สวัสดีคะเพื่อนชาวพันทิป
วันนี้เรามีเรื่องราวความรักจริงๆที่เกิดขึ้นกับตัวเราคะ
เป็นความรักของเราซึ่งมีรุ่นน้องมาจีบแต่รุ่นน้องคนนี้ดันห่างกัน 8 ปีนี่สิคะ
ซึ่งอุปสรรคก็มากมายเหลือเกิน
ขอร้องว่าอ่านแล้วอย่าดราม่าเรื่องอายุนะคะ TT ที่ห่างขนาดนี้
เราแค่อยากแชร์เรื่องราวคะ

ขอเล่ารายละเอียดคร่าวๆก่อนนะคะ
เราได้เจอกับรุ่นน้องคนนี้แบบบังเอิญมากคะ
เหมือนวันที่รุ่นพี่เจอกับรุ่นน้องอะไรทำนองนั้น
โดยที่เราไม่รู้ว่าน้องเค้าชอบเรา พอน้องเค้าขอเฟสเราเลยให้ไปแบบไม่คิดอะไร
(ใจมองว่าเป็นรุ่นน้องเท่านั้น เราค่อนข้างอคิติกับการคบเด็กคะอ่านไปเรื่อยๆแล้วจะเข้าใจ)

เริ่มแรกน้องเค้าแอดเฟสมาคะเราก็กดรับตามปกติ
เราก็งานยุ่งๆเลยคุยบ้างตอบบ้าง ไม่ค่อยสนใจน้องเค้าเท่าไหร่
จนเราเริ่มคุยถี่เพราะว่าน้องเค้าเริ่มคุยแบบกวนคะ!
กวนจริงๆนะ เรียกเราแม่มดบ้าง ผู้สูงอายุบ้างจนเราต้องโต้ตอบกลับคะ
(มารู้ทีหลังว่ามันเป็นแผนเค้าคะ555)
ตั้งแต่วันนั้นด้วยความที่เราก็กวนกันตลอด
เพราะนิสัยเรากวนประสาทไม่แพ้กันคะ เราเลยคุยกันทุกวันตั้งแต่วันนั้น
แต่ไม่มีอะไรโรแมนติกซักนิดดดดดดด!มีแต่การกวนกันไปกวนกันมา

จนวันนึงน้องเค้าเริ่มขอไลน์คะแถมขอแบบเนียนๆ
"พี่ขอไลน์หน่อยเฟสบุ๊คเครื่องผมเข้าไม่ได้"
เราชั่งใจพักนึงก่อนจะให้ไปคะ (ประเด็นคือกลัวโดนกวนมากกว่าเดิมคะ)
มันเลยเป็นสิ่งที่ทำให้เราเริ่มสนิทกันมากขึ้นคะ
แต่ถ้าเผลอๆเราก็จะคุยเฟสกันเพราะเราทำงานหน้าคอมคะแหะๆมันสะดวกกว่า

น้องเค้าเป็นคนน่ารักมากคะนิสัยดีมากด้วยคอยดูแลเทกแคร์และห่วงใยตลอด
ถึงปากจะไม่ดี และชอบกวนประสาทเรา
แต่ตอนนั้นถึงเราจะสนิทขนาดไหนเราก็ไม่เล่าเรื่องส่วนตัวเราเลยคะ
แล้วไอ้เรื่องส่วนตัวที่ว่าคือเรื่องที่เราโดนแฟนเก่าทิ้งนี่แหละคะ เศร้านะคะนั้น...

แล้วโลกก็เล่นตลกกับเรา มันเป็นเรื่องบังเอิญมากที่ระหว่างทางกลับบ้านเราไปเจอแฟนเก่ามากะแฟนใหม่พอดี
นาทีนั้นเหมือนโลกแตกคะ เซงจิตนอยด์สุดๆแทบจะร้องไห้
ไอ้เราตอนนั้นก็โสดเดินตัวคนเดียวเลยเหมือนโดนทำร้ายจิตใจสุดๆ แถมยังทำใจไม่ค่อยจะได้ด้วยTT
แล้วเหตุการณ์มันก็ช่างพอดีกับที่น้องเค้าไลน์เข้ามาคะ
แต่เราก็ไม่ตอบ ไม่อะไร กลับห้องเสร็จเราร้องไห้คะ ร้องยั่งกับคนบ้า ไม่รับโทรศัพท์ใครทั้งนั้น
ไอ้เจ้าเด็กนี่ก็ทั้งไลน์ทั้งโทรคะ เรียกว่าตั้งแต่เย็นถึงเที่ยงคืน
เราก็เริ่มเอะใจว่า "ทำไมเด็กคนนี้ถึงห่วงเรานักหนาวะ? -_-"
จนน้องเค้าใช้ไม้เด็ดคะว่าเค้ามีเรื่องเครียดจริงๆอยากให้เราช่วยไม่งั้นเค้าจะแย่แน่ๆเราเลยตัดสินใจรับสายทันที
(เราเป็นคนห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเองคะ -- " น้องเค้ารู้จุดอ่อนเลยทำแบบนี้)
พอรับเราก็ร้องไห้ น้องเค้าเลยถามว่าเป็นอะไร ไม่ยอมพูดปัญหาตัวเองออกมา แต่บอกเราว่า "พี่บอกมาก่อนว่าพี่เป็นอะไร"
เราเลยวางสายคะ เราไม่ชอบการร้องไห้ต่อหน้าใครน้องเค้าเลยส่งข้อความในเฟสมา
และข้อความที่คุยก็ประมาณนี้คะ



เราพูดตรงๆว่าตั้งแต่พูดกันวันนั้นเราเริ่มที่จะเปิดใจตัวเองในการพูดคุยปัญหาต่างๆมากขึ้น
เดี๋ยวมาพิมพ์ต่อในความเห็นนะคะ