ผมมีความฝันต้องแต่เด็กว่าอยากเป็นทหารมากมันคือความฝันอันสูงสุดของผมจริงๆ แต่ตอนนี้ล่ะดิผมมีลูกและภรรยาแล้ว แต่ผมอยากสมัครทหารแล้วขอลง3จังหวัดภาคใต้ ผมไม่ใช่คนดีสักเท่าไร เลยอยากตอบแทนแผ่นดินบ้าง ถึงแม้จะมีหลายวิธีที่ผมจะตอบแทนได้แต่ทหารมัน+คำว่าความฝันล่ะครับ
ผมกลัวลูกและภรรยาจะไม่เข้าใจและยอมรับในสิ่งที่ผมคิดละกำลังจะทำ ผมกลัวเขาหาว่าผมทิ้งพวกเขา แล้วก็ยังมีเสียงแย้ง จากญาติพี่น้องว่า ถ้าเป็นไรไปลูกเมียจะอยู่ยังไง แต่ผมไม่อยากคิดแบบนั้นฟังดูแล้วอาจจะดูน่าหมั่นใส้ดูโอเวอร์ดูเป็นพระเอกไปหน่อยนะครับ ผมไม่อยากคิดอย่างทุกคน ถ้าทุกล้วนแต่กลัวไม่มีไครคิดเสียสละเลยภาคใต้คงขาดบุคลากรเจ้าหน้าที จนเป็นบ่อเกิดความหายนะของพ่อแม่พี่น้องชาว3จังหวัดภาคใต้ ผมอยากเสียสละ ผมอยากทำให้ครอบครัวอื่นมีความสุขและปลอดภัย ผมคิดว่าการเสียสละความสุขของครอบครัวผมเพื่อแลกกับความสุขและความปลอดภัยของครอบครัวอีก100-1000-10000ครอบครัวสำหรับในความคิดผมนะ มันก็คุ้มนะครับที่จะแลก ความคิดผมคนเราเกิดมายังไงก็ตายอยู่ดี ผมอยากตายอย่างมีค่า อยากตายแบบมีคนจดจำ ตายแบบมีธงชาติคลุมหน้า มีรถเห่ ประกาศความกล้าหาญและความเสียสละของเราให้คนได้รู้ว่าการตายอย่างมีเกียรคิและกล้าหาญเสียสละมันยิ่งใหญ่แค่ไหน ดีกว่าเอาชีวิตไปทิ้งกับการแว๊นรถ เป็นนักเลงตีรันฟันแทงกันตาย หรือไปตายแทนคนอื่นเพื่ออะไรก็ไม่ทราบ  ถ้าผมตายผมอยากให้คนเขารู้และรับซึมซับเข้าตัวเขาเองบ้างในความเสียสละและความจงรักภักดีของเราเพื่อเขาจะได้ทำตามยังเราไม่มากก็น้อย หรือไม่ต้องมาทำแบบผมก็ได้ ผมแค่อยากให้การกระทำของผม แค่เปลี่ยนความคิดของคนในชาติให้รู้จักรรัก รู้จักรให้ รู้จักรเสียสละ และจงรักภักดี ประเทศชาติคงน่าอยู่มากกว่านี้นะครับ แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจไม่มั่นใจ ว่าสิ่งที่ผมคิดและกำลังจะทำมันถูกหรือผิด เลยอยากได้ความคิดเห็นและคำแนะนำจากทุกๆคน ปล.นี้คือความคิดหลังจากผมเป็นทหารและเกิดตายขึ้นมานะครับ