สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิพ ก่อนหน้านี้เห็นมีคนมาแชร์ประสบการณ์รักผ่านไลน์ แต่เป็นสาวน้ำหนักเกิน วันนี้เราเลยอยากจะมาแชร์บ้าง เราก็เป็นหนึ่งในนั้นที่รูปโปรไฟล์ในไลน์สวยกว่าตัวจริงแล้วพบรัก 55555.


เริ่มเลยแล้วกันนะค่ะ..............


             มันอาจจะแปลกที่คน2คนมารักกันได้ โดยจุดเริ่มต้นคือเรา2คนไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน เราขอบอกเลยว่ารูปโปรไฟล์เราถือว่าสวยในระดับ1เลยหล่ะ เพราะผ่านแอบ360และมุมที่เพอร์เฟค มันเลยทำให้รูปออกมาสวยงามอย่างลงตัวที่สุด หน้าเรียว ผิวขาว ผอมบาง สวยซะไม่มี 555. แต่ตัวจริงหน่ะหรอ อ้วน ดำ มีเหนียงเล็กน้อย ช่างแตกต่างเสียนี้กระไร มีคนเข้ามาคุยกับเราหลายคนอยู่ อาจจะหลงกลรูปเราก็เป็นได้ บวกกับเราอัธยาศัยดี คุยง่าย คุยสนุก กันเองฝุดๆ พิมไปก็เจ็บหัวใจจี๊ดๆ เหมือนนั่งประจานตัวเองยังไงยังงั้นเลยเนอะ



              เรื่องมันเริ่มจาก....มีอยู่ช่วงหนึ่ง เราสิงสถิตอยู่ในห้องสยามของพันทิพ เราเห็นคนตั้งกระทู้แลกLineกัน ช่วงนั้นเราโสด เราเบื่อๆเหงาๆ เลยทิ้งlineไว้เล่นๆ ก็มีคนแอดมาคุยกับเราหลายคนอยู่เหมือนกันนะ แต่บางคนมาทักทาย คุยกันได้แค่แปปเดียวก็หายไป บางคนทำท่าทีสนใจ แต่พอเราไม่ค่อยเล่นด้วยก็หายไปซะดื้อๆ มันจะคุยแบบเพื่อนกันไม่ได้เลยหร๊าา บางคนก็คุยกันมาจนถึงทุกวันนี้ แต่ก็คุยแบบพื่อนกันเท่านั้น แต่กลับคนนี้ คนที่เข้ามาหาเรา เค้าเป็นทอมค่ะ ตอนแรกเค้าทักเรามา เราก็ตอบแบบคุยธรรมดาเหมือนตอบคนอื่นทั่วไป ยอมรับนะว่าคุยเฉยๆ เค้าออกจะถามคำตอบคำ คุยไม่ค่อยสนุกเหมือนคนอื่นที่เข้ามาหาเราสักเท่าไหร่ แต่ไม่รู้ทำไมเราก็ยังตอบเค้าไป คุยกับเค้าไปเรื่อยๆ



             ตอนแรกเราก็คุยกันแบบธรรมดา คุยเรื่อยเปื่อยไปวันๆ เช่น ทำอะไรอยู่ กินข้าวหรือยัง กลับบ้านยัง นอนหรือยัง ซึ่งมันเป็นคำถามเบสิคมากๆในการคุยกันเริ่มแรก ฮ่าๆๆ เราเริ่มคุยกับเค้าเมื่อเดือนธันวาที่ผ่านมาค่ะ คุยกันมาได้สักพัก ก็เริ่มสนิทมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มมีงอนกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง น้อยใจกันบ้าง ซึ่งไม่รู้ว่าจะเป็นทำไม จะบ้ากระมังแกจะไปงอลเค้าทำซากไรฟ่ะ ทั้งๆที่รู้จักกันแค่ในlineเท่านั้น แล้วมีอยู่วันหนึ่งหลังจากเราคุยกันจนเริ่มสนิทกันแล้ว เริ่มโอเคกันมากขึ้น วันนั้นถ้าจำไม่ผิดเราทะเลาะกับพี่เค้า พี่เค้าเลย Call line มาหาเราเลย โทรมาคุยมาง้อ มาอธิบายให้เราเข้าใจ เค้าดูแคร์เรามาก แล้วเราก็ได้คุยกับเค้าเป็นครั้งแรก ได้ยินเสียงของกันและกันเป็นครั้งแรก



