จั่วกันมาแต่หัวกระทู้ มาชม ชมยาวมากด้วยยย5555
ง้างรอมาหลายวันแล้ว  
ไม่ได้ชมคนสองคน เราเน้นขายเป็นแพคมายกกอง  

ละครแนวนี้ปกติไม่ค่อยได้เห็น ดูแล้วสบายใจ ดูแล้วไม่เครียด

แล้วสิ่งที่ทึ่งเลยวันนี้ ฉากดราม่า เสียน้ำตา...
อิฉันเสียน้ำตาไปกับป้าจันเบาๆ    

จริงๆสงสารมาตั้งแต่ยัยแพต ป้าศรีนาล ส้มเช้งแล้ว มาแตกเอาตอนป้าจัน

นักแสดงร่วมเรื่องนี้ แสดงดี..    ไม่หรอก...ไม่ใช่แค่ที่เห็นว่า  ทำออกมาได้เท่านั้น
ฝีมือนักแสดงถูกดึงออกมาให้เห็นได้เต็มศักยภาพได้ด้วยฝือมือผู้กำกับ
เห็นความเป็นความตั้งใจ  

ซึ่งนี่คือ งานประณีตของผู้กำกับด้วย  ตั้งใจกำกับ ตั้งใจจะลงรายละเอียดกับทุกตัวละคร
ทุกซีน ทุกจังหวะ  ทุกอารมณ์.. การใส่ใจ ทำให้งานมีคุณภาพและดี

ไม่รู้ว่าไม่ตั้งใจดูเพราะมัวแต่เม้ากระทู้สดและแคปภาพมากเกิ๊น
แต่ยังไม่รู้ว่าจะติอะไร นอกจากเรื่องเวลาจริงๆ 5555
จบไวไปไหมคะ ขอร้องติ่ง   ไม่ทันฟินเอะอะจบอีกแว้ววว

ละครเรื่องนี้เป็นตัวเปรียบเทียบละครได้หลายเรื่อง ระหว่างงานตั้งใจ กับ งานทำส่งๆไป
เพราะแม้เพียงเวลาไม่กี่วินาที

นักแสดงทุกคนก็ถ่ายทอดอารมณ์ออกมาได้เต็มทุกหน่วย อย่างที่ไม่มีหลุดจากซีนเลย
ในซีนอารมณ์หลายๆซีนที่ได้เห็นฝีมือของนักแสดงและผู้กำกับแล้ว

บางฉากที่เกิดจากความไม่ได้ตั้งใจ แต่มันมีความน่ารัก ก็เลือกมาใช้ได้อย่างลงตัว

อย่างฉากจากุชชี่ได้ไหมคะ   เหมือนจะเป็นหลุดหรือป่าว
แต่มันรอยยิ้ม แววตา เสียงหัวเราะ
สายตาคุณธีที่จ้องลุ้นๆว่าบิวตี้จะพูดไหม..  มันเป็นอะไรที่เล็กน้อยแต่น่ารักมหาศาล

หรือจะเป็นฉากที่เอาเสื้อบังแดดให้บิวตี้  อาการเอาเสื้อวางแมะไว้บนหัวบิวตี้  
ดูยังง๊ายยยย พุฒิชัย ไม่น่าจะใช่ธีภพ   จะฮาไปหน๊ายย



