ลมพัดมาแล้ว...ฉันแหงนหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้า พบว่า...อีกไม่นานฝนคงจะตก
วันนี้ทั้งวันท้องฟ้ามืดครึ้ม บรรยากาศมืดมน เหมือนใจของใครบางคนที่กำลังมืดมัว


เนิ่นนาน...ที่ฉันนั่งมองและเก็บภาพมันไว้ ใครบางคนชอบยื่นมือออกไปรับละอองฝน
ตอนที่เม็ดฝนหล่นกระทบกับใบไม้และยอดหญ้า...พึมพำเบาเบา
ฉันชอบถอดรองเท้าลุยน้ำฝน อยากจะทำทั้งหมดนั้นอีกครั้ง...เหมือนตอนเด็กๆ


หลังจากสายฝนบอกลาไปแล้ว...
ฉันมองขึ้นไปที่บนท้องฟ้าอีกครั้ง พบว่า...ท้องฟ้าไม่เคยจะเหมือนเดิมเลยสักวัน
ท้องฟ้าทอแสงสีทองอร่ามแบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน >.<



เนตเน่ามาก พักไว้ก่อน เดี๋ยวมาต่อ หมอกยังไม่มานะคะ