ท้าวความสักหน่อยนะครับ
ผมไม่ใช่ผู้ชายหน้าตาดี ก็ ปกติ บ้านๆ ทั่วไป
ผมกับอดีตแฟน คบกันมา 5 ปีละครับ
เริ่มคบกันตอน ปวส แฟนแก่กว่าผม ปีนึง ผมอยู่ ปวส1 เค้าอยู่ ปวส 2
ก่อคุยกัน คบกัน หนุงหนิงตามปกติคับ พอเค้าจบ ต่อ มหาลัย เค้าก็ ออกมาอยู่หอกับผม
พอคบกันไปได้ ปีกว่าๆ ผมนี้แหล่ะครับ ที่ทำให้เค้าเสียใจเรื่อยมา ตอนนั้นเรียนคนละที่ ก็มีคนเข้ามาคุยกับผม หลายคน ผมก็ไม่ได้จริงจังอะไรนะครับ ก็เล่นๆไป เค้าก็จับได้บ้างไม่ได้บ้าง ยอมรับครับว่าตอนนั้น รู้สึกว่า ตัวเอง เห็นแก่ตัวมาก เห็นแต่ความสุขของตัวเอง ไม่สนใจเค้า ออกไปกินเที่ยวกับเพื่อน อยู่เกือบทุกวัน เค้าก็ ชอบบอกว่า จะออกไปกินอะไรบ่อยๆ แต่คำตอบของผมก็คือ ถึงออกไปกิน ยังไงก็กลับมานอนกับตัวเองอยู่แล้วน่า ไม่ต้องห่วง ตอนนั้นสนุกครับ เฮไหน เฮนั่น
พอ จบ ต่อมหาลัย ผมก็มาเรียนมหาลัยกับเค้า ก็ปกติดีครับ แต่พอเข้ามหาลัย ผมก็เริ่มหยุดเรื่อง ผู้หญิง แต่หนักไปทางกินเหล้า มากกว่า คือ กินเยอะกว่าตอนเรียน ปวส หลายเท่า เลิกเรียนก็กินๆ เมาๆ ก็ กลับมานอน ไม่ค่อยได้ดูแล เค้า เท่าที่ควร แต่ก็ ไม่ได้ถึงกับละเลยนะครับ ตอนนั้นไม่มองใครละครับ กะจะพอที่คนนี้ละ เพราะเค้าก็ดีกับผมมาตลอด ไม่มีนอกหลู้นอกทาง
จน ผม และ เค้าเรียนจบ (เค้าจบก่อน ทำงานก่อน ) พอเค้าจบ แรก ก็ทำงานเป็นพนักงานบัญชี บริษัท เอกชนทั่วๆไปแห่งหนึ่งแหล่ะครับ หลังจากนั้นก็ไปเป็นพนักงานขาย บริษัทเอกชน อีกแห่ง พอผมจบ ผมทำงานสาย IT ที่ผมเรียนมา ผมเป็น IT อยู่ โรงแรมแห่งหนึ่ง ก็ ประมาณสร้างเนื้อสร้างตัวละครับ ค่อยๆหากันไป จากนั้น ตกลง ซื้อรถยนต์ กัน 1 คน
ก็ช่วยกันผ่อน ละครับ จากนั้น เค้าก็ไปสมัครงาน ธนาคารสีม่วงแห่งหนึ่ง เค้าก็มาถามผมว่า จะไปทำดีไหม น่าจะได้ขายประกัน ผมก็บอกแล้วแต่เค้า ถ้าอยากได้ประสบการณ์ใหม่ๆ ก็ลองดู เค้าก็ ตกลง ไปเริ่มทำ ช่วงแรกๆ ก็เห็นเค้ามีความสุขดีครับ ได้หยุดเสาร์อาทิตย์ ตามที่เค้าหวัง ได้แต่งชุดสวยๆ
เลิกงานเป็นเวลา
แต่ หลังจากนั้นประมาณ 2 เดือนครับ เวลาเริ่มหาย กลับดึกขึ้น เลิกงานแล้วไปกินเลี้ยงต่อกับเพื่อน ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะ เมื่อก่อนตอนเรียนผมก็ไปกินเป็นประจำอยู่แล้ว เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร อีกอย่างงานของผมก็เลิกดึกเหมือนกัน บางครั้งก็ เข้าเป็นกะ จึงทำให้ ไม่ค่อยมีเวลาให้เค้า