และต่อให้ชมยกกองยังไงถ้าไม่เน้นพระเอกนางเอก ติ่งคงกระโดดงับคอขาดกันเลยทีเดียว

ของเริ่มที่นางเอกก่อน (แต่ชมนางเอกบ่อยไปไหมแกร  5555 ( คำว่ารักต้องพูดเบาๆ )(แต่นี้กระทู้แกร))
วรรณรท   ถ้าจะชมเรื่องสายตาของวรรณรท นี่คงพูดกันทั้งเรื่อง ยิ่งตั้งใจดู  
การสื่อสารทางสายตาดูเป็นเรื่องธรรมดาของวรรณรทไปแล้ว
แต่ที่เห็นไม่บ่อย คือการไล่ระดับอารมณ์
พลิกไปตามสถานการณ์แต่พริ้วไปเรื่อยๆไม่สะดุด
ซีนที่ประทะกับแพต สายตานางไล่มาจากเจ็บปวด
รู้สึกผิดกับเรื่องที่ผ่าน มาโกรธที่โดนโกง
แล้วย้อนรู้สึกผิด ขอโทษแพต  
คำพูดน่ะไม่กี่คำ แต่สายตานี่ครบทุกความรู้สึกจริงๆ  รักนางเลย.. นางทำงานตั้งใจ ทุ่มเท และนางทำการบ้านมาดี
เรื่องนี้ถึงเป็นคอมมาดี้ ที่มีไม่บ่อยของนาง มันก็เป็นอีกบทหนึ่งที่ทำให้เรามองว่าวรรณรท มาครบทุกรสจริงๆ

คุณธีภพ!!!!!!   เสียงตะคอกสาวหลง คุณธีทำได้ไง  
มีแต่คนเพ้อให้คุณธีมาตะคอกใกล้ๆ    
ถ้าหากบอกว่าสายตาวรรณรทเล่าเรื่องได้
ก็ต้องบอกว่าน้ำเสียงพุฒิชัย ก็ส่งอารมณ์ออกมาได้พอๆกัน  
อย่างตอนที่บอกว่า  ”ต่อไปนี้บิวตี้ไม่ต้องอยู่คนเดียวแล้วนะ”  ประโยคสั้นๆ อันนี้มีอารมณ์มาเต็ม
หลับตาแล้วฟัง คุณได้ครบเลย ทุกอย่างสื่อออกมาหมดแล้วพร้อมกับเสียงนุ่มๆ ของคุณธีภพ
ทุกครั้งแต่เป็นซีนอารมณ์ ไม่ว่าจะซึ้งหรือว่าโกรธ  เจ็บปวด ยังไง
เสียงคุณธีจะมีทั้งหางเสียงและจังหวะที่แสดงอารมณ์ได้จริงๆ
คุณธีเล่นเรื่องนี้ดึงจุดเด่นออกมาใช้ครบจริงๆ หุ่นดีด้วยใส่สูทแล้วดูสง่าเลย
ยังพัฒนาด้านการแสดงไปได้อีกไกลเลย


ทุกอย่างที่รวมกันออกมาเป็นเรื่องนี้
รู้สึกว่างานน่าเก็บ มีคุณภาพ ดูดี ดูแพง มีอารมณ์เซ็กซี่ให้ได้ฟินกันไป
แต่ไม่ดูLower class  ชอบบท การแสดง ชอบเสื้อผ้า ชอบเพลงประกอบ
ชอบการตัดต่อ ชอบไฟ

ดูเรื่องนี้ไม่รู้จะบอกว่าอะไรคือจุดน่ารำคาญ
เพราะแม้แต่น้องอร ยังแทรกการสอนไว้เล็ก จนเรารู้สึกว่า นางเป็นอีกคนที่เรื่องนี้ไม่ควรขาด
แพตเป็นสีสัน เป็นสีสันจัดจ้าน ที่ทำให้ความรู้สึกว่าความหวานๆละมุนของบิวตี้กับธีภพดูหวานมากขึ้น ดูชัดมากขึ้น
ป้าจัน ป้าศรีนวล ส้มเช้ง เหมือนเป็นละอองรอบตัวบิวตี้ เป็นแสงระยิบระยิบที่ช่วยเปล่งประกายให้ตัวนางเอก
ดูมีคุณค่า มีคุณธรรม และด้านที่อ่อนโยน

ละครยังไม่จบถ้าใครไม่ดู อยากให้ลองดู เหลืออีกไม่กี่ตอน
มันไม่สนุกมากจนคุณจะขำตกเก้าอี้ แต่เป็นละครเบาๆ ที่เรียกว่าละครมีคุณภาพต่างหาก

และถ้าคุณอ่านจบถึงตรงนี้อิฉันขอกราบแทบ อกงามๆเสียซักทีคะ  ขอบคุณที่อ่านจนจบ