เหตุเกิดที่ไม่อยากเดา ห้อง 202 @คลอง10 ปทุมธานี

จริงๆคิดเหมือนกันว่าจะเล่าดีไหม เราไปเยี่ยมเพื่อนที่รักษามะเร็งไทรอย โดยการกลืนรังสีเมื่อวันจัน-ศุกร์

โดยวันพุธที่ผ่านมา เราเดินทางไปแม้ว่าจะไปได้แค่เอาผลไม้ไปเยี่ยมให้กำลังใจแล้วเดินออกมา เราก้อรุ้สึกว่าริมฝีปากแห้ง ต้องยิ้มน้ำลายที่ล้นออกมาแบบไม่ตั้งใจ มันรุ้สึกเหมือนตอนไปล้างห้องน้ำแล้วใช้น้ำยาล้างเราจะแพ้ T_T
และมีอาการแบบนี้ ปากขมนิดๆ จนตอนนี้ก้อมีความรุ้สึกว่าขมๆปาก แต่น้อยกว่าวันแรกๆ

มันจะอันตรายไหม เพิ่งทราบมาทีหลังว่าเขาห้ามแตะตัวผุ้ป่วยที่กลืนรังสี...

ดูจากสภาวะก้อไม่ค่อยดีหน้าแดงเกรียม  ตาโปนไปมาก  

แต่อีกเรื่องเพื่อนเราบอกว่าห้องข้างๆ นอนๆอยุ่เหนเปนผุ้หญิงผมยาวๆไม่เห็นหน้าลอยเข้สทะลุประตูทางปลายเตียง
แล้วก้อหายวับไปต่อหน้า (ตอนนั้นจะค่ำแล้วด้วย) เหตุการณ์เมื่อวันโกนที่ผ่านมา
เขาก้อเลยบอกกับคนข้างห้องว่าเห็นมั้ย พื่อนและน้องที่นอนรักษากันต่างกลัวๆกัน
เลยสวดมนต์กันก่อนนอนแต่ก้อนอนไม่หลับต้องดูโทรทัศน์
หรือไม่ก็คุยปรับทุกข์กันแล้วก็นอนแต่หลับๆตื่นๆ ไปงั้นคิดว่าคงไม่มีอะไรเพราะป้าที่หนคนนั้นเอาพระพุทธรุปตั้งไว้บนหัวนอน
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่