่รู้ยังไงนะ)
4.ความสัมพันธ์ไปได้ดีไม่มีปัญญา
5.ตกลงคบกัน
ยังไม่พูดถึงเรื่องได้คู่หรือแต่งงานนะ ซึ่งคุณเริ่มมองออกไหม ว่ามันคือสนามรบแบบ battle royal พอๆกับการสอบตรงแพทย์ กสทพ เลย
แต่บริษัทหาคู่รับเงินก้อนโตไปแล้วนะ เคสนี้ต่างจากนายหน้าค้าบ้านรึค้าที่ ที่บริษัทได้รับเงินเมื่อเกิดการซื้อขาย ทั้งคนซื้อคนขายฟินไปแล้ว แต่นายหน้าหาคู่ได้รับเงินตั้งแต่ลูกค้ายังไม่เห็นสินค้า คือถึงสมัครแล้วจ่ายเป็นแสน แต่ถ้าแม่สื่อส่งมาแต่โปรไฟล์ไม่โดน หน้าตาไม่ได้ ก็จะไปว่าอะไรเขาไม่ได้นะจ้ะ เห็นได้ว่าจัดหาคู่รวยแบบไม่ต้องลงทุน แค่อาศัยโปรไฟล์ลูกค้าไม่กี่คน
ผมเริ่มนึกถึงเกม ที่ผมเคยเล่นตอนเด็กๆ ที่เราต้องเป็นผู้ชนะในเกม รึในช่วงต้นของการทำงานที่เราต้องเดินเข้าหาบริษัทจัดหางาน
งานเองก็หาคน คนเองก็หางาน บริษัทจัดหางานอาจจะมีแนวทางการทำงานที่ชัดเจนและเป็นไปเพื่อประโยชนของบริษัทและคนหางาน เปิดเผย และเชื่อถือได้มากกว่า พอมาเป็นบริษัทจัดหาคู่ เงินของเราก้อนใหญ่ถูกนำไปหมุนใช้ก่อนเพื่อเป็นการโฆษณารึใช้จ่ายเพิ่ม ตั้งยอดเป้าแม่สื่อให้พยายามอัดเกลี่ยกล่อมให้ลูกค้าซื้อเดทเยอะๆเพื่อที่จะได้ยอด ซึ่งการ match และการได้คบมันเป็นเรื่องของความพอใจของทั้งสองฝ่ายล้วนๆ อีกทั้งมันยังขึ้นกับการนำเสนอโปรไฟลให้ลูกค้าด้วย สาวๆส่วนใหญ่ก็คงชอบผู้ชายที่หน้าที่การงานดี ซึ่งมีตัวโปรโมทของเจ้าของบริษัทอย่างดี ในทางตรงข้าม ลูกค้าสาวๆสวยๆอายุน้อยก็เป็นตัวโปรโมทล่อลูกค้าหนุ่มๆมนุษย์เงินเดือนโปรไฟล์กลางๆค่อนไปทางล่างๆ ให้เข้ามาควักเงินก้อนโตให้แม่สื่อ ( ซึ่งบริษัทจะนำเสนอโปรไฟล์ของเราให้เขา หรือนำเสนอโปรไฟล์เข้าให้เรา หรือจะจับคู่ให้เราหรือไม่ หรือทางฝ่ายนุ่นรึฝ่ายเราตกลงโอเคไปเดทแล้ว ทางบริษัทก็อาจกั้ก ดัดแปลงให้การสื่อสารระหว่างลูกค้าผิดแปลกออกไป ตัวลูกค้าเองนั้นไม่มีสิทธิรู้ เพราะลูกค้าไม่มีช่องทางที่จะทำการสื่อสารโดยตรง มีแต่เพียงแม่สื่อที่เป็นสื่อกลางเท่านั้น )
