#ในชีวิตนี้รักผู้ชายมา3คนรักโคตรๆคือแฟนคนแรก - คนที่แต่งงานด้วย(เสียชีวิตไปแล้ว) - และคนสุดท้ายที่เลิกลากันไป# เราคบกับแฟนคนแรกตอนอายุ19คือเป็นเพื่อนเรียนห้องเดียวกัน มันคือรักแท้ครั้งแรก เขาเป็นคนดีมากที่สุดคนนึง น่ารัก เราต้องแยกกันตอนอายุ21เพราะผู้ใหญ่ยื่นคำขาดว่า...จะไปอยู่ด้วยกันเอง หรือจะแยกกันแล้วมาเรียนต่อกรุงเทพ..................ตัวเราเองยังไงก็ได้ใจเด็ดอยู่แล้ว แต่เพราะความที่เราเป็นคนใจเด็ดแฟนเราเลยเลือกให้ เขาอยากให้เราได้เรียนต่อ มาเรียนให้สูง และยังมีครอบครัวเลี้ยงดูให้ได้ดี>แบบว่ามันคงดีกว่าเขาแน่ๆ 16ปีก่อน!สมัยนั้นมีแต่โทรศัพท์บ้านกับเพจเจอร์ที่ใช้ติดต่อกันได้ เราต้องมากรุงเทพส่วนเขาอยู่ระยอง จากนั้นก็มีปัญหามากมายบวกกับการสื่อสารกันได้ยาก ทำให้เราห่างกันไปแล้วก็มีงอนกันจนขาดการติดต่อ..........................ซึ่งตัวเราเอง ยังรักเขาอยู่เสมอ และรักเท่าเดิมด้วย ไม่ว่าตอนแต่งงานไปแล้วหรือตอนคบกับใครใหม่ ผู้ชายคนนี้ก็อยู่ในจิตใต้สำนึกตลอด พอประเทศไทยเริ่มมีhi5 เฟสบุ๊ค เราก็พยายามตามหาเขานะแต่มันไม่เจอแล้วมันก็มีช่วงเวลาที่ชีวิตต้องทำอะไรๆมากมายจนหยุดไปบ้าง
แล้วอยู่ดีดีเมื่ออาทิตย์ก่อน เราก็ได้เจอเพื่อนที่โรงเรียนเก่าเราคนนึงทางเฟสบุ๊ค..เพื่อนที่อยู่ในห้องเดียวกันนั่นแหละ มันบอกให้พวกเราคุยกันเอง คือขอแอดไลน์และดึงเราเข้ากลุ่มเพื่อนเมื่อ16ปีก่อนให้ไปเจอกัน...........................ยิ่งกว่าปาฏิหารย์พอนึกจะเจอก็เจอกันซะง่ายๆ ตอนแรกเราไม่กล้าทำอะไรเลยเพราะไม่รู้ว่าเขาลืมเราแล้วรึยัง กลัวความผิดหวัง กลัวเขาไม่รักเราแล้วว่างั้น ... แต่สรุปเขาเป็นคนทักเข้ามาก่อน
ทักมาด้วยคำว่า"สบายดีรึเปล่า ที่รัก"
บอกความรู้สึกไม่ถูกเลยค่ะ คือแบบโคตรตะลึง +โคตรดีใจ + มีวิงเวียนด้วยนะ แล้วก็คุยไลน์กันยาวๆๆๆๆๆมากๆ เขาพูดทุกอย่างตั้งแต่เราติดต่อกันไม่ได้ เขาพยายามตามหาเราแล้วเหมือนกัน(แน่นอนว่าไม่เจอเพราะเราไม่เคยใช้ชื่อนามสกุลจริงในโซเชียล) เราเล่าเรื่องชีวิตใน16ปีแลกกันแบบพอสรุป / คือเราเคยแต่งงานแล้ว - และตอนนี้เขาแต่งงานแล้ว /
