ออกตัวก่อนนะคะว่าเจ้าของกระทู้ก็เป็นแค่ผู้บริจาคเลือดคนนึง ที่กำลังพยายามทำให้สม่ำเสมอ
คือได้เข็มบริจาคเลือดครั้งแรก นี่ 6-7 อันได้ ทำหายซะหมด เพิ่งจะได้บัตรแข็งอ่ะค่ะ กำลังจะไปติดต่อกันครั้งที่ 4
เราอยากให้กระทู้นี้เป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันนะคะ เผื่อเพื่อนๆที่กล้าๆกลัวๆจะได้มีความกล้ามากขึ้น...หรือจะกลัวกว่าเดิมนะ...
***เริ่มด้วยครั้งแรกที่บริจาคเลือดค่ะ
สมัยเรียนช่างอายุครบ 17 ที่สถาบันเค้าจะมารับบริจาคเลือดทุกๆ 3 เดือนค่ะ เราก็รอจนอายุครบ นัดกับเพื่อนซะดิบดี
อ่านคุณสมบัติกันแล้ว เราผ่านฉลุย แต่เพื่อนเราน้ำหนักไม่ถึง เช้าวันนั้นเพื่อนเราทานข้าวไปจานครึ่ง ได้มา 44.5 กิโล
เราก็ไปต่อแถวต้องช่างน้ำหนักก่อน เราเห็นพี่เค้าเฝ้าเครื่องชั่งเค้าเหมือนจะไม่ค่อยสนใจอะไร
แต่พอเพื่อนเราจะเดินผ่านเค้าจับแขนเพื่อนเราไว้ ถามเพื่อนเราหนักถึง 45 เหรอ เพื่อนเราก็อ้อนค่ะ อยากบริจาคมากขาดไปครึ่งโล สุดท้ายก็เลือดจาง บริจาคไม่ได้
ถึงตาเรากำลังจะขึ้นไปเหยียบตาชั่ง พี่เค้าบอก : "น้องไม่ต้องชั่งเดินเข้าไปเลย....
ตอนนั้นหนัก 58 อ่ะค่ะ นักกีฬาเทนนิสมือวางอันดับหนึ่งสมัยนัน...
เจ้าหน้าที่ถามว่าเลือดกรุ๊ปอะไร เราก็ตอบกรุ๊ป O แล้วเค้าก็เช็คอีกรอบนึง อ๊ะ...O จริงๆด้วย...! แล้วก็วัดความดัน
ถึงตอนขึ้นเขียง เอ๊ย...! เตียง พี่พยาบาลคนสวย ถามว่า "ครั้งแรกเหรอคะ ไม่เจ็บหรอกแค่มดกัด...!"
พี่เค้าเอายางมารัด ตบๆ ทำท่าจะเจาะแล้วเปลี่ยนใจ ตบใหม่ เดินไปตามใครไม่รู้กลับมาตบแขนเราอีกรอบ "สงสัยจะกลัวนะเนี่ย หาเส้นเลือดไม่เจอเลย"
เราเริ่มใจเสียละค่ะ พี่เค้าก็เอามือจิ้มๆ กดๆตรงข้อพับ แล้วก็จิ้มเข็ม...!
ปรกติเราไม่ใช่คนกลัวเข็มอ่ะค่ะ ตอนฉีดวัคซีนที่โรงเรียน เราก็คนแรก คือเพื่อนเราที่อยู่ข้างหน้ามันก็ย้ายไปอยู่ข้างหลังกันจนหมด เราเลยเป็นคนแรก
เวลาไปหาหมอแม่เราก็บอกให้หยิบตังค์ในเก๊ะ แล้วเราก็เดินข้ามถนนไปหาหมอเอง ตั้งแต่จำความได้ ไม่เอายาน้ำ ยาเม็ดทานง่ายกว่า
ถ้าหมอถามว่าฉีดยามั๊ย เราก็จะฉีดเลย อยากหายเร็วๆ ตอนที่มีวัคซีนไข้สมองอักเสป เราสามคนพี่น้องเข้าแถวเลยค่ะ เรียงตามอายุ ให้หมอจิ้มเลย
กลับมาเข้าเรื่องนะคะ...อิอิ พี่พยาบาลเค้าจิ้มลงไปไม่มีเลือด...! (ก็เจ็บนะคะ แต่ทนได้) แล้วพี่พยาบาลเค้าก็ควานหาเส้นเลือดเลยค่ะ
เจอละเส้นเลือดแต่เลือดมันไหลช้ามาก กลายเป็นแขนเราเขียวค่ะ ต้องเอาเข็มออก พี่พยาบาลบอกว่า "ต้องเปลี่ยนข้างนะคะ"
แล้วก็เหมือนเดิมค่ะ รัดยางตบๆ ตบแล้วก็ตบอีก เราคิดในใจกลัวจนเส้นเลือดหดมันเป็นอย่างนี้สินะ...