Asset ของบริษัทมันก็คือ โปรไฟล์ลูกค้าดีๆนั้นเอง ซึ่งถ้าบังเอิญมีลูกค้าโปรไฟล์ดีๆ เข้ามาแค่หนึ่งราย ( จากการแจกเดทฟรีๆเพื่อผลประโยชน์ที่ได้จากโปรไฟล์ลูกค้า)บริษัทก็อาจโฆษณาไปสิบชาติ หรือการที่แม้แต่การที่บริษัทแกล้งทำเป็นส่งโปรไฟล์พร้อมรูปลูกค้าสุดสวยเอ๊าะๆใสปิ๊งซึ่งอาจเป็นรูปใครโปรไฟล์ใครที่เมคขึ้นมาเองเพื่อโชว์ว่าตูมีของดีนะ แต่เขาไม่เอาแก ไปโชว์ลูกค้าที่ยอมควักเงินก้อนโตไปแล้ว แต่สุดท้ายแกล้งบอกไปว่าลูกค้าโปรไฟล์อุปโลกน์นั้นไม่ถูกใจเรา ไม่ขอไปเดท ก็ด้วย
สรุปคือ ถ้าคุณไม่สวยหล่อจริง หรือโปรไฟล์ดีจริงๆ จนประมาณการได้ว่าดีที่สุดในกลุ่มลูกค้าที่ไปใช้บริการ การใช้บริการบริษัทจัดหาคู่ คุณจะไม่มีทางชนะ เงินก้อนโตที่คุณควักให้บริษัทจัดหาคู่ก็ถูกนำไปใช้ในการโฆษณาโปรโมทให้มีเหยื่อรายต่อไปเข้ามาอีก
พวกที่จะประสบความสำเร็จในการจัดหาคู่
ผู้ชาย : หมอ นักบิน เจ้าของกิจการระดับโคตรใหญ่ พวกนี้จะได้เดทกับสาวโปรไฟล์ระดับใดก็ได้ สาวๆโปรไฟล์ระดับใดก็ตอบรับเดทหมด แม่สื่อจะชอบโปรไฟล์ระดับนี้มาก ไม่ว่าจะสมัครแพคเกจไหน แม่สื่อจะลด แลก แจก แถมสุดๆ เอาใจสุดๆ เพราะแม่สื่อมองว่าถ้าเกิดพวกนี้ฟิน พอใจกับบริการเมื่อไร พวกนี้จะบอกต่อเพื่อน พี่น้อง ญาติ ที่อยู่ในวงสังคมหรือวงธุรกิจเดียวกัน ซึ่งโปรไฟล์เทพพอๆกันให้มาใช้บริการ เผลอๆให้เดทแบบฟรีๆด้วยซ้ำ พวกนี้จะได้แต่โปรไฟล์สาวสวยที่แม่สื่อพยายามนำเสนอสุดๆ
ผู้หญิง :ขาว สวย หมวย อายุน้อย ระดับดาวมหาลัย การศึกษาขอแค่อย่าทุเรศมาก งานก็ยังไงก็ได้ขอแค่อย่าผิดกฏหมาย ส่วนธุรกิจที่บ้านรึจบนอกถือเป็นแค่ของแถม พวกนี้เดทกับใครก็ได้และพวกนี้จะเดทแหลก แต่จะเลือกไปเดทแต่โปรไฟล์ระดับหมอนักบินเจ้าของกิจการด้วย พวกพนักงานออฟฟิตเงินเดือน30000 อย่าหวัง เสียเวลา เปลืองจำนวนครั้งในการเดท ต่อให้พวกนี้ให้ซื้อเดทเดียวราคา5000 แม่สื่อก็จะยัดเยียดเดทฟรีๆให้เป็นสิบ เพราะพวกนี้เป็นเครื่องมือการตลาดที่ใช้โฆษณาให้กับลูกค้าชายได้ทุกระดับ ตั้งแต่หมอเสริมความงามรอยไหมเงินเดือน500000 จนถึงพนักงานออฟฟิตเงินเดือน 15000 แต่ผู้ชายโปรไฟล์กลางๆระดับล่างๆอย่าหวังแม้แต่เรื่องที่แม่สื่อจะส่งโปรไฟล์สาวๆสวยๆระดับนี้ให้ แม่สื่อเองนั้นแหละ สกัดดาวรุ่งมันซะแต่แรกแล้ว
