สวัสดีทุกๆท่านครับ วันนี้ผมมีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังเป็นประสบการณ์ที่ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอกับตัวเอง นั่นคือการเป็นฝีคัณฑสูตรหรือฝีที่ก้น

ผมจะค่อยๆเล่าตั้งแต่อาการเริ่มแรกของฝีคัณฑสูตร การผ่าตัด และการดูแลหลังผ่าตัด

อาการเริ่มแรก ด้วยช่วงเริ่มต้นผมมีงานเอกสารเยอะมากวันหนึ่งๆนั่งอยู่บนเก้าอี้แข็งๆมากกว่าวันละ 8 ชม. ผมเริ่มมีอาการปวดที่ก้นบริเวณรอบๆรูทวารหนัก ผมก็คิดว่าคงเป็นเพราะนั่งทำงานนานเกินไป แต่พอผ่านไปสองสามวันเริ่มมาสังเกตว่าอาการปวดมันหนักขึ้นเวลาปัสสวะเริ่มมีอาการปวดเวลาขมิบก้น แต่แปลกตรงตอนถ่ายหนักไม่ยักกะเจ็บ ตอนนั้นก็คิดแล้วว่าเป็นริดสีดวงแน่ๆไม่เคยรู้จักเลยไอ้โรคฝีคัณฑสูตร ผมก็ไปร้านขายยาแผนปัจจุบันได้ยามากินอยู่สองวันอาการก็ไม่ดีขึ้น ผมคลำที่ก้นรอบๆทวารหนักกดไปจะเป็นก้อนข้างๆหูรูดก็เริ่มเอะใจเพราะตอนนั้นก็เริ่มเจ็บเวลานั่งแล้ว ก็มานั่งค้นข้อมูลปรากฎว่าเป็นอาการของฝีคัณฑสูตรซึ่งต้องรักษาด้วยวิธีผ่าตัดเท่านั้นจึงจะหายขาด แต่ช่วงนั้นงานเยอะมากเลยไปหาหมอที่คลินิกก่อน หมอก็บอกว่าเป็นฝีคัณฑสูตรต้องผ่าตัดนะ ผ่าตัดใหญ่ต้องบล๊อคหลัง เอาละสิงานเข้า!!! ไม่คิดว่าตัวเองต้องขึ้นเขียงครั้งแรกในชีวิตเพราะฝีที่ก้น ผมเลยบอกหมอว่าขอเคลียงานสักสองสามวันหมอช่วยทำไงก็ได้ไม่ให้มันปวดมากกว่านี้ หมอเลยฉีดยาฆ่าเชื้อให้แล้วให้ยามากินและกำชับว่าให้รีบไปผ่าออกนะ

