เกลียดนัก.....
คนบอกรักแล้วกลับลาลับหาย
หรือเพียงหลอกให้ฝันพลันทำลาย
ทิ้งเดียวดายเหว่ว้า..อ่อนล้าทรวง…
เกลียดนัก....
เหมือนไม้หลักปักเลนไม่เห็นหวง
ทุกถ้อยหวานหว่านวางแค่หวังลวง
ดูหรือดวงใจคนวกวนจริง…
เกลียดนัก
หากไม่รักบอกทำไมกวนใจหญิง
พอเผลอใจไม่หลบให้ซบอิง
เธอกลับทิ้งให้คอยน่าน้อยใจ....
เกลียดนัก
ฉันเสียหลักเซซวนจวนหวั่นไหว
เมื่อเธอไม่ใยดีขอลี้ไกล
ยังมีใครอีกมากนัก...ที่รักจริง...
“สุนันท์ยา”
"เกลียด"