คือผมยังเรียนไม่จบ กำลังจะขึ้นปีที่5 ติดวิชาโปรเจค เลยทำให้ไม่จบ
และงานที่ผมทำระหว่างเรียนคือ เปิดเว็บขายของ และผมก็ทำมาตลอด รายรับที่ผมได้ต่อเดือนก็ 2xxxx - 5xxxx บาท โดยประมาณ

ทีนี้งานที่แฟนผมทำคืองานโรงงาน งานค่อนข้างหนักและเหนื่อย ผมก็บอกแฟนแล้วว่าให้หางานสบายกว่านี้ แฟนก็บอกค่อยออกมาช่วยผมขายตอนมั่นคงแล้วทีเดียวดีกว่า

ทีนี้เมื่อเทียบเวลาว่างของผมคือ แทบจะ 24ชั่วโมง ตัดเวลา15-30นาทีส่งในการของวันละล็อต
แต่แฟนทำงานหาเช้ากินค่ำ หน้าดำคล่ำเครียด ไม่ต้องถามว่าเหนื่อยมั๊ย ผมดูก็รู้ครับว่าแฟนเหนื่อยมาก แต่แฟนก็ไม่ยอมย้ายงาน

แต่แฟนต้องทำงานครับ เพราะงานขายของผมดูยังไม่มั่นคงเท่าไหร่ ตอนนี้รายรับเยอะ อนาคตอาจเจ๊งก็ได้

หลังจากนั้นไม่นาน มีคำด่ามาถึงหูผมบ้างว่า แมงดา ปล่อยให้เมียลำบากบ้าง เมียมันเหนื่อยแทบตัวผัวมันสบายกินๆนอนๆ บลาๆๆๆ

คือผมสงสัยว่า ผมผิดอย่างไรครับ จะให้ทำงานโรงงาน ผมส่ายหัวครับ ผมไม่ชอบงานเหนื่อย งานลำบาก
ซึ่งผมก็ไม่ได้บังคับให้แฟนทำตรงนี้ แฟนจะย้ายออกไปทำอย่างอื่นผมก็ไม่ได้ว่า ผมยังสนับสนุนด้วยซ้ำ เคยหางานที่สบายกว่าให้แฟน แต่แฟนไม่เอา บอกว่าพึ่งเข้ามา ออกแล้วเดี๋ยวเสียประวัติ แฟนเงินเดือนไม่มาก เดือนนึงได้หมื่นกว่า ค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่ผมก็ออกให้บ้างตามโอกาส

แอบสงสัยว่า ผมผิดหรอครับ ที่ทำงานที่สบายกว่าแฟน??
ผมจะเป็นเสาหลักครอบครัว จำเป็นว่าผมต้องไปลุยงานลำบาก ลุยป่าลุยเขา หรอครับ ถึงจะเรียกว่าเสาหลัก เริ่มสงสัยในตรรกะมนุษย์เพื่อนบ้านแล้วสิ

ในตรรกะผมคิดว่า ผมทำอะไรก็ได้ให้หาเลี้ยงพ่อแม่ได้ หาเลี้ยงเมียได้ นั่นคือคำว่าเสาหลักครอบครัวในความคิดผม
ซึ่งงานที่ผมทำ แม้มันจะสบาย แต่กว่าจะสร้างถึงวันนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะสบาย จะง่ายตั้งแต่ต้น