ปกติสามีจะเป็นคนรักสัตว์อยู่แล้ว เจอหมาแมวข้างถนนหรือตามร้านอาหารก็จะต้องเอื้อมมือไปจับ ไปแตะตลอด
ดีที่เขามีวิธีการเข้าหาสัตว์ทำให้ไม่เคยโดนกัดสักที

วันหนึ่งเราไปดูหนังกินข้าวกันตามปกติ ขณะที่กำลังนั่งกินอยู่ยังไม่ทันจะเสร็จ สามีก็กวาดสายตาไปเจอลูกแมวผอมๆ ตัวหนึ่ง พยายามจะกินน้ำที่มันหยดๆ อยู่ข้างเสา ก็เหมือนเคย สามีลุกออกไปจากร้าน แล้วก็ไปจับลูกแมวมาอุ้ม อุ้มไปอุ้มมา มายืนตรงหน้าเรา แต่อยู่นอกร้าน ทำสายตาอยากพากลับบ้านอยู่ประมาน 15 นาที ปกติเราไม่เคยให้เอากลับบ้าน แต่ลูกแมวตัวนี้เป็นมิตรมาก นั่งดูลูกแมวเล่นกับนิ้วสามีแล้วรู้สึกว่า เอ๊อ มันก็น่ารักดี เราจ่ายค่าอาหารแล้วก็ออกมาดูข้างนอก มองหน้ากันแล้วก็ตกลงพากลับบ้านก็ได้

ทำหน้าอย่างนี้ เลยต้องพากลับบ้าน


จัดการอาบน้ำเพราะเธอเหม็นมาก


พอขนแห้งก็ออกมาน่ารักน่าชังอย่างนี้



แน่นอนไม่ลืมพามารู้จักกับพัมกิ้น


เป็นแมวต้องนอนให้ครบ 23 ชั่วโมงต่อวัน


วันพุธว่าจะพาไปหาหมอฉีดวัคซีนต่างๆและก็เช็คพุง เพราะพุงใหญ่มาก
เราไม่ได้สังเกตุว่าเค้ากินอาหารเยอะไปหรือป่าวตอนวันแรก เลยกลัวว่าจะมีพยาธิ

จบแล้วค่ะ