เครียดกับชีวิตจริงๆ ตื่นเช้าไปทำงาน เหน็ดเหนื่อยกับงาน กลับบ้านมาต้องมาทนฟังพี่ชายบ่นพูดพร่ำเสียงดังอยู่คนเดียวเพราะป่วยเป็นโรคทางจิตเวช
ต้องไปฉีดยาทุกเดือน

เเม่เราก็ป่วยเป็นมะเร็งปากมดลูกให้คีโมมาเเล้วเกล็ดเลือดต่ำ ช่วงนี้ก็ร่างกายไม่ค่อยมีเเรง ต้องพักผ่อนเยอะๆ สงสารเเม่มาก

พี่ชายสูบบุหรี่อีก กลิ่นบุหรี่โชยไปทั้งบ้าน ห้ามก็ไม่ฟัง (เป็นคนดื้อตั้งเเต่เด็ก) ไม่รู้จะทำยังงัยกับมัน บางวันเปิดทีวีเสียงดัง ตะโกนเสียงดังตอนกลางคืน เลยลงมาเตือน มาห้าม กลับจะโดนพี่ชายจะต่อยซะอีก ไม่ฟังใครเลย ทำอะไรตามใจตัวเอง

พ่อก็ป่วยเป็นโรคหอบหืด ต้องพกยาพ่นติดตัวตลอด เวลานอนจะนอนไม่สะดวก บางคืนต้องสะดุ้งตื่นมาพ่นยาเพราะหายใจไม่ออก

ฐานะทางบ้านก็ไม่ค่อยดี พ่อยังต้องออกไปทำงานได้รายได้ไม่เยอะ เราก็ต้องไปทำงาน (มีอยู่ตกงานอยู่หลายเดือน ช่วงนี้เครียดสุดๆ)

พยายามหาทางระบาย ผ่อนคลายตัวเอง ฟังเพลง ดูหนัง เเต่เมื่อรู้ว่าพ่อเเม่พี่ชายป่วยอย่างนี้ ไม่เคยมีความสบายใจเกิดขึ้นกับตัวเองเลย

มีคัยเจอมรสุมชีวิตอย่างเรามั้ย มันหนักจิงๆนะ .......สำหรับผู้ชายธรรมดาๆคนนึง