กระทู้นี้ขอกล่าวถึงเฉพาะประเด็นเรื่องโทษประหารนะคะ สำหรับคดีข่มขืน/ฆ่าข่มขืน เท่านั้นนะคะ ไม่รวมถึงความผิดฐานอื่น
จากเหตุการณ์สะเทือนใจสังคมที่เกิดกับ "น้องแก้ม" เราเป็นคนหนึ่งที่สนับสนุนการ "ประหารชีวิต" สำหรับโทษข่มขืน ไม่ว่าเหยื่อจะเสียชีวิตหรือไม่ก็ตาม
เห็นหลาย ๆ คนออกมาไม่เห็นด้วยกับการ "ประหารชีวิต" โดยให้เหตุผลหลาย ๆ อย่าง เช่น ไม่คิดว่าการประหารจะทำให้สถิติการข่มขืนลดลง อย่างเช่น อินเดียประหารชีวิตแต่ข่มขืนทุกวัน บางคนบอกว่าคนเราไม่ควรไปตัดสินว่าใครจะอยู่หรือใครจะตาย บางคนบอกว่าควรให้โอกาสคนทำผิด กลับตัวกลับใจบ้าง
แต่เรามีความเห็นว่า สมควรประหารสถานเดียว ไม่ใช่เพื่อความสะใจ และไม่ใช่ให้คนที่กำลังจะกระทำเห็นว่าโทษประหารถึงตายนะ ไม่ทำดีกว่า ... เพราะเราก็รู้ว่าไอ้พวกนี้มันไม่มีสติจะมานั่งคิดก่อนข่มขืนหรอกว่าโทษมันรุนแรงขนาดไหน เพราะฉะนั้นเราเข้าใจและรับรู้ค่ะว่าการประหารชีวิตมันคงไม่ทำให้การข่มขืนหายไปจากประเทศไทยได้หรอก แต่การประหารชีวิตอย่างน้อยมันทำให้คนเลว ๆ หมดไปจากโลกนี้ได้อย่างน้อยก็ 1 คนแล้ว ส่วนเรื่องการให้โอกาสคน ใครจะว่าเราใจร้ายก็แล้วแต่เถอะ แต่จะแน่ใจได้ยังไงว่าคนพวกนี้หลังออกจากคุกจะกลับตัวกลับใจ ไม่มีใครการันตีได้หรอกนะ ถ้าออกจากคุกมายังเป็นเหมือนเดิม ไปข่มขืนใครอีกก็จะให้โอกาสกันอีกมั้ย ถามหน่อย เราไม่คิดจะเสี่ยงโดยการให้โอกาสหรอก
บางคนให้ความเห็นว่าตัดไอ้นั่นของมันทิ้งซะ หรือทำให้ฝ่อไปเลย ให้ใช้การไม่ได้อีก ไม่ต้องถึงขนาดประหาร ความเห็นเราว่าก็ดี ก็เห็นด้วย แต่ในความคิดเราคนที่มีความคิดประเภทข่มขืนผู้อื่นได้เนี่ย ต่อให้ไอ้นั่นของมันใช้การไม่ได้แล้ว มันก็สามารถที่จะกระทำเลวในวิธีการอื่นได้อีก
แล้วที่ว่าคนเราไม่ควรไปตัดสินว่าใครควรอยู่ใครควรตาย อยากรู้ว่าเหยื่อที่เสียชีวิตเค้าสมควรตายไหม วินาทีที่เค้าเจ็บปวด ทรมาน ผู้ต้องหาแต่ละรายเคยให้โอกาสเหยื่อบ้างไหม คนพวกนี้มีสิทธิ์อะไรที่มากระทำกับเหยื่อเยี่ยงสัตว์เดรัจฉานเช่นนี้ เหยื่อบางรายไม่เสียชีวิตแต่ก็เหมือนตายทั้งเป็น ในขณะที่ผู้ต้องหาพ้นโทษมาใช้ชีวิตปกติธรรมดาไม่ได้รู้สึกสำนึกผิดอะไร
การขังลืม ติดคุกตลอดชีวิตก็เหมือนกัน อธิบดีกรมราชทัณฑ์ก็มาให้สัมภาษณ์อยู่ว่า ทุกวันนี้คุกล้น ดูแลก็ไม่ค่อยจะทั่วถึง หรือจะให้โดนตัดไอ้นั่นทิ้ง หรือทำให้ไร้สมรรถภาพ ยังไงก็ยังลอยหน้าอยู่บนโลกใบนี้อยู่ดี ถ้าเราเป็นครอบครัวเหยื่อ เราคงทำใจไม่ได้หรอก ลูกเราตาย แต่คนกระทำยังอยู่แผ่นดินเดียวกัน มีชีวิตอยู่ เราทำใจไม่ได้จริง ๆ
