เอาไว้เป็นกำลังใจให้กับคนที่คิดจะบริจาคแต่กลัวโน่นนั่นนี่แบบเราแล้วกันนะคะ
ขออภัยที่ไม่มีรูป เราบริจาคที่เราฝึกงาน เป็นรถของสภากาชาดมาค่ะ และเราลืมเอามือถือไป T_T
ตลอดเวลาสามวันที่ทำใจมาให้คิดซะว่า
"บริจาคแค่แทงเข็มเข้าไป เจ็บน้อยกว่าคนที่เขากำลังรอเลือดเราอยู่นะ มีคนเจ็บกว่าเราเยอะ"
ลองคิดแบบนี้ 55555 ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้นะจ้ะ นะจ้ะ
อันดับแรก ก้อมีใบมาให้กรอกประวัติ
เขาก็จะคีย์ข้อมูล แล้วก็ให้ใบเขียวๆเรามา
จากนั้นเขาจะให้กินน้ำเยอะๆ มีน้ำเตรียมไว้ เราจัดไปสองขวดเล็ก แล้วก็นั่งทำใจค่ะ
พอเรียกขึ้นไป ทำการวัดความดัน เจาะเลือดเพื่อดูว่าเลือดจางมั้ย ก็บอกกรุ๊ปเลือดเค้าไป
เราห็นคนก่อนเราเขาเอาที่เจาะอันเล็กๆเจาะเข้าไปแล้วบีบนิ้วเอาเลือดออกมาใส่หลอดเล็กๆ สยอง !! (กลัวเลือดค่ะ)
พอถึงคิว รู้งานครับ เงยหน้ามองหลังคารถ มองไป มองไป อย่าไปดูมัน
พี่เขาก็ถามเป็นอะไร เราบอกอ้อหนูกลัวเข็ม กลัวเลือดค่ะ
เขาถามต่อ ไหวมั้ย ถ้ากลัวก็ไม่ต้อง
แหม = = ก็มาถึงขั้นนี้ล่ะ ตอบไปเลยไหวค่ะ แค่เห็นแล้วขนลุกเฉยๆ
จากนั้นเค้าก้มาเอาเข็มจึ๊กเรา
เหยย ไม่รู้สึก เหมือนเอาอะไรไม่รู้มากดแล้วเสร็จ 555
จากนั้นพี่เค้าก็เรียกเตียงว่างล่ะค่ะ
เราก็ เอาวะ ! ขึ้นไปนอน
ก็มีคนนอนอยู่รอบข้าง
เราแอบบอกเขา พี่หนูกลัวเข็มค่ะ นี่ครั้งแรก
พี่พยาบาล(ดุอ่ะ) หันมาบอก "น้องคะ ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องค่ะ ออกได้นะคะ"
เราก็ = = แหม มาถึงนี่ละนอนเตียงละ
" ไหวพี่ๆ ไม่เป็นไร ไม่เครียดๆๆ"
" ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะคะน้อง เดี๋ยวเป็นอะไรขึ้นมาภาระพวกพี่อีก เข็มแทงเนื้อนะคะ ไม่ใช่ไม่เจ็บนะคะ"
เงิบบ ยาวววว แต่ก็ยังยิ้มครัช TT
" ไหวพี่ๆ จริงๆๆ มาเลยค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ"
จากนั้นเขาก็จัดการนวดๆๆ รัดยางเราเหนือศอก ให้เรากำแท่งทรงกระบอกเล็กๆ
"บีบนะคะ พี่จะได้เห็นเส้นเลือด"
ต่อจากนั้น ช่วงเวลาระทึกขวัญ ไคลแมกซ์ จะเจาะแล้ววววว
คอนเซปท์เดิม ไม่มอง ไม่ดู
จึ๊ก !! "โอ๊ยย" เหยไม่เจ็บ -*- แล้วจะร้องทำไม 5555
มันเหมือนเอาดินสอกดจิ้มแขนอ่ะค่ะ เราก็ไม่รู้หรอกเข็มใหญ่เท่าไหน แต่ความรู้สึกคือ เหยไม่เจ็บอย่างที่คิด
เจาะเสร็จ โล่ง แล้วก้บีบ ไอที่กำมือนั่นละ
จากนั้นความรู้สึกจะตึงๆค่ะ คือตึงไอที่มันเอายางรัดแขนนั่นแล = =
ระหว่างนั้นก็มีพยาบาลมาเก็บถุงเลือด นั่งซีนถุง คือไม่น่ากลัวอย่างที่คิด เพราะถุงสีจะทึบๆ
เราจะเห็นเลือดแบบเป็นของเหลวสีเข้มธรรมดาเลย ไม่น่ากลัวสยดสยอง
