ก่อนอืนเราขอบอกก่อนเลยนะคะว่าตอนนี้เรากับเเฟนอยู่ด้วยกันเเละมีลูกด้วยกันเเล้วค่ะแต่ไม่ได้เเต่งงานกันเพราะเราท้องก่อนวัยอันควรค่ะโดยตอนนี้เเฟนเรามาอยู้กับเราที่บ้านเเละกำลังเรียนกสน.เพื่อเอาวุฒิม.ปลายมาเพื่อต่อป.ตรีค่ะ
เริ่มเล่าเลยนะคะ ตอนนี้เราท้องได้38 w แล้วค่ะใกล้คลอดเเล้ว ส่วนเเฟนเราช่วยเเม่เราทำงาน(บ้านเราค้าขายค่ะปกติจะวิ่งตามงานเทศกาลตามจังหวัดต่างๆพอไม่มีงานก็จะขายตลาดนัดค่ะ)โดยขายของตัวเองควบคู่ไปด้วย ทางบ้านเรากับแฟนเราก็โอเคค่ะแต่จะมีปัญหาตรงที่ว่าบ้านเราจะชอบลำเอียงค่ะ และคนในบ้านมักเอาตัวเองเป็นที่ตั้งไม่ฟังใคร (แต่ก่อนเราก็เป็นค่ะเอาเเต่ใจที่หนึ่งเลยพักหลังเริ่มไม่มีเเล้วเพราะเข้าใจอะไรมากขึ้น) บ้านเราจะประกอบไปด้วย แม่ พ่อเลี้ยง น้อง(ซื่งเป็นลูกของเเม่กับพ่อเลี้ยง) ตา ยาย เราและเเฟนเราค่ะ งานทุกอย่างในบ้านเรากับเเฟนจะเป็นคนทำค่ะ เเม้เเต่ตอนไปขายของเเฟนเราก็จะเป็นคนจัดร้าน เก็บร้าน ยกของจัดรถเวลาไปขายตามงานใหญ่และตลาดนัดเค้าทำคนเดียวทั้งหมดโดยที่พ่อเลี้ยงเราไม่ช่วยอะไรเลยค้ะช่วยบ่นอย่างเดียว และเวลาจัดร้านเเฟนเราจะออกความเห็นอะไรไม่ได้เลยพอผิดพลาดมาก็มักจะโดนว่าว่าไม่ช่วยคิดทำงานไม่ดีบ้าง และเราสองคนมักจะโดนว่าว่าขี้เกียจทั้งๆที่มีเเต่เราที่ทำงานกันงานบ้านก็มีแต่เราที่ทำเพียงเเต่ว่าเรามักตื่นสายกันค่ะเพราะทำง่นเเต่ละวันก็ดึกมากกว่าจะนอนก็ปาไปห้าทุ่มเที่ยงคืนเเล้ว ก่อนหน้านี้แม่เราได้ยืมเงินเก็บของเเฟนเรากับเราไปหมื่นกว่าบาทค่ะซึงตอนเเรกเราสองคนว่าจะเอามาลงทุนกันค่ะเเต่เเม่ไม่พาไปสักทีเลยให้ยืมไปหวังว่าจะได้ช่วยเก็บเงินส่วนนี้ด้วยเพราะถ้ายังไม่ได้ลงทุนเงินคงใช้กันไปเรื่อยๆจนหมดเเน่ๆ เเต่เเล้วสุดท้ายพอเราจะเอามาลงทุนเเม่เรากลับบอกว่าไม่ต้องไปสนไรเงินนั้นเเล้วก็กินก็ใช้กันอยู่ทุกวัน เรากับเเฟนได้เเต่อึ้งพูดไม่ออกกันค่ะเพราะไม่คิดว่าเงินที่ตั้งใจเก็บจะหายไปกับตาเเบบนี้ เเฟนเราเลยไปขอยืมเงินจากหลวงพ่อที่เลี้ยงดูเค้ามาเป็นเงิน 5000บาทค่ะ เเละได้ติดรถแม่ไปโรงเกลือเพื่อเอาเสื้อเชิ๊ตมาขายค่ะ แฟนเราจะเน้นเสื้อมือสองผ้าดี แบบเเนวเด็กช่างใส่กัน(แฟนเราชอบเเต่งช่างเเต่งคาสสิคค่ะ) เเละได้เอามาขายที่ตลาดนัดวันเเรกขายดีมากค่ะเเเฟนเราเป็นคนเชียร์ลูกค้าเก่งมาก(แม่เราชม) วันเเรกก็ขายได้ประมาณ2000ค่ะ ถือว่าเยอะสำหรับตลาดนัด แม่เราก็บอกแฟนเราว่าเนี่ยต้องจ่ายค่าช่วยเลือกนะค่ารถค่าพาไปซื้อต้องช่วยๆกันบ้างขายของได้เนี่ยต้องเเบ่งกันใช้(เราไม่รู้ว่าพูดเล่นรึเปล่านะคะเเต่เราก็พยายามบอกเเฟนว่าเเม่คงพูดเล่นเพราะไม่อยากให้ผิดใจกันแต่เเฟนเราน้อยใจมากๆค่ะเค้าบอกว่าเงินก็เอาไปตั้งหมื่นนึงเเล้วงานก็ช่วยทุกๆอย่างเหนื่อยคนเดียวทุกวันไม่เคยใส่ใจความรู้สึกอีก) แต่เเฟนเราก็เงียบค่ะไม่ได้พูดอะไรกับเเม่อีกเค้าบอกว่าพูดไม่ออกเลย เเละประมาณวันที่27 ต้องจัดของขึ้นรถเพื่อไปจัดร้านที่ประจวบค่ะ ไม่มีใครมาช่วยเเฟนเราจัดรถเลยซึ่งก่อนจะจัดนั้งต้องยกลังผ้าขนหนู20ลังลงมาจากรถก่อนค่ะซึ่งมันหนักมาก แฟนเรายกลงมาจนปวดหลังมากยกของไม่ไหวเราเลยให้กินยาเเละนั่งพัก แม่เราเห็นเเฟนเราปวดหลังก็เลยบอกให้พ่อเลี้ยงมาช่วยจัด พอจัดเสร็จเเฟนเราก็เข้ามานอนพักในห้องเราก็นวดหลังให้ เราสงสารเค้าค่ะเราเห็นเค้าเหนื่อยมาคนเดียวตลอดเเบกรับภาระทุกอย่างไม่ว่าจะลูกไม่ว่าจะค่าใช้จ่ายและเค้าสัญญาว่าจะหาเงินมาเเต่งเราให้ได้ภายใน2ปีเเละชีวิตครอบตรัวของเราสองคนต้องดีขึ้นมีรถมีบ้านเป็นของตัวเอง จนเราก็คิดว่าเราอยากช่วยอะไรก็ได้ที่พอจะช่วยได้เราก็เ
ยบอกแฟนไปว่าเนี่ยเค้าว่าถ้าเค้าคลอดเค้าจะไปหางานทำนะตัวจะได้ไม่ต้องเหนื่อยคนเดียวเค้าเห็นตัวเหนื่อยคนเดียวตลอดเลย แต่เเฟนเราไม่ยอมค่ะเค้าบอกว่า เค้าไม่อยากให้เราทำเค้ากลัวเราจะล้มไปเลี้ยงลูกเฉยๆก็พอเเค่เลี้ยงลูกก็เหนื่อยมากเเล้ว ร่างกายก็ไม่เเข็งเเรงไม่อยากให้ไปทำงานนอกบ้านเดี๋ยวเป็นอะไรไปทำไงถ้าอยากช่วยก็ช่วยเป็นกำลังใจให้เค้าก็พอเเค่เค้านึกถึงเรากับลูกเค้าก็หายเหยื่อยเเล้ว (ก่อนหน้านี้เราทำคัพเค้กให้เเม่ไปขายค่ะไม่ได้ค่าเเรงอะไรหรอกแต่ก็ทำเพราะคิดว่าอยากจะเเบ่งเบาภาระบ้าง ได้เงินค่าเหนื่อยเฉพาะเรารับออเดอร์มาเองคืนทุนให้เเม่ส่วนกำไรเราเก็บ ทำจนดึกทุกวันไม่ได้พักผ่อนเยอะเหมือนคนท้องคนอื่นเเละเราก็เป็นโลหิตจางอยู่เเล้วพอมีลูก+ไม่ได้พักเลยวูบค่ะจนหมอสั่งให้ช่วงนี้นอนพักอย่างเดียว ตอนนี้เลยไม่มีใครทำเค้กเลยไม่ได้ขายมาพักนึงค่ะ) เราก็ไม่ยอมเราอยากช่วยนิอ้อนไปอ้อนมมจนเเฟนเค้าบอกว่า ถ้าหางานเสริมมาทำที่บ้านได้เลี้ยงลูกเองได้พักผ่อนเค้าจะยอมให้ทำค่ะ
เราอยากถามทุกคนว่าเราควรทำงานเสริมอะไรดีคะ จะเป็นขายของในเน็ตก็ได้เเต่เราไม่นู้จะเริ่มยังไง และเรากับเเฟนควรเริ่มสร้างตัวยังไงดีคะ และทำยังไงให้ที่บ้านเราเข้าใจเราสองคนมากขึ้นคะ
ปล.ขออภัยด้วยนะคะถ้าเล่างงๆเราเล่าเรื่องไม่เก่ง ^^
อยากช่วยเเฟนเเบ่งเบาภาระบ้างค่ะทำยังไงดีคะ ?
เริ่มเล่าเลยนะคะ ตอนนี้เราท้องได้38 w แล้วค่ะใกล้คลอดเเล้ว ส่วนเเฟนเราช่วยเเม่เราทำงาน(บ้านเราค้าขายค่ะปกติจะวิ่งตามงานเทศกาลตามจังหวัดต่างๆพอไม่มีงานก็จะขายตลาดนัดค่ะ)โดยขายของตัวเองควบคู่ไปด้วย ทางบ้านเรากับแฟนเราก็โอเคค่ะแต่จะมีปัญหาตรงที่ว่าบ้านเราจะชอบลำเอียงค่ะ และคนในบ้านมักเอาตัวเองเป็นที่ตั้งไม่ฟังใคร (แต่ก่อนเราก็เป็นค่ะเอาเเต่ใจที่หนึ่งเลยพักหลังเริ่มไม่มีเเล้วเพราะเข้าใจอะไรมากขึ้น) บ้านเราจะประกอบไปด้วย แม่ พ่อเลี้ยง น้อง(ซื่งเป็นลูกของเเม่กับพ่อเลี้ยง) ตา ยาย เราและเเฟนเราค่ะ งานทุกอย่างในบ้านเรากับเเฟนจะเป็นคนทำค่ะ เเม้เเต่ตอนไปขายของเเฟนเราก็จะเป็นคนจัดร้าน เก็บร้าน ยกของจัดรถเวลาไปขายตามงานใหญ่และตลาดนัดเค้าทำคนเดียวทั้งหมดโดยที่พ่อเลี้ยงเราไม่ช่วยอะไรเลยค้ะช่วยบ่นอย่างเดียว และเวลาจัดร้านเเฟนเราจะออกความเห็นอะไรไม่ได้เลยพอผิดพลาดมาก็มักจะโดนว่าว่าไม่ช่วยคิดทำงานไม่ดีบ้าง และเราสองคนมักจะโดนว่าว่าขี้เกียจทั้งๆที่มีเเต่เราที่ทำงานกันงานบ้านก็มีแต่เราที่ทำเพียงเเต่ว่าเรามักตื่นสายกันค่ะเพราะทำง่นเเต่ละวันก็ดึกมากกว่าจะนอนก็ปาไปห้าทุ่มเที่ยงคืนเเล้ว ก่อนหน้านี้แม่เราได้ยืมเงินเก็บของเเฟนเรากับเราไปหมื่นกว่าบาทค่ะซึงตอนเเรกเราสองคนว่าจะเอามาลงทุนกันค่ะเเต่เเม่ไม่พาไปสักทีเลยให้ยืมไปหวังว่าจะได้ช่วยเก็บเงินส่วนนี้ด้วยเพราะถ้ายังไม่ได้ลงทุนเงินคงใช้กันไปเรื่อยๆจนหมดเเน่ๆ เเต่เเล้วสุดท้ายพอเราจะเอามาลงทุนเเม่เรากลับบอกว่าไม่ต้องไปสนไรเงินนั้นเเล้วก็กินก็ใช้กันอยู่ทุกวัน เรากับเเฟนได้เเต่อึ้งพูดไม่ออกกันค่ะเพราะไม่คิดว่าเงินที่ตั้งใจเก็บจะหายไปกับตาเเบบนี้ เเฟนเราเลยไปขอยืมเงินจากหลวงพ่อที่เลี้ยงดูเค้ามาเป็นเงิน 5000บาทค่ะ เเละได้ติดรถแม่ไปโรงเกลือเพื่อเอาเสื้อเชิ๊ตมาขายค่ะ แฟนเราจะเน้นเสื้อมือสองผ้าดี แบบเเนวเด็กช่างใส่กัน(แฟนเราชอบเเต่งช่างเเต่งคาสสิคค่ะ) เเละได้เอามาขายที่ตลาดนัดวันเเรกขายดีมากค่ะเเเฟนเราเป็นคนเชียร์ลูกค้าเก่งมาก(แม่เราชม) วันเเรกก็ขายได้ประมาณ2000ค่ะ ถือว่าเยอะสำหรับตลาดนัด