**ไม่ได้คิดว่าไม่ควรลงโทษคนร้ายนะคะ แต่เราขออีกประเด็นค่ะทู้นี้**
**อันนี้ข่มขืนแล้วไม่ฆ่านะคะ**

เพราะช่วงนี้มีกระแสน้องแก้ม มีคนออกมาสงสารตามกระแสเยอะ ทำให้เราสังเกตเห็นอะไรบางอย่างจากความเห็นของหลายต่อหลายคน เรียกว่าเกือบทุกคนก็ว่าได้
คือจะคิดว่า คนร้ายคดีข่มขืน (ไม่รวมข่มขืนแล้วฆ่านะคะ) ต้องโดนประหาร เพราะมันทำลายชีวิตเหยื่อ คนโดนข่มขืนเหมือนตายทั้งเป็นตลอดชีวิต กลับเข้าสังคมไม่ได้
เพราะโดนข่มขืนมา ชีวิตเขาจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

มันทำให้เราคิดว่า เออ ที่ทำให้เขากลับเข้าสังคมไม่ได้ มันคือสายตาของคนในสังคมรึเปล่าอะ.... ที่คิดว่าผู้หญิงคนนี้มีมลทินแล้ว โดนใครไม่รู้ข่มขืนมา
เรารู้ค่ะว่าคนโดนข่มขืนเจ็บปวดมากและมีบาดแผลทางใจ จนต้องมีสถานที่บำบัดคนถูกข่มขืนโดยเฉพาะ
(เรากะเพื่อนๆเคยทำโปสการ์ดขายเพื่อนำเงินไปบริจาคบ้านหญิงธัญพร เป็นสถานพักฟื้นของหญิงที่โดนทำร้ายค่ะ เลยทราบ)
ที่เราตั้งใจจะพูดคือ แค่แผลทางใจก็แย่มากแล้ว อยากให้คนในสังคมมองพวกเขาอย่างคนธรรมดามากกว่า ไม่ใช่ตีตราว่าเป็นเหยื่อข่มขืนไปจนวันตาย

เมื่อโดนข่มขืนจนบอบช้ำทั้งกายและใจ รอดมาได้ เข้ารับการบำบัดจนจิตใจรู้สึกดีขึ้น ความเป็นเหยื่อข่มขืนมันควรจะจบตรงนี้ใช่ไหมคะ ไม่ต้องตอกย้ำกันอีก
แต่เมื่อเขาเหล่านั้นตั้งใจจะเดินกลับเข้าสู่สังคมอีก สิ่งที่รออยู่คือสายตาทิ่มแทง พินิจพิเคราะห์จากคนในสังคม ใครรู้ว่าเคยถูกข่มขืนก็คงสงสาร สมเพช เห็นใจ ไปจนถึงยี้
อย่างดีก็อยู่แบบปิดบังเรื่องนั้นไว้ ถ้าความแตกก็ต้องระแวงว่าคนรอบข้างจะมองตัวเองยังไง
คนรอบข้างอาจจะสงสาร เลยปฏิบัติด้วยต่างจากปกติ แต่อาจนำไปสู่ความรู้สึกว่า เขาสงสารเราเพราะเราสกปรก โดนข่มขืนมาใช่ไหม
ยิ่งถ้ามีลูกติดมาด้วย สายตาคนรอบข้างก็จะยิ่ง......

เราแน่ใจว่าคนที่ออกมาเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเหยื่อทุกคนหวังดี เจ็บปวดแทน แต่ความคิดว่า "เหยื่อข่มขืนเสมือนตายทั้งเป็นตลอดชีวิต" เราว่ามันทำร้ายหลายๆคนนะ
บางคนอาจจะอยากมีชีวิตธรรมดาต่อไปโดยลืมๆเรื่องนั้นไป ไม่ต้องให้ใครมาสงสารเห็นใจ หรือคิดว่าเขาต้องซึมเศร้าอยู่แน่ๆ ทรอม่าแน่ๆ โอยเจ็บปวดแทน เขาตายทั้งเป็น
คือคงจะดีกว่าถ้าทุกคนยอมรับเขาเป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึงนะคะ ;w; ลบความคิดของพวกคุณที่ทำให้เหยื่อข่มขืนต้องทรมานตลอดชีวิตกันเถอะ
ถ้าเป็นแบบนั้น คนที่เคยถูกข่มขืนก็จะได้ไม่ต้องตายทั้งเป็นตลอดชีวิตอีกต่อไป กลับมาใช้ชีวิตตามปกติได้ไงล่ะ

