ในวันหยุดระหว่างที่มีงานcomic conอย่างนี้ บางท่านอาจไม่มีงบจนต้องนอนแกร่วอยู่บ้าน จะนอนอย่างเดียวคงไม่ดีเท่าไหร่ เรามาดูอนิเมะกันดีกว่าครับ
สายดราม่าคือแนวทางของผม มีอยู่หลายเรื่องทีเดียวที่ผมประทับใจ อีกหลายเรื่องกำลังตามอยู่ แต่มีอยู่2เรื่องที่ผ่านฉลุยแบบไม่มีข้อตำหนิในสายตาผลคือ
1.Hanasaku Iroha : Home Sweet Home
สาวเรียวกัง หัวใจเกินร้อย
เรื่องนี้ผมเพิ่งดูหมาดๆ แผ่นก็เพิ่งออกไม่นานครับ ช่วงนี้ยังหาซื้อง่ายอยู่ อยากจะให้ทุกท่านเมื่อได้อ่านกระทู้นี้แล้วรีบไปจับจองมาเป็นเจ้าของซะ ไม่งั้นผมเชื่อว่าคุณจะต้องเสียใจไปอีกนานที่ไม่ได้ดู อิอิ
เป็นอนิเมะที่ผมเห็นปกแล้วตั้งความหวังไว้สูงทีเดียว ปกสวยมากครับ ดูจบผมก็ไม่ผิดหวัง(แต่ผมยังไม่ได้ดูแบบเป็นซีรี่ย์นะ) ผมได้ทุกอรรถรสจากเรื่องนี้ ทั้งตลก ทั้งเคล้าน้ำตา ทั้งเรื่องการวิ่งไล่ตามความฝัน ทั้งเรื่องของประเพณีวัฒนธรรม
ฉากที่ทำให้ผมน้ำตาซึมได้เลยคือ ฉากที่มานะจังหนีออกจากบ้าน แล้วนาโกะจังตามไปพบที่สนามเด็กเล่น เพรา่ะคุณแม่ไม่ค่อยมีเวลา จึงไม่ได้ไปทัศนศึกษากับมานะจัง(ตรงนี้บอกถึงค่านิยมในสังคมญี่ปุ่นที่ผู้ใหญ่มองเรื่องงานสำคัญที่สุด)
หัวใจหลักของเรื่องคือความใฝ่ฝันของสาวน้อยที่อยากจะเปล่งประกาย ซัทสึกิคุณแม่ของโอฮานะคือคนนั้น เธออยากทำงานในเมืองหลวงเธอไม่ชอบทำงานในเรียวกัง เะอหนีตามช่างภาพอิสระคนหนึ่งได้ใช้ชีวิตในโตเกียวสมใจอยาก จนมีลูกสาวชื่อโอฮานะ
จนมาวันหนึ่งสามีของนางเสียชีวิต เธอจึงให้โอฮานะไปอยู่กับคุณยายที่เรียวกังคิสซุยโซ เรื่องราวต่างๆจึงเริ่มต้นขึ้น...
มีอีกเรื่องนะครับที่ จขกท ยังไม่ได้เล่า
+++อนิเมเรื่องใดที่คุณซึ้งมากที่สุดครับ มาแชร์กันครับ+++
สายดราม่าคือแนวทางของผม มีอยู่หลายเรื่องทีเดียวที่ผมประทับใจ อีกหลายเรื่องกำลังตามอยู่ แต่มีอยู่2เรื่องที่ผ่านฉลุยแบบไม่มีข้อตำหนิในสายตาผลคือ
1.Hanasaku Iroha : Home Sweet Home สาวเรียวกัง หัวใจเกินร้อย
เรื่องนี้ผมเพิ่งดูหมาดๆ แผ่นก็เพิ่งออกไม่นานครับ ช่วงนี้ยังหาซื้อง่ายอยู่ อยากจะให้ทุกท่านเมื่อได้อ่านกระทู้นี้แล้วรีบไปจับจองมาเป็นเจ้าของซะ ไม่งั้นผมเชื่อว่าคุณจะต้องเสียใจไปอีกนานที่ไม่ได้ดู อิอิ
เป็นอนิเมะที่ผมเห็นปกแล้วตั้งความหวังไว้สูงทีเดียว ปกสวยมากครับ ดูจบผมก็ไม่ผิดหวัง(แต่ผมยังไม่ได้ดูแบบเป็นซีรี่ย์นะ) ผมได้ทุกอรรถรสจากเรื่องนี้ ทั้งตลก ทั้งเคล้าน้ำตา ทั้งเรื่องการวิ่งไล่ตามความฝัน ทั้งเรื่องของประเพณีวัฒนธรรม
ฉากที่ทำให้ผมน้ำตาซึมได้เลยคือ ฉากที่มานะจังหนีออกจากบ้าน แล้วนาโกะจังตามไปพบที่สนามเด็กเล่น เพรา่ะคุณแม่ไม่ค่อยมีเวลา จึงไม่ได้ไปทัศนศึกษากับมานะจัง(ตรงนี้บอกถึงค่านิยมในสังคมญี่ปุ่นที่ผู้ใหญ่มองเรื่องงานสำคัญที่สุด)
หัวใจหลักของเรื่องคือความใฝ่ฝันของสาวน้อยที่อยากจะเปล่งประกาย ซัทสึกิคุณแม่ของโอฮานะคือคนนั้น เธออยากทำงานในเมืองหลวงเธอไม่ชอบทำงานในเรียวกัง เะอหนีตามช่างภาพอิสระคนหนึ่งได้ใช้ชีวิตในโตเกียวสมใจอยาก จนมีลูกสาวชื่อโอฮานะ
จนมาวันหนึ่งสามีของนางเสียชีวิต เธอจึงให้โอฮานะไปอยู่กับคุณยายที่เรียวกังคิสซุยโซ เรื่องราวต่างๆจึงเริ่มต้นขึ้น...
มีอีกเรื่องนะครับที่ จขกท ยังไม่ได้เล่า