ข่าวน้องแก้มเด็กหญิงวัย 13 ปี ถูกกระทำทารุณทางเพศแล้วถูกฆ่าโยนศพลงจากรถไฟ
สร้างความเศร้าสลดไปทั่วประเทศ และเกิดกระแสเรียกร้องให้เพิ่มโทษผู้กระทำผิดเป็นประหารชีวิต
รวมทั้งนักแสดงชื่อดังหลายท่านก็ออกมาเรียกร้องให้มีบทลงโทษที่รุนแรงขึ้นเพื่อให้สาสมกับการกระทำความผิด

เราลืมหรือมองข้ามอะไรบางอย่างไปหรือเปล่า สิ่งที่เราเคยดูเคยเห็นจนชาชินและกลายเป็นเรื่องธรรมดา
กับ บทหรือฉากที่มีการใช้กำลังในลักษณะต่างๆ เพื่อให้มีการกระทำทางเพศแก่ตัวละครหลัก
บทพระเอกโกรธเกลียดนางเอก ฉุดนางเอกไปข่มขืนจนท้อง
หรือ นางร้ายวางยาสลบนางเอก ให้ผู้ร้ายมาข่มขืน
หรือ แม้แต่ลวงนางเอกมาให้คนร้ายข่มขืน
หรือ การกระทำในลักษณะอย่างเดียวกันในรูปแบบต่างๆ
ที่ผู้จัดละคร คนเขียนบทละครต้องใส่ไว้ในละครของตน แบบ "must have"
เพราะอาจจะมองว่าเป็นบทที่โหดร้ายสะเทือนอารมณ์คนดูแบบสุดๆ
นักแสดงตัวร้ายได้แสดงอารมณ์เต็มที่ ยิ่งคนชมเกลียดมาก ยิ่งถือว่าประสบความสำเร็จ
นักแสดงฝ่ายนางเอกจะได้แสดงอารมณ์ดราม่า บีบน้ำตาให้คนดูสะอื้นตาม
ละครไทย จะเน่าไม่เน่าไม่รู้ แต่แทบทุกเรื่องจะต้องมีให้เห็น
โดยเฉพาะละครของช่องหลายสี ที่บทลักษณะอย่างนี้เหมือนเป็นท่าบังคับในกีฬายิมนาสติคในโอลิมปิค
แทบจะถือเป็นบทบังคับที่ละครยอดเยี่ยมควรมี นักแสดงมากฝีมือต้องเล่นจึงจะเป็นยอดฝีมือ
และผู้จัดละครมักบอกว่า ก็ฉันทำละครสะท้อนปัญหาสังคมนะ
(แต่ไม่เคยชี้นำทางแก้ เพราะรออีก 3 วินาที จะมีคนบุกเข้ามาช่วย)
มันมีเยอะ เยอะจนไม่รู้ใครสะท้อนใคร ไปๆมาๆ สังคมน่าจะเป็นเงาสะท้อนของละครมากกว่า
และอาจจะเป็นตัวละครเสียเองที่กลายเป็นฟันเฟืองที่ชี้นำปัญหาสู่สังคมอย่างรู้เท่าไม่ถึงการณ์
เราเห็นการนำเสนอบ่อยๆ จนภาพเหล่านี้กลายเป็นความรื่นรมย์อย่างหนึ่งในชีวิตประจำวันไปแล้ว
ที่ดูแล้วเฉยๆ ขึ้นเรื่อยๆ

ถึงเวลาหรือยังที่ผู้จัดละครทีวี ผู้เขียนบทละครบ้านเราต้องสำรวจการทำหน้าที่ของตัวเอง
ลด ละ เลิก บทอย่างนี้กันบ้าง ลองศึกษาวิธีนำเสนอแบบใหม่ๆ เนื้อเรื่องแบบใหม่ๆ
อย่าง แดจังกึม ที่ดังไปทั่วโลก เขาไม่เห็นมีบทอย่างนี้เราก็ยังติดกันงอมแงม
นักแสดงเองก็ควรร่วมกันรณรงค์ให้ลดบทการข่มขืนในละคร ด้วยการปฏิเสธไม่รับเล่นบทอย่างนี้

สังคมเราจะน่าอยู่และดีขึ้น ถ้าเรายืนหยัดและกล้าที่จะเปลี่ยนแปลง

ปล. ไม่สงวนลิขสิทธิ์ ใครเห็นด้วย ให้ช่วยกันก้อปไปแชร์ในเฟช จะได้บุญมากล้นนักแล