@เพิ่มเติมหน่อยนะคะ

- สังคม หมายถึงทุกสิ่งที่อยู่รอบๆตัวค่ะ ไม่ใช่แค่คนรอบตัว อาจจะข่าว สื่อ โซเชียล ฯลฯ ด้วย
- การแสดงออกของสังคม ตัวอย่างง่ายๆเช่น เมื่อมีข่าวเด็กโดนข่มขืน คนที่รู้ข่าวก็จะ โธ่ต่อไปจะอยู่ยังไง จะไปสู้หน้าใครได้ เขาต้องเจ็บช้ำตลอดชีวิตแน่
เมื่อคนเราโตขึ้นมากับการแสดงออกแบบนั้น ก็จะสั่งสมไปและคิดว่า เหยื่อที่โดนข่มขืนต้องเป็นแบบนั้นค่ะ
เมื่อโดนข่มขืนเข้าก็จะรู้สึกหมดค่า ความภูมิใจในตัวเองลดลง รับตัวเองไม่ได้ หวาดกลัวสายตาสังคม

เราอยากให้เราเปลี่ยนมาเห็นคนที่เคยถูกข่มขืนเป็นคนปกติคนนึง เหมือนกับตัวเราเอง
ไม่รู้จะพูดยังไงค่ะสำหรับคนที่ไม่เข้าใจ แต่สังคมที่ไม่มองว่าคนที่ถูกข่มขืนต้องทรอม่าอับอายไปตลอดชีวิต จะทำให้เขายืนหยัดขึ้นได้เร็วกว่านะคะ

ขอยกมาจากคห.ล่างนะคะ

หากอยู่ในสังคมสั่งสมมาว่า ถูกข่มขืนนี่มันน่าอับอาย น่าอดสู ออกข่าวว่าโดนข่มขืนนี่คือหมดอนาคตเลย น่าอายมาก
ก็จะคิดว่า ถ้าตัวเองโดนข่มขืนมันต้องอายมาก แย่มาก เราจะสู้หน้าคนอื่นไม่ได้
ถ้าโดนข่มขืนขึ้นมาจริงก็จะเสียความภูมิใจ เพราะคิดมาตลอดว่าถ้าโดนแล้วต้องเป็นแบบนี้ๆๆๆ เชื่อว่าสังคมจะตราหน้าว่าเคยโดนข่มขืน

แต่ถ้าคุณโตมาตลอดในสังคมที่เปิดโอกาสให้หญิงที่โดนข่มขืน สังคมที่ให้เกียรติ ไม่ใส่ใจว่าเคยโดนอะไรมา คนรอบข้างคุณเป็นแบบนี้ตั้งแต่คุณเกิดจนโต
ถ้าคุณโดนข่มขืนก็คงจะหวาดกลัวเจ็บปวดมาก แต่จะเงยหน้าเดินต่อได้โดยไม่รู้สึกว่าตัวเองไรัค่าหรือน่าอดสูน่าดูถูกแน่นอนค่ะ

----------

เราไม่ได้บอกว่าเหยื่อจะไม่เจ็บปวด ไม่ทรอม่าเลย ถ้าสังคมยอมรับ
ไอ้การเจ็บปวดจนหวาดกลัว กลัวการโดนทำร้าย มันมีอยู่แล้วค่ะ เข้าใจนะคะ
แต่ ถ้าสังคมไม่เคยแสดงอาการกีดกันคนโดนข่มขืนให้คุณเห็นมาก่อนเลย (สังคม หมายถึงทั้งหมด รวมถึงคนที่คุณไม่รู้จัก ไม่ใช่แค่ปู่ย่าตายาย พ่อแม่พี่น้อง เพื่อน)
มันจะทำให้คุณไม่รู้สึกว่าคนโดนข่มขืนมันช่างน่าอาย มันไม่กล้าสู้หน้าคนอื่น เข้าใจไหมคะ

แยกประเด็นให้ชัดๆก่อนนะคะ
- เจ็บปวดทางกาย จนกลายเป็นแผลใจ หวาดกลัวต่อการโดนทำร้าย
กับ
- อับอาย ไม่กล้าสู้หน้าสังคม รู้สึกว่าตัวเองต่ำลง ไม่ใสสะอาด ความภูมิใจในตัวเองลดลง

ประเด็นกระทู้เราคืออันล่างค่ะ

ป.ล. เราแปลกใจว่าทำไมทุกคนถึงฮือฮาเฉพาะข่าวน้องแก้ม ข่มขืน/ข่มขืนเด็ก/ข่มขืนแล้วฆ่า มีแทบทุกวันเลยนะคะ =w=
ล.ป. ขอแท็กหว้ากอหน่อยนะคะ ชอบความคิดเห็นของชาวหว้ากออะ ถ้าเห็นไม่เหมาะสมถอดออกได้ค่า