จากกระทู้เริ่มต้น http://ppantip.com/topic/32188642

ตั้งใจจะหาจักรยานมาปั่นออกกำลังกาย ปั่นเล่น ปั่นไปทำงานบ้าง เลยเริ่มมองหารถคันแรก

จนมาพบสบตากับเจ้า Carrera silvia  รูปร่างน่าโดน ราคาก็โดนใจ  จึงมาตั้งกระทู้ถามในนี้

และจากความเห็นโดยรวมแล้ว ไม่ค่อยเวิร์ค จึงมองหารถคันแรกของหนูคันใหม่ หาอ่านไปเรื่อย

ตัวเลือกเพิ่มมาเป็นสิบ อ่านรีวิวคำแนะนำต่างๆนานา คำที่เจอบ่อย "ลองไปดูที่ร้านเลย"

เอาวะลองไปดูที่ร้านก็ได้ จนเป็นอย่างที่เห็น มาได้ไงยังงงตัวเองอยู่



ปั่นจักรยานครั้งสุดท้าย ตอนไหนก็ไม่รู้จำไม่ได้ รู้แต่ว่ามันนานโคตรๆ พอมาจับอีกครั้ง โหย...ไมมันยากจังฟะ

ไอ้แฮนด์หมอบๆนี่ค่อนข้างมีปัญหากับชีวิต แต่ไหนๆก็ซื้อมาละ ปั่นโชว์ฟิตไปบ้านเพื่อนดีกว่า ระยะห่างจากบ้านเพื่อน

ประมาณ 4-5 โลได้ (อุดมสุขไปสุขุมวิท93) ใช้มอไซค์อยู่ทุกวัน คิดในใจแค่นี้ จิ๊บๆ

เอาเข้าจริง สาหัสมาก ปวดดากแบบสุดๆ เมื่อยแขน หมดแรง ไหนจะต้องปั่นกลับ ไม่น่าห้าวเลย



เย็นอีกวันกลับจากทำงาน เอาอีกตรูดยังระบมอยู่เลย เป็นพวกซาดิสม์ ยิ่งเจ็บยิ่งเมื้อยยิ่งต้องซำ้

ผ่านไปสองสามวันเริ่มดีขึ้นปั่นไปไกลกว่าเดิม (นิดเดียว) เรื่องออกถนนนี่ไม่ใช่ปัญหา เพราะใช้มอไซค์ทุกวัน

สกิลค่อนข้างเยอะ ส่วนตัวชอบตอนรถติดๆซะด้วยปั่นชิลด์ๆพริ้วสบายๆแซงมอไซค์เป็นว่าเล่น พอรถโล่งๆนี่ง่อยเลย

สับจนขาแทบขาดไปได้นิดหน่อยหมดแรง หอบแฮกๆ ปั่นไปได้สองสามวันเริ่มรู้สึกว่าคันนี้ไม่เหมาะกับถนน

กทม.เอาซะเลย เจอทางขรุขระนี่สั่นเป็นเจ้าเข้าเลย เลยเริ่มหาอ่านไปเรื่อย จนไปเจอคำเดิม "ลองไปดูที่ร้านเลย"

แต่ดันไปตอนเงินเดือนออกซะด้วยสิ



กลับบ้านมานั่งงง มันมาได้ไง ตอนอยู่ในร้านเหมือนวิญญานออกจากร่าง

มันไม่ใช่กลับมาแค่รถ อุปกรณ์นู่นนี่นั่นมาอีกเพียบ ไหนๆก็มาแล้ว รับขวัญปั่นไปสวนหลวง ร.9 ดีกว่า

รวมๆวันนั้น ปั่นไป 20 กว่าโล สำหรับคนอื่นอาจแค่ 20 กว่าโลเอง  แต่สำหรับผม เฮ้ย...20 กว่าโลเลยนะเว้ยยย



คราวนี้เริ่มได้ใจ บวกกลับโดนงาน วันอาทิตย์พอดี เอาวะปั่นไปทำงานดีกว่า ตั้งใจซะดิบดี

เช้าวันเสาร์ มีโทรศัพท์โทรแจ้งงานยกเลิก เป็นครั้งแรกในชีวิตที่งานยกเลิกแล้วไม่รู้สึกดีใจเลย

แต่ความเห่อมันล้นทะลัก เอาวะปั่นไปที่ทำงานนั่นแหละ  ไปถ่ายรูปเล่นดีกว่า ตั้งแต่ได้มายังไม่ได้

จับถ่ายรูปทำประวัติจริงๆจังๆเลย งานตัวเองยกเลิก ไปฟอร์มช่วยงานคนอื่นก็ได้ แถมได้หน้าอีก ฮ่าๆ

ตั้งใจจะตื่นแต่เช้าปั่นไปชิลด์ อากาศดีๆ แต่เอาเข้าจริง บอลโลกทำพิษ นอนเกือบตี 3 ตื่นเอาซะ 9 โมงกว่า

ตื่นมาเพื่อนสนิทก็มาหาเลย นั่นคือความขี้เกียจ ความตั้งใจเมื่อคืนหดหายไปหมด นั่งคิดจากบ้านไปตั้ง 20 โลแหนะ

ไหนจะปั่นกลับอีก แค่คิดก็หมดแรง ฝืนลุกไปอาบน้ำออกมาดีขึ้นเล็กน้อย

เอาไงดีว้าาา อยากก็อยาก ขี้เกียจก็ขี้เกียจ หันหน้าไปมองนอกหน้าต่าง หูยยย อากาศดีอ่ะไม่มีแดดเลย

แต่ก็ยังไม่ขยับไปไหนเปิดเฟสดูนู้นนี่เรื่อยเปื่อย จนไปเจอคนอัพรูปถ่ายตัวเองบน BTS  สมองสั่งการทันที เอาขึ้น BTS

ไปก็ได้นี่หว่า ลงสนามกีฬาฯ ค่อยปั่นต่อไปที่ทำงาน

และแล้วการปั่นไปที่ทำงานครั้งแรกของหนูก็เริ่มต้น