พี่พยาบาลเค้าก็กดๆ เราเริ่มดีใจ เฮ้ย...! พี่เค้าเจอแล้ว แล้วพี่พยาบาลเค้าก็จิ้มค่ะ และก็เหมือนเดิมแขนขวาเราเขียวช้ำด้านในอีกแล้วค่ะ
พี่พยาบาลเริ่มใจเสียละค่ะ แต่เราอยากจะลุกจากเตียงใจจะขาดละค่ะตอนนั้น คิดในใจเค้าคงไม่มาเจาะเราแล้วมั๊ง ไม่มีที่ให้เจาะละ
กำลังคิดว่าจะเดินออกไปเฉยๆเค้าจะว่าอะไรมั๊ย แล้วจะยังไงต่อเนี่ย เพื่อนเราออกไปหมดละ
ซักพักพี่พยาบาลกลับมาพร้อมพยาบาลอวุโส(คือต้องเรียกป้าแล้วอ่ะค่ะ) เค้ามาดูแขนเรา 2 ข้าง ถามว่าเราถนัดข้างใหน เราบอกขวาค่ะ
ป้าพยาบาลเค้าก็เลยไปเล็งแขนซ้ายค่ะ เอาหน้ายางมารัด เอามือจิ้มแขนแล้วพูดว่า "นี่ไงเส้นเบ้อเร้อเลย...!"
แล้วป้าพยาบาลก็จิ้มเลยค่ะ จึ๊กเดียวเลือดพุ่ง...! อย่างโล่งเลยค่ะ ท่านผู้โช้ม...!
เรากลับมาที่ตึกคนสุดท้าย เพื่อนๆมันคุยกันว่า อุตส่าห์เลือกพยาบาลสาวๆสวย แขนพรุนกันเป็นแถวเลยค๊า
รุ่นพี่เราผ่านมาได้ยินเค้าหัวเราะและบอกพวกเราว่า "ทีหลังพวกเอ็งต้องเลือกพยาบาลแก่ๆ เก่งกว่า ประสบการณ์เยอะ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว"
เราคิดในใจ "กุไม่ได้เลือกนะ พี่เค้ามาหากุเอง...
***จบเรื่องราวการบริจาคเลือดครั้งแรกค่ะ
เชื่อมั๊ยคะแขนเราพรุนทุกครั้งที่บริจาคเลือดเลยค่ะ จนเราคิดว่า เราเป็นคนเส้นเลือดหายาก
ขนาดตรวจสุขภาพประจำปีที่ทำงานแขนเรายังเขียวเลย จนหลังๆ เราต้องบอกเจ้าหน้าที่ก่อน บางทีก็โดนหลังมือค่ะ
และเราก็มาเปลี่ยนความคิดตอนเราน้ำหนักลด จาก 58 เหลือ 48 เราสามารถมองเห็นเส้นเลือดของเราด้วยตัวเราเองเลยค่ะ คิดว่าคนเจาะก็คงไม่พลาด...
