พอดีเห็นมีกระทู้เกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ เลยอยากมาเล่าประสบการณ์ให้เพื่อนๆฟังบ้าง...
มีเหตุการณ์ครั้งนึงจำได้ไม่มีวันลืม ก็คงจะเป็นช่วงที่ฝึกงานอยู่สมัยเรียน ปวส (ประมาณเกือบ 10 ปีที่แล้วครับ)...จำได้ว่าตอนนั้นไปฝึกงานกับเพื่อนอีก 2 คน อยู่ที่ห้างๆนึง แถวพระราม 2 (มีห้างเดียวแหละครับ)
จำได้ว่าวันนั้นปวดท้องมากๆ ประมาณ 7 โมงเช้า แล้วห้างก็ยังไม่เปิด...รีบเดินเข้าไปทางด้านหลังของห้างตรงลานจอดรถ จะไปขอพี่ยามผ่านไปเข้าห้องน้ำในห้างซะหน่อย แต่พี่ยามเขาก็ไม่ให้เข้า...บอกเป็นพนักงานก็ต้องไปเข้าตรงทางเข้าของพนักงาน อยู่ที่ชั้นลานจอดรถ
ตอนนั้นก็ไม่ค่อยรู้ว่าห้องน้ำอยู่ตรงไหน ทางเข้าพนักงานอยู่ตรงไหน ได้แต่เดินวนๆอยู่แถวลานจอดรถ ตอนนั้นไม่มีรถจอดเลยสักคันโล่งมาก
จนได้เห็นผู้หญิงคนนึง แต่งตัวคล้ายพนักงานห้าง เดินข้ามมาจากอีกฝากของลานจอดรถ...ตอนนั้นนึกในใจว่า "แหม่..โชคดีจริงๆ ที่ยังมีคนมาเช้า" เพราะส่วนใหญ่พนักงานห้างจะมาค่อนข้างสายๆ ประมาณ 8-9 โมง
ตอนนั้นเราก็ได้แต่รีบเดินตามพี่ผู้หญิงไป เดินเลาะๆริมลานจอดรถฝั่งห้าง...สักพักมือถือก็ดังขึ้นมา เป็นเพื่อนที่มาฝึกงานด้วยกันโทรเข้ามา เพื่อนพึ่งจะเดินมาถึงตรงลานจอดรถ เห็นเราเดินอยู่ไกลๆ เลยโทรมาบอกว่าให้เดินรอด้วย...แต่ตอนนั้นบอกเพื่อนไปว่าปวดท้องมาก จะรีบไปเข้าห้องน้ำ ก็เลยได้แต่หันไปยกมือให้เพื่อนเห็น
พอวางสายจากเพื่อนก็รีบเดินตามพี่ผู้หญิงไป เดินเลาะๆริมลานจอดรถฝั่งห้าง (ถ้านึกออก ตรงฝั่งกำแพงที่ติดกับตัวห้าง จะมีเสาปูใหญ่ๆติดกับกำแพงห้างอยู่) จังหวะที่เดินตามพี่ผู้หญิงไปนั้น ก็เห็นพี่ผู้หญิงทำท่าเหมือนผลักประตู แล้วก็เดินเข้าไปทางด้านหลังเสา(เสาปูนที่ติดกับกำแพงห้าง)
แต่พอเราเดินตามไปถึงตรงเสาปูน ด้านหลังเสาปูนกลับไม่มีประตูอะไรเลย?? มีแต่ผนังกำแพงว่างปล่าว??...ตอนนั้นได้ยืนงงไปพักนึง เดินตามกันมาติดๆ ไม่เกิน 4-5 เมตร ถึงขนาดเห็นชัดๆเลยว่าใส่เสื้อ สีอะไร ลายอะไร กระโปรงสีอะไร สะพายกระเป๋าแบบไหน คือมันชัดมากๆ
ตอนนั้นได้แต่ยืนอึ้งไปพักนึง จนเพื่อนที่เดินตามมาถึง ก็ถามว่า มายืนทำอะไร...ในใจตอนนั้นไม่กลัวเลยนะ แต่..งงมากกว่า เหมือนกับคนที่พึ่งดูกลหายตัวได้ ของนักมายากลระดับโลกมาสดๆ
ได้แต่บอกเพื่อนไปว่า "กูเจอผีหลอกวะ" เพื่อนก็ขำกันใหญ่ บอกว่าเห็นเดินรีบๆอยู่คนเดียว ไม่รอเพื่อนเลย...ตอนนั้นหายปวดท้องไปเลย ลืมไปเลยว่าปวดท้องอยู่
หลังจากนั้นเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็บอกว่า ตอนเดินก็ไม่เห็นใครเลยนะ เห็นแต่เราเดินอยู่คนเดียว...ก็ได้แต่นึกในใจว่า วันนี้มันวันอะไรกันวะ โดนผีหลอกแต่เช้า...หลังจากนั้นก็ฝึกงานกันไป นึกว่าคงจะไม่มีอะไรละ แต่เรื่องก็ยังไม่จบแค่นั้น หือ..หือ...
ตอนฝึกงาน ช่วงบ่ายๆจะเป็นช่วงที่ว่างมาก ชอบไปเดินเล่นกับเพื่อนอยู่ในห้าง...ตอนนั้นจำไม่ได้ว่าจะเดินไปไหน น่าจะเป็นแถวๆห้องน้ำของห้าง ตอนนั้นกำลังมีแม่บ้านกำลังทำความสะอาด และกำลังเก็บของอยู่ 2-3 คน...ช่วงจังหวะที่กำลังจะเดินผ่านตู้เก็บของๆแม่บ้าน จำได้ว่าจะเป็นบานประตูแบบคาวบอย แบบผลักเข้าออก ข้างล่างจะโล่งๆ
ตอนที่เดินผ่านจำได้ว่าเห็นเป็นเท้าผู้หญิง ใส่รองเท้าผ้าใบเวิร์สแจ๊คสีขาว(ตอนนั้นกำลังฮิต) ยืนพิงอยู่ในตู้เก็บของ...ตอนนั้นเอะใจว่าใครไปยืนทำอะไรอยู่ในตู้คนเดียว นึกในใจว่าโดนอีกแล้วหรอเนี่ย...เลยบอกให้เพื่อนดูในตู้ให้ที ว่ามีใครอยู่รึปล่าว เพื่อนก็ไม่ได้ถามอะไรเรา เหมือนรู้กันอยู่ในใจ ...พอเพื่อนเดินไปดูให้ ก็บอกว่าไม่มีใครอยู่ในตู้เลย แม้แต่รองเท้าสักคู่ก็ไม่มี
แต่ไอที่ตอกย้ำความกลัวให้ทวีคูณก็คือ...ป้าแม่บ้านที่กำลังทำความสะอาดอยู่แถวนั้น เหมือนจะได้ยินที่เราคุย เลยพูดสวนกลับมาว่า "เป็นอะไรหรอหนุ่ม เจอผีหลอกหรอ"...พวกเราได้แต่มองหน้ากันไปมา แบบว่าเจออีกแล้วหรอเนี่ย
ตอนนั้นรู้สึกกลัวมาก กลัวกว่าที่เจอแบบจะๆตอนเช้าซะอีก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกกลัวมากขนาดนี้...กลับมานั่งนึกเหตุการณ์ทั้งหมดอีกครั้ง ครั้งที่สองที่เจอนี่..มีความรู้สึกว่ากลัวที่สุด ขนาดแค่เดินผ่านๆนะ อาจจะเพราะเหตุการณ์เมื่อเช้า มันเหมือนคนมากๆ เหมือนคนเลยแหละ แต่แค่หายไปไหนก็ไม่รู้ในกำแพง...แต่คงเป็นเพราะเสาปูนอันใหญ่มั้ง ที่ไปบังไม่ให้เห็นแบบจะๆตอนเดินทะลุกำแพง
...ถ้าตอนนั้นไม่มีเสาปูนบัง แล้วเห็นแบบจะๆว่าเดินหายทะลุเข้าไปในกำแพง...คิดว่าตอนนั้นผมคงอาจจะยืนขี้แตกตรงนั้นเลยก็ได้
ปล.จำได้ว่าวันนั้น หลังจากเล่าให้พี่ๆที่ฝึกงานฟัง ก็มีพี่คนนึงพูดว่า...ห้างนี้มีพนักงานเสียชีวิตบ่อยนะ แต่เขาปิดข่าว ก่อนหน้าที่เราเจอก็มีผู้หญิงตกตึกตาย ชั้นโซนมือถือก็น่ากลัวครับ ดึกๆนี่เสียงเด็กๆวิ่งกันดังลั่น
ใครเคยเจอเรื่องแปลกๆที่ห้างแถวพระราม 2 บ้างครับ
มีเหตุการณ์ครั้งนึงจำได้ไม่มีวันลืม ก็คงจะเป็นช่วงที่ฝึกงานอยู่สมัยเรียน ปวส (ประมาณเกือบ 10 ปีที่แล้วครับ)...จำได้ว่าตอนนั้นไปฝึกงานกับเพื่อนอีก 2 คน อยู่ที่ห้างๆนึง แถวพระราม 2 (มีห้างเดียวแหละครับ)