พอผมเคลียงานเรียบร้อยแล้วก็เตรียมตัวกลับต่างจังหวัดเพราะถ้าอยู่ที่กรุงเทพฯไม่มีใครดูแล555 ผมใช้บริการโรงพยาบาลประจำจังหวัด ก็ไปพบหมอตอนนั้นอาการดีขึ้นหลังจากฉีดยาและกินยาก็ไม่ค่อยปวดแล้วผมก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าบางทีหมออาจไม่ต้องผ่าก็ได้นะ ก็ใครละจะไม่กลัวมีดหมอ แต่พอพบหมอฝันพังทลายทันที หมอบอกว่าแอดมิตเลยนะผ่าคืนนี้เลย ฮะ!!!อะไรนะยังไม่ได้ทำใจเลย ตอนนั้นไม่ได้เตรียมข้าวของอะไรเลยเพราะไม่คิดว่าจะได้ผ่าวันนั้นเลย ก็โทรให้ทางบ้านเตรียมข้าวของเครื่องใช้จำเป็นให้ หลังจากนั้นหมอก็ให้งดน้ำงดอาหารเลย ตอนนั้นพอรู้ว่าต้องพักรักษาตัวหลังผ่าตัด 3-4 วัน ก็จองห้องพิเศษเลย จริงๆบริการในโรงพยาบาลรัฐยุคใหม่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ ด้วยความที่โรงพยาบาลต้องหารายได้เองจึงทำให้โรงพยาบาลมีห้องพิเศษเพิ่มขึ้นเพื่อเป็นการหารายได้ทางหนึ่ง คืนนั้นพอผมผ่าเสร็จก็ไปห้องพิเศษเลยนะ ข้อดีของโรงพยาบาลรัฐคือถูกกว่าโรงพยาบาลเอกชนมากๆๆๆๆ ค่าห้องรู้สึกว่าวันละ 900 หรือ 1200 บาทต่อคืนไม่แน่ใจ อุปกรณ์ก็ครบครันสะดวกสะบาย ในเรื่องของหอพักพิเศษถ้าเทียบกับเงินที่จ่าย ให้ 10/10 ส่วนบริการจากทั้งแพทย์และพยาบาลก็ดีเกินคาด พอดีผมได้แพทย์ที่ทำการรักษาเป็นหมอศัลย์มือหนึ่งในจังหวัดจึงวางใจในการรักษา ส่วนพยาบาลก็ยิ้มแย้มดีทุกคน จึงเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งในการยกระดับการบริการของโรงพยาบาลของรัฐ กลับมาเรื่องรักษาต่อ ตอนเย็นก็มีวิสัญญีมาชี้แจงเรื่องการผ่าตัดว่าจะต้องบล๊อคหลังนะ เลยถามว่าเคยรับการผ่าตัดมาก่อนไหม แพ้ยาอะไรบ้าง กลัวไหม ผมเลยบอกว่าไม่กลัวผ่าตัดครับเพราะยังไงก็ไม่เจ็บ แต่กลัวการบล๊อคหลังที่สุดในสามโลกเพราะเคยมีเห็นเข็มที่ใช้บล๊อคหลัง วิสัญญีเลยบอกไม่ต้องกลัวหรอกเจ็บเหมือนฉีดยาทั่วไป แล้วก่อนจะบล๊อคหลังจะฉีดยาชาให้ก่อนอยู่แล้ว หลังจากนั้นก็ได้แต่นอนรอ ลืมบอกไปตอนนั้นยังไม่ได้ห้องพิเศษอยู่หอผู้ป่วยรวม พอถึงเวลาประมาณสองทุ่มก็มีบุรุษพยาบาลมารับไปห้องผ่าตัด คืนนั้นรู้สึกว่าหมอจะมีผ่าหกรายผมเป็นรายที่สาม ใจเต้นตลอดเวลา พอถึงคิวก็นอนเตียงไปอีกอาคารหนึ่ง นอนมองเพดานผ่านหลอดไฟทีละดวงๆ เหมือนในหนังเลยครับ พอถึงห้องก็เปลี่ยนชุดเป็นสีเขียวผ้านุ่งแล้วก็ย้ายไปห้องผ่าตัด พอเข้าห้องผ่าตัดเท่านั้นละ ตกใจมากหมอ พยาบาล วิสัญญี รวมกันร่วมสิบคน ไหนหมอบอกผ่าง่ายใช้เวลานิดเดียวไงทำไมคนเต็มห้องเลย จากนั้นก็เริ่มบล๊อคหลังไม่ถึงห้านาทีชาตั้งแต่หน้าท้องลงไปยันปลายเท้า หมอก็ให้นอนคว่ำที่เตียงผ่าตัดแล้วแหกขาออก หมอก็ดำเนินการผ่าตัดแปบเดียวจริง เชื่อไหมไม่ถึง 10 นาที ตอนนั้นไม่รู้ว่าหมอลงมีดหรือทำอะไรยังไงรู้แค่ว่าหมอเอาก๊อซจุกที่ก้นหนามากแล้วเอาเทปปิดแผลปิดให้แน่นหนามาก

พอผ่าตัดเรียบร้อยก็พามาพักฟื้นที่ห้องพิเศษเลย ตอนนั้นไม่เจ็บเพราะยังชาอยู่ก็กลัวว่าพอหมดฤทธิ์ยาชามันต้องปวดแน่ๆ พอช่วงเที่ยงคืนพยาบาลก็มาฉีดยาให้แต่ไม่ได้ถามว่ายาอะไรแต่คาดว่าน่าจะเป็นพวกอนุพันธ์ แก้ปวด คืนนั้นทั้งคืนผมนอนไม่หลับเลยเพราะกังวลกลัวปวดพอฤทธิ์ยาชาหมดก็เริ่มรู้สึกตัว เออ มันก็ไม่ปวดนะ คือไม่ปวดจริงๆ แค่รำคาญก๊อซที่จุกที่ก้นมากกว่า ส่วนการนอนขยับไปเลยไม่ต้องกลัวเจ็บกลัวผ้าติดแผลจะหลุด จะบอกว่าเทปติดแผลเหนียวมากยังไงก็ไม่หลุด ออลืมบอกอีกเรื่องพยาบาลมาบอกว่าให้ทานอาหารได้เลยได้ทุกชนิด ผมก็เอาเลย ไข่ต้ม นม อัดโปรตีนเต็มที่ พอสักช่วงตีสี่ก็หลับไปตื่นตอนเช้าเพราะเริ่มปวดท้องเข้าห้องน้ำ เอาละสิที่นี้ งานเข้าอีกแล้ว!!!  ไปถามพยาบาลก็บอกแกะผ้าติดแผลออกได้เลยแล้วถ่ายปกติ ล้างน้ำธรรมดา บอกเลยแกะผ้าติดแผลยากมากพอแกะได้แล้วยังเหลือก๊อซที่หมอจุกแผลผ่าตัดไว้ กั้นใจดึงออกพอเห็นแทบกรี้ด ก๊อซที่จุกที่แผลมันเป็นปั้นกลมๆขนาดเกือบเท่ากำมือเด็ก แค่นั้นไม่พอเลือดสดๆไหลโจกกกเลยจร้าา ก็ตกใจสิทีนี้แต่ตอนนั้นปวดท้องมากไม่ไหวแล้วก็เข้าจนเสร็จเรียบร้อย ตอนทำความสะอาดเราก็เอามือลูบดูที่แผลเกือบช็อค คือแบบมันใกล้ทวารหนักมากห่างจากทวารหนักไม่เกิน 1 ซม. แล้วแผลขนาดลูกมะนาวยัดลงไปได้เลยครับ แผลเปิดไม่ได้เย็บใดๆทั้งสิ้น จากนั้นพยาบาลก็มาล้างแผลให้แล้วบอกว่าช่วงแรกต้องล้างแผลก่อนนะเพราะแผลลึกเดี๋ยวอุจจาระติดแล้วจะเป็นหนอง รู้สึกว่าจะล้างแผลอยู่แค่สองวันนะ หลังจากนั้นก็ล้างน้ำเปล่าปกติเวลาหลังถ่ายหนัก พอดีคุณแม่ จขกท เป็นพยาบาลเลยขออุปกรณ์มาทำเองหลังจากนั้น หมอไม่ได้สั่งให้แช่ก้นใดๆทั้งสิ้น แค่แนะนำเพียงว่าทำความสะอาดให้ดีก็พอ ใช้น้ำเกลือล้างแผลล้างแผลด้านในจะใช้ไม้พันสำลีหรือสำลีแคะหูก็แล้วแต่ นอนโรงพยาบาลอยู่สามวันได้กลับบ้าน ก่อนกลับหมอก็บอกให้ทำความสะอาดให้ดี กินโปรตีนเยอะๆ ไม่มีอาหารต้องห้าม กินผักผลไม้จะได้ถ่ายสะดวก พักผ่อนให้เพียงพอ ทำงานได้ตามปกติ