เขาเป็นอิสลาม เขาขอเราแต่งงานทันที ในไลน์นั่นเลย อิสลามมีเมียได้4คนนี่..เค้าบอกว่าเค้ารอเรา แต่ด้วยความที่เราเป็นพุทธ((เคร่งด้วย)) เราตื้นตันมากอยากอยู่กับเขาอีกนะแต่ มันบาปกรรมใช่มั้ย โลก
ก็โหดร้ายไปนิดจะเจอกันทั้งทีเจอตอนโสดทั้งคู่ก็ไม่ได้
/วันที่ 17ที่ผ่านมา....เขาขับรถจากระยองมากรุงเทพเพื่อมาหาเราค่ะ / มันเป็นความตั้งใจของทั้งคู่แหละ ขอเจอกันซักครั้งนะ-กอดกันซักที 16ปีมันแสนนานจริงๆ
นี่คือปัญหาใหญ่พอเจอปุ๊บ อะไรๆแบบเดิมมันก็กลับมาหมดเลย ถึงหน้าเราจะดูแก่ขึ้น 55 แต่อย่างอื่นเหมือนเดิมทุกอย่าง แบบว่าคุยกันอย่างพรั่งพรูมากว่าโคตรจะทรมานแค่ไหน..ไม่เคยลืมกันใช่มั้ย บลาๆๆอะไรงี้
แต่.........เค้าแต่งงานแล้วค่ะ อยากร้องไห้ เราพยายามตัดใจแล้วบอกให้เค้าอยู่กับปัจจุบัน แต่เค้าทนมันไม่ไหว หมายถึงก็เจอกันแล้วอ่ะ..มันไม่มีอีกไม่ได้แล้วนะ รารู้เลยว่าบาปมันคืบคลานเข้ามาสิงสู่เราแล้วล่ะ เราก็ทิ้งเขาไม่ลงเหมือนกันค่ะ แต่..ถ้ามันเป็นแบบนี้ ต้องเป็นเมียน้อยสินะ
ถ้าความรักจะดึงให้เราทำบาป
#ในชีวิตนี้รักผู้ชายมา3คนรักโคตรๆคือแฟนคนแรก - คนที่แต่งงานด้วย(เสียชีวิตไปแล้ว) - และคนสุดท้ายที่เลิกลากันไป# เราคบกับแฟนคนแรกตอนอายุ19คือเป็นเพื่อนเรียนห้องเดียวกัน มันคือรักแท้ครั้งแรก เขาเป็นคนดีมากที่สุดคนนึง น่ารัก เราต้องแยกกันตอนอายุ21เพราะผู้ใหญ่ยื่นคำขาดว่า...จะไปอยู่ด้วยกันเอง หรือจะแยกกันแล้วมาเรียนต่อกรุงเทพ..................ตัวเราเองยังไงก็ได้ใจเด็ดอยู่แล้ว แต่เพราะความที่เราเป็นคนใจเด็ดแฟนเราเลยเลือกให้ เขาอยากให้เราได้เรียนต่อ มาเรียนให้สูง และยังมีครอบครัวเลี้ยงดูให้ได้ดี>แบบว่ามันคงดีกว่าเขาแน่ๆ 16ปีก่อน!สมัยนั้นมีแต่โทรศัพท์บ้านกับเพจเจอร์ที่ใช้ติดต่อกันได้ เราต้องมากรุงเทพส่วนเขาอยู่ระยอง จากนั้นก็มีปัญหามากมายบวกกับการสื่อสารกันได้ยาก ทำให้เราห่างกันไปแล้วก็มีงอนกันจนขาดการติดต่อ..........................ซึ่งตัวเราเอง ยังรักเขาอยู่เสมอ และรักเท่าเดิมด้วย ไม่ว่าตอนแต่งงานไปแล้วหรือตอนคบกับใครใหม่ ผู้ชายคนนี้ก็อยู่ในจิตใต้สำนึกตลอด พอประเทศไทยเริ่มมีhi5 เฟสบุ๊ค เราก็พยายามตามหาเขานะแต่มันไม่เจอแล้วมันก็มีช่วงเวลาที่ชีวิตต้องทำอะไรๆมากมายจนหยุดไปบ้าง