เราก็ไม่ใช่คนดีศรีสังคมอะไร แต่นึกถึงใจของครอบครัวเหยื่อที่ถูกกระทำถ้าลูกสาวคุณ แม่ ญาติพี่น้อง เพื่อนคุณ โดนกระทำแบบนี้บ้าง ยังอยากให้โอกาสผู้ต้องหาเผื่อจะกลับตัวกลับใจหลังพ้นโทษไหม บางครั้งกับคนบางคนถ้าไม่เกิดกับครอบครัวตัวเองก็คงไม่รู้สึกมั้ง
สำหรับเรากับคดีฆ่าข่มขืน ประหารชีวิตง่าย ๆ มันยังสบายเกินไปด้วยซ้ำ กับการที่มันทำให้เหยื่อต้องเจ็บปวดทุกข์ทรมานก่อนตาย มันไม่ควรมีการติดคุกตลอดชีวิต หรือฉีดยา ยิงเป้า มันควรเป็นการทรมานร่างกายให้เจ็บปวดทรมาน เหมือนกับที่เหยื่อได้รับ ให้มันตายอย่างช้า ๆ จะค่อย ๆ เฉือนไอ้นั่นของมัน หรือใช้คีมบีบ แล้วเอาไฟลน แล้วค่อยใช้น้ำกรดราดให้ค่อย ๆ ขาดทีละนิด ๆ ทรมานมันจนตาย นั่นแหละถึงจะเป็นโทษที่เหมาะสมกับสิ่งที่มันได้ทำลงไป
....... คนตายไม่ฟื้น คนเจ็บจิตใจไม่เหมือนเดิม .... ขอไว้อาลัยให้น้องแก้มไปสู่สุขคติด้วยค่ะ อยากจะหวังเหลือเกินว่านี่จะเป็นเหตุการณ์ข่มขืนครั้งสุดท้ายในประเทศไทย แต่หวังว่าแต่ละหน่วยงานจะได้ตระหนักถึงอันตรายและมีมาตรการมาป้องกันในส่วนนี้ อย่าให้เป็นวัวหายล้อมคอมอีกเลย
ทรมาน ประหารชีวิต กับคดีฆ่าข่มขืน ไม่เวอร์ไปหรอกนะ
จากเหตุการณ์สะเทือนใจสังคมที่เกิดกับ "น้องแก้ม" เราเป็นคนหนึ่งที่สนับสนุนการ "ประหารชีวิต" สำหรับโทษข่มขืน ไม่ว่าเหยื่อจะเสียชีวิตหรือไม่ก็ตาม
เห็นหลาย ๆ คนออกมาไม่เห็นด้วยกับการ "ประหารชีวิต" โดยให้เหตุผลหลาย ๆ อย่าง เช่น ไม่คิดว่าการประหารจะทำให้สถิติการข่มขืนลดลง อย่างเช่น อินเดียประหารชีวิตแต่ข่มขืนทุกวัน บางคนบอกว่าคนเราไม่ควรไปตัดสินว่าใครจะอยู่หรือใครจะตาย บางคนบอกว่าควรให้โอกาสคนทำผิด กลับตัวกลับใจบ้าง
แต่เรามีความเห็นว่า สมควรประหารสถานเดียว ไม่ใช่เพื่อความสะใจ และไม่ใช่ให้คนที่กำลังจะกระทำเห็นว่าโทษประหารถึงตายนะ ไม่ทำดีกว่า ... เพราะเราก็รู้ว่าไอ้พวกนี้มันไม่มีสติจะมานั่งคิดก่อนข่มขืนหรอกว่าโทษมันรุนแรงขนาดไหน เพราะฉะนั้นเราเข้าใจและรับรู้ค่ะว่าการประหารชีวิตมันคงไม่ทำให้การข่มขืนหายไปจากประเทศไทยได้หรอก แต่การประหารชีวิตอย่างน้อยมันทำให้คนเลว ๆ หมดไปจากโลกนี้ได้อย่างน้อยก็ 1 คนแล้ว ส่วนเรื่องการให้โอกาสคน ใครจะว่าเราใจร้ายก็แล้วแต่เถอะ แต่จะแน่ใจได้ยังไงว่าคนพวกนี้หลังออกจากคุกจะกลับตัวกลับใจ ไม่มีใครการันตีได้หรอกนะ ถ้าออกจากคุกมายังเป็นเหมือนเดิม ไปข่มขืนใครอีกก็จะให้โอกาสกันอีกมั้ย ถามหน่อย เราไม่คิดจะเสี่ยงโดยการให้โอกาสหรอก