              เราตื่นเต้นมาก อายมากเพราะเสียงเราแอบแมน 55. เสียงเราเหมือนผู้ชายค่ะ ตอนคุยกับพี่เราแรกๆ เค้าก็มีแซวเสียงเราบ้าง เราก็คุยกันไปเรื่อย เรียกได้ว่าคุยกันถูกคอเลยแหละ มีเราเรื่องของตัวเองให้กันและกันฟัง มีเราถึงแฟนเก่า อดีตที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เค้าพูดถึงแฟนเก่า เราก็แอบเซ็งๆบ้าง ไม่ค่อยอยากไห้เค้าพูดถึง เหมือนน้อยใจ วันนั้นเราคุยกันเป็นชั่วโมงเลย คุยกันจนดึก พอหลังจากวันนั้น เราก็คุยกับพี่เค้ามาเรื่อยๆค่ะ พิมพ์lineคุยบ้าง call lineคุยกันบ้าง เริ่มคุยกันมากขึ้น รู้จักกันมากขึ้น เริ่มคิดว่าทำไมเรานิสัยเหมือนกันจัง เราเข้ากันได้ดีเลยทีเดียว พี่เค้าก็บอกว่าชอบคนนิสัยแบบเรา คุยสนุก เวลาคุยด้วยแล้วเป็นตัวของตัวเองดี ไม่เกร็ง ไม่เบื่อ เราได้ยินแบบนั้นเราดีใจมาก



              วันปีไหม่ 31ธันวา เราอยู่กับครอบครัว พี่เค้าก็กลับบ้านไปอยู่กับครอบครัว แต่เราก็คุยกันเรื่อยๆ พอนับถอยหลังก้าวเข้าสู่ปีใหม่ พี่เค้าก็ call line มาหาเรา โทรมาแฮปปี้นิวเยียร์กับเรา บอกกับเราว่าอยู่แฮปปี้นิวเยียร์แบบนี้กันไปทุกปีเลยนะ เราดีใจมากเราเขิลที่อยู่ๆพี่เค้าก็มาบอกเราแบบนั้น หลังจากวันนั้นมาเราเริ่มรู้สึกดีกับพี่เค้ามากขึ้น เริ่มติดพี่เค้ามากขึ้น คิดถึงเค้าทุกวัน อยากคุยกับเค้าตลอดเวลา เหมือนอาการติดยาเลยก็ว่าได้ คืนนั้นเรานอนคุยกันไปเรื่อย คุยนู้น คุยนี้ แล้วอยู่ๆพี่เค้าก็บอกว่า “พรุ่งนี้ตอนเย็นไปกินข้าวด้วยกันไหม?”



              เราแทบช็อคเหมือนใจมันหล่นวูบ เราอึ่งมาก ใจเราเต้นแรง เราคิดไม่ออกว่าจะเอายังไงดี เรากลัวว่าถ้าเจอกันเค้าจะรับเราได้ไหม เรากลัวว่าพอเจอกันแล้วพี่เค้าจะเลิกคุยกับเรา เราคิดไปต่างๆนานา คิดกังวลสารพัดโน่นนี่ไปหมด คิดจนจะเป็นบ้า เพราะเราไม่สวยเหมือนในรูป รูปโปรไฟล์เราสวยกว่าตัวจริงมาก 555. เรากลัว กลัวไปหมด ใจหนึ่งก็คิดว่าอยากเจอนะแต่ขอฉันผอมก่อนหล่ะกัน รอฉันสวยก่อนค่อยว่ากัน (แล้วชาติไหนเอ็งจะสวยฟ่ะ เห็นพูดมาหลายชาติล่ะ) อีกใจก็คิดว่าเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว คุยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆมันก็รู้สึกดีนะ แต่ความรู้สึกเรามันอยากสานต่อ อยากเจอให้มันรู้กันไปเลย ถ้าเค้าโอเคกับเรามันก็ถือว่าเราโชคดีมากๆ แต่ถ้าไม่ก็จะได้จบตรงนั้น จะได้ไม่รู้สึกไปมากกว่านี้ให้ตัวเองเจ็บ เราเลยลองใจเค้าดู แกล้งเอารูปคนอ้วนๆส่งไปไห้เค้า แล้วบอกเค้าว่านี้คือตัวเราจริงๆนะ รับได้ไหม เราไม่สวยนะ รังเกียจหรือป่าว พี่เค้าก็ไม่เชื่อว่ารูปนั้นเป็นรูปเรา เพราะเค้ามีFace book instagam เราแล้วเค้าเลยรู้ว่านั้นไม่ใช่เรา เรายอมรับเลยว่า ตอนนั้นเราคิดแล้วแหละว่ายังไงเราก็ไปไม่เจอเค้าแน่ๆ เราไม่กล้าไปเจอเค้าหรอกเพราะเรากลัว แต่เค้าพูดมากับเราประโยคหนึ่ง ซึ่งเราฟังแล้วรู้สึกได้ว่าเค้าโอเคกะเรานะ ประโยคเค้าคำนั้น ทำให้เราตัดสินใจไปกินข้าวเย็นกับเค้าในวันพรุ่งนี้ ตื่นเต้นเวอร์ ><*