ที่นี้มาว่าด้วยเรื่องการรักษาแผลหลังผ่าตัด จขกท ก็ทำเองนะช่วงแรกๆให้แม่ช่วยแต่พอลองทำดูทำได้เลยทำเอง เวลาถ่ายเสร็จก็ล้างปกติแล้วมานั่งแช่ล้างในกะละมังใหญ่อีกที่เพราะกลัวล้างไม่สะอาด แต่เรื่องที่คนผ่าฝีคัณฑสูตรต้องเผชิญคือ จะมีเลือดและน้ำเหลืองออกตลอดเวลา ประมาณ 2-3 เดือนขึ้นอยู่แต่ละคน จขกท ใช้ผ้าก๊อซนี้แหละติดแล้วเปลี่ยนเอา บางคนก็ใช้ผ้าอนามัยผู้หญิงแต่ จขกท ไม่ชอบเพราะผ้าอนามัยมันติดกับกางเกงในมันไม่แนบเนื้อก็รู้สึกแฉะๆเลยไม่ชอบ แต่ก๊อซจะติดไปกับเนื้อเลย ช่วงแรกๆเปลี่ยนสามครั้งต่อวัน พอเข้าหนึ่งเดือนก็เหลือสองครั้ง จนปัจจุบันสามเดือนหลังผ่าตัดแผลติดเรียบร้อยไม่มีน้ำเหลืองออกมาแล้ว การดำเนินชีวิตปกติเหมือนเดิมเลย ปกติ จขกท เป็นคนออกกำลังกายตลอดก็ต้องงดว่ายน้ำไปเลย ไปคุยกับหมอหมอก็บอกว่ายังไม่ให้ออกกำลังกายจนกว่าแผลหายดี แต่ จขกท รั้น ไม่ใช่อะไรครับสองเดือน จขกท กินอย่างเดียวไม่ออกกำลังกายน้ำหนักขึ้นมาร่วม 5 กก. ก็เลยไปเข้าฟิตเนสแทนก็ไม่มีปัญหาอะไรนะครับ ส่วนเรื่องแผลทนนิดนึงต้องใช้เวลาแผลจะติดสนิทช้านิดนึงครับ ดีแล้วครับดีกว่าแผลติดไวเพราะอาจจะเป็นหนองข้างในทีนี้ละได้กลับมาผ่าอีกรอบแน่ๆ

สุดท้ายนี้ จขกท ขอบอกทุกท่านที่ประสบชะตากรรมเดียวกัน ไปผ่าเถอะครับ อย่าได้อาย อย่าได้กลัวเจ็บ มันไม่เจ็บเลยจริงๆ บอกตรงๆเลยนะตอนปวดอะมันเจ็บกว่าหลังผ่าอีกนะเออ แล้วผ่าแล้วก็หายดี แต่โรคนี้มันเป็นโรคเวรโรคกรรมเป็นแล้วเป็นอีกได้ ก็ได้แต่ดูแลตัวเองให้ดีจะได้ไม่เป็นปัจจัยให้กลับมาเป็นอีกครับ