ทุเรียนผมชอบมาก ผมเป็นคนภาคเหนือเกิดที่ บ.แม่เมาะ ต.บ้านดง อ.เมือง ลำปาง ไปอยู่จังหวัดต่างๆทั้งเรียนหนังสือและทำงานอีก ประมาณ 7 จังหวัด ก็เรียกว่าไปทั่ว ตอนผมเด็กๆ การเดินทางระหว่าง กทมขแม่เมาะ นับว่า เอาเรื่องอยู่ทีเดียว นานๆที พ่อของผมถึงได้ลงมาที่ กทม สักครั้ง ถ้าตรงกับหน้าทุเรียน ก็จะได้กินทุเรียนอร่อยๆ สัก ลูก2ลูก ปีไหนไม่ตรงก็อด ต้องได้กินทุเรียน นา-นก-กก ของลับแล อุตรดิต อย่างเดียว
ผมตั่งใจว่า ผมโตขึ้นมีเงินเดือน ผมจะชื้อทุเรียนกินทุกวัน
ความฝันผมเป็นจริง ผมเรียนจบ ผมไปทำงานที่ญี่ปุ่น แล้วผมก็กลับมาเมืองไทย เป็นช่วงที่มีทุเรียนพอดี ที่แรกที่ผมไปคือท่าน้ำนนท์ ผมไปนอนที่ 3แยกท่าน้ำนนท์ 7 วัน กินทุเรียนทุกวัน มีความสุขมากครับ
วันที่ 14 มิ.ย. 2557 ผมเดินทางไปรับแม่ที่แพร่ ผ่านอุตรดิต เลยแวะชื้อทุเรียน ชื้อไปฝากญาติๆด้วยครับ หนุ่ย ญาติเยอะ พอๆกับ ยุ้ย

เขาพลึง เขตแดน อุตรดิต แพร่

นี่เลย พระเอกของผม หลงลับแล ปีนี้ผมชื้อโลละ 250 บาท เมื่อปีที่แล้ว ผมชื้อต้นเดือน มิ.ย โลละ 500 บาท
หลงลับแล กลิ่นไม่แรง เนื้อนุ่ม รสกลมกล่อม ไม่หวานจัด มัน เนื้อละเอียด ตามความคิดของผม คุ้มกับราคามาก ไม่เป็นรองก้านยาวนนท์

ก้านยาว อุตรดิต โลละ 150 บาท อร่อยกว่า หมอนทอง ชะนี แต่ แพ้ หลงลับแลอยู่ แต่อร่อยกว่าก้านยาวหลังสวน มีความสุขมากๆ ที่ได้กินลูกนี้

พวงมณี ทุเรียน พันธ์พื้นเมืองของภาคตะวันออก มีแถว ระยอง จันทรบุรี กลางเดือน พ.ค ที่ผ่านมาไป ระยองมา ที่รถแม่ค้ามี 2 ลูกเลยเอามาหมดเลย ลูกไม่ใหญ่ครับ พวงมณีจะลูกเล็ก ประมาณ 1-2 กก เอง ราคา กก ละ 50 บาท รสชาดผมว่า กึ่งๆ ชะนี กับ หมอน แต่กลิ่นไม่แรง กลิ่นผมว่า พอๆ กับหลงลับแล

เทียบกันให้จะจะ ไปเลย หมอนทอง ชะนี และ พวงมณี
ชุดนี้ผมใช้เวลาเกือบ 10 วันกว่าจะจัดการจนราบคาบ

การกินทุเรียน คนไทยชอบกินห่ามๆ แต่ทาง มาเลย์ สิงคโปร์ อินโดนีเชีย ชอบกินแบบ ปลาร้า ส่วนผมชอบกินทุกแบบ ขอเป็นทุเรียนเถอะไม่เลือก เคยกินทุเรียนอะไรก็ไม่รู้ที่อินโดนีเชีย ไปกับครอบครัว ทุเรียนสีอดงมากๆ แดงกว่าพวงมณีอีก
ทุเรียน ผมกินทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็น กระดุม กบ และอื่นๆอีก