***ขอตัดมาครั้งล่าสุดที่เราบริจาคเลือดนะคะ วันเกิดเราเมื่อเดือนมีนาที่ผ่านมานี่เองค่ะ
วันเกิดเราจะลาพักร้อนทุกปี ส่วนมากจะไปไหว้พระ แต่ปีนี้เราไปบริจาคเลือดค่ะ
ที่ประจำคือหน้านิคมอุตสาห์กรรมที่เราทำงานอยู่ จะมีศูนย์รับบริจาคของสภากาชาดไทยด้วย
เราก็กรอกเอกสาร วัดความดัน แล้วก็ขึ้นเตียงตามปรกติ คราวนี้พยาบาลน่าจะเป็นน้องเรานะ
ก็รัดแขนกำหมอนเล็กๆ น้องพยาบาลก็ทำความสะอาด แล้วก็จิ้มเข็มตามปรกติ
แต่...แทนที่เลือดเรามันจะไหลเข้าไปในสายยางเส้นเล็กๆ มันดันทะลักออกมาข้างนอก เหมือนตาน้ำผุดจากดิน นองเต็มแขนเลยค่ะ
น้องพยาบาลนิ่งมาก เราก็เลยคิดว่าไม่มีอะไร น้องเค้าบอกว่า "ขอสอดเข็มเข้าไปลึกอีกนิดนะคะ" เค้าพูดพร้อมสอดเข็มเข้าไปอีกค่ะ
ได้ผลเลือดเราหยุดทะลักแล้วก็ไหลเข้าถุงเลือดถุงเล็ก แล้วน้องพยาบาลก็ซับเลือดที่แขนเรา
เอาผ้าก๊อตวางแล้วเอาพลาสเตอร์ปิด หนีบสายยางที่เข้าถุงเล็กให้ตีบ แล้วปล่อยให้ไหลเข้าถุงใหญ่
เราคิดในใจ เออ..น้องเค้านิ่งดีแฮะ แล้วน้องพยาบาลก็ถามเราว่า "ตกใจมั๊ยคะ..." เราตอบไปว่า "นิดหน่อยค่ะ" (จริงๆตกไปอยู่ตาตุ่มละ...เห่อๆ)
เหตุการณ์กำลังจะคลี่คลายไปได้ด้วยดีจนน้องพยาบาลเค้าพูดว่า "ตกใจเหมือนกันค่ะ...! แล้วน้องเค้าก็เดือนจากเราไป...
ทิ้งให้เราเหวออยู่บนเตียงคนเดียว...จนคนที่มาเอาเข็มออกเป็นอีกคนนึง...
มาถึงตอนนี้เราก็ขำแล้วอ่ะค่ะ ชื่นชมน้องพยาบาลคนนั้นด้วยซ้ำ นี่ถ้าเค้ากรี๊ดกร๊าด ไม่ทำอะไร เราไม่อยากจะนึกเลยค่ะ
โพส timeline โพส facebook แต่ละเม้นท์นี่ ถ้าเป็นชั้น โน่น นี่ นั่น ดีนะที่เป็นแก อะไรงี้ 555
แต่เราก็ไม่เข็ดนะคะ วันพฤหัสที่แล้วเราก็ไปกะเพื่อนๆที่โรงงาน คนผู้ชายตัวดำๆ ยังเห็นได้ชัดเลยว่าหน้าถอดสี เราก็แซวแกขำๆไป
แต่เราไม่ได้บริจาคค่ะ เพราะว่าดันมีน้ำมูก อาทิตย์หน้าเราจะไปอีกรอบนึงค่ะ
***เพื่อนๆเป็นยังไงกันบ้างคะ เล่าให้ฟังหน่อยนะ แม่เราก็อยากบริจาคค่ะ แต่จะ 60 ละ บอกว่ากลัวเข็ม มันใหญ่เกิ๊น
แต่แม่เราไปบริจาคร่างกายมาแล้วนะคะ เราก็ว่าจะไปบริจาคร่ายกายเหมือนกัน
ปล. พยาบาลเจาะเจ็บหรือไม่ดียังไงอย่าไปว่าเค้านะคะ พยาบาลก็คนเน๊าะ จะชำนาญต้องฝึกฝน เชื่อว่าคุณพยาบาลเค้าก็ไม่อยากทำพลาดหรอกค่ะ