พอนานเข้า เค้าก็ ไปบ่อยขึ้น เกือบจะคืน แรกๆผมก็ไม่ได้สนอะไร เพราะ ให้เค้าเอารถยนต์ไปใช้ เลยไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่
แต่มีครั้งนึง ผมเองก็ไปกินมาเหมือนกัน กลับมาประมาณ 3 ทุ่ม ก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่า อีกไม่กี่ ชม เค้าก็คงกลับ ผมก็ อาบน้ำนอน ปกติ แต่ ผมตกใจตื่นประมาณ 5 ทุ่มกว่า จะเที่ยงคืน ผม เป็นห่วงเค้า เลยโทรไปหา (กว่าจะรับ นานพอได้) เค้าก็บอกว่า กินร้านตรง นี้ นี้ นี้ ... บลาๆ บอกเดี่ยวก็กลับละ
ผมก็นั่งรอ กะว่า อีกแป๊ปๆ เลย เปิดเบียร์ในตู้เย็นกินไป รอไป ดูทีวีไป ทำนู้นนี่นั่น
อ๊ากก เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ตี3 กว่า เกือบตี4 พระเจ้า เธอพึ่งกลับมา พอมาถึงก็ไม่พูดอะไร มาอาบน้ำ แล้วก็เรียกผมเข้านอน
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมระแวงแฟนตัวเอง
ผมไม่เคยเล่นไลน์ เพราะไม่มี Smart phone แต่แฟนผมมี ใช้ Iphone ผมก็ไม่ค่อยรู้อะไรหรอก เมื่อก่อน แฟนผม กับผม จะชอบคุยกันผ่าน Facebook ซึ่งที่ทำงานผม ผม ออนไลน์ ตลอด แต่ผมทักไป แฟนผมก็ไม่ค่อยตอบ หลังๆไม่ตอบเลย
จนมันมี Line ใน PC ผมก็สมัคร พอสมัครมันก็ Add เพื่อนจากในเบอร์โทรศัพท์ให้
เท่านั้นแหล่ะ ผมเห็น Status แฟนผม ครั้งแรก เท่าที่จำได้ แฟนผมขึ้นว่า " ผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย " ตอนนั้นผมกับแฟนไม่ได้ทะเลาะกัน (คือไม่ได้ทะเลาะกันนานละ) ผมก็เข้าใจว่า แฟนคง ดูละคงละคร ละมั้ง เค้าคงอิน
แต่หลังจากนั้นอีก ประมาณ 2 อาทิตย์ Status เปลี่ยนเป็น " ถ้าไม่จริงจัง มาให้ความหวังกันทำไม" เอ่ะ ๆ ผมเนี่ยนะไม่จิงจัง รถซื้อด้วยกันมา ให้เค้าใช้เลย เงินเดือนผมได้มา (ถึงแม้จะน้อยกว่าเค้า แต่ก็ ให้เค้าใช้บ้าง ) จิงๆก็เกือบทุกเดือนแหล่ะ ค่าโทรสัพบ้าง นู้นนี่นั่น
ผมเริ่มไม่ไว้ใจ เลยโทรไปถามหลังจาก เห็นสถานะ เค้าก็บอกไม่มีไร แค่ไม่พอใจเพื่อนในทีม ไรประมาณเนี้ย ตอนนั้นไม่เชื่อนะครับ แต่ยอมรับว่า โง่
ความรักมันบังตา เคยไปปรึกษาเพื่อนผู้หญิง ว่า แบบนี้ๆ นี้ นี้... ที่แฟนเรา ทำเนี้ยคือ.....
