ยามฝนรินดินอุ้มแสนชุ่มฉ่ำ ห้วงธารน้ำเอ่อท้นล้นฝั่งสอง พฤกษาดื่นชื่นหยาดสาดละออง ดั่งรักปองครองสมรื่นรมย์ใจ ครั้นเหมันต์ฝันหวานวิมานแก้ว น้ำค้างแวววาวรับอรุณใส หญ้ายอดอ่อนร่อนพริ้วปลิวลมไกว ปานท่องในส

นอนไม่หลับจับปากกามาเขียนขีดวาดอดีตครั้งผ่านนานเหลือหลายเป็นอักษรสลักเรื่องมากมายทั้งดีร้ายก่อเห็นเหมือนเวรกรรม พัดพรากถิ่นดินเกิดกำเนิดร่างชะตาตนอ้างว้างช่างเจ็บหนำเดินเดียวดายรันทดที่จดจำทั้งเจ็บช้ำ

(โคลง) เข้าพรรษาแต่งแต้ม. หล่อเทียน จิตแจ่มแห่งบุญเวียน. ผ่องแผ้ว ปฏิบัติธรรมเพียร. สุขยิ่ง แท้นา กายจิตวาจาแพร้ว. จึ่งพร้อมสาธุชน (ฉันท์) เชิญสาธุชนนั้น. จิตะหมั่นประกอบบุญ กุศลจะเกื้อหนุน. มนะสุ