มันเป็นเรื่องของเรือน้อย ๑ ลำ
เรือที่พยายามไขว้คว้าสายรุ้ง เรือเชื่อว่าตนเองสามารถเติมความสดใสบนโลกทึมๆ ในฤดูฝน



มันเป็นเรื่องของต้นไม้ ๒ ต้นริมทะเล
ต้นไม้ใหญ่ที่พยายามปลิดใบตนเอง เพื่อให้แสงแดดส่องลงมายังต้นไม้เกิดใหม่ด้านล่าง



เรือมองว่าต้นไม้ใหญ่นั้นโง่ ต้นไม้ใหญ่คิดว่าตนเองมีเมตตา
ต้นไม้ใหญ่คิดว่าเรือนั้นทำสิ่งไร้สาระ เรือคิดว่าตนเองนั้นมีฝัน

เป็นเรื่องจริงที่เรามักมีโลกอีกใบที่ไม่สามารถใช้สายตาผู้อื่นสัมผัส
หลายๆ คนภูมิใจ และถูกสอนให้บูชาสิ่งที่ตนเองสร้างขึ้นบนโลกใบนั้น



ในค่ำคืนของฤดูหนาว ใบไม้ใบสุดท้ายของต้นไม้ใหญ่ร่วงลงสะท้อนแสงจันทร์
เรือน้อยเฝ้าดูเหตุการณ์นั้น

ต้นไม้เล็กที่ต้นไม้ใหญ่ปลิดใบเพื่อมัน กล่าวกับเรือ
“ต้นไม้ใหญ่ เป็นแรงบันดาลใจให้กับเรา เราจะปลิดใบตนเองเพื่อต้นไม้เกิดใหม่ต้นต่อไป"

เรือฟังจบก็ลอยนิ่ง
เนิ่นนาน เรือน้อยไม่เคยออกตามหาสายรุ้งอีกเลย



เราจะมั่นใจได้อย่างไรว่าฝันโง่ๆ ไม่ได้กำลังมีอิทธิพลต่อเรา
เราไม่ได้ทำตามฝันโง่ๆ ของใคร
ฝันโง่ๆ ของเราไม่ได้กำลังถ่วงชีวิตใคร และเราจะทราบได้อย่างไรว่าฝันนั้น โง่จริงๆ

เป็นความจริง ชีวิตที่ดีควรถูกท้าทายจากงานที่ทำ
แต่บางปลายทาง แม้เราไปถึง สิ่งที่เราต้องการก็อาจยังไม่ปรากฏ
บางปลายทาง ยิ่งคิดถึง ยิ่งควรอยู่ห่างไกล

***********************************************************************************************
ภาพทั้งหมดถ่ายด้วย Olympus OM-D EM5 และเลนส์มือหมุน NIKKOR F2 FIX35

เดือนวาดมีไหน
https://www.facebook.com/fullmoondrawing