ผมอยู่เมืองใต้สุดของเกาะใต้หวัน จะไปไหนก็ก็ Local train นี่แหละครับเลยเอามาเล่าสู่กันฟัง
สถานีปิงตุงครับ ดูคล้ายกับสถานีของจังหวัดต่างๆบ้านเรา
เข้ามาข้างใน ซ้ายมือ เป็นที่จุดขายตั๋ว มีทั้งซื้อกับคนขาย และซื้อจากเครื่อง
ก่อนจะซื้อผมไปถาม Information ตรงหัวมุม(พูดอังกฤษได้) ถึงจุดหมายปลายทาง แล้วจึงไปซื้อตั๋วครับ
ครั้งแรกผมซื้อจากพนักงานขาย โดยบอกชื่อจุดหมายปลายทาง กับจำนวนคน ไป เช่น เกาสง ไทนาน.....
(อี แปลว่า 1 เอ้อ แปลว่า 2 ซาน แปลว่า 3 ซื่อ แปลว่า 4 หรือจะใช้ภาษามือ นับนิ้วแทนก็ได้)
(ลักษณะนาม เช่น เก้อ แปลว่า อัน เยินหรือไหว้ แปลว่า คน)     ถ้าจะซื้อตั๋วไปเกาสง 3 ใบ ก็พูดว่า เกาสง ซาน เก้อ
ราคาโดยเฉลี่ย สถานีละ 10 NT
ตั๋วจะเป็นกระดาษใบเล็กๆ สอดหัวลูกศรเข้าที่ช่องตรงประตู มันจะดึงบัตรไปโผล่ที่ช่องข้างหน้าเราก็เก็บตั๋วไว้(ห้ามทิ้งหรือทำหายนะเพราะ ตอนออกเค้าเก็บคืน) คล้ายๆ BTS บ้านเรา
ผ่านช่องขายตั๋วมาแล้วเลี้ยวขวาลงอุโมงลอดไปขึ้นรถไปอีกฝั่ง ในกรณีที่เป็น สถานีเล็ก(เมืองเล็ก จะมีชานชลาเดียวต่อสถานี คือเที่ยวไปและเที่ยวกลับ)
คือ ต้องลอดอุโมงเพื่อไปชานชลาฝั่งตรงข้ามเพื่อไปเสมอ แต่ขากลับมาออกได้เลย
เมื่อลอดมาแล้ว เงยมองตารางรถออกได้ ถ้าสถานีเล็กก็ดูไม่ยาก มีแค่ไปกับกลับ อย่าลืมตั้งนาฬิกาให้ตรงนะครับ ที่ไต้หวันเร็วกว่าบ้านเรา 1 ชม
รถมาก็ขึ้นไป อย่าเผลอไปนั่ง ที่นั่งคนแก่ อาจโดนมองได้
บรรยากาศเหมือนรถไฟบ้านเรา แต่ติดแอร์ครับ
ถ้ากลัวนั่งเลยป้ายในกรณี นั่งไกลแล้วต้องผ่านหลายสถานีอาจใช้วิธีเหลือบมองป้ายสถานีได้ เหมือนบ้านเราเลยปะ บอกว่าผ่านสถานีไหนมา และกำลังจะไปสถานีไหนด้วย
-พักแปป- เดี่ยวกลับมา บอกวิธีใช้ตู้ซื้อตั๋วหยอดเหรียญต่อ-
ตอนต่อไป - การขึ้นรถไฟใต้ดิน
               - พาเที่ยว เกาสง (เมืองใหญ่ที่สุดของทางใต้)
               - พาเที่ยว ไทนาน (อาหารทะเลอร่อย)
               - พาขึ้นรถไฟความเร็วสูง ไปไทเป
               - พาเที่ยว Alisan และ Sunmoon Lake (สัมผัสความหนาว)
----- อยากได้รายละเอียดอะไรเพิ่มเติม ถามได้ หรือหลังไมค์ ก็ได้ยินดีครับ----