เพื่อนผมบอก เตรียมตัวได้เลย อย่างว่าแหล่ะ ผมมันโง่ คิดว่าเค้ารัก ไม่งั้นเค้าจะทนคบกับผู้ชายห่วยๆอย่างเรามาได้นานตั้ง 5 ปีเหรอ
หลังจากนั้น ผมอยากให้แฟนสบายขึ้น ผมจึงสมัครงานที่ กทม ผ่าน Website เค้าก็นัดมาสอบ มาสัมภาษณ์ นู้นนี่นั่น บลาๆ
จากนั้น เค้าก็ประกาศว่า โอเค เราตกลงรับคุณเข้าทำงาน ผมดีใจมาก โทรบอกเค้า เค้าก็ดีใจกับผม
ทาง กทม นัดเริ่มงาน กลางเดือนวันที่ 15 ตอนนั้นประมาณวันที่ 1-2 ไม่แน่ใจ
ผมก็บอกทาง หัวหน้างานของที่เก่าว่า จะออก วันที่ 15 นะ น่าจะต้องออกก่อน เค้าก็บอกว่า ขอให้ อยู่ให้ถึงสิ้นเดือนได้ไหม จะได้เคลียงานเก่า
ผมก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร (แต่ยังไม่ได้บอกที่ ทำงานใหม่ นะ)
ผมก็ไปบอกแฟนว่าเนี่ย ที่เก่าเค้าให้อยู่เคลียงานก่อน ค่อยไปตอนสิ้นเดือน เท่านั้นแหล่ะ
แฟนผม บอกใหญ่เลย เนี้ยๆ เค้าอุตสาห์ให้โอกาศ ทำไมไม่รีบคว้าไว้ นู้นนี่นั่น บลาๆๆ
ผมก็เข้าใจว่าเค้าห่วงผม อยากให้ผมไป โอเค ผมก็ ตกลงไป ตามที่แฟนขอ
พอไปเริ่มงาน ที่ใหม่ ก็ โทรหาเค้าปกติ แต่เค้าไม่ค่อยปกติ ไม่ค่อยว่างบ้าง โทรไม่รับสาย โทรกลับมาอีกที คือ ติดลูกค้า บลาๆ ไม่ว่างนู้นนี่นั่น
ตอนเริ่มงาน ประมาณ พฤษจิกายน 56 ที่ผ่านมา
พอสิ้นปี ตอนวันที่ 30 ผมกลับ ตจว บ้านเกิดทางภาคเหนือ ผมก็โทรหาเค้าปกติ บอกเค้าว่าจะไปหา ( คือผม กับแฟนอยุ่คนละจังหวัดกัน แต่ก็ใกล้ๆ ละครับ 100 กว่าโล )
พอบอกว่าจะไปหา เค้าก็ อ้างเลยว่า เนี้ยๆไม่ว่าง ต้องไป กินเลี้ยงกับบริษัทตอนสิ้นปี ตอนนั้นเอะใจ ก็ไม่เป็นไรนิ ไป ผมก็อยู่ที่หอรอก็ได้ หรือ ผมก็มีเพื่อนที่นั่นเยอะแย่ะ เพื่อนสมัยเรียนนะ
แต่เค้าก็บอกไม่ต้องมา เดี๋ยวจะไปหาที่บ้านเอง ผมก็ตกลง
แต่แล้ว วันที่ 30 ตอนประมาณ 3 ทุ่ม ผมคุยกับเพื่อนใน Facebook บอกว่า เนี้ยๆ กูคิดถึงแฟนว่ะ เพื่อนผม พูดมาคำนึง "คิดถึงก็ไปหาเค้าดิ " เท่านั้นแหล่ะ ผมคว้ากุญแจรถ มอไซค์ บึ่งรถออกไป หาเค้าตอน 3 ทุ่มกว่าๆ ไปเองเลย
ถึง นู้นประมาณ เกือบ ห้าทุ่ม คือ ขับ เร็วมาก พอไปถึงก็ ไปหาที่หอเลย กะ เซอไพร์ส
อื้อหือ แจ๊คพ็อต เจอรองเท้าผู้ชายหน้าห้องครับ อยู่คู่กับรองเท้าแฟนเลย