แม่เราก็บอกแฟนเราว่าเนี่ยต้องจ่ายค่าช่วยเลือกนะค่ารถค่าพาไปซื้อต้องช่วยๆกันบ้างขายของได้เนี่ยต้องเเบ่งกันใช้(เราไม่รู้ว่าพูดเล่นรึเปล่านะคะเเต่เราก็พยายามบอกเเฟนว่าเเม่คงพูดเล่นเพราะไม่อยากให้ผิดใจกันแต่เเฟนเราน้อยใจมากๆค่ะเค้าบอกว่าเงินก็เอาไปตั้งหมื่นนึงเเล้วงานก็ช่วยทุกๆอย่างเหนื่อยคนเดียวทุกวันไม่เคยใส่ใจความรู้สึกอีก) แต่เเฟนเราก็เงียบค่ะไม่ได้พูดอะไรกับเเม่อีกเค้าบอกว่าพูดไม่ออกเลย เเละประมาณวันที่27 ต้องจัดของขึ้นรถเพื่อไปจัดร้านที่ประจวบค่ะ ไม่มีใครมาช่วยเเฟนเราจัดรถเลยซึ่งก่อนจะจัดนั้งต้องยกลังผ้าขนหนู20ลังลงมาจากรถก่อนค่ะซึ่งมันหนักมาก แฟนเรายกลงมาจนปวดหลังมากยกของไม่ไหวเราเลยให้กินยาเเละนั่งพัก แม่เราเห็นเเฟนเราปวดหลังก็เลยบอกให้พ่อเลี้ยงมาช่วยจัด พอจัดเสร็จเเฟนเราก็เข้ามานอนพักในห้องเราก็นวดหลังให้ เราสงสารเค้าค่ะเราเห็นเค้าเหนื่อยมาคนเดียวตลอดเเบกรับภาระทุกอย่างไม่ว่าจะลูกไม่ว่าจะค่าใช้จ่ายและเค้าสัญญาว่าจะหาเงินมาเเต่งเราให้ได้ภายใน2ปีเเละชีวิตครอบตรัวของเราสองคนต้องดีขึ้นมีรถมีบ้านเป็นของตัวเอง จนเราก็คิดว่าเราอยากช่วยอะไรก็ได้ที่พอจะช่วยได้เราก็เ
ยบอกแฟนไปว่าเนี่ยเค้าว่าถ้าเค้าคลอดเค้าจะไปหางานทำนะตัวจะได้ไม่ต้องเหนื่อยคนเดียวเค้าเห็นตัวเหนื่อยคนเดียวตลอดเลย แต่เเฟนเราไม่ยอมค่ะเค้าบอกว่า เค้าไม่อยากให้เราทำเค้ากลัวเราจะล้มไปเลี้ยงลูกเฉยๆก็พอเเค่เลี้ยงลูกก็เหนื่อยมากเเล้ว ร่างกายก็ไม่เเข็งเเรงไม่อยากให้ไปทำงานนอกบ้านเดี๋ยวเป็นอะไรไปทำไงถ้าอยากช่วยก็ช่วยเป็นกำลังใจให้เค้าก็พอเเค่เค้านึกถึงเรากับลูกเค้าก็หายเหยื่อยเเล้ว (ก่อนหน้านี้เราทำคัพเค้กให้เเม่ไปขายค่ะไม่ได้ค่าเเรงอะไรหรอกแต่ก็ทำเพราะคิดว่าอยากจะเเบ่งเบาภาระบ้าง ได้เงินค่าเหนื่อยเฉพาะเรารับออเดอร์มาเองคืนทุนให้เเม่ส่วนกำไรเราเก็บ ทำจนดึกทุกวันไม่ได้พักผ่อนเยอะเหมือนคนท้องคนอื่นเเละเราก็เป็นโลหิตจางอยู่เเล้วพอมีลูก+ไม่ได้พักเลยวูบค่ะจนหมอสั่งให้ช่วงนี้นอนพักอย่างเดียว ตอนนี้เลยไม่มีใครทำเค้กเลยไม่ได้ขายมาพักนึงค่ะ) เราก็ไม่ยอมเราอยากช่วยนิอ้อนไปอ้อนมมจนเเฟนเค้าบอกว่า ถ้าหางานเสริมมาทำที่บ้านได้เลี้ยงลูกเองได้พักผ่อนเค้าจะยอมให้ทำค่ะ
เราอยากถามทุกคนว่าเราควรทำงานเสริมอะไรดีคะ จะเป็นขายของในเน็ตก็ได้เเต่เราไม่นู้จะเริ่มยังไง และเรากับเเฟนควรเริ่มสร้างตัวยังไงดีคะ และทำยังไงให้ที่บ้านเราเข้าใจเราสองคนมากขึ้นคะ
ปล.ขออภัยด้วยนะคะถ้าเล่างงๆเราเล่าเรื่องไม่เก่ง ^^