ในชีวิตเรา เคยอ่านเรื่องราวของคนอื่นมาก็มาก คนที่ใจร้ายที่ทิ้งคนดีๆ ได้โดยไม่คิดอะไร
เมื่อเจอคนใหม่ที่ถูกใจกว่า แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะได้เจอกับตัวเองจริง ๆ รู้ความรู้สึกของคนโดนทิ้งเลย
ว่าเสียใจแค่ไหน แล้วรู้สึกว่า คนที่ทิ้งไปจิตใจทำด้วยอะไร ไม่มีความเมตตา สงสารกันบ้างเลย
เราคบกับแฟนคนแรกและคนเดียว มา 9 ปีเขาทิ้งเราไปมีคนใหม่ ไม่มีเยื่อใย ไม่มีแม้กระทั่งความเห็นใจ
เหมือนตลอดระยะเวลาที่คบกันมา เราไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนี้มาก่อน เขาใจร้ายมาก
เราร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด สิ่งที่เราได้กลับมาคือความเย็นชา เหมือนจะตายลงตรงนี้ก็ช่างเขาไม่สนใจ
ยืนยันว่า ไม่เอาเราแล้ว นี่คือคนที่ลำบากด้วยกันมาจริง ๆหรอ เขามีวันนี้ได้เพราะเราเป็นส่วนหนึ่ง
เรียนจบเพราะเรา ที่แรกเขาจะไม่เรียนแล้ว งานเราก็หาให้ จนตอนนี้เป็นหัวหน้า รถก็ดาวน์ให้ แต่ตอนนี้ซื้อรถใหม่ได้แล้ว
ไม่เคยแม้แต่จะมารับเราสักครั้ง ให้คนใหม่ตลอด คนใหม่เขาโชคดีเนอะ มาตอนที่เขามีทุกอย่างพร้อม
ตอนคบกับเราไม่มีสักอย่าง ตอนมีขึ้นมาก็จากเราไป เหมือนโดนถีบหัวส่ง เวลาหมดประโยชน์
แถมยังให้ความหวังลมๆแล้งๆ ว่าให้เรารอเขา 6 ปีเพื่อให้เขาคบคนใหม่ให้เวลาเท่า ๆกัน เพื่อดูว่าควรเลือกคนไหนดี
ซึ่งเราก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะกลับมา เราดีขนาดนี้ ยังไม่เห็นค่ากันบ้าง

ทำไมเขาใจร้ายมาก เขารู้ตัวเองบ้างไหม ว่าเขาทำอะไรลงไปกับคนที่เคยรักกันมา
อยากทราบว่าถ้าเขาไม่เจอกับตัวเอง เขาคงไม่รู้ใช่ไหมว่าตัวเองใจร้ายแค่ไหน