รวบรวมความกล้า เคาะห้อง แฟนก็เปิดออกมา มีอาการตกใจ ผมเลยถามว่า นี่รองเท้าใคร เค้าก็บอก รองเท้าพี่ชาย คือ เค้ามีลูกพี่ลูกน้องอยู่หอใกล้ๆกันนะครับ คือ มากินข้าวอะไรด้วยกันบ่อยๆ ตั้งแต่ตอนผมอยู่กับเค้าละ
แต่จากที่ดูแล้ว ผมก็บอกว่าไม่ใช่ พี่ไม่ได้เท้าใหญ่ขนาดนี้ คือผมรู้จักกับพี่เค้า เลยพอจะคาดคะเน ได้ออก แต่เค้าก็บอก ปัดไปเรื่อย จนในที่สุดเค้าก็ยอมรับว่า เป็นของเพื่อน เอามาฝากไว้ มีของในห้องด้วย คือ เพื่อนจะย้าย หอ เลยเอามาฝากไว้ อย่างงั้นอย่างงี้ ตอนนั้นผม ไม่ไว้ใจละ คือไม่เชื่อละ ตอนนั้นจะกลับอย่างเดียว เห็นอะไรมันก่อผิดหูผิดตาไปหมด รูปคู่ที่ถ่ายด้วยกัน ก็ไม่อยู่ เหลือแต่รูปเดี่ยวเค้า ตอนนั้น ผมถามเค้าก็บอกว่า จะย้ายกลับไปอยู่บ้านละ เลยเอากลับไปไว้ที่บ้าน แต่ผมก็ถามกลับว่า ถ้าเอากลับทำไมไม่เอากลับหมดเลย ทำไมเอาไปแต่รูปคู่ เค้าก็ปัดไปปัดมา ตอนนั้นไม่ได้นอนทั้งคืนครับ ร้องไห้ ไม่รู้จะร้องอะไรนักหนา เค้าก็ร้องด้วย บอกขอโทษๆ พอเช้ามา ผมก็ไม่เอาอะไรละครับ ขับ มอไซค์กลับ บ้าน เค้าก็โทรมา เหมือนโทรมาง้อ จากที่ไม่ค่อยมีเวลาแม่แต่จะรับโทรสัพ กลับ โทรมาบ่อย บ่อยมาก เราไม่รับ ก็ โทรหาแม่เรา แม่เราก็ถามว่ามีปัญหาไรกันรึเปล่า ผมก็บอกไม่มีไร จิงๆ อั้นน้ำตาจะไม่ไหวอยู่ละ สุดท้ายก็ เลิกกันตามระเบียบ
แรกเค้าก็พยายามโทรหา แต่ผมไม่รับ เค้าก็ ส่งข้อความมา บอกว่า ไม่รับโทรสัพไม่เป็นไร ขอแค่ ให้ เค้าได้ส่งข้อความหาก็พอ เค้าส่งข้อความมาว่า ขอส่งข้อความให้เราทุกวันเลยนะ คงไม่เป็นการรบกวนใช่ไหม
ตอนนั้นยอมรับครับว่า ถ้าเค้าทำแบบนี้ไปซัก 1 ปี อาจจะให้อภัย
สวรรค์ครับ เค้าส่งมาวันนั้นวันเดียว 555555+
สุดท้ายนะครับ อยากบอกว่า อย่านึกว่าแค่ตัวเองมีคนมาติดพัน จะหมายความว่า เราสามารถเลือกได้นะครับ สุดท้ายแล้ว ถ้าโดนคนที่เรารักทิ้งไปเมื่อไหร่ คำว่าหล่อ เลือกได้ มันไม่มีความหมายเลย ไม่งั้นจะต้องมานั่งเสียใจเหมือนผม ที่ไม่ดูแลเค้าให้ดี
อย่าคิดว่าเงิน บันดาลให้ทุกอย่างนะครับ สุดท้ายเงินมันไม่ได้มีความหมายเลย จากวันนั้นมาถึงวันนี้ ก็ 6-7 เดือนเข้าไปละ
ผมยอมรับครับว่ายังลืมเค้าไม่ได้ ยังคิดถึงทุกวัน แต่ ให้กลับไป คงไม่อะครับ
ถึงผู้ชายที่คิดว่าตัวเองหล่อเลือกได้นะครับ
ผมไม่ใช่ผู้ชายหน้าตาดี ก็ ปกติ บ้านๆ ทั่วไป