จะเห็นได้ว่ามันไม่เกี่ยวว่าคุณจ่ายแพคเกจเพื่อเดทเป็นจำนวนครั้งเท่าไร ดูรูปหรือไม่ ราคาแพคเกจเท่าไร ถ้าโปรไฟล์คุณสามารถนำไปใช้เป็นเครื่องมือการตลาดชั้นดีเขาก็ยินดีที่จะลด แลกแจกแถมให้คุณ โดยลูกค้าหญิงที่จ่ายเงินหลายแสนเดทตลอดชีพแต่ถ้าหน้าตากลางๆอายุเยอะๆก็จะกลายเป็นลูกเมียน้อยไปโดยปริยาย ต่อให้มีโปรไฟล์ดีระดับลูกเจ้าของบริษัท รึเป็นหมอสกินเงินเดือนครึ่งล้านก็ตาม ซึ่งก็เช่นเดียวกันกับหนุ่มออฟฟิตเงินเดือนหมื่นห้าต่อให้หน้าตาดีแค่ไหนก็ถูกหมอ นักบิน เบียดตกกระป๋อง อาจได้แค่เป็นตัวสำรองให้ลูกค้าระดับบนที่ว่าเดทให้ครบจำนวนครั้งไปงั้นๆแต่ล็อกตัวจริงไว้แล้วเพราะเดทไม่ครบก็เสียดายเงิน เท่านั้นเอง ซึงเคสนี้ก็เกิดจากการที่แม่สื่อไม่ค่อยแอคทีฟกับลูกค้าระดับล่างๆด้วย(ก็รับเงินเขามาแล้วนิ อ้อยเข้าปากช้าง แผล่บๆ)
พอผมบวกลบคูณหารแล้ว เฮ้ยนี่ เราจีบสาวเองคุ้มกว่าแหงๆนี่ เพราะโปรไฟล์ระดับโอท็อปหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์แบบผมยังไงก็สู้กับคุณหมอหนุ่มหล่อจบ ม ปลาย เครียมอุดม จบหมอจุฬา จบเฉพาะทางหมอผิวหนังไม่ได้อยู่ดี สุดท้ายสมัครไปก็เป็นได้แค่ underdog ให้เขาเหยียบตลอด สู้ไปขอเบอร์สาวสวยๆแถวสยามที่อาจไม่ได้ไปเดทกับหนุ่มโปรไฟล์เทพพร้อมกันที่ละหลายๆคนดีกว่าไหม สนามนั้นอาจมีทางให้เราชนะมากกว่าสนามรบในบริษัทจัดหาคู่ โอกาสได้เป็นแฟนก็มีมากกว่าเพราะไม่มีตัวือกเปรียบเทียบ เงินก็ไม่ต่างจ่ายมากมายแค่เลี้ยงข้าวพาไปดูหนัง แถมไม่ต้องจ่ายค่าดูรูปอีกต่างหาก โปรไฟล์ค่อยดูๆคุยๆสืบๆไปก็ได้
ผม( พี่ครับ คือ ผมมีธุระเข้ามาอ่า เด๋วผมเข้ามาวันหลังน้าาา)
แม่สื่อ ( เอ่อ จ่ายก่อนมัดจำนิดนึงได้ไหมละ แบบว่าพี่ต้องปิดยอดปลายเดือนอ่ะค่ะ )
ผม( แบบว่า เงินไม่พอครับ แฮะๆ ขอตัวก่อนน้า )
ตราบใดที่คนเราอายที่จะทำความรู้จักกันด้วยวิธีปกติแล้วมองว่าการทักทายคนแปลกหน้าเป็นสิ่งที่แปลกประหลาด บริษัทจัดหาคู่ก็ยังสามารถหลอกหาเงินคนโสดได้เรื่อยๆ......