บางคนให้ความเห็นว่าตัดไอ้นั่นของมันทิ้งซะ หรือทำให้ฝ่อไปเลย ให้ใช้การไม่ได้อีก ไม่ต้องถึงขนาดประหาร ความเห็นเราว่าก็ดี ก็เห็นด้วย แต่ในความคิดเราคนที่มีความคิดประเภทข่มขืนผู้อื่นได้เนี่ย ต่อให้ไอ้นั่นของมันใช้การไม่ได้แล้ว มันก็สามารถที่จะกระทำเลวในวิธีการอื่นได้อีก
แล้วที่ว่าคนเราไม่ควรไปตัดสินว่าใครควรอยู่ใครควรตาย อยากรู้ว่าเหยื่อที่เสียชีวิตเค้าสมควรตายไหม วินาทีที่เค้าเจ็บปวด ทรมาน ผู้ต้องหาแต่ละรายเคยให้โอกาสเหยื่อบ้างไหม คนพวกนี้มีสิทธิ์อะไรที่มากระทำกับเหยื่อเยี่ยงสัตว์เดรัจฉานเช่นนี้ เหยื่อบางรายไม่เสียชีวิตแต่ก็เหมือนตายทั้งเป็น ในขณะที่ผู้ต้องหาพ้นโทษมาใช้ชีวิตปกติธรรมดาไม่ได้รู้สึกสำนึกผิดอะไร
การขังลืม ติดคุกตลอดชีวิตก็เหมือนกัน อธิบดีกรมราชทัณฑ์ก็มาให้สัมภาษณ์อยู่ว่า ทุกวันนี้คุกล้น ดูแลก็ไม่ค่อยจะทั่วถึง หรือจะให้โดนตัดไอ้นั่นทิ้ง หรือทำให้ไร้สมรรถภาพ ยังไงก็ยังลอยหน้าอยู่บนโลกใบนี้อยู่ดี ถ้าเราเป็นครอบครัวเหยื่อ เราคงทำใจไม่ได้หรอก ลูกเราตาย แต่คนกระทำยังอยู่แผ่นดินเดียวกัน มีชีวิตอยู่ เราทำใจไม่ได้จริง ๆ
เราก็ไม่ใช่คนดีศรีสังคมอะไร แต่นึกถึงใจของครอบครัวเหยื่อที่ถูกกระทำถ้าลูกสาวคุณ แม่ ญาติพี่น้อง เพื่อนคุณ โดนกระทำแบบนี้บ้าง ยังอยากให้โอกาสผู้ต้องหาเผื่อจะกลับตัวกลับใจหลังพ้นโทษไหม บางครั้งกับคนบางคนถ้าไม่เกิดกับครอบครัวตัวเองก็คงไม่รู้สึกมั้ง
สำหรับเรากับคดีฆ่าข่มขืน ประหารชีวิตง่าย ๆ มันยังสบายเกินไปด้วยซ้ำ กับการที่มันทำให้เหยื่อต้องเจ็บปวดทุกข์ทรมานก่อนตาย มันไม่ควรมีการติดคุกตลอดชีวิต หรือฉีดยา ยิงเป้า มันควรเป็นการทรมานร่างกายให้เจ็บปวดทรมาน เหมือนกับที่เหยื่อได้รับ ให้มันตายอย่างช้า ๆ จะค่อย ๆ เฉือนไอ้นั่นของมัน หรือใช้คีมบีบ แล้วเอาไฟลน แล้วค่อยใช้น้ำกรดราดให้ค่อย ๆ ขาดทีละนิด ๆ ทรมานมันจนตาย นั่นแหละถึงจะเป็นโทษที่เหมาะสมกับสิ่งที่มันได้ทำลงไป
....... คนตายไม่ฟื้น คนเจ็บจิตใจไม่เหมือนเดิม .... ขอไว้อาลัยให้น้องแก้มไปสู่สุขคติด้วยค่ะ อยากจะหวังเหลือเกินว่านี่จะเป็นเหตุการณ์ข่มขืนครั้งสุดท้ายในประเทศไทย แต่หวังว่าแต่ละหน่วยงานจะได้ตระหนักถึงอันตรายและมีมาตรการมาป้องกันในส่วนนี้ อย่าให้เป็นวัวหายล้อมคอมอีกเลย