ผมกับอดีตแฟน คบกันมา 5 ปีละครับ
เริ่มคบกันตอน ปวส แฟนแก่กว่าผม ปีนึง ผมอยู่ ปวส1 เค้าอยู่ ปวส 2
ก่อคุยกัน คบกัน หนุงหนิงตามปกติคับ พอเค้าจบ ต่อ มหาลัย เค้าก็ ออกมาอยู่หอกับผม
พอคบกันไปได้ ปีกว่าๆ ผมนี้แหล่ะครับ ที่ทำให้เค้าเสียใจเรื่อยมา ตอนนั้นเรียนคนละที่ ก็มีคนเข้ามาคุยกับผม หลายคน ผมก็ไม่ได้จริงจังอะไรนะครับ ก็เล่นๆไป เค้าก็จับได้บ้างไม่ได้บ้าง ยอมรับครับว่าตอนนั้น รู้สึกว่า ตัวเอง เห็นแก่ตัวมาก เห็นแต่ความสุขของตัวเอง ไม่สนใจเค้า ออกไปกินเที่ยวกับเพื่อน อยู่เกือบทุกวัน เค้าก็ ชอบบอกว่า จะออกไปกินอะไรบ่อยๆ แต่คำตอบของผมก็คือ ถึงออกไปกิน ยังไงก็กลับมานอนกับตัวเองอยู่แล้วน่า ไม่ต้องห่วง ตอนนั้นสนุกครับ เฮไหน เฮนั่น
พอ จบ ต่อมหาลัย ผมก็มาเรียนมหาลัยกับเค้า ก็ปกติดีครับ แต่พอเข้ามหาลัย ผมก็เริ่มหยุดเรื่อง ผู้หญิง แต่หนักไปทางกินเหล้า มากกว่า คือ กินเยอะกว่าตอนเรียน ปวส หลายเท่า เลิกเรียนก็กินๆ เมาๆ ก็ กลับมานอน ไม่ค่อยได้ดูแล เค้า เท่าที่ควร แต่ก็ ไม่ได้ถึงกับละเลยนะครับ ตอนนั้นไม่มองใครละครับ กะจะพอที่คนนี้ละ เพราะเค้าก็ดีกับผมมาตลอด ไม่มีนอกหลู้นอกทาง
จน ผม และ เค้าเรียนจบ (เค้าจบก่อน ทำงานก่อน ) พอเค้าจบ แรก ก็ทำงานเป็นพนักงานบัญชี บริษัท เอกชนทั่วๆไปแห่งหนึ่งแหล่ะครับ หลังจากนั้นก็ไปเป็นพนักงานขาย บริษัทเอกชน อีกแห่ง พอผมจบ ผมทำงานสาย IT ที่ผมเรียนมา ผมเป็น IT อยู่ โรงแรมแห่งหนึ่ง ก็ ประมาณสร้างเนื้อสร้างตัวละครับ ค่อยๆหากันไป จากนั้น ตกลง ซื้อรถยนต์ กัน 1 คน
ก็ช่วยกันผ่อน ละครับ จากนั้น เค้าก็ไปสมัครงาน ธนาคารสีม่วงแห่งหนึ่ง เค้าก็มาถามผมว่า จะไปทำดีไหม น่าจะได้ขายประกัน ผมก็บอกแล้วแต่เค้า ถ้าอยากได้ประสบการณ์ใหม่ๆ ก็ลองดู เค้าก็ ตกลง ไปเริ่มทำ ช่วงแรกๆ ก็เห็นเค้ามีความสุขดีครับ ได้หยุดเสาร์อาทิตย์ ตามที่เค้าหวัง ได้แต่งชุดสวยๆ
เลิกงานเป็นเวลา
แต่ หลังจากนั้นประมาณ 2 เดือนครับ เวลาเริ่มหาย กลับดึกขึ้น เลิกงานแล้วไปกินเลี้ยงต่อกับเพื่อน ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะ เมื่อก่อนตอนเรียนผมก็ไปกินเป็นประจำอยู่แล้ว เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร อีกอย่างงานของผมก็เลิกดึกเหมือนกัน บางครั้งก็ เข้าเป็นกะ จึงทำให้ ไม่ค่อยมีเวลาให้เค้า