***ไปบริจาคเลือดด้วยกันนะคะ...
***
***มาแชร์ประสบการณ์ฮาๆหรือฮาไม่ออก...เกี่ยวกับการบริจาคเลือดกันดีกว่าค่ะ...***
คือได้เข็มบริจาคเลือดครั้งแรก นี่ 6-7 อันได้ ทำหายซะหมด เพิ่งจะได้บัตรแข็งอ่ะค่ะ กำลังจะไปติดต่อกันครั้งที่ 4
เราอยากให้กระทู้นี้เป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันนะคะ เผื่อเพื่อนๆที่กล้าๆกลัวๆจะได้มีความกล้ามากขึ้น...หรือจะกลัวกว่าเดิมนะ...
***เริ่มด้วยครั้งแรกที่บริจาคเลือดค่ะ
สมัยเรียนช่างอายุครบ 17 ที่สถาบันเค้าจะมารับบริจาคเลือดทุกๆ 3 เดือนค่ะ เราก็รอจนอายุครบ นัดกับเพื่อนซะดิบดี
อ่านคุณสมบัติกันแล้ว เราผ่านฉลุย แต่เพื่อนเราน้ำหนักไม่ถึง เช้าวันนั้นเพื่อนเราทานข้าวไปจานครึ่ง ได้มา 44.5 กิโล
เราก็ไปต่อแถวต้องช่างน้ำหนักก่อน เราเห็นพี่เค้าเฝ้าเครื่องชั่งเค้าเหมือนจะไม่ค่อยสนใจอะไร
แต่พอเพื่อนเราจะเดินผ่านเค้าจับแขนเพื่อนเราไว้ ถามเพื่อนเราหนักถึง 45 เหรอ เพื่อนเราก็อ้อนค่ะ อยากบริจาคมากขาดไปครึ่งโล สุดท้ายก็เลือดจาง บริจาคไม่ได้
ถึงตาเรากำลังจะขึ้นไปเหยียบตาชั่ง พี่เค้าบอก : "น้องไม่ต้องชั่งเดินเข้าไปเลย....
ตอนนั้นหนัก 58 อ่ะค่ะ นักกีฬาเทนนิสมือวางอันดับหนึ่งสมัยนัน...
เจ้าหน้าที่ถามว่าเลือดกรุ๊ปอะไร เราก็ตอบกรุ๊ป O แล้วเค้าก็เช็คอีกรอบนึง อ๊ะ...O จริงๆด้วย...! แล้วก็วัดความดัน
ถึงตอนขึ้นเขียง เอ๊ย...! เตียง พี่พยาบาลคนสวย ถามว่า "ครั้งแรกเหรอคะ ไม่เจ็บหรอกแค่มดกัด...!"
พี่เค้าเอายางมารัด ตบๆ ทำท่าจะเจาะแล้วเปลี่ยนใจ ตบใหม่ เดินไปตามใครไม่รู้กลับมาตบแขนเราอีกรอบ "สงสัยจะกลัวนะเนี่ย หาเส้นเลือดไม่เจอเลย"
เราเริ่มใจเสียละค่ะ พี่เค้าก็เอามือจิ้มๆ กดๆตรงข้อพับ แล้วก็จิ้มเข็ม...!
ปรกติเราไม่ใช่คนกลัวเข็มอ่ะค่ะ ตอนฉีดวัคซีนที่โรงเรียน เราก็คนแรก คือเพื่อนเราที่อยู่ข้างหน้ามันก็ย้ายไปอยู่ข้างหลังกันจนหมด เราเลยเป็นคนแรก
เวลาไปหาหมอแม่เราก็บอกให้หยิบตังค์ในเก๊ะ แล้วเราก็เดินข้ามถนนไปหาหมอเอง ตั้งแต่จำความได้ ไม่เอายาน้ำ ยาเม็ดทานง่ายกว่า
ถ้าหมอถามว่าฉีดยามั๊ย เราก็จะฉีดเลย อยากหายเร็วๆ ตอนที่มีวัคซีนไข้สมองอักเสป เราสามคนพี่น้องเข้าแถวเลยค่ะ เรียงตามอายุ ให้หมอจิ้มเลย
กลับมาเข้าเรื่องนะคะ...อิอิ พี่พยาบาลเค้าจิ้มลงไปไม่มีเลือด...! (ก็เจ็บนะคะ แต่ทนได้) แล้วพี่พยาบาลเค้าก็ควานหาเส้นเลือดเลยค่ะ
เจอละเส้นเลือดแต่เลือดมันไหลช้ามาก กลายเป็นแขนเราเขียวค่ะ ต้องเอาเข็มออก พี่พยาบาลบอกว่า "ต้องเปลี่ยนข้างนะคะ"
แล้วก็เหมือนเดิมค่ะ รัดยางตบๆ ตบแล้วก็ตบอีก เราคิดในใจกลัวจนเส้นเลือดหดมันเป็นอย่างนี้สินะ...