จำได้ว่าวันนั้นปวดท้องมากๆ ประมาณ 7 โมงเช้า แล้วห้างก็ยังไม่เปิด...รีบเดินเข้าไปทางด้านหลังของห้างตรงลานจอดรถ จะไปขอพี่ยามผ่านไปเข้าห้องน้ำในห้างซะหน่อย แต่พี่ยามเขาก็ไม่ให้เข้า...บอกเป็นพนักงานก็ต้องไปเข้าตรงทางเข้าของพนักงาน อยู่ที่ชั้นลานจอดรถ
ตอนนั้นก็ไม่ค่อยรู้ว่าห้องน้ำอยู่ตรงไหน ทางเข้าพนักงานอยู่ตรงไหน ได้แต่เดินวนๆอยู่แถวลานจอดรถ ตอนนั้นไม่มีรถจอดเลยสักคันโล่งมาก
จนได้เห็นผู้หญิงคนนึง แต่งตัวคล้ายพนักงานห้าง เดินข้ามมาจากอีกฝากของลานจอดรถ...ตอนนั้นนึกในใจว่า "แหม่..โชคดีจริงๆ ที่ยังมีคนมาเช้า" เพราะส่วนใหญ่พนักงานห้างจะมาค่อนข้างสายๆ ประมาณ 8-9 โมง
ตอนนั้นเราก็ได้แต่รีบเดินตามพี่ผู้หญิงไป เดินเลาะๆริมลานจอดรถฝั่งห้าง...สักพักมือถือก็ดังขึ้นมา เป็นเพื่อนที่มาฝึกงานด้วยกันโทรเข้ามา เพื่อนพึ่งจะเดินมาถึงตรงลานจอดรถ เห็นเราเดินอยู่ไกลๆ เลยโทรมาบอกว่าให้เดินรอด้วย...แต่ตอนนั้นบอกเพื่อนไปว่าปวดท้องมาก จะรีบไปเข้าห้องน้ำ ก็เลยได้แต่หันไปยกมือให้เพื่อนเห็น
พอวางสายจากเพื่อนก็รีบเดินตามพี่ผู้หญิงไป เดินเลาะๆริมลานจอดรถฝั่งห้าง (ถ้านึกออก ตรงฝั่งกำแพงที่ติดกับตัวห้าง จะมีเสาปูใหญ่ๆติดกับกำแพงห้างอยู่) จังหวะที่เดินตามพี่ผู้หญิงไปนั้น ก็เห็นพี่ผู้หญิงทำท่าเหมือนผลักประตู แล้วก็เดินเข้าไปทางด้านหลังเสา(เสาปูนที่ติดกับกำแพงห้าง)
แต่พอเราเดินตามไปถึงตรงเสาปูน ด้านหลังเสาปูนกลับไม่มีประตูอะไรเลย?? มีแต่ผนังกำแพงว่างปล่าว??...ตอนนั้นได้ยืนงงไปพักนึง เดินตามกันมาติดๆ ไม่เกิน 4-5 เมตร ถึงขนาดเห็นชัดๆเลยว่าใส่เสื้อ สีอะไร ลายอะไร กระโปรงสีอะไร สะพายกระเป๋าแบบไหน คือมันชัดมากๆ
ตอนนั้นได้แต่ยืนอึ้งไปพักนึง จนเพื่อนที่เดินตามมาถึง ก็ถามว่า มายืนทำอะไร...ในใจตอนนั้นไม่กลัวเลยนะ แต่..งงมากกว่า เหมือนกับคนที่พึ่งดูกลหายตัวได้ ของนักมายากลระดับโลกมาสดๆ
ได้แต่บอกเพื่อนไปว่า "กูเจอผีหลอกวะ" เพื่อนก็ขำกันใหญ่ บอกว่าเห็นเดินรีบๆอยู่คนเดียว ไม่รอเพื่อนเลย...ตอนนั้นหายปวดท้องไปเลย ลืมไปเลยว่าปวดท้องอยู่
หลังจากนั้นเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็บอกว่า ตอนเดินก็ไม่เห็นใครเลยนะ เห็นแต่เราเดินอยู่คนเดียว...ก็ได้แต่นึกในใจว่า วันนี้มันวันอะไรกันวะ โดนผีหลอกแต่เช้า...หลังจากนั้นก็ฝึกงานกันไป นึกว่าคงจะไม่มีอะไรละ แต่เรื่องก็ยังไม่จบแค่นั้น หือ..หือ...