พอนานเข้า เค้าก็ ไปบ่อยขึ้น เกือบจะคืน แรกๆผมก็ไม่ได้สนอะไร เพราะ ให้เค้าเอารถยนต์ไปใช้ เลยไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่
แต่มีครั้งนึง ผมเองก็ไปกินมาเหมือนกัน กลับมาประมาณ 3 ทุ่ม ก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่า อีกไม่กี่ ชม เค้าก็คงกลับ ผมก็ อาบน้ำนอน ปกติ แต่ ผมตกใจตื่นประมาณ 5 ทุ่มกว่า จะเที่ยงคืน ผม เป็นห่วงเค้า เลยโทรไปหา (กว่าจะรับ นานพอได้) เค้าก็บอกว่า กินร้านตรง นี้ นี้ นี้ ... บลาๆ บอกเดี่ยวก็กลับละ
ผมก็นั่งรอ กะว่า อีกแป๊ปๆ เลย เปิดเบียร์ในตู้เย็นกินไป รอไป ดูทีวีไป ทำนู้นนี่นั่น
อ๊ากก เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ตี3 กว่า เกือบตี4 พระเจ้า เธอพึ่งกลับมา พอมาถึงก็ไม่พูดอะไร มาอาบน้ำ แล้วก็เรียกผมเข้านอน
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมระแวงแฟนตัวเอง
ผมไม่เคยเล่นไลน์ เพราะไม่มี Smart phone แต่แฟนผมมี ใช้ Iphone ผมก็ไม่ค่อยรู้อะไรหรอก เมื่อก่อน แฟนผม กับผม จะชอบคุยกันผ่าน Facebook ซึ่งที่ทำงานผม ผม ออนไลน์ ตลอด แต่ผมทักไป แฟนผมก็ไม่ค่อยตอบ หลังๆไม่ตอบเลย
จนมันมี Line ใน PC ผมก็สมัคร พอสมัครมันก็ Add เพื่อนจากในเบอร์โทรศัพท์ให้
เท่านั้นแหล่ะ ผมเห็น Status แฟนผม ครั้งแรก เท่าที่จำได้ แฟนผมขึ้นว่า " ผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย " ตอนนั้นผมกับแฟนไม่ได้ทะเลาะกัน (คือไม่ได้ทะเลาะกันนานละ) ผมก็เข้าใจว่า แฟนคง ดูละคงละคร ละมั้ง เค้าคงอิน
แต่หลังจากนั้นอีก ประมาณ 2 อาทิตย์ Status เปลี่ยนเป็น " ถ้าไม่จริงจัง มาให้ความหวังกันทำไม" เอ่ะ ๆ ผมเนี่ยนะไม่จิงจัง รถซื้อด้วยกันมา ให้เค้าใช้เลย เงินเดือนผมได้มา (ถึงแม้จะน้อยกว่าเค้า แต่ก็ ให้เค้าใช้บ้าง ) จิงๆก็เกือบทุกเดือนแหล่ะ ค่าโทรสัพบ้าง นู้นนี่นั่น
ผมเริ่มไม่ไว้ใจ เลยโทรไปถามหลังจาก เห็นสถานะ เค้าก็บอกไม่มีไร แค่ไม่พอใจเพื่อนในทีม ไรประมาณเนี้ย ตอนนั้นไม่เชื่อนะครับ แต่ยอมรับว่า โง่
ความรักมันบังตา เคยไปปรึกษาเพื่อนผู้หญิง ว่า แบบนี้ๆ นี้ นี้... ที่แฟนเรา ทำเนี้ยคือ.....
