ประเทศนี้ไม่มีอนาคตครับ   คิดดูว่ามีแต่ปัญหาเต็มไปหมด   อาหารก็ผลิตได้ไม่พอทั้งๆที่เป็นประเทศเกษตรกรรม      ภัยธรรมชาติก็เยอะ      คอรัปชั่นมโหฬาร     ประชาชนก็ขยันผลิตลูกมาแย่งกันกินแย่งกันใช้สวนทางกับขนาดพื้นที่ประเทศ    แถมด้วยภาษาอังกฤษที่คนฟิลิปปินส์ภูมิใจนักหนาก็เป็นดาบสองคมที่ทำให้ประเทศนี้ตกต่ำ     เป็นดุจด้านมืดของประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษเก่ง     ถ้าประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษเก่งนั้นไม่รวย    รายการสมองไหลจะมีมากมายมหาศาลจนอนาคตของชาตินั้นมืดมนเลยล่ะ     คนเก่งออกไปทำงานต่างประเทศหมด   เหลือแต่คนห่วยๆในประเทศ

---

เรื่องพูดภาษาอังกฤษ    ลองคิดในมุมกลับกันสิครับ     การที่คนไทยพูดอังกฤษได้น้อยนั้นคือจุดแข็งที่สุดของไทยเลย   

เพราะว่าเมื่อคนพูดภาษาอังกฤษไม่ได้    ก็เท่ากับว่าการออกไปทำงานต่างประเทศจะน้อยตาม      ยังผลให้ภาวะสมองไหลของคนไทยน้อย    คนเก่งมีความสามารถที่จะหนีไปทำงานต่างประเทศมีน้อย     ในขณะที่ประเทศที่พูดอังกฤษได้เก่งๆอย่างฟิลิปปินส์     ความเก่งภาษาอังกฤษก็แปรผันกับการพัฒนาประเทศ    เพราะคนฟิลิปปินส์พยายามหนีไปทำงานต่างประเทศกัน   คนเก่งๆออกนอกประเทศไปหมด  เหลือแต่คนที่ห่วยๆไว้ในประเทศ     สมองไหลไม่หยุด    จนฟิลิปปินส์แทบจะกลายเป็นประเทศที่สิ้นหวังโดยสิ้นเชิงแล้ว     เลิกหวังจะได้คนเก่งมีความสามารถมาช่วยกันพัฒนาประเทศได้เลย