เรื่องมีอยู่ว่าเราเคยมีแฟนตอน ม.1 ค่ะ ตอนนั้นก็คบกันกระหนุงกระหนิงตามประสาวัยรุ่น แต่ไม่เคยมีอะไรกันน่ะค่ะ แค่เรามีความรู้สึกที่ดีต่อกัน แล้วเพื่อนๆ ในห้องจะชอบแซวแล้วจับคู่ให้ก็เลยคบกันจริงๆ ค่ะ สมัยนั้นที่จังหวัดของเรามันไม่มีห้างสรรพสินค้า หรือโรงหนังให้เราไปเที่ยว วัยรุ่นสมัยนั้นก็ยังไม่มีโทรศัพท์มือถือใช้ค่ะ ((สมัยที่โนเกีย 3310 เครื่องละเป็นหมื่นอ่ะค่ะ^^*)) เราเลยไม่เคยไปเที่ยวด้วยกัน จะเจอกันแค่เวลามาโรงเรียนเท่านั้นค่ะ ตอนนั้นมันเป็นความรักใสๆ ของเด็กมัธยมอ่ะค่ะ มันเป็นความรักที่สดใส ไม่มีอะไรเกินเลยค่ะ เราก็คบกันมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ ม.1-ม.3 คือช่วง ม.1-ม.3 เราก็จะเรียนห้องเดียวกัน นั่งเรียนด้วยกันตลอด แล้วแฟนเราเค้าเป็นคนเรียนไม่เก่ง เราก็จะช่วยเค้าทำการบ้านด้วยนะ จำได้^^* ((ฮ่าๆๆๆ ออกแนวหลอกใช้นิดนึง)) เราก็คบกันมาเรื่อยๆ จนจบ ม.3 ช่วงนั้นเทคโนโลยีเริ่มเข้าถึง มีมือถือใช้ มีคอมฯ มีอินเตอร์เน็ต เราก็โทรคุยกันบ้าง ส่งข้อความหากันบ้าง จนวันจบ ม.3 คือเราต้องแยกย้ายกันไปเรียนที่ใหม่ค่ะ แฟนเราเค้าไปเรียนเทคนิค ส่วนเราต้องไปย้ายไปเรียน ตจว. เนื่องจากพ่อแม่ย้ายที่ทำงานค่ะ ตอนนั้นเราก็รู้ละว่าเราต้องจากกัน เพราะจังหวัดที่เราย้ายไปก็ไกลมาก อยู่ภาคใต้ค่ะ ((ลืมบอกเดิมเราเรียนอยู่ภาคอีสานค่ะ)) เราก็เลยทำใจไว้แล้วแหละว่าจะไม่ได้เจอกัน ตอนย้ายไปแรกๆ เราก็มีโทรคุยกันบ้าง จนเปิดเทอมเราขึ้น ม.4 ก็ไม่ค่อยได้คุยกัน จนรู้สึกเหมือนเราเลิกกันแล้วค่ะ ((เล่าคร่าวๆ น่ะค่ะ จริงๆ ความรู้สึกมันมากมายกว่านั้น แต่จำความรู้สึก ณ ตอนนั้นไม่ได้แล้ว เพราะมันผ่านมานานมากTT")) แล้วส่วนแฟนเราพอเค้าย้ายไปเรียนเทคนิคเท่าที่รู้มาจากเพื่อนอีกทีนึง ((คือเพื่อนเก่าจะคอยเป็นสายสืบให้ค่ะ อิอิ)) เค้าก็เริ่มเกเร ติดเพื่อน ไม่ค่อยไปโรงเรียนค่ะ แล้วเค้าก็มีสาวๆ มาพัวพันเยอะ เพราะเค้าก็ค่อนข้างหน้าตาดีในระดับนึงค่ะ ((คิดไปเองป่าว--")) ในระหว่างนั้นก็จะมีเพื่อนๆ เก่าโทรมาฟ้องตลอดว่าเค้าคบใคร  ยังงั้นยังงี้ แล้วช่วงนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเลย ... แต่เราไม่ได้ลืมเค้านะ เรายังคิดถึงเค้าตลอด จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เราโทรไปหาเค้า แล้วโทรไม่ติดค่ะ ฝากข้อความตลอด เราก็โทรเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ติดเลย แต่ก่อนไม่มีเฟสบุ๊คค่ะ มีแต่ QQ แชทคุยกัน แต่เค้าก็ไม่เคยออนเลย จนในที่สุดเราก็ลืมกันไป ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ((เพราะช่วงนั้นก็มีเพื่อนๆ บอกด้วยว่าเค้าคบคนใหม่แล้ว ... เราก็เลยไม่ติดต่ออีกเลยค่ะ)) เวลาผ่านไป 3 ปีค่ะ เราจบ ม.6 แล้วได้ย้ายกลับมาอยู่อีสานเหมือนเดิม เราก็ยังไม่ลืมเค้านะ มีถามกับเพื่อนเก่า ก็ได้ความว่า เค้ามีลูกแล้วค่ะ ((เอ๋อ-ค้ะ^^*)) หลังจากนั้นเราก็เลยไม่คิดถึงเค้าอีกเลย อาจจะเป็นเพราะเราโตแล้วด้วย แล้วก็เรียนหนักก็เลยไม่มีเวลามาคิดค่ะ ((แต่ถามว่าลืมได้สนิทมั้ย??? ตอบได้เลยว่า ไม่ค่ะ ยังมีบางทีแอบเหงา แอบคิดถึงค่ะ เพราะความทรงจำดีๆ มันยังชัดเจนอยู่ค่ะ ซึ้งแป๊บ!!!)) แล้วเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ นานแสนนาน จนมาถึงวันนี้ค่ะ เราเรียนจบมีงานทำแล้ว เหมือนจะลืมเค้าไปสนิทค่ะ ((แต่คนเรานะความทรงจำดีๆ มันไม่ได้ลืมกันได้ง่ายๆ ค่ะ มีแอบคิดถึงบ้าง คืออยากรู้ว่าเค้าเป็นยังไง สบายดีมั้ย แค่นั้นค่ะ)) แล้วอยู่ดีๆ ก็มีเฟสบุ๊คของผู้ชายคนนึงมาแอดเราเป็นเพื่อนค่ะ พอเราเห็นรูปเค้าเราจำได้เลยค่ะ เพราะหน้าเค้าไม่เปลี่ยนเลยค่ะ เพียงแต่หัวล้านค่ะ ฮ่าาาา^^* แต่จำหน้าได้แม่น ความรู้สึกตอนนั้นมันดีใจ หรือยังไงบอกไม่ถูกค่ะ แต่ตัดสินใจสักพักถึงกดรับแอดค่ะ แล้วเราก็เข้าไปดูในไทม์ไลน์ของเค้าค่ะ คือตอนนี้เค้าเป็นทหาร แต่เค้าชอบโพสต์ข้อความหรือรูปที่เกี่ยวกับความรัก แฟนเก่า อะไรพวกนี้อ่ะค่ะ ((ซึ่งบางข้อความเราอดคิดไม่ได้ค่ะว่าเค้าหมายถึงเรารึป่าว ... มโนไปเองค่ะ ฮ่าาา^^*)) แล้วก็กดเข้าไปดูในอัลบั้มรูปก็มีรูปของลูกสาวเค้าค่ะ หน้าตาน่ารักเชียว แต่เค้าไม่มีรูปที่ลงคู่กับแม่ของลูกเค้าเลยค่ะ เห็นแต่เฟสของภรรยาเค้าเข้ามาเม้นเหมือนกับเค้าแยกกันอยู่แล้วค่ะ เหมือนกับเลิกกันแล้ว เราลองเข้าไปดูเฟสของภรรยาเค้ายังเป็นนักศึกษาอยู่ค่ะ แล้วก็ดูไม่ค่อยรู้ภาษาเท่าไร เหมือนยังเด็กอยู่ ที่สำคัญที่เราอึ้งคือ ภรรยาเค้าหน้าตาคล้ายกับเราเลยค่ะ โครงหน้าคล้ายกัน ซึ่งเพราะอะไรนั้นเราก็ไม่รู้น่ะค่ะ อาจจะเป็นสเปคเค้ามั้งค่ะ อิอิ แล้วเมื่อวานเราเลยลองโพสต์ในเฟสของเราเล่นๆ ว่า "คนเราจะลืมรักแรก หรือคนที่เคยมีความรู้สึกดีๆ ต่อกันได้สนิทมั้ย หรือมีบางเสี้ยวของความรู้สึกที่คิดถึงกันบ้างรึป่าว" ปรากฏว่าเค้ามากดไลท์ข้อความของเราค่ะ แต่ไม่ได้คอมเม้นอะไร เราเลยอยากจะถามเพื่อนๆ ในพันทิปว่า
1. สมควรมั้ยถ้าเราจะทัก และพูดคุยกับเค้าในฐานะเพื่อนค่ะ
2. แล้วถ้าเค้าไม่ได้มาในฐานะเพื่อน เราจะทำยังไงค่ะ
3. ตอนนี้เราเริ่มหวั่นไหวมากๆ ค่ะ แค่เค้ามาแอดเราเป็นเพื่อนเราก็อยากรู้จะแย่อยู่แล้วว่าเค้ามาเจอเฟสเราได้ยังไง

*** ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไงกันค่ะ ***