แนะนำตัวผมก่อนนะครับ ผมเป็นคนง่ายๆ ทำอะไรก็ทำ จะกินอะไรก็กิน อยากไปไหนก็ไป หน้าตาทั่วๆไป ไม่หล่อ จีบผู้หญิงไม่ค่อยเก่งครับ ขี้อาย
เริ่มเรื่องกันเลยดีกว่าครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อผมนั่งเล่นเฟสบุค เห็นรูปโปรไฟล์ ของผู้หญิงคนหนึ่งในเฟสบุคแล้วเกิดถูกชะตา เธอน่ารักมากครับ ดูแนวเป็นผู้หญิงหวานๆ เธอเป็นเพื่อนของเพื่อนผมเองครับ ผมก็ไม่ได้รอช้า กดเพิ่มเธอมาเป็นเพื่อนผม ก็ไม่ได้คิดว่าเธอจะกดยอมรับ จากวันนั้นประมาณห้าวัน เธอกดยอมรับผมเป็นเพื่อน ผมก็ทักเธอไปตามประสาเพื่อนใหม่คุยถามโน่นนี่นั่นไปเรื่อย ประมาณว่าผมถามเธอตอบๆ คุยไปได้แค่สองสามวัน จากนั้นก็ต่างคนต่างเงียบไป
เวลาผ่านมาสองเดือน ขณะที่ผมนั่งทำงานอยู่ มีเสียงแชทของเฟสบุคดังขึ้น ก็ไม่ได้เอะใจอะไร คิดว่าเพื่อนทักเข้ามาคุยด้วย แต่เมื่อผมเปิดหน้าแชทดู โอ้!! นี่มันเรื่องจริงหรือ เธอทักผมเข้ามา ผมเกือบลืมเธอไปแล้ว ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้คุยอีก ความรู้สึกผมตอนนั้นตื่นเต้นมากครับ เธอทักมาคุยด้วยความสนิทสนม ชวนคุยเรื่องโน่นนี่ คุยสนุกมากหยอกล้อไปตามประสา เธอบอกเห็นผมในเฟสบุคนานแล้วแต่ไม่กล้าทัก เพราะคิดว่าผมมีแฟนแล้วอะไรประมาณนี้ เราคุยกันมาสามสี่วัน เธอบอกจะกลับบ้านคงไม่ได้ออนแชทนะ ผมก็ไม่รู้จะทำในตอนนั้น ตัดสินใจขอเบอร์โทรเธอไปเลย เธอเงียบไปสักพักแล้วถามว่าจะเอาเบอร์เธอจริงๆหรอ ผมก็บอกว่าจริงๆ กลัวเราจะไม่ได้คุยกัน เธอก็นิ่งไป สักพักก็ให้เบอร์มา เย็นวันนั้นผมไม่รอช้า โทรไปหาเธอ ก็ทักทายไป ถามตอบๆเรื่อย อื้ม.. สักพักเธอก็พูดเรื่องเศร้าๆ เล่าเรื่องเกี่ยวกับแฟนเก่าของเธอให้ผมฟังว่าเธอน่ะโดนผู้ชายคนนั้นทิ้ง อยากมีคนคุยด้วยจะได้ไม่คิดมาก ตอนที่ผมคุยกับเธอคืนนั้นอารทณ์ผมดราม่าเลยทันที ต่อมาเราก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้น จนกลายเป็นเราได้คุยกันทุกวัน กลางวันว่างๆจากงานก็จะโทรไปถามนู่นนี่ บางทีคุยจนเลยเวลาทำงานก็มีครับ
มีอยู่วันนึง เราก็คุยกันเหมือนเช่นทุกวันแต่ เธอบอกผมว่าจะมาหาพี่ที่ทำงานตอนอยู่กทม. (เธอเคยทำงานอยู่ที่กทม. มาก่อนน่ะครับ) ผมก็อืมๆ ไม่ได้คิดอะไร จนวันนึงเธอบอกกับผมว่าอาทิตย์หน้าจะมาแล้วนะ และเธอนัดเจอผมด้วย อื่ม..ช่วงเวลานั้นผมก็ตกลงว่าจะไปพบกับเธอตามวันที่เธอบอกมา จนมาเมื่อคืนนี้เราโทรคุยกันแต่ยังไม่ได้ตกลงว่าจะพากันไปเที่ยวไหน