สายที่ส่งเลือดเราไปเข้าถุงนั้นก็สีทึบค่ะ คือมองไม่เห็น (แต่เราก็ไม่ดูอยู่ดีอ่ะ)
พอเสร็จ ดึงเข็มออก ติดสำลีและสก๊อตเทปให้
คือขอบอกว่าเจ๊แกไม่รู้หมั่นไส้เรารึป่าว ติดแบบหนีบเนื้อ เจ็บโฮกกกก
ไอเรานึกว่าต้องติดแบบนี้ล่ะ จะห้ามเลือด ก็ทนไป
จากนั้นเขาจะมีน้ำหวานเฮลบลูบอย ไว้บริการ กับแครกเกอร์ค่ะ นั่งสักพักประมาณห้านาที ให้แน่ใจว่าไม่หน้ามืดวิงเวียน แล้วก็ออกมาได้ ระยะเวลาทั้งหมดไม่เกินครึ่งชั่วโมง 55
สรุป ที่อยากเล่าคือ เราคิดว่ามีคนเป็นเหมือนเราเยอะ คืออยากบริจาค แต่กลัวเข็ม กลัวเลือด
อยากให้ลองชนะความกลัวดูค่ะ พอลงมาแล้วรู้สึกแบบ โอ้วว ทำสำเร็จแล้ว
บางคนอาจจะเป็นเรื่องปกติ บริจาคมากี่สิบกี่ร้อยครั้งแล้ว แต่สำหรับเรา คนที่กลัวเลือดมากๆ
แค่เจาะเลือดเอาเข็มสะกิดนิดเดียว ขนลุก ร้อง เห็นเลือดพุ่งแล้วแบบ หน้าซีด เราว่าเราผ่านมันมาได้ นับว่าชีวิตนี้ได้ลองแล้วค่ะ
เลือดเราอาจจะใช้ได้หรือไม่ได้ ยังไงก็ได้บริจาคแล้วค่ะ คิดจะทำบุญ ต้องอย่าหวังผลตอบแทน
อ้อแล้วเรามาถามพี่ๆที่เขาบริจาค เขาบอกไอยาเม็ดสีแดงนั้น (ธาตุเหล็ก) ที่สภากาชาดให้มา เขาไม่กินกันนะ น่าจะเป็นสำหรับคนที่มีอาการหลังบริจาคเลือดค่ะ เราเลยกะว่าจะไม่กิน
ถ้ามีอะไรติชมบอกได้นะคะ อยากเล่าประสบการณ์ค่ะ ^ ^
บริจาคเลือดครั้งแรก ประสบการณ์ของคนกลัวเข็มและกลัวเลือด หุหุ
ขออภัยที่ไม่มีรูป เราบริจาคที่เราฝึกงาน เป็นรถของสภากาชาดมาค่ะ และเราลืมเอามือถือไป T_T
ตลอดเวลาสามวันที่ทำใจมาให้คิดซะว่า
"บริจาคแค่แทงเข็มเข้าไป เจ็บน้อยกว่าคนที่เขากำลังรอเลือดเราอยู่นะ มีคนเจ็บกว่าเราเยอะ"
ลองคิดแบบนี้ 55555 ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้นะจ้ะ นะจ้ะ
อันดับแรก ก้อมีใบมาให้กรอกประวัติ
เขาก็จะคีย์ข้อมูล แล้วก็ให้ใบเขียวๆเรามา
จากนั้นเขาจะให้กินน้ำเยอะๆ มีน้ำเตรียมไว้ เราจัดไปสองขวดเล็ก แล้วก็นั่งทำใจค่ะ
พอเรียกขึ้นไป ทำการวัดความดัน เจาะเลือดเพื่อดูว่าเลือดจางมั้ย ก็บอกกรุ๊ปเลือดเค้าไป
เราห็นคนก่อนเราเขาเอาที่เจาะอันเล็กๆเจาะเข้าไปแล้วบีบนิ้วเอาเลือดออกมาใส่หลอดเล็กๆ สยอง !! (กลัวเลือดค่ะ)
พอถึงคิว รู้งานครับ เงยหน้ามองหลังคารถ มองไป มองไป อย่าไปดูมัน
พี่เขาก็ถามเป็นอะไร เราบอกอ้อหนูกลัวเข็ม กลัวเลือดค่ะ
เขาถามต่อ ไหวมั้ย ถ้ากลัวก็ไม่ต้อง
แหม = = ก็มาถึงขั้นนี้ล่ะ ตอบไปเลยไหวค่ะ แค่เห็นแล้วขนลุกเฉยๆ
จากนั้นเค้าก้มาเอาเข็มจึ๊กเรา
เหยย ไม่รู้สึก เหมือนเอาอะไรไม่รู้มากดแล้วเสร็จ 555
จากนั้นพี่เค้าก็เรียกเตียงว่างล่ะค่ะ
เราก็ เอาวะ ! ขึ้นไปนอน
