ถ้าเป็นเรื่องปกติทั่วไปเวลาทะเลาะกันต่อให้ผมจะถูกแต่ถ้าผมเถียงอีกฝ่ายว่ายังไงผมก็ไม่ผิดไม่ยอมขอโทษมันจะยืดเยื้อแต่ถ้าผมขอโทษไปมันก็จบซึ่งผมก็เลือกขอโทษทั้งๆที่ผมไม่ผิด แต่ถ้าเป็นเรื่องที่เราทำถูกแต่เราไปยอมขอโทษแล้วทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงเป็นอย่างมากซึ่งไม่เหมือนกับกรณีแรกที่ขอโทษไปก็จบไม่มีผลอะไรผมจะเถียงจนผมชนะ เช่น ถ้ามีคนมาบอกว่าผมขโมยกางเกงในผู้หญิงทั้งๆที่ผมไม่ได้ขโมย ถ้าผมยอมรับผิดทั้งๆที่ไม่ได้ผิดเรื่องมันไม่จบแน่ครับผมจะถูกตราหน้าต่างๆนาๆ แต่ถ้าเป็นแบบกรณีเล็กน้อย เช่น ผมใช้ปากกาเหมือนเพื่อนแล้วเพื่อนดันทำปากกาหายแล้วมันบอกว่าผมเอาไปผมก็ให้มันคืนทั้งๆที่ผมไม่ได้เอาไปถ้าผมไม่คืนมันก็ต้องเถียงผมจนกว่าจะได้ซึ่งมันยืดเยื้อผมก็ให้ไปเรื่องก็จบปากกาก็ซื้อใหม่ก็ได้ไม่เกิน 10 บาท ผมเป็นคนประเภทยืดหยุ่นได้ตามสถานการณ์ เพื่อนผมบางคนนิสัยชอบเอาชนะไม่ว่าจะเรื่องเล็กๆน้อยๆยังไงก็ไม่ยอมแพ้คือถ้าไม่ผิดยังไงก็ไม่ยอมขอโทษ มันก็เหมือนกับไม้แข็งๆที่ยอมหักแต่ไม่ยอมงอ ส่วนผมก็เปรียบเหมือนไม้อ่อนที่พร้อมจะงอได้