แล้วอยู่ดีดีเมื่ออาทิตย์ก่อน เราก็ได้เจอเพื่อนที่โรงเรียนเก่าเราคนนึงทางเฟสบุ๊ค..เพื่อนที่อยู่ในห้องเดียวกันนั่นแหละ มันบอกให้พวกเราคุยกันเอง คือขอแอดไลน์และดึงเราเข้ากลุ่มเพื่อนเมื่อ16ปีก่อนให้ไปเจอกัน...........................ยิ่งกว่าปาฏิหารย์พอนึกจะเจอก็เจอกันซะง่ายๆ ตอนแรกเราไม่กล้าทำอะไรเลยเพราะไม่รู้ว่าเขาลืมเราแล้วรึยัง กลัวความผิดหวัง กลัวเขาไม่รักเราแล้วว่างั้น ... แต่สรุปเขาเป็นคนทักเข้ามาก่อน
ทักมาด้วยคำว่า"สบายดีรึเปล่า ที่รัก"
บอกความรู้สึกไม่ถูกเลยค่ะ คือแบบโคตรตะลึง +โคตรดีใจ + มีวิงเวียนด้วยนะ แล้วก็คุยไลน์กันยาวๆๆๆๆๆมากๆ เขาพูดทุกอย่างตั้งแต่เราติดต่อกันไม่ได้ เขาพยายามตามหาเราแล้วเหมือนกัน(แน่นอนว่าไม่เจอเพราะเราไม่เคยใช้ชื่อนามสกุลจริงในโซเชียล) เราเล่าเรื่องชีวิตใน16ปีแลกกันแบบพอสรุป / คือเราเคยแต่งงานแล้ว - และตอนนี้เขาแต่งงานแล้ว /
เขาเป็นอิสลาม เขาขอเราแต่งงานทันที ในไลน์นั่นเลย อิสลามมีเมียได้4คนนี่..เค้าบอกว่าเค้ารอเรา แต่ด้วยความที่เราเป็นพุทธ((เคร่งด้วย)) เราตื้นตันมากอยากอยู่กับเขาอีกนะแต่ มันบาปกรรมใช่มั้ย โลก
/วันที่ 17ที่ผ่านมา....เขาขับรถจากระยองมากรุงเทพเพื่อมาหาเราค่ะ / มันเป็นความตั้งใจของทั้งคู่แหละ ขอเจอกันซักครั้งนะ-กอดกันซักที 16ปีมันแสนนานจริงๆ
นี่คือปัญหาใหญ่พอเจอปุ๊บ อะไรๆแบบเดิมมันก็กลับมาหมดเลย ถึงหน้าเราจะดูแก่ขึ้น 55 แต่อย่างอื่นเหมือนเดิมทุกอย่าง แบบว่าคุยกันอย่างพรั่งพรูมากว่าโคตรจะทรมานแค่ไหน..ไม่เคยลืมกันใช่มั้ย บลาๆๆอะไรงี้
แต่.........เค้าแต่งงานแล้วค่ะ อยากร้องไห้ เราพยายามตัดใจแล้วบอกให้เค้าอยู่กับปัจจุบัน แต่เค้าทนมันไม่ไหว หมายถึงก็เจอกันแล้วอ่ะ..มันไม่มีอีกไม่ได้แล้วนะ รารู้เลยว่าบาปมันคืบคลานเข้ามาสิงสู่เราแล้วล่ะ เราก็ทิ้งเขาไม่ลงเหมือนกันค่ะ แต่..ถ้ามันเป็นแบบนี้ ต้องเป็นเมียน้อยสินะ