ก็มีคนนอนอยู่รอบข้าง
เราแอบบอกเขา พี่หนูกลัวเข็มค่ะ นี่ครั้งแรก
พี่พยาบาล(ดุอ่ะ) หันมาบอก "น้องคะ ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องค่ะ ออกได้นะคะ"
เราก็ = = แหม มาถึงนี่ละนอนเตียงละ
" ไหวพี่ๆ ไม่เป็นไร ไม่เครียดๆๆ"
" ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะคะน้อง เดี๋ยวเป็นอะไรขึ้นมาภาระพวกพี่อีก เข็มแทงเนื้อนะคะ ไม่ใช่ไม่เจ็บนะคะ"
เงิบบ ยาวววว แต่ก็ยังยิ้มครัช TT
" ไหวพี่ๆ จริงๆๆ มาเลยค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ"
จากนั้นเขาก็จัดการนวดๆๆ รัดยางเราเหนือศอก ให้เรากำแท่งทรงกระบอกเล็กๆ
"บีบนะคะ พี่จะได้เห็นเส้นเลือด"
ต่อจากนั้น ช่วงเวลาระทึกขวัญ ไคลแมกซ์ จะเจาะแล้ววววว
คอนเซปท์เดิม ไม่มอง ไม่ดู
จึ๊ก !! "โอ๊ยย" เหยไม่เจ็บ -*- แล้วจะร้องทำไม 5555
มันเหมือนเอาดินสอกดจิ้มแขนอ่ะค่ะ เราก็ไม่รู้หรอกเข็มใหญ่เท่าไหน แต่ความรู้สึกคือ เหยไม่เจ็บอย่างที่คิด
เจาะเสร็จ โล่ง แล้วก้บีบ ไอที่กำมือนั่นละ
จากนั้นความรู้สึกจะตึงๆค่ะ คือตึงไอที่มันเอายางรัดแขนนั่นแล = =
ระหว่างนั้นก็มีพยาบาลมาเก็บถุงเลือด นั่งซีนถุง คือไม่น่ากลัวอย่างที่คิด เพราะถุงสีจะทึบๆ
เราจะเห็นเลือดแบบเป็นของเหลวสีเข้มธรรมดาเลย ไม่น่ากลัวสยดสยอง
สายที่ส่งเลือดเราไปเข้าถุงนั้นก็สีทึบค่ะ คือมองไม่เห็น (แต่เราก็ไม่ดูอยู่ดีอ่ะ)
พอเสร็จ ดึงเข็มออก ติดสำลีและสก๊อตเทปให้
คือขอบอกว่าเจ๊แกไม่รู้หมั่นไส้เรารึป่าว ติดแบบหนีบเนื้อ เจ็บโฮกกกก
ไอเรานึกว่าต้องติดแบบนี้ล่ะ จะห้ามเลือด ก็ทนไป
จากนั้นเขาจะมีน้ำหวานเฮลบลูบอย ไว้บริการ กับแครกเกอร์ค่ะ นั่งสักพักประมาณห้านาที ให้แน่ใจว่าไม่หน้ามืดวิงเวียน แล้วก็ออกมาได้ ระยะเวลาทั้งหมดไม่เกินครึ่งชั่วโมง 55
สรุป ที่อยากเล่าคือ เราคิดว่ามีคนเป็นเหมือนเราเยอะ คืออยากบริจาค แต่กลัวเข็ม กลัวเลือด
อยากให้ลองชนะความกลัวดูค่ะ พอลงมาแล้วรู้สึกแบบ โอ้วว ทำสำเร็จแล้ว
บางคนอาจจะเป็นเรื่องปกติ บริจาคมากี่สิบกี่ร้อยครั้งแล้ว แต่สำหรับเรา คนที่กลัวเลือดมากๆ
แค่เจาะเลือดเอาเข็มสะกิดนิดเดียว ขนลุก ร้อง เห็นเลือดพุ่งแล้วแบบ หน้าซีด เราว่าเราผ่านมันมาได้ นับว่าชีวิตนี้ได้ลองแล้วค่ะ
เลือดเราอาจจะใช้ได้หรือไม่ได้ ยังไงก็ได้บริจาคแล้วค่ะ คิดจะทำบุญ ต้องอย่าหวังผลตอบแทน
อ้อแล้วเรามาถามพี่ๆที่เขาบริจาค เขาบอกไอยาเม็ดสีแดงนั้น (ธาตุเหล็ก) ที่สภากาชาดให้มา เขาไม่กินกันนะ น่าจะเป็นสำหรับคนที่มีอาการหลังบริจาคเลือดค่ะ เราเลยกะว่าจะไม่กิน
ถ้ามีอะไรติชมบอกได้นะคะ อยากเล่าประสบการณ์ค่ะ ^ ^