อันที่จริงผมไม่เคยคิดจะตั้งกระทู้แนวนี้หรอกครับ แต่มันคาใจมาหลายเดือน (เกือบปีแล้ว) เล่าเหตุการณ์ให้ฟังก่อนครับ
ผมไปกินดื่มกับรุ่นพี่ร่วมงาน ที่ร้านนั่งเล่น เอกมัย กินจนร้านปิดแล้วก็ไปต่อที่ใกล้ๆกับร้านผมจำไม่ได้ชื่อร้านอะไร(ไม่ค่อยเที่ยวแถวนี้บ่อย) แต่แค่เดินจากนั่งเล่นก็ถึง เป็นผับเต้น ก็หาโต๊ะ แต่ได้แถวๆบาร์ข้างหน้า สักพักก็มีผู้หญิง 2 คนเดินมาใกล้ๆ เหมือนหาโต๊ะเหมือนกัน ด้วยความที่ไม่มีโต๊ะ เขาก็มาอยู่แถวๆบาร์ ใกล้ๆกับพวกผม จากนั้นผ่านไปสักพักโต๊ะผมเริ่มเมา เริ่มไม่คุยกันแล้ว ผมเลยเข้าไปคุยกับเธอ เธอคนนั้นเป็นผู้หญิงใส่แว่น ผมประมาณบ่าถ้าจำไม่ผิด ผมคุยไปเยอะมากแต่จำอะไรไม่ได้เลยเพราะเมา แต่มีบางอย่างที่จำได้ก็คือ ผมขอให้เธอลองถอดแว่นออกดูสิ เธอก็ถอด ผมชมเธอไปว่า น่ารักนะเนี่ย แต่เธอบอกถ้าถอดจะมองไม่ค่อยเห็นเพราะสายตาเธอสั้น และจำได้อีกอย่างว่าเธอทำงานเกี่ยวกับฝ่ายขายโตโยต้า แต่จำไม่ได้สาขาไหน พอผับเลิกผม ผมเมามากเดินขึ้น Taxi กลับ และตื่นมาตอนเช้าอีกที ผมก็เปิดโทรศัพท์หาเบอร์ใหญ่เลย แต่!!! ผมลืมขอเบอร์ ขอ Line เธอไว้ และที่สำคัญลืมชื่อของเธออีกด้วย ให้ตายสิ 5555+
แล้วทำไมผมต้องมาตั้งกระทู้นี้ด้วยครับ ในเมื่อเรื่องมันผ่านมานานแล้ว นั้นละครับคือคำตอบเลย มันนานมาแล้ว ผมไม่ลืมเธอสักที มันเหมือนมีความรู้สึกบางอย่างอยู่ ดั้งนั้นผมว่าผมควรทำอะไรสักอย่างบอกให้เธอคนนั้นได้รู้ว่า ตั้งแต่วันนั้นผมก็ยังไม่ลืมเธอเลยนะ ถ้าเห็นข้อความนี้ก็ช่วยติดต่อมาทีนะครับ
ขอ Tag ห้องชีวิตวัยรุ่นแล้วกันนะครับ , และงานขายเพราะมันเกี่ยวกับอาชีพของเธอ , ห้อง Toyota เพราะเธอทำงานที่ Toyota
ตามหาผู้หญิงคนหนึ่งอะครับ ไม่ซีเรียสๆ
ผมไปกินดื่มกับรุ่นพี่ร่วมงาน ที่ร้านนั่งเล่น เอกมัย กินจนร้านปิดแล้วก็ไปต่อที่ใกล้ๆกับร้านผมจำไม่ได้ชื่อร้านอะไร(ไม่ค่อยเที่ยวแถวนี้บ่อย) แต่แค่เดินจากนั่งเล่นก็ถึง เป็นผับเต้น ก็หาโต๊ะ แต่ได้แถวๆบาร์ข้างหน้า สักพักก็มีผู้หญิง 2 คนเดินมาใกล้ๆ เหมือนหาโต๊ะเหมือนกัน ด้วยความที่ไม่มีโต๊ะ เขาก็มาอยู่แถวๆบาร์ ใกล้ๆกับพวกผม จากนั้นผ่านไปสักพักโต๊ะผมเริ่มเมา เริ่มไม่คุยกันแล้ว ผมเลยเข้าไปคุยกับเธอ เธอคนนั้นเป็นผู้หญิงใส่แว่น ผมประมาณบ่าถ้าจำไม่ผิด ผมคุยไปเยอะมากแต่จำอะไรไม่ได้เลยเพราะเมา แต่มีบางอย่างที่จำได้ก็คือ ผมขอให้เธอลองถอดแว่นออกดูสิ เธอก็ถอด ผมชมเธอไปว่า น่ารักนะเนี่ย แต่เธอบอกถ้าถอดจะมองไม่ค่อยเห็นเพราะสายตาเธอสั้น และจำได้อีกอย่างว่าเธอทำงานเกี่ยวกับฝ่ายขายโตโยต้า แต่จำไม่ได้สาขาไหน พอผับเลิกผม ผมเมามากเดินขึ้น Taxi กลับ และตื่นมาตอนเช้าอีกที ผมก็เปิดโทรศัพท์หาเบอร์ใหญ่เลย แต่!!! ผมลืมขอเบอร์ ขอ Line เธอไว้ และที่สำคัญลืมชื่อของเธออีกด้วย ให้ตายสิ 5555+
แล้วทำไมผมต้องมาตั้งกระทู้นี้ด้วยครับ ในเมื่อเรื่องมันผ่านมานานแล้ว นั้นละครับคือคำตอบเลย มันนานมาแล้ว ผมไม่ลืมเธอสักที มันเหมือนมีความรู้สึกบางอย่างอยู่ ดั้งนั้นผมว่าผมควรทำอะไรสักอย่างบอกให้เธอคนนั้นได้รู้ว่า ตั้งแต่วันนั้นผมก็ยังไม่ลืมเธอเลยนะ ถ้าเห็นข้อความนี้ก็ช่วยติดต่อมาทีนะครับ
ขอ Tag ห้องชีวิตวัยรุ่นแล้วกันนะครับ , และงานขายเพราะมันเกี่ยวกับอาชีพของเธอ , ห้อง Toyota เพราะเธอทำงานที่ Toyota