เพื่อนผมบอก เตรียมตัวได้เลย อย่างว่าแหล่ะ ผมมันโง่ คิดว่าเค้ารัก ไม่งั้นเค้าจะทนคบกับผู้ชายห่วยๆอย่างเรามาได้นานตั้ง 5 ปีเหรอ
หลังจากนั้น ผมอยากให้แฟนสบายขึ้น ผมจึงสมัครงานที่ กทม ผ่าน Website เค้าก็นัดมาสอบ มาสัมภาษณ์ นู้นนี่นั่น บลาๆ
จากนั้น เค้าก็ประกาศว่า โอเค เราตกลงรับคุณเข้าทำงาน ผมดีใจมาก โทรบอกเค้า เค้าก็ดีใจกับผม
ทาง กทม นัดเริ่มงาน กลางเดือนวันที่ 15 ตอนนั้นประมาณวันที่ 1-2 ไม่แน่ใจ
ผมก็บอกทาง หัวหน้างานของที่เก่าว่า จะออก วันที่ 15 นะ น่าจะต้องออกก่อน เค้าก็บอกว่า ขอให้ อยู่ให้ถึงสิ้นเดือนได้ไหม จะได้เคลียงานเก่า
ผมก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร (แต่ยังไม่ได้บอกที่ ทำงานใหม่ นะ)
ผมก็ไปบอกแฟนว่าเนี่ย ที่เก่าเค้าให้อยู่เคลียงานก่อน ค่อยไปตอนสิ้นเดือน เท่านั้นแหล่ะ
แฟนผม บอกใหญ่เลย เนี้ยๆ เค้าอุตสาห์ให้โอกาศ ทำไมไม่รีบคว้าไว้ นู้นนี่นั่น บลาๆๆ
ผมก็เข้าใจว่าเค้าห่วงผม อยากให้ผมไป โอเค ผมก็ ตกลงไป ตามที่แฟนขอ
พอไปเริ่มงาน ที่ใหม่ ก็ โทรหาเค้าปกติ แต่เค้าไม่ค่อยปกติ ไม่ค่อยว่างบ้าง โทรไม่รับสาย โทรกลับมาอีกที คือ ติดลูกค้า บลาๆ ไม่ว่างนู้นนี่นั่น
ตอนเริ่มงาน ประมาณ พฤษจิกายน 56 ที่ผ่านมา
พอสิ้นปี ตอนวันที่ 30 ผมกลับ ตจว บ้านเกิดทางภาคเหนือ ผมก็โทรหาเค้าปกติ บอกเค้าว่าจะไปหา ( คือผม กับแฟนอยุ่คนละจังหวัดกัน แต่ก็ใกล้ๆ ละครับ 100 กว่าโล )
พอบอกว่าจะไปหา เค้าก็ อ้างเลยว่า เนี้ยๆไม่ว่าง ต้องไป กินเลี้ยงกับบริษัทตอนสิ้นปี ตอนนั้นเอะใจ ก็ไม่เป็นไรนิ ไป ผมก็อยู่ที่หอรอก็ได้ หรือ ผมก็มีเพื่อนที่นั่นเยอะแย่ะ เพื่อนสมัยเรียนนะ
แต่เค้าก็บอกไม่ต้องมา เดี๋ยวจะไปหาที่บ้านเอง ผมก็ตกลง
แต่แล้ว วันที่ 30 ตอนประมาณ 3 ทุ่ม ผมคุยกับเพื่อนใน Facebook บอกว่า เนี้ยๆ กูคิดถึงแฟนว่ะ เพื่อนผม พูดมาคำนึง "คิดถึงก็ไปหาเค้าดิ " เท่านั้นแหล่ะ ผมคว้ากุญแจรถ มอไซค์ บึ่งรถออกไป หาเค้าตอน 3 ทุ่มกว่าๆ ไปเองเลย
ถึง นู้นประมาณ เกือบ ห้าทุ่ม คือ ขับ เร็วมาก พอไปถึงก็ ไปหาที่หอเลย กะ เซอไพร์ส
อื้อหือ แจ๊คพ็อต เจอรองเท้าผู้ชายหน้าห้องครับ อยู่คู่กับรองเท้าแฟนเลย
รวบรวมความกล้า เคาะห้อง แฟนก็เปิดออกมา มีอาการตกใจ ผมเลยถามว่า นี่รองเท้าใคร เค้าก็บอก รองเท้าพี่ชาย คือ เค้ามีลูกพี่ลูกน้องอยู่หอใกล้ๆกันนะครับ คือ มากินข้าวอะไรด้วยกันบ่อยๆ ตั้งแต่ตอนผมอยู่กับเค้าละ
แต่จากที่ดูแล้ว ผมก็บอกว่าไม่ใช่ พี่ไม่ได้เท้าใหญ่ขนาดนี้ คือผมรู้จักกับพี่เค้า เลยพอจะคาดคะเน ได้ออก แต่เค้าก็บอก ปัดไปเรื่อย จนในที่สุดเค้าก็ยอมรับว่า เป็นของเพื่อน เอามาฝากไว้ มีของในห้องด้วย คือ เพื่อนจะย้าย หอ เลยเอามาฝากไว้ อย่างงั้นอย่างงี้ ตอนนั้นผม ไม่ไว้ใจละ คือไม่เชื่อละ ตอนนั้นจะกลับอย่างเดียว เห็นอะไรมันก่อผิดหูผิดตาไปหมด รูปคู่ที่ถ่ายด้วยกัน ก็ไม่อยู่ เหลือแต่รูปเดี่ยวเค้า ตอนนั้น ผมถามเค้าก็บอกว่า จะย้ายกลับไปอยู่บ้านละ เลยเอากลับไปไว้ที่บ้าน แต่ผมก็ถามกลับว่า ถ้าเอากลับทำไมไม่เอากลับหมดเลย ทำไมเอาไปแต่รูปคู่ เค้าก็ปัดไปปัดมา ตอนนั้นไม่ได้นอนทั้งคืนครับ ร้องไห้ ไม่รู้จะร้องอะไรนักหนา เค้าก็ร้องด้วย บอกขอโทษๆ พอเช้ามา ผมก็ไม่เอาอะไรละครับ ขับ มอไซค์กลับ บ้าน เค้าก็โทรมา เหมือนโทรมาง้อ จากที่ไม่ค่อยมีเวลาแม่แต่จะรับโทรสัพ กลับ โทรมาบ่อย บ่อยมาก เราไม่รับ ก็ โทรหาแม่เรา แม่เราก็ถามว่ามีปัญหาไรกันรึเปล่า ผมก็บอกไม่มีไร จิงๆ อั้นน้ำตาจะไม่ไหวอยู่ละ สุดท้ายก็ เลิกกันตามระเบียบ
แรกเค้าก็พยายามโทรหา แต่ผมไม่รับ เค้าก็ ส่งข้อความมา บอกว่า ไม่รับโทรสัพไม่เป็นไร ขอแค่ ให้ เค้าได้ส่งข้อความหาก็พอ เค้าส่งข้อความมาว่า ขอส่งข้อความให้เราทุกวันเลยนะ คงไม่เป็นการรบกวนใช่ไหม
ตอนนั้นยอมรับครับว่า ถ้าเค้าทำแบบนี้ไปซัก 1 ปี อาจจะให้อภัย
สวรรค์ครับ เค้าส่งมาวันนั้นวันเดียว 555555+
สุดท้ายนะครับ อยากบอกว่า อย่านึกว่าแค่ตัวเองมีคนมาติดพัน จะหมายความว่า เราสามารถเลือกได้นะครับ สุดท้ายแล้ว ถ้าโดนคนที่เรารักทิ้งไปเมื่อไหร่ คำว่าหล่อ เลือกได้ มันไม่มีความหมายเลย ไม่งั้นจะต้องมานั่งเสียใจเหมือนผม ที่ไม่ดูแลเค้าให้ดี
อย่าคิดว่าเงิน บันดาลให้ทุกอย่างนะครับ สุดท้ายเงินมันไม่ได้มีความหมายเลย จากวันนั้นมาถึงวันนี้ ก็ 6-7 เดือนเข้าไปละ
ผมยอมรับครับว่ายังลืมเค้าไม่ได้ ยังคิดถึงทุกวัน แต่ ให้กลับไป คงไม่อะครับ