''เอาหล่ะ และแล้ววันนี้ก็มาถึง'' ผมโทรนัดเธอสิบโมงเจอกันหน้าห้างแห่งหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังรอเธอได้สักพัก เธอก็โทรเข้ามาแล้วบอกว่าถึงแล้ว ทันใดนั้นผมเหลือบไปเห็นเธอ ผมไม่อยากจะเชื่อว่าเธอสวยมากครับ รูปโปรไฟล์สวยยังไง เธอยังงั้นเลยครับ พอผมเดินเข้าไปทัก เธอยิ้มให้พูดคุยทักทายแบบเป็นกันเอง เหมือนตอนโทรคุยกันเลย ผมเลยเอ่ยปากชวนเธอไปเที่ยวที่ๆนึงแถวนนท์น่ะครับ เธอก็ตกลงนะครับ
ตัดไปตอนถึงที่เที่ยว หลังจากตากแดดมาทั้งวัน เราก็นั่งพักใต้ร่มไม้ เธอเปิดรูปให้ผมดูนู่นนี่ แล้วพูดคุยหยอกล้อกัน ความรู้สึกตอนนั้นผมรู้สึกดีมากเหมือนเจอเพื่อนสนิทสมัยม.ปลายเลยครับ
หลังจากกลับจากเที่ยว ผมก็อาษาไปส่งเธอที่หอ(หอเธอน่ะเป็นหอหญิงครับ)ผมก็ไปนั่งคุยเรื่องทั่วๆไปเธอพูดเก่งมาก จนเวลามันตกเย็นแล้ว ผมจึงขอตัว
กลับหอก่อน ครับปกติเวลาที่เราคุยกันประมาณสามทุ่มน่ะครับ วันนี้ผมไม่ได้โทรไปแต่ส่งข้อความไปครับว่า ฝันดี อะไรประมาณนี้ แล้วสองนาทีต่อมาเธอโทรกลับมาครับ ถามว่าจะนอนแล้วหรอ แล้วคุยเรื่องทั่วๆไป ผมนิเขินไปทั้งตัว ตอนที่นึกถึงหน้าเธอวันนี้
ปิดท้ายเรื่อง ในใจผมว่าผมชอบเธอครับ เธอน่ารัก ขี้เล่น ไม่ค่อยถือสา ชวนคุยสนุก ทว่าในใจผมยังลังเลอยู่ครับ กลัวเธอจะกลับไปคืนดีกับแฟนเก่า อีกในนึงเธอมีคนมาจีบเยอะน่ะครับอย่างที่เธอบอก ตอนนี้สับสนไปหมดแล้ว
''เอาหล่ะ และแล้ววันนี้ก็มาถึง''
เริ่มเรื่องกันเลยดีกว่าครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อผมนั่งเล่นเฟสบุค เห็นรูปโปรไฟล์ ของผู้หญิงคนหนึ่งในเฟสบุคแล้วเกิดถูกชะตา เธอน่ารักมากครับ ดูแนวเป็นผู้หญิงหวานๆ เธอเป็นเพื่อนของเพื่อนผมเองครับ ผมก็ไม่ได้รอช้า กดเพิ่มเธอมาเป็นเพื่อนผม ก็ไม่ได้คิดว่าเธอจะกดยอมรับ จากวันนั้นประมาณห้าวัน เธอกดยอมรับผมเป็นเพื่อน ผมก็ทักเธอไปตามประสาเพื่อนใหม่คุยถามโน่นนี่นั่นไปเรื่อย ประมาณว่าผมถามเธอตอบๆ คุยไปได้แค่สองสามวัน จากนั้นก็ต่างคนต่างเงียบไป
เวลาผ่านมาสองเดือน ขณะที่ผมนั่งทำงานอยู่ มีเสียงแชทของเฟสบุคดังขึ้น ก็ไม่ได้เอะใจอะไร คิดว่าเพื่อนทักเข้ามาคุยด้วย แต่เมื่อผมเปิดหน้าแชทดู โอ้!! นี่มันเรื่องจริงหรือ เธอทักผมเข้ามา ผมเกือบลืมเธอไปแล้ว ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้คุยอีก ความรู้สึกผมตอนนั้นตื่นเต้นมากครับ เธอทักมาคุยด้วยความสนิทสนม ชวนคุยเรื่องโน่นนี่ คุยสนุกมากหยอกล้อไปตามประสา เธอบอกเห็นผมในเฟสบุคนานแล้วแต่ไม่กล้าทัก เพราะคิดว่าผมมีแฟนแล้วอะไรประมาณนี้ เราคุยกันมาสามสี่วัน เธอบอกจะกลับบ้านคงไม่ได้ออนแชทนะ ผมก็ไม่รู้จะทำในตอนนั้น ตัดสินใจขอเบอร์โทรเธอไปเลย เธอเงียบไปสักพักแล้วถามว่าจะเอาเบอร์เธอจริงๆหรอ ผมก็บอกว่าจริงๆ กลัวเราจะไม่ได้คุยกัน เธอก็นิ่งไป สักพักก็ให้เบอร์มา เย็นวันนั้นผมไม่รอช้า โทรไปหาเธอ ก็ทักทายไป ถามตอบๆเรื่อย อื้ม.. สักพักเธอก็พูดเรื่องเศร้าๆ เล่าเรื่องเกี่ยวกับแฟนเก่าของเธอให้ผมฟังว่าเธอน่ะโดนผู้ชายคนนั้นทิ้ง อยากมีคนคุยด้วยจะได้ไม่คิดมาก ตอนที่ผมคุยกับเธอคืนนั้นอารทณ์ผมดราม่าเลยทันที ต่อมาเราก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้น จนกลายเป็นเราได้คุยกันทุกวัน กลางวันว่างๆจากงานก็จะโทรไปถามนู่นนี่ บางทีคุยจนเลยเวลาทำงานก็มีครับ
มีอยู่วันนึง เราก็คุยกันเหมือนเช่นทุกวันแต่ เธอบอกผมว่าจะมาหาพี่ที่ทำงานตอนอยู่กทม. (เธอเคยทำงานอยู่ที่กทม. มาก่อนน่ะครับ) ผมก็อืมๆ ไม่ได้คิดอะไร จนวันนึงเธอบอกกับผมว่าอาทิตย์หน้าจะมาแล้วนะ และเธอนัดเจอผมด้วย อื่ม..ช่วงเวลานั้นผมก็ตกลงว่าจะไปพบกับเธอตามวันที่เธอบอกมา จนมาเมื่อคืนนี้เราโทรคุยกันแต่ยังไม่ได้ตกลงว่าจะพากันไปเที่ยวไหน
''เอาหล่ะ และแล้ววันนี้ก็มาถึง'' ผมโทรนัดเธอสิบโมงเจอกันหน้าห้างแห่งหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังรอเธอได้สักพัก เธอก็โทรเข้ามาแล้วบอกว่าถึงแล้ว ทันใดนั้นผมเหลือบไปเห็นเธอ ผมไม่อยากจะเชื่อว่าเธอสวยมากครับ รูปโปรไฟล์สวยยังไง เธอยังงั้นเลยครับ พอผมเดินเข้าไปทัก เธอยิ้มให้พูดคุยทักทายแบบเป็นกันเอง เหมือนตอนโทรคุยกันเลย ผมเลยเอ่ยปากชวนเธอไปเที่ยวที่ๆนึงแถวนนท์น่ะครับ เธอก็ตกลงนะครับ
ตัดไปตอนถึงที่เที่ยว หลังจากตากแดดมาทั้งวัน เราก็นั่งพักใต้ร่มไม้ เธอเปิดรูปให้ผมดูนู่นนี่ แล้วพูดคุยหยอกล้อกัน ความรู้สึกตอนนั้นผมรู้สึกดีมากเหมือนเจอเพื่อนสนิทสมัยม.ปลายเลยครับ
หลังจากกลับจากเที่ยว ผมก็อาษาไปส่งเธอที่หอ(หอเธอน่ะเป็นหอหญิงครับ)ผมก็ไปนั่งคุยเรื่องทั่วๆไปเธอพูดเก่งมาก จนเวลามันตกเย็นแล้ว ผมจึงขอตัว
กลับหอก่อน ครับปกติเวลาที่เราคุยกันประมาณสามทุ่มน่ะครับ วันนี้ผมไม่ได้โทรไปแต่ส่งข้อความไปครับว่า ฝันดี อะไรประมาณนี้ แล้วสองนาทีต่อมาเธอโทรกลับมาครับ ถามว่าจะนอนแล้วหรอ แล้วคุยเรื่องทั่วๆไป ผมนิเขินไปทั้งตัว ตอนที่นึกถึงหน้าเธอวันนี้
ปิดท้ายเรื่อง ในใจผมว่าผมชอบเธอครับ เธอน่ารัก ขี้เล่น ไม่ค่อยถือสา ชวนคุยสนุก ทว่าในใจผมยังลังเลอยู่ครับ กลัวเธอจะกลับไปคืนดีกับแฟนเก่า อีกในนึงเธอมีคนมาจีบเยอะน่ะครับอย่างที่เธอบอก ตอนนี้สับสนไปหมดแล้ว