ตอนฝึกงาน ช่วงบ่ายๆจะเป็นช่วงที่ว่างมาก ชอบไปเดินเล่นกับเพื่อนอยู่ในห้าง...ตอนนั้นจำไม่ได้ว่าจะเดินไปไหน น่าจะเป็นแถวๆห้องน้ำของห้าง ตอนนั้นกำลังมีแม่บ้านกำลังทำความสะอาด และกำลังเก็บของอยู่ 2-3 คน...ช่วงจังหวะที่กำลังจะเดินผ่านตู้เก็บของๆแม่บ้าน จำได้ว่าจะเป็นบานประตูแบบคาวบอย แบบผลักเข้าออก ข้างล่างจะโล่งๆ
ตอนที่เดินผ่านจำได้ว่าเห็นเป็นเท้าผู้หญิง ใส่รองเท้าผ้าใบเวิร์สแจ๊คสีขาว(ตอนนั้นกำลังฮิต) ยืนพิงอยู่ในตู้เก็บของ...ตอนนั้นเอะใจว่าใครไปยืนทำอะไรอยู่ในตู้คนเดียว นึกในใจว่าโดนอีกแล้วหรอเนี่ย...เลยบอกให้เพื่อนดูในตู้ให้ที ว่ามีใครอยู่รึปล่าว เพื่อนก็ไม่ได้ถามอะไรเรา เหมือนรู้กันอยู่ในใจ ...พอเพื่อนเดินไปดูให้ ก็บอกว่าไม่มีใครอยู่ในตู้เลย แม้แต่รองเท้าสักคู่ก็ไม่มี
แต่ไอที่ตอกย้ำความกลัวให้ทวีคูณก็คือ...ป้าแม่บ้านที่กำลังทำความสะอาดอยู่แถวนั้น เหมือนจะได้ยินที่เราคุย เลยพูดสวนกลับมาว่า "เป็นอะไรหรอหนุ่ม เจอผีหลอกหรอ"...พวกเราได้แต่มองหน้ากันไปมา แบบว่าเจออีกแล้วหรอเนี่ย
ตอนนั้นรู้สึกกลัวมาก กลัวกว่าที่เจอแบบจะๆตอนเช้าซะอีก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกกลัวมากขนาดนี้...กลับมานั่งนึกเหตุการณ์ทั้งหมดอีกครั้ง ครั้งที่สองที่เจอนี่..มีความรู้สึกว่ากลัวที่สุด ขนาดแค่เดินผ่านๆนะ อาจจะเพราะเหตุการณ์เมื่อเช้า มันเหมือนคนมากๆ เหมือนคนเลยแหละ แต่แค่หายไปไหนก็ไม่รู้ในกำแพง...แต่คงเป็นเพราะเสาปูนอันใหญ่มั้ง ที่ไปบังไม่ให้เห็นแบบจะๆตอนเดินทะลุกำแพง
...ถ้าตอนนั้นไม่มีเสาปูนบัง แล้วเห็นแบบจะๆว่าเดินหายทะลุเข้าไปในกำแพง...คิดว่าตอนนั้นผมคงอาจจะยืนขี้แตกตรงนั้นเลยก็ได้
ปล.จำได้ว่าวันนั้น หลังจากเล่าให้พี่ๆที่ฝึกงานฟัง ก็มีพี่คนนึงพูดว่า...ห้างนี้มีพนักงานเสียชีวิตบ่อยนะ แต่เขาปิดข่าว ก่อนหน้าที่เราเจอก็มีผู้หญิงตกตึกตาย ชั้นโซนมือถือก็น่ากลัวครับ ดึกๆนี่เสียงเด็กๆวิ่งกันดังลั่น