พี่พยาบาลเค้าก็กดๆ เราเริ่มดีใจ เฮ้ย...! พี่เค้าเจอแล้ว แล้วพี่พยาบาลเค้าก็จิ้มค่ะ และก็เหมือนเดิมแขนขวาเราเขียวช้ำด้านในอีกแล้วค่ะ
พี่พยาบาลเริ่มใจเสียละค่ะ แต่เราอยากจะลุกจากเตียงใจจะขาดละค่ะตอนนั้น คิดในใจเค้าคงไม่มาเจาะเราแล้วมั๊ง ไม่มีที่ให้เจาะละ
กำลังคิดว่าจะเดินออกไปเฉยๆเค้าจะว่าอะไรมั๊ย แล้วจะยังไงต่อเนี่ย เพื่อนเราออกไปหมดละ
ซักพักพี่พยาบาลกลับมาพร้อมพยาบาลอวุโส(คือต้องเรียกป้าแล้วอ่ะค่ะ) เค้ามาดูแขนเรา 2 ข้าง ถามว่าเราถนัดข้างใหน เราบอกขวาค่ะ
ป้าพยาบาลเค้าก็เลยไปเล็งแขนซ้ายค่ะ เอาหน้ายางมารัด เอามือจิ้มแขนแล้วพูดว่า "นี่ไงเส้นเบ้อเร้อเลย...!"
แล้วป้าพยาบาลก็จิ้มเลยค่ะ จึ๊กเดียวเลือดพุ่ง...! อย่างโล่งเลยค่ะ ท่านผู้โช้ม...!
เรากลับมาที่ตึกคนสุดท้าย เพื่อนๆมันคุยกันว่า อุตส่าห์เลือกพยาบาลสาวๆสวย แขนพรุนกันเป็นแถวเลยค๊า
รุ่นพี่เราผ่านมาได้ยินเค้าหัวเราะและบอกพวกเราว่า "ทีหลังพวกเอ็งต้องเลือกพยาบาลแก่ๆ เก่งกว่า ประสบการณ์เยอะ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว"
เราคิดในใจ "กุไม่ได้เลือกนะ พี่เค้ามาหากุเอง...
***จบเรื่องราวการบริจาคเลือดครั้งแรกค่ะ
เชื่อมั๊ยคะแขนเราพรุนทุกครั้งที่บริจาคเลือดเลยค่ะ จนเราคิดว่า เราเป็นคนเส้นเลือดหายาก
ขนาดตรวจสุขภาพประจำปีที่ทำงานแขนเรายังเขียวเลย จนหลังๆ เราต้องบอกเจ้าหน้าที่ก่อน บางทีก็โดนหลังมือค่ะ
และเราก็มาเปลี่ยนความคิดตอนเราน้ำหนักลด จาก 58 เหลือ 48 เราสามารถมองเห็นเส้นเลือดของเราด้วยตัวเราเองเลยค่ะ คิดว่าคนเจาะก็คงไม่พลาด...
***ขอตัดมาครั้งล่าสุดที่เราบริจาคเลือดนะคะ วันเกิดเราเมื่อเดือนมีนาที่ผ่านมานี่เองค่ะ
วันเกิดเราจะลาพักร้อนทุกปี ส่วนมากจะไปไหว้พระ แต่ปีนี้เราไปบริจาคเลือดค่ะ
ที่ประจำคือหน้านิคมอุตสาห์กรรมที่เราทำงานอยู่ จะมีศูนย์รับบริจาคของสภากาชาดไทยด้วย
เราก็กรอกเอกสาร วัดความดัน แล้วก็ขึ้นเตียงตามปรกติ คราวนี้พยาบาลน่าจะเป็นน้องเรานะ
ก็รัดแขนกำหมอนเล็กๆ น้องพยาบาลก็ทำความสะอาด แล้วก็จิ้มเข็มตามปรกติ
แต่...แทนที่เลือดเรามันจะไหลเข้าไปในสายยางเส้นเล็กๆ มันดันทะลักออกมาข้างนอก เหมือนตาน้ำผุดจากดิน นองเต็มแขนเลยค่ะ
น้องพยาบาลนิ่งมาก เราก็เลยคิดว่าไม่มีอะไร น้องเค้าบอกว่า "ขอสอดเข็มเข้าไปลึกอีกนิดนะคะ" เค้าพูดพร้อมสอดเข็มเข้าไปอีกค่ะ
ได้ผลเลือดเราหยุดทะลักแล้วก็ไหลเข้าถุงเลือดถุงเล็ก แล้วน้องพยาบาลก็ซับเลือดที่แขนเรา
เอาผ้าก๊อตวางแล้วเอาพลาสเตอร์ปิด หนีบสายยางที่เข้าถุงเล็กให้ตีบ แล้วปล่อยให้ไหลเข้าถุงใหญ่
เราคิดในใจ เออ..น้องเค้านิ่งดีแฮะ แล้วน้องพยาบาลก็ถามเราว่า "ตกใจมั๊ยคะ..." เราตอบไปว่า "นิดหน่อยค่ะ" (จริงๆตกไปอยู่ตาตุ่มละ...เห่อๆ)
เหตุการณ์กำลังจะคลี่คลายไปได้ด้วยดีจนน้องพยาบาลเค้าพูดว่า "ตกใจเหมือนกันค่ะ...! แล้วน้องเค้าก็เดือนจากเราไป...
ทิ้งให้เราเหวออยู่บนเตียงคนเดียว...จนคนที่มาเอาเข็มออกเป็นอีกคนนึง...
มาถึงตอนนี้เราก็ขำแล้วอ่ะค่ะ ชื่นชมน้องพยาบาลคนนั้นด้วยซ้ำ นี่ถ้าเค้ากรี๊ดกร๊าด ไม่ทำอะไร เราไม่อยากจะนึกเลยค่ะ
โพส timeline โพส facebook แต่ละเม้นท์นี่ ถ้าเป็นชั้น โน่น นี่ นั่น ดีนะที่เป็นแก อะไรงี้ 555
แต่เราก็ไม่เข็ดนะคะ วันพฤหัสที่แล้วเราก็ไปกะเพื่อนๆที่โรงงาน คนผู้ชายตัวดำๆ ยังเห็นได้ชัดเลยว่าหน้าถอดสี เราก็แซวแกขำๆไป
แต่เราไม่ได้บริจาคค่ะ เพราะว่าดันมีน้ำมูก อาทิตย์หน้าเราจะไปอีกรอบนึงค่ะ
***เพื่อนๆเป็นยังไงกันบ้างคะ เล่าให้ฟังหน่อยนะ แม่เราก็อยากบริจาคค่ะ แต่จะ 60 ละ บอกว่ากลัวเข็ม มันใหญ่เกิ๊น
แต่แม่เราไปบริจาคร่างกายมาแล้วนะคะ เราก็ว่าจะไปบริจาคร่ายกายเหมือนกัน
ปล. พยาบาลเจาะเจ็บหรือไม่ดียังไงอย่าไปว่าเค้านะคะ พยาบาลก็คนเน๊าะ จะชำนาญต้องฝึกฝน เชื่อว่าคุณพยาบาลเค้าก็ไม่อยากทำพลาดหรอกค่ะ
***ไปบริจาคเลือดด้วยกันนะคะ...