ในสถานะการณ์เศรษฐกิจแบบนี้ ตกงาน สมัครงานที่ไหนก็รอเรียก สมัครกับบริษัทจัดหางานก็โดนหลอกเอาค่าสมัครสุดท้ายก็ไม่ได้งาน มีเงินอยู่ไม่ถึง สองพัน ลงทุนขายของก็มีคนมาขายตัดราคา ของเหลือก็ต้องกินเอง ทุนหาย หยิบยืมใครก็ไม่ได้ ญาติพี่น้องไม่ยื่นมือช่วยเหลือทั้งที่เขาก็มีแต่เขาก็ปฏิเสธที่จะช่วย ทางบ้านก็ลำบาก แม่ต้องอาศัยบ้านญาติอยู่ ตัวเองมาทำงานหวังเลี้ยงแม่ ก็เหมือนมีกรรม ทำอะไรก็มีอุปสรรคตลอด มีคนใจดีให้ก็อปรูปเสื้อผ้ามาขายในเน็ต แล้วบวกราคาเองก็ขายไม่เคยได้ สุดท้ายก็ล้มเลิก ลำบากสุดถึงขั้นไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าบ้านต้องปิดบ้านหลบ ค่าน้ำ ค่าไฟ รอวันมาตัด มีเงิน ห้าร้อยที่ต้องใช้ทั้งเดือนเพื่อรองาน ซื้อมาม่าไว้กิน แบ่งมาม่าต้มทีละครึ่งซองกินกับข้าว 5บาท  แต่ก็ไม่เคยคิดท้อต่อโชคชะตา ไม่หยุดที่จะสู้ ของใช้ที่พอมีราคาเอามาขายเป็นค่าใช้จ่ายช่วงรองาน เหลือมือถือเพียงเครื่องเดียวที่เก็บไว้เพื่อรอเขาโทรมาเรียก  

ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะผ่านปัญหาจุดนี้ไปได้อย่างไรคะ มาช่วยกันแชร์ประสบการณ์ ให้กับคนที่กำลังประสบกับปัญหาแบบนี้ ให้เขาได้มีกำลังใจผ่านมันไปได้กันค่ะ