ผมเป็นคนที่รักเพลงป๊อปญี่ปุ่นมากๆ     รักมาตลอดเวลาหลายสิบปีตั้งแต่ยุคเบ่งบานของวัฒนธรรมป๊อปญี่ปุ่น
อุตสาหกรรมเพลงป๊อปญี่ปุ่นเริ่มต้นด้วยการเอาอย่างฝรั่ง   แต่กลับมีความเป็นตัวของตัวเองเป็นอย่างสูง
สิ่งที่ไม่มีเพลงป๊อปชาติไหนจะทำได้เสมอเหมือน  คืออารมณ์ของเพลง
ความเหงา ความเศร้า  และความอบอุ่น สามารถรวมอยู่ในเพลงเดียวกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ในน้ำตาก็มีรอยยิ้ม   ในความเศร้าก็ยังมีความหวัง   ในความเหงาก็ยังมีความอบอุ่น

ตอนนี้เพื่อนๆสมาชิกหลายท่านพูดกันถึงเพลง Hikokigumo ของ Yumi Matsutoya (หรือ Yumi Arai ก็แล้วแต่ถนัดจะเรียกก็แล้วกัน)
ผมเคยได้ยินเพลงนี้มาตั้งแต่สมัยเด็กๆ  จนลืมไปหมดแล้ว   มาได้ยินอีกทีก็จาก Trailer ของ The Wind Rises
แต่ก็จำไม่ได้หรอกว่านี่มันเพลงชื่ออะไรของใคร  ไปค้นมาเลยได้รู้ว่าของคุณคนนี้น่ะเอง


กลับมาตั้งใจฟังอีกทีก็รู้สึกว่าเออ  เธอนี่ร้องเพลงคล้ายๆกับใครหนอ  
นึกไม่ออก  ติดๆอยู่ที่ปาก  
จนไปอ่านประวัติเธอถึงได้ร้องอ๋อ
Carol King นี่เอง  ตามประวัติบอกว่าเธอชื่นชอบ Carol King เป็นอย่างมาก   และได้นำมาเป็นแรงบันดาลใจในการทำงานเพลงของเธอ




อันนี้คลิปเน่าหน่อยนะครับ   ตั้งแต่ปี 1976 นู่น


อันนี้พึ่งเมื่อสองปีที่แล้ว


ทุกวันนี้ยุคสมัยเปลี่ยนไป   เปลี่ยนผ่านเข้าสู่ยุควัฒนธรรมป๊อปของเกาหลี  ผมเองก็ไม่ได้ตามติดวงการเพลงญี่ปุ่นแล้ว
แต่ก็ยังดีใจเสมอ  ที่เมื่อใดที่กลับมาหาเพลงป๊อปญี่ปุ่นฟัง  ไม่ว่าจะเพลงเก่าหรือใหม่   ผมก็เหมือนได้พบเพื่อนเก่าแสนดีที่คุ้นเคยคนเดิมเสมอ   